Το θέαμα του Λώλου και τα πρόθυμα ΜΜΕ… ή πώς η πραγματική σύγκρουση στην Κύπρο είναι πια και η αντίσταση στη μονοδιάστατη κατασκευή θεαμάτων από τα ΜΜΕ..

“Ο μάρτυρας κατήγγειλε επίσης ότι είχε μόνιμη στήλη στην εφημερίδα Πολίτης και μετά από δυσμενές άρθρο που έγραψε, του λέχθηκε ότι δεν θα δημοσιεύουν πλέον τα άρθρα του μετά από παρέμβαση του Αντρέα Ηλιάδη καθώς και ότι η Τράπεζα απέκοψε διαφήμιση ύψους €50.000 από την εφημερίδα. [1]

“Ερωτηθείς σε σχέση με αναφορές στην κατάθεση του σχετικά με άσκηση πίεσης σε εφημερίδα εκ μέρους της ΤΚ και απόσυρση διαφήμισης ύψους 50.000 ευρώ, ο κ. Ολύμπιος είπε ότι τις εν λόγω πληροφορίες τις αποκόμισε από email που του απέστειλε ο δημοσιογράφος της εφημερίδας «Πολίτης» Διονύσης Διονυσίου και τηλεφωνική επικοινωνία που είχε μαζί του.» [2]

« Ξέρω τι σημαίνει Μέσα Ενημέρωσης. Ήταν η δουλειά μου, άσχετο αν δεν την κάνω τώρα γιατί είμαι Υπουργός Εσωτερικών. Ξέρω τι σημαίνει Μέσα. Βλέπεις το ίδιο θέμα και το ένα Μέσο το παρουσιάζει με αυτό τον τρόπο, το άλλο Μέσο με άλλο τρόπο. Έχει υποχρέωση ο Υπουργός Εσωτερικών να παρέμβει στα Μέσα και να τους πει ξέρετε στρατιωτάκια έτσι θα γράφετε ή ακόμα και στο ΡΙΚ ότι έτσι θα δημοσιεύετε μια είδηση κτλ.»[3]

Σ. Χάσικος, Δεκέμβριος 2015

Η υπόθεση Λώλου έσκασε σαν φούσκα. Είχε μεταφερθεί εσπευσμένα από ότι φάνηκε στην Κύπρο για να βοηθήσει την κυβέρνηση και το κυβερνών κόμμα, να κατασκευάσουν μια μετατόπιση από τα προβλήματα τους εναντίον της Αριστεράς. Έτσι, το Σάββατο 16/4 οι τίτλοι ήταν οι αναμενόμενοι από τα «στρατιωτάκια» του Χάσικου. Η εστίαση ήταν σε «κόμμα» ή πήγαινε πιο άμεσα στο ΑΚΕΛ και τον Β. Ζαννέτο. Το ότι η υποτιθέμενα αποστασιοποιημένη ανακριτική ομάδα έτρεχε, ξαφνικά, [για πρώτη φορά στην υπόθεση των σκουπιδιών] να προσφέρει άμεση αναμετάδοση, δεν σχολιάστηκε φυσικά. Ήταν ένα ξεκάθαρο τεκμήριο ότι η ανακριτική ομάδα ελέγχεται από την κυβερνητική μηχανή που την καθοδηγεί. Αλλά η πλειοψηφία των δημοσιογράφων που ασχολούνταν [και στους οποίους γίνονταν οι διαρροές] δεν μπορούσαν, φυσικά, να θέσουν τέτοια ερωτήματα. Ήταν άλλωστε οι ίδιοι που αναπαρήγαγαν τα θεάματα του Ρίκκου πριν [Χατζηβασίλης του Φιλελεύθερου λ.χ. ή ολόκληρο το κύκλωμα στον Πολίτη] – τέτοιες ερωτήσεις για στημένες ανακρίσεις και στοχευόμενες διαρροές θα αποκάλυπταν το ποιοί ήταν οι ίδιοι, σε ποιό δίκτυο ανήκαν. Την Κυριακή 17/4, ο Πολίτης πρόβαλε όσο μπορούσε το θέμα/θέαμα.  Ο σύμβουλος έκδοσης της εφημερίδας έχοντας σαφή εμπειρία πως κατασκευάζονται ειδήσεις [είτε με λογοκρισία επί αμοιβή, είτε με παραπλάνηση/ψέματα/λάσπη σαν είδηση που προσφέρει υπηρεσία] έκανε ότι μπορούσε να προβάλει το θέαμα που έφτιασε το κύκλωμα. Όλα θύμιζαν Ρίκκο – έστω και αν ο Ρίκκος είναι στο δικαστήριο πια… Αλλά η διαφορά φάνηκε την επομένη. Ενώ ο Πολίτης σε ένα σχεδόν νοσταλγικό τίτλο από την εποχή του εμφύλιου στην Ελλάδα [«ο Ζαννέτος δεν συνεργάζεται» κατά το «ο Μπελογιάννης/ο Πλουμπίδης κοκ δεν συνεργάζονται» ή «δεν υπογράφουν] έδινε το τόνο ενός προβλήματος.. Την επομένη, το πρόβλημα έγινε εμφανές.. Όχι μόνο η κωμική ιστορία με την εισφορά των 25,000 και την ανάκριση ενός ηλικιωμένου 80χρονου [του κ. Κοκκινίδη] φαινόταν να βάζει νερά, αλλά προφανώς ο κ. Κληρίδης έκανε την παρέμβασή του. Κατηγορήθηκε ο Λώλος.. Αυτό ήταν έκπληξη σε σχέση με το σενάριο που κατασκευαζόταν την περίοδο 2013-14 από τον Ρίκκο σε συνεργασία με τα δίκτυα του Χάσικου στα ΜΜΕ.. Ήταν μια αμήχανη στιγμή για τα στρατιωτάκια του Χάσικου…

