Δέφτερη Ανάγνωση - Ikinci Okuma [Emin Olma]

΄ "Ayia Marina of the cliff near of Metichi Have not seen you for years because I am a refugee Ayia Marina of the cliff whenever I speak I cry that we are in the village, if I don’t say I will bust The tears were pouring plenty and so did the drinks. We mariniotes carry a madness which helps healing of wounds and overcoming difficulties and boundaries.. We cry easily…the same goes with entertainment… we go into the fun mode with minimum stimulation.. in what could be described as an "archaic" merrymaking state which exorcises pain ... a generative ecstasy. Judging from yesterday’s encounter of Turkish Cypriot and  Maronite “mariniotes” as encaptured in the video below, this is a characteristic of people of Ayia Marina irrespective of  religion  .. Listen to the Father Skender singing the traditional song “mariniotou” and see the “mariniotes” dancing authentic traditional dances like “antiktistos” and 'arapies" in the village square. Like they

Στις 21 Δεκεμβρίου του 1963 αρχίζουν οι δικοινοτικές συγκρούσεις ή κατά την ελληνοκυπριακή αφήγηση ή την ελληνική αφήγηση με όρους της εποχή εκείνης, εκδηλώνεται η τουρκανταρσία. Το κυπριακό κράτος καταρρέει ως δικοινοτική κατασκευή και μένει στα χέρια μιας ενωτικής πολιτικής ηγεσίας που συνεχίζει να μάχεται ή να κάνει πως μάχεται για την ένωση, ενώ κατασκευάζει το ελληνοκυπριακό κράτος που γνωρίζουμε σήμερα και το οποίο καταφέρνει να κρατήσει υπό τον σχετικό έλεγχό της μέχρι σήμερα. Οι ανεπιτυχείς συνομιλίες ήταν το κύριο εργαλείο που χρησιμοποίησε και χρησιμοποιεί μέχρι στιγμής για να κρατεί τον επίσημο έλεγχο του κράτους της. Ένας έλεγχος που επέτρεψε στην ελίτ ένα γρήγορο πλουτισμό στο όριο της πειρατείας πολλές φορές, εισαγωγή και νομιμοποίηση κεφαλαίων, π.χ. από Αφρική, εμπόριο μαύρου χρήματος, εκμετάλλευση των προβλημάτων των γειτονικών κρατών, εμπόριο πολεοδομικό ζωνών κλπ. Ένα παράλληλο και συμπληρωματικό  για τις συνομιλίες εργαλείο ήταν και είναι η κατασκευή του

Το τέλος του 2015 σηματοδοτεί ουσιαστικά και το τέλος του μνημονίου και της επιτήρησης της τρόικα. Σε αυτό το πλαίσιο, κινήθηκαν και οι τίτλοι αναφοράς για τον τελευταίο «μνημονικό προυπολογισμο». Παρά την προσπάθεια της κυβέρνησης, όπως άλλωστε και όλων των άλλων μνημονικών κυβερνήσεων, να παρουσιάσει τη θητεία της ως ένα είδος   success story , έγινε δεκτή με επιφύλαξη, αν όχι ειρωνεία. Κατ΄αρχήν, η επανάληψη της ίδιας ρητορικής από την Αθήνα μέχρι τη Λισσαβόνα και τη Λευκωσία, καταγράφει μια ομοιόμορφη τάση, που δεν είχε να κάνει με συγκεκριμένες κυβερνήσεις: ουσιαστικά σε όλες της χώρες, με εξαίρεση την Ελλάδα, όπου ήταν κάπως μεγαλύτερη, η ύφεση διάρκεσε 3-4 χρόνια, και η έξοδος από την ύφεση σηματοδοτήθηκε στις περισσότερες περιπτώσεις από την απόφαση του Ντράγκι για ποσοτική χαλάρωση. Τα αποτελέσματα, επίσης, πέρα από μια αναπόφευκτη επιστροφή σε μια σχετική ανάπτυξη μετά από χρόνια βαθιάς ύφεσης, είχαν επίσης ομοιόμορφα αρνητικά επακόλουθα: διόγκωση του δημόσιου χρέο

Η φαινομενικά ανόητη κίνηση του Ε. Χαμπουλλά να αναρτήσει το Σάββατο 12/12 μια φωτογραφία του σε ένα τραπέζι με ένα πιάτο αμπελοπουλιά, και την ευχή να νομιμοποιηθεί η κατανάλωση τους, προκάλεσε μια θύελλα καταδίκης. Ένας βουλευτής έκανε επίδειξη μιας παρανομίας – την κατανάλωση ενός απαγορευμένου θηράματος. Κρυβόταν, βέβαια, πίσω από την ασυλία – και τη γνώση ότι μια διαδικασία απόσυρσης της ασυλίας ήταν χρονοβόρα και περίπλοκη. Το γιατί το έκανε πέρασε σχεδόν ασχολίαστο, χωρίς ανάλυση. Γιατί εμφανώς και ο ίδιος, και ο κ. Χάσικος, που κινήθηκε να το στηρίξει, είχαν και στρατηγικά συμφέροντα.. Αλλά και το μέγεθος της αντίδρασης ήταν επίσης εντυπωσιακό. Εξέφρασε μια οργή για την διαπλοκή [και εδώ ο Χάσικος έκανε κακό υπολογισμό πάλι], αλλά ίσως να σηματοδότησε και την ανάδυση μιας νέας ηγεμονίας για το θέμα των αμπελοπουλιών, αλλά και της επιμονής στην ισονομία… Και παρά το γεγονός ότι δεν σχολιάστηκε, η κίνηση Χαμπουλλά ήρθε αμέσως μετά την ανακοίνωση του ΕΛΑΜ ότι θα έθετε το θέ