Δέφτερη Ανάγνωση - Ikinci Okuma [Emin Olma]

Ακόμα και σήμερα πολλοί Ελληνοκύπριοι και Ελληνοκύπριες νομίζουσι ότι τα ελληνοκυπριακά νεκροταφεία στα κατεχόμενα είναι κατεστραμμένα αλλά τα τουρκοκυπριακά στα εδάφη που ελέγχει η Δημοκρατία είναι διατηρημένα σαν καινούργια. Ένα νεκροταφείο που μπορεί κανείς εύκολα να δει είναι το νεκροταφείο των Τουρκοκυπρίων στο Μακέντζυ. Είναι πίσω περίπου, από ένα πολύ προβεβλημένο μνημείο για τους πεσόντες Έλληνες από τα ελληνικά αεροπλάνα που κατέρριψε η Εθνική Φρουρά το 1974. Μπορεί κάποιος εύκολα να το  δει, τρόπος του λέγειν με την έννοια ότι ευρίσκεται σε κεντρικό σημείο, αλλά πρέπει να περπατήσεις μέσα για να αντιληφθείς ότι πρόκειται για νεκροταφείο κι όχι για κάποιο μη καλλιεργημένο χωράφι, με τους τάφους κατεστραμμένους και τις πέτρες πεταμένες εδώ και εκεί. Έτσι η πρωτοβουλία του Δήμου Λεμεσού να συντηρήσει ένα τουρκοκυπριακό  νεκροταφείο στη Λεμεσό έγινε δεκτή με συγκίνηση από αρκετό κόσμο στα κατεχόμενα και ίσως όχι μόνο. Στο μικρό νεκροταφείο των 23 τάφων του Τζαμιού

Μόλις ανακοινώθηκε η απόφαση του Ανωτάτου σύμφωνα με την οποία έγινε αποδεχτή για διαδικαστικούς λόγους η ένσταση όσων διαφωνούν με την οριοθέτηση του σχεδίου του Ακάμα στα σημερινά του πλαίσια, μια μερίδα των ΜΜΕ φάνηκε να προωθεί σκόπιμα την γενίκευση της απόφασης.. Η προσπάθεια των δυο φιλοκυβερνητικών εφημερίδων να σπρώξουν την ερμηνεία της διαδικαστικής απόφασης στο « dream - come - true » των επιχειρηματιών που για χρόνια προσπαθούν να υπονομεύσουν την μετατροπή του Ακάμα σε Εθνικό Πάρκο Έτσι, η διαδικαστική απόφαση [που αφορούσε τον τρόπο που λήφθηκαν οι αποφάσεις παρά τις αποφάσεις τις ίδιες ή ακόμα περισσότερο το πλαίσιο] μετατράπηκε από τον Πολίτη και την Αλήθεια σε θέμα «ανατροπής» στον Ακάμα.. Το ότι αυτή είναι μια φαντασίωση συγκεκριμένων οικονομικών συμφερόντων, δεν αναφερόταν βέβαια. Απλώς γινόταν μια κλισέ [ως συνήθως] προσπάθεια από τις δυο φιλοκυβερνητικές εφημερίδες να κατηγορήσουν την ..προηγούμενη κυβέρνηση, παραβλέποντας και την ουσία τ