Μερικοί, μάλιστα, αυτοεξευτελίζονταν από κεκτημένη ταχύτητα.. Ο Άριστος Μιχαηλίδης έβγαλε στην επιφάνεια την αντί-αριστερή εμμονή σε ένα ντελίριο του οποίου δεν φαινόταν να κατανοεί, καν, τις προεκτάσεις.  Όσοι παπαγάλιζαν σαν στρατιωτάκια το σενάριο, έκαναν την εξής υποτιθέμενη ερώτηση «καλά γιατί να κάνει εισφορά ένας επιχειρηματίας στο ΑΚΕΛ» ή για να είναι πιο.. ουδέτεροι «γιατί να κάνει εισφορά σε ένα κόμμα».. Ήταν οι ίδιοι που όταν Ν. Σιακόλας περενέβη το 2013 για να θυμίσει ότι είχε κάνει εισφορές και επί προεδρίας του Τ. Παπαδόπουλου, και επί Γ. Κληρίδη, ξαφνικά σιώπησαν και δεν ρώτησαν.. γιατί έκανε εισφορά ή ακόμα πιο απλά, που πήγαν εκείνα τα λεφτά.. Δεν είναι φυσικά μόνο ο Σιακόλας που είναι υπεράνω. Και φυσικά, όταν κατατέθηκε στο δικαστήριο ότι ο Α. Ηλιάδης της Τράπεζας Κύπρου εξασφάλισε λογοκρισία για τις απόψεις που του έκαναν κριτική στον Πολίτη, με ένα πακέτο 50,000.. σιώπησαν και πάλι ..σαν στρατιωτάκια.. Για τον κ. Μιχαηλίδη η εικόνα ήταν ακόμα πιο θλιβερή. Κτυπιόταν χωρίς να καταλαβαίνει ότι ουσιαστικά έπαιζε το παιχνίδι όσων κατασκεύαζαν πριν μερικές εβδομάδες το θέαμα.. ο Τάσσος πήρε μίζες από τον Μπόμπολα.. Αν, δηλαδή, ο Μπόμπολας έκανε εισφορά στο ΔΗΚΟ αυτό επιβεβαιώνει τις αθλιότητες του Φαίδωνα και του Διονυσίου;

Όταν μερικοί καμώνονται ότι ξεχνούν τη διαφορά εισφοράς για δημόσιες σχέσεις και μιζών που σημαίνουν συναλλαγή: όταν ο Διονυσίου μιλά για συναλλαγές χωρίς να ντρέπεται, οι υπόλοιποι κάνουν ότι ξεχνούν ότι γράφουν σε πλαίσια που τους καθορίζουν τα συμφέροντα των αφεντικών τους – και οι συναλλαγές αυτών των αφεντικών..

Οι επιχειρήσεις και οι επιχειρηματίες στον καπιταλισμό κάνουν εισφορές για δυο λόγους:

1. ο νόμιμος και θεμιτός λόγος αφορά στις δημόσιες σχέσεις. Οι επιχειρήσεις, προσπαθώντας να φτιάξουν μια ευρύτερη θετική εικόνα, προσφέρουν στο δημόσιο [όπως οι «εισφορές του Σιακόλα»], σε φιλανθρωπίες, ή σε κόμματα [και συνήθως σε όλα τα μεγάλα κόμματα, ακριβώς για να φανεί ότι δεν είναι προκατελειμένοι – αν και η μερίδα του λέοντος, ιστορικά, πάει στα δεξιά κόμματα]. Σε αυτό το πλαίσιο, κάποιες επιχειρήσεις επιχορηγούν συγκεκριμένα κόμματα, τα οποία θεωρούν ότι τους εκφράζουν – λ.χ. οι αδελφοί Koch  στις ΗΠΑ επιχορηγούν κατά κανόνα δεξιές κινήσεις κοκ, γιατί αυτή είναι η ιδεολογία τους. Αντίστοιχα, φιλελεύθεροι στο Χόλυγουντ διοργανώνουν εκδηλώσεις για να μαζεψουν εκατομμύρια για κεντροαριστερούς υποψήφιους ή θέματα.
2. Ο αθέμιτος τρόπος είναι η εισφορά με αντάλλαγμα. Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσεται, σαφώς, η εισφορά στον Πολίτη μέσω του Διονυσίου, 50,000 από την Τράπεζα Κύπρου για να λογοκρίνει τις απόψεις του Μ. Ολύμπιου το 2009. Αυτά ανήκουν σε ότι μπορεί να ονομαστεί μίζα. Το βασικό, όμως, τεκμήριο για μια μίζα είναι το αντάλλαγμα και η τεκμηρίωσή του. Και σαφώς η συγκριτική αναφορά. Και οι μίζες είναι ανάλογες το θέματος.

Σε αυτό το πλαίσιο, το να εμφανίζεται ο Λώλος να λέει ότι τον πίεζαν γενικώς [«δεν μπορούσες να κανείς την δουλειά σου χωρίς να πληρώσεις»] και μετά από μια πορεία συμβολαίων για 20 χρόνια στην Κύπρο, να θυμάται μόνο μια εισφορά στο ΑΚΕΛ, γιατί του είπε ένας συνταξιούχος, είναι εξόφθαλμο ότι δεν στέκει συγκριτικά και ότι το πιο πιθανό είναι ότι πουλά εκδούλευση σε όσους, φαίνεται, ήθελαν να επιτεθούν στο ΑΚΕΛ – για να εκμαιεύσει απαλλαγή ως μάρτυρας κατηγορίας.. Κάτι που ως τώρα δεν φαίνεται να έχει καταφέρει… Το να κάνει εισφορά στο ΑΚΕΛ δεν ήταν παράξενο – είναι ένα από τα δυο μεγάλα κόμματα, ήταν κυβέρνηση, οπότε αν ένας επιχειρηματίας ήθελε να κάνει μια γενική δήλωση δημόσιων σχέσεων μη ταύτισης [αφού οι καταβολές του κ. Λώλου έρχονταν από την εποχή Κληρίδη] τί το παράξενο να κάνει μια εισφορά, «ψίχουλα» ουσιαστικά, σαν συμβολική κίνηση; Εκτός αν μερικοί θεωρούν ότι δεν πρέπει να γίνονται εισφορές στο ΑΚΕΛ.. Άλλωστε ο μεγάλος διχασμός στην κυπριακή κοινωνία το 1948 ξεκίνησε με ανάλογες ιαχές από την ακροδεξιά, την οποία εξέφραζε ο Πολύκαρπος Ιωαννίδης – να μην δίνονται, καν, διαφημίσεις σε αριστερές εφημερίδες, να μην προσλαμβάνονται αριστεροί εργάτες κοκ. Γενικότερα, αν δει κανείς την εικόνα των κυπριακών ΜΜΕ, αλλά και των επιχειρήσεων είναι σαφές ότι, πλην του ΑΚΕΛ, οι υπόλοιπες πολιτικές δυνάμεις έχουν δυσανάλογη αντιπροσώπευση. Η ΟΕΒ και το ΚΕΒΕ είναι σαφώς ελεγχόμενα από τον ΔΗΣΥ ή ανάποδα ο ΔΗΣΥ είναι προέκτασή τους – όπως φάνηκε άλλωστε και στο θέμα της απόπειρας ποινικοποίησης των απεργιών.. Και όμως, κωμικά αυτή η ταύτιση που είναι τεκμηριωμένη με κοινές δηλώσεις και αποφάσεις [για περιορισμό απεργιών, για ιδιωτικοποιήσεις ή ακόμα και η πρόσφατη αναφορά του Αβέρωφ Νεοφύτου για περικοπή της κοινωνικής πολιτικής της ΑΗΚ] είχαν ως στόχο το καλόπιασμα των επιχειρηματιών. Και φυσικά, η πρωτοβουλία και επιμονή της κυβέρνησης για τα ωράρια είχε, επίσης, σαφώς αποδέκτες τα συμφέροντα συγκεκριμένων επιχειρηματιών.. Μπροστά σε αυτήν την πραγματικότητα υπόγειων ή και δημόσιων συναλλαγών, η κατασκευή του θεάματος Λώλου, ήταν αναγκαία μετατόπιση από τις σχέσεις της δεξιάς με το κεφάλαιο και διαφόρων μορφών μιζών. Οι 25,000 εισφορά ήταν ένα προπέτασμα καπνού για να συγκαλυφθούν εξόφθαλμες υποθέσεις συναλλαγής που γίνονται δημόσια. Διότι το θέμα είναι ακριβώς ποιός εξυπηρετεί συγκεκριμένους – και άρα, γιατί οι εισφορές μπορούν να θεωρηθούν και ως συναλλαγή. Το ότι ο Διονυσίου του Πολίτη φωνάζει, ενώ είναι ο ίδιος είναι εμπλεκόμενος σε εξαγορά από ιδιωτική επιχείρηση/τράπεζα είναι εκφραστικό.