“Ο μάρτυρας κατήγγειλε επίσης ότι είχε μόνιμη στήλη στην εφημερίδα Πολίτης και μετά από δυσμενές άρθρο που έγραψε, του λέχθηκε ότι δεν θα δημοσιεύουν πλέον τα άρθρα του μετά από παρέμβαση του Αντρέα Ηλιάδη καθώς και ότι η Τράπεζα απέκοψε διαφήμιση ύψους €50.000 από την εφημερίδα . [1] “ Ερωτηθείς σε σχέση με αναφορές στην κατάθεση του σχετικά με άσκηση πίεσης σε εφημερίδα εκ μέρους της ΤΚ και απόσυρση διαφήμισης ύψους 50.000 ευρώ, ο κ. Ολύμπιος είπε ότι τις εν λόγω πληροφορίες τις αποκόμισε από email που του απέστειλε ο δημοσιογράφος της εφημερίδας «Πολίτης» Διονύσης Διονυσίου και τηλεφωνική επικοινωνία που είχε μαζί του .» [2] « Ξέρω τι σημαίνει Μέσα Ενημέρωσης. Ήταν η δουλειά μου, άσχετο αν δεν την κάνω τώρα γιατί είμαι Υπουργός Εσωτερικών. Ξέρω τι σημαίνει Μέσα. Βλέπεις το ίδιο θέμα και το ένα Μέσο το παρουσιάζει με αυτό τον τρόπο, το άλλο Μέσο με άλλο τρόπο. Έχει υποχρέωση ο Υπουργός Εσωτερικών να παρέμβει στα Μέσα και να τους πει ξέρετε στρατιωτάκια έτσι θα γράφε

Την Τρίτη ξεκίνησε η δικάσιμος με προσπάθεια του Ρίκκου να καταθέσει ως τεκμήρια, αποκόμματα εφημερίδων. Στην δεύτερη δέσμη που προσπάθησε να καταθέσει, αντέδρασε ο ένας δικαστής και είπε: "δεν ζητά ο κατηγορούμενος να καταθέσει έγγραφα". Κάτι πήγε να απαντήσει ο Ρίκκος και τον έκοψε ο δικαστής λέγοντας με αυστηρό ύφος "δεν θα κάνουμε συζήτηση".  Για το Ρίκκο επανήλθε το μοτίβο της μικρής ορφανής ρωσίδας ως ηθικό και παρόλο που δεν ήθελε να είναι ο διαιτητής των κυπριακών δικηγορικών γραφείων που εμπλακήκαν στη διαμάχη με το ιδιοκτησιακό καθεστώς της Providencia - όπως λέει - αποφάσισε να ακολουθήσει την τακτική του Σολομώντα "Δεν είμαι διαιτητής, είπε αναφερόμενος στη διαμάχη μεταξύ των δικηγορικών γραφείων Νεοκλέους και Παπαπέτρου και Σκορδή. Εγώ, πρόσθεσε, είχα ένα ποινικό αδίκημα, και επιπλέον υπήρχαν ηθικοί, ατράνταχτοι λόγοι, αφού επρόκειτο περί μιας μικρής της οποίας οι δύο αδελφοί βρήκαν την ευκαιρία να της πάρουν το μερίδιο. - See more at

« Τράβηξε μια τελευταία ρουφηξιά, πέταξε το τσιγάρο του και σηκώθηκε. Τ’ αποφάσισε. Αν είναι και τον περιμένουν, ας μην το βάλει στα πόδια. Να ξεκαθαρίσει το ζήτημα, σαν άντρας με άντρες. Καβαλίκεψε το ποδήλατο και πήρε τον κατήφορο…» Γ. Φ. Πιερίδης, "Άουτο ντα φε", στ ην συλλογη διηγηματων "Σκληρά Χρόνια". Το διήγημα αναφέρεται στη δολοφονία του Μένοικου, του αριστερού προλεταρ ι ου που δολοφόνησαν με λιθοβολισμό στην αυλή της εκκλησίας του Λευκονοίκου, μασκοφόροι της ΕΟΚΑ το 1958 « Τζαι ήταν κοντά την δεύτερη σκλαφκιά σου να νικήσεις τζαι οι σκούντροι της φτωχολογιιάς επαίξαν σε να σβήσεις τζαι αντιί να σβήσεις, έφεξες….» Παύλου Λιασίδη, «Σε γνωρίζω αγάπη», ποίημα αφιερωμένο στον «αγωνιστή της εργατιάς» Μιχάλη Πέτρου, που δολοφονήθηκε επίσης από μασκοφόρους έξω από τον σύλλογο των λαϊκών οργανώσεων στη Λύση το στις 21 Ιανουαρίου 1958. Το πιο κάτω κείμενο γράφτηκε στα τέλη του Μάρτη με σκοπό να δημοσιευτεί στην επέτειο της δολοφονίας