… η μονοδιάστατη εστίαση των ΜΜΕ και ιδιαίτερα των τηλεοπτικών σταθμών είναι σαφής. Και δείχνει και κάτι επιπρόσθετα – πέρα από τα συμφέροντα και τις συναλλαγές, η δεξιά μπορεί να ελπίζει σε προνομιακή μεταχείριση, αφού ελέγχει το τηλεοπτικό τοπίο έχει ντε φάκτο την μερίδα του λέοντος στην προβολή από τα ΜΜΕ. Η αριστερά θα πρέπει να αγοράσει τηλεοπτικό χρόνο και χώρο προβολής. Ιδού λοιπόν και μια από τις αιτίες της εμμονής σε επιθέσεις στα οικονομικά της αριστεράς – πέρα από την ανάγκη της δεξιάς για Μετατοπίσεις από την δικιά της διαπλοκή. …

Ένα ενδεικτικό πλαίσιο της κυπριακής χειραγώγησης - Το τηλεοπτικό τοπίο: 4 απόλυτα ελεγχόμενα κανάλια έτοιμα να υπακούσουν, βομβαρδίζουν το κοινό.. που καταφέρνει, όμως, να μην μετατρέπεται σε κοπάδι όπως τα «στρατιωτάκια» που μιλούν…

Αν δει κανείς την εικόνα των κυπριακών τηλεοπτικών καναλιών λ.χ. είναι σαφής η προκατάληψη – και άρα η προνομιακή προβολή της δεξιάς, με ανάλογα ανταλλάγματα. Ήδη άλλωστε η νυν κυβέρνηση προσφέρει ειδική αντιμετώπιση στους καναλάρχες και για τα χρέη τους από την πλατφόρμα Βέλιστερ [και σε αυτό το πλαίσιο τίθεται και πάλι θέμα σύγκρουσης συμφερόντων του υπουργού εσωτερικών – έστω και αν κρύβεται πίσω από την δικαιολογία ότι δήθεν ενοικιάζει απλώς. Ενοικιάζει και ο αρχιεπίσκοπος και ελέγχει ντε φάκτο].

Αλλά ιδού και η εικόνα για τα 4 μεγάλα παγκύπρια κανάλια:

1. Αντένα: ιδιοκτησία της οικογένειας Παπαφιλίππου, η οποία σαφώς ανήκει στην δεξιά, με τον ιδρυτή του τοπικού τηλεοπτικού σταθμού και του σχετικού δικηγορικού γραφείου να είχε διοριστεί από το πραξικόπημα του 1974 ως αντιπρόσωπος της Κύπρου στον ΟΗΕ. Η ταύτιση με την ακροδεξιά - δεξιά είναι αυτονόητη στην ειδησεογραφία του σταθμού. Η μόνη εσωτερική διαφοροποίηση είναι αν ο σταθμός στηρίζει περισσότερο την απορριπτική δεξιά ή την φιλοδυτική κυβερνητική ελίτ της δεξιάς. Και αυτό γίνεται στα πλαίσια έμμεσων ή άμεσων ανταλλαγών. Η αριστερά απλώς ελπίζει ότι θα αναφέρονται τουλάχιστον οι ανακοινώσεις της.

2. Μέγκα: Βασικός παίκτης είναι ο ιδιοκτήτης των εγκαταστάσεων, ο αρχιεπίσκοπος. Επιχειρηματίας ο ίδιος, έντονα αντί-αριστερός, αλλά και γενικώς απορριπτικός, μετά από τις αποτυχίες των επενδύσεων του λόγω της τραπεζιτικής κρίσης [η κυπριακή εκκλησία έχασε ουσιαστικά την συμμετοχή της στο τραπεζιτικό τομέα] έχει υποβαθμίσει την απορριπτική του θέση. Έτσι, ο σταθμός κινείται σε ένα πλαίσιο, όπου εμφανίζονται οι απόψεις της δεξιάς και του εθνικιστικού απορριπτικού κέντρου - αλλά και της ακροδεξιας του ΕΛΑΜ. Ο Φουρλάς εκφράζει την δεξιά ελίτ, ενώ άτομα σαν τον Μυλωνά εκφράζουν το απορριπτικό κέντρο - και φλερτ με την ακροδεξια. Η εχθρότητα προς την αριστερά είναι δεδομένη. Το ότι στην επέτειο της 21^ης  Απριλίου το 2016 υπήρχε εκπομπή για το …Μαρί [προφανώς μετά την αποτυχία της φούσκας Λώλου] δεν είναι τυχαίο..

3. ΡΙΚ: Το δημόσιο ίδρυμα ελέγχεται από τον υπουργό εσωτερικών και παρά το ότι νομικά [και λόγω του ότι τα κονδύλια του έγκεινται από τη Βουλή] οφείλει να είναι ισορροπημένο, έχει μια σαφή προκατάληψη. Το 2015, το ΑΚΕΛ είχε μάλιστα υποβάλει και συγκριτικές αναφορές από έρευνα για τις παρουσιάσεις του ΡΙΚ.

4. Σίγμα: Το συγκρότημα ΔΙΑΣ του κ. Χατζηκωστή ξεκίνησε, ουσιαστικά, ως επέκταση της πρώτης ανεπίσημης εφημερίδας του ΔΗΣΥ – της Σημερινής. Όταν η ελίτ της δεξιάς γύρω από τον Κληρίδη έφτιαξε την Αλήθεια ως εκφραστικό όργανο, ο κ. Χατζηκωστής είχε, ήδη, πάρει την Σημερινή ως εκφραστικό όργανο μιας δικής του πορείας, που οδήγησε στην οικοδόμηση του ΔΙΑ. Όπως και ο Αρχιεπίσκοπος και ο κ. Παπαφιλίππου, ο κ. Χατζηκωστής έκανε άνοιγμα στο απορριπτικό κέντρο και έτσι τα ΜΜΕ του [άρα και η τηλεόρασή του] απευθύνονται με άμεσες ή έμμεσες ρητορικές σε εκείνους του χώρους. Σε κάποια φάση, την δεκαετία του 1990 και αρχές του 2000, το Σίγμα φάνηκε να διαφοροποιείται από τα άλλα τηλεοπτικά κανάλια και να προσπαθεί να είναι κάπως πιο ισορροπημένο και απέναντι στην αριστερά. Σήμερα, όμως, είναι υπό τον άμεσο έλεγχο και πάλι της δεξιάς. Ο διευθυντής ο κ. Τσουρούλης κατάγεται πολιτικά από τον ΔΗΣΥ και ανηκει σαφως στο συγκεκριμενο χωρο.. .

Με την πιο πάνω εικόνα, η μονοδιάστατη εστίαση των ΜΜΕ και ιδιαίτερα των τηλεοπτικών σταθμών είναι σαφής. Και δείχνει και κάτι επιπρόσθετα – πέρα από τα συμφέροντα και τις συναλλαγές, η δεξιά μπορεί να ελπίζει σε προνομιακή μεταχείριση, αφού ελέγχει το τηλεοπτικό τοπίο. Η αριστερά θα πρέπει να αγοράσει τηλεοπτικό χρόνο. Ιδού λοιπόν και μια από τις αιτιες της εμμονής σε επιθέσεις στα οικονομικά της αριστεράς. Η δεξιά, όχι μόνο είναι βαθιά εμπλεκόμενη σε συναλλαγές και μίζες – ελέγχει και την ιδιοκτησία των ΜΜΕ και θέλει να αποκλείσει την αριστερά ακόμα περισσότερο. Το ότι η δεξιά δεν καταφέρνει, παρά την ομοβροντία των εκστρατειών της να είναι κυρίαρχη είναι μια ενδιαφέρουσα διάσταση των αποτελεσμάτων των υπόγειων μορφών της κυπριακής αντίστασης – έστω και αν εκφράζεται με πολυδιάσπαση απόψεων.

Γιατί η δεξιά είχε ανάγκη τον Λώλο και τη φούσκα του – γιατί είναι δικά της τα περισσότερα σκάνδαλα

Η δεξιά [επί διακυβέρνησης Κληρίδη] είχε άμεση ευθύνη για την απορύθμιση του τραπεζιτικού τομέα – και για τη συγκάλυψη [μέσω της στήριξης Ορφανίδη, όταν ήταν επικεφαλής της Κεντρικής] της απραξίας, ενώ οι τράπεζες οδηγούσαν την χώρα στην οικονομική κρίση από το 2009 μέχρι το 2012, που αποκαλύφθηκε το παρασκήνιο. Αρχικά, η δεξιά προσπάθησε να μετατοπίσει την έμφαση στο δημόσιο – όταν δεν πέτυχε ούτε αυτή η συνταγή [και η εξέγερση του Μάρτη του 2013, που απέτρεψε το καθολικό κούρεμα ήταν εκφραστική αυτής της αποτυχίας] αποφάσισε να επενδύσει στη σκανδαλολογία. Αυτού του είδους η μετατόπιση ακολουθεί την πρακτική που εισηγήθηκε ο Πάγκαλος με την στρατηγική μετατόπισης της ευθύνης σε όλους -«μαζί τα φάγαμε». Το πρόβλημα, ωστόσο, είναι ότι ακόμα και σε αυτήν την προσπάθεια μετατόπισης, η δεξιά είναι τόσο βαθιά διαπλεκόμενη, που και πάλι είναι τα δικά στης κορυφαία στελέχη και συνεργάτες που εμπλέκονται.

Αν δει κανείς λ.χ. τα δυο κορυφαία στελέχη που καταδικάστηκαν πρόσφατα [τους κ. Ν. Μιχαηλίδη στην υπόθεση Τσοχατζόπουλου και του Χ. Χριστοδούλου] αφορούν κορυφαία στελέχη της κυβέρνησης Κληρίδη – και οι υποθέσεις τους έχουν προεκτάσεις που, αν και όταν διερευνηθούν, θα εμπλέξουν αναπόφευκτα και άλλους. Άλλωστε και οι δυο ήταν υπουργοί εσωτερικών. Και ο ένας ο Χ. Χριστοδούλου άνοιξε, ήδη, το θέμα της φοροαποφυγής του εκδότη του Πολίτη για 40 εκατομμύρια. Ένα ακόμα λογοκρινομενο σκάνδαλο. Αλλά και η νυν κυβέρνηση της δεξιάς κουβαλά, ήδη, βαρύ φορτίο με υποθέσεις που πάνε πίσω στα δικηγορικά γραφεία των μελών της κυβέρνησης και του προέδρου. Ο hit man, στον οποίο ανατέθηκε η κατασκευή θεαμάτων δαιμονοποίησης με εστίαση στην αριστερά, ο Ρίκκος, βρίσκεται στα δικαστήρια για διαπλοκή και δεκασμό – μίζες κατά την τρέχουσα ορολογία. Φυσικά, τα ελεγχόμενα ΜΜΕ [τα οποία λειτουργούσαν σαν φερέφωνα του Ρίκκου]  δεν θέλουν να το αναφέρουν ιδιαίτερα – είναι και η ενοχή ένα σύνδρομο.. Έτσι υποβαθμίζουν την δίκη. Σκιές υπάρχουν και για την κα. Γιωρκάτζη, διορισμένη επίσης επί Κληρίδη και νυν διορισμένη στην Κεντρική. Δεν προσέλαβε να πάει και οι ενδεχόμενες συγκρούσεις συμφερόντων [και το κάρφωμα τους από άλλες πτέρυγες της δεξιάς] άρχισαν να κυκλοφορούν – όπως και η εντυπωσιακή διαδικασία σύναψης του συμβολαίου με την κα. Γιωρκάτζη να διαπραγματεύεται με ένα δημοσιογράφο-διορισμένο-σύμβουλο..Τέτοιο επίπεδο διαμοιρασμό του πλούτου του δημοσίου..

Απέναντι σε αυτά και άλλες σκιές σκανδάλων [στις τράπεζες, στα δικηγορικά γραφεία και φυσικά το τεράστιο θέμα της σύγκρουσης συμφερόντων του νυν υπουργού εσωτερικών ανάμεσα στα ιδιωτικά συμφέροντα της οικογένειας του και της δημόσιας θέσης του] η κυβέρνηση καταφεύγει σε θεάματα σκανδάλων μετατόπισης – αρχικά, ήταν η Δρομολαξιά με σαφή στόχο την αριστερά [και την δαιμονοποίηση των ημικρατικών] αλλά και πάλι εμπλάκηκαν και δικά της στελέχη. Επειδή εκείνη η υπόθεση είναι πια καταγεγραμμένα στημένη, και με βάση ηχογραφήσεις, η σκιά της απειλεί να γίνει μπούμερανγκ. Μετά φτιάχτηκε το θέαμα του ΣΑΠΑ. Εκεί υπήρχε όντως σκάνδαλο υπερχρεώσεων από εταιρείες και μιζών για να διευκολυνθούν οι υπερχρεώσεις. Αν η υπόθεση της Δρομολαξιάς θα κυνηγά τον ΔΗΣΥ σαν το στημένο δικαστικό σκηνικό, η υπόθεση του ΣΑΠΑ θα τον κυνηγά σαν το σκάνδαλο απαλλαγής των κυρίως ενόχων – των εργοληπτικών εταιρειών..

Μέσα σε όλο αυτόν τον αχταρμά μετατοπίσεων και συνεχών σκανδάλων της δεξιάς [αν μετρήσει κανείς τον αριθμό των στελεχών, συνεργατών και υποστηριχτών του ΔΗΣΥ που έχουν κατηγορηθεί, καταδικαστεί κλπ, είναι σαφώς μεγαλύτερος από άλλου κόμματος] φαίνεται ότι το θέμα άγγιξε, πια, και την ευαισθησία μερικών ή των ίδιων των θεσμών σαν δομών. Η αντίδραση του κ. Κ. Κληρίδη και του κ. Οδυσσέα Μιχαηλίδη υπήρξε από το 2015 ένα σαφές όριο σαν αυτό το κατάντημα που οδηγούσε η συναλλαγή, οι στημένες δίκες, οι απαλλαγές των ενόχων και τα θεαμάτα των ελεγχόμενων ΜΜΕ σαν συγκάλυψη. Και σε αυτό το πλαίσιο, ο hit man Ρίκκος συνελήφθη για δεκασμό και παραπέμφθηκε σε δίκη, ενώ ο Οδυσσέας Μιχαηλίδης άρχισε να δείχνει τον Σ. Χάσικο τα όρια της ανοχής για τα δικά του θεάματα, σκηνικά διαπλοκής και υπόγειες κινήσεις συγκάλυψης. Σε αυτό το πλαίσιο, και με την κεκτημένη ταχύτητα των ερευνών υπό την πίεση του κοινού, το θέμα έφτασε και στα σκουπίδια. Ο κ. Χάσικος, προφανώς, είχε βρει μια χρήσιμη [για τον ίδιο;] σύμφωνα με τον κ. Κοκότση και ήθελε να την περάσει – τον εμπόδισε ο γενικός ελεγκτής και τελικά διάφορες συγκλίνουσες έρευνες κατέληξαν στο κατηγορητήριο. Ο ΔΗΣΥ, όμως, είχε αποτύχει αυτήν την φορά να απαλλάξει τους δικούς του – όπως έκανε στο ΣΑΠΑ και εν μέρει στη Δρομολαξιά με τους ημέτερους αστυνομικούς, των οποίων οι ποίνες επέσαν στα μαλακά. Αξίζει να δει κανείς τα άτομα που συνδέονται με τον ΔΗΣΥ και κατηγορήθηκαν για το σκάνδαλο των σκουπιδιών - και να αντιπαραβάλει συγκριτικά το γεγονός ότι κανένα από αυτά δεν αναφερόταν σαν συνδεόμενο με τον ΔΗΣΥ στα ελεγχόμενα ΜΜΕ:

1.     Κοκότσης – επικεφαλής της Helector, υψηλόβαθμο στέλεχος του ΔΗΣΥ, μετατράπηκε με μάρτυρα κατηγορίας, αλλά όπως και οι εργολάβοι στην Πάφο εμπλέκεται βαθειά στη διακίνηση μιζών

2.     Λουρουτζιάτης - Δήμαρχος του ΔΗΣΥ στη Λάρνακα με σχέσεις που φτάνουν στο προεδρικό. Το ότι τελικά κατηγορήθηκε θεωρήθηκε μια επιτυχία των θεσμών που διεκδικούσαν ανεξαρτησία από την προσπάθεια ανασύστασης ενός κράτους της δεξιάς ημετεροκρατίας. Τα ΜΜΕ, όμως, ήταν πιστά στο καθήκον – ποτέ δεν ανάφεραν το όνομα του με παραπομπή στο ότι ήταν ο δήμαρχος του ΔΗΣΥ

3.     Κουλλαπής [με εμπλοκή και του γιου του] - Υποψήφιος δήμαρχος του ΔΗΣΥ για Δερύνεια. Απομακρύνθηκε από τη θέση λόγω υποψιών από τον Ν. Συλικιώτη το 2009. Και πάλι τα ΜΜΕ δεν ανέφεραν τίποτα για την κομματική του υποψηφιότητα.

4.     Πάντης. Απομακρύνθηκε επίσης από τη θέση του λόγω υποψιών από τον Συλικιώτη. Αλλά τον επανέφερε ο Σ. Χάσικος και μάλιστα του έδωσε προαγωγή μόλις ένα μήνα πριν κατηγορηθεί επίσημα. Ο νυν υπουργός εσωτερικών δεν έχει εξηγήσει ακόμα γιατί επανέφερε ένα άτομο εμπλεκόμενο σε μίζες [ο νυν υπουργός ισχυρίζεται ότι «ήξερε» κλπ] και γιατί του έδωσε προαγωγή. Αν, φυσικά, αυτή η ανάκληση και η προαγωγή γίνονταν από αριστερό υπουργό θα ήταν πρώτη είδηση και πρωτοσέλιδο.

Είναι σε αυτό το πλαίσιο που πρέπει να δει κανείς την σκανδαλολογία ως μετατόπιση, αλλά και να εκτιμήσει την στάση και την ύπαρξη ατόμων όπως ο Ο. Μιχαηλίδης και ο Κ. Κληρίδης που φαίνεται να διεκδικούν, πια, μια αυτονομία από την εξουσία του κεφαλαίου που εξαγοράζει – και την κυβερνητική εξουσία που κατασκευάζει θεάματα μετατόπισης.

Όμως, το βασικότερο ζητούμενο σε αυτό το κλίμα είναι η διερεύνηση της αμφισβήτησης, πια, του έλεγχου των ΜΜΕ.. Η κυπριακή κοινωνία στην πλειοψηφία της, όπως απέδειξε και με την εξέγερση του Μαρτίου του 2013 ενάντια στο καθολικό κούρεμα, αλλά και μετά, όταν ανάτρεψε την προσπάθεια επιβολής της θέσης ότι για την κρίση έφταιγε το Δημόσιο, έχει αποδείξει τα αποθέματα αντίστασης, αλλά και μηχανισμούς φιλτραρίσματος που διαθέτει.. Το επόμενο στάδιο είναι σαφώς η κίνηση ανατροπής αυτού του σκηνικού… Και σε μια εποχή τεχνολογικών δυνατοτήτων, η εξουσία των δεινόσαυρων [στα ΜΜΕ] μπορει να είναι όντως.. χάρτινη τίγρης όπως έλεγε και ο Μάο…

Αξίζει να δει κανείς τα άτομα που συνδέονται με τον ΔΗΣΥ και κατηγορήθηκαν για το σκάνδαλο των σκουπιδιών - και να αντιπαραβάλει συγκριτικά το γεγονός ότι κανένα από αυτά δεν αναφερόταν σαν συνδεόμενο με τον ΔΗΣΥ στα ελεγχόμενα ΜΜΕ…

---

[1] http://www.philenews.com/el-gr/oikonomia-kypros/146/287528/kakourgiodikeio-i-gs-tis-tr-kyprou-ton-iounio-2012-sto-epikentro

[2] http://www.sigmalive.com/news/local/286921/oloklirothike-i-anteksetasi-olympiou-stin-ypothesi-trkyprou

[3] http://2ha-cy.blogspot.com.cy/2015/12/blog-post_49.html [13/12/2-15]