Δέφτερη Ανάγνωση - Ikinci Okuma [Emin Olma]

Δέφτερη Ανάγνωση Εναλλακτική Πληροφόρηση Website : http ://2 ha - cy . blogspot . com / Facebook: www.facebook.com/DefteriAnaynosi Twitter: www.twitter.com/DefteriAnaynos1   Ειδήσεις για τη βδομάδα και σχόλια για τις εξελίξεις Περιεχόμενα του τεύχους 1 – 8  Μαρτίου 2014 Τεύχος 101 ΤΟΠΙΚΑ Μη μου μαστιγώνετε το Φιλελεύθερο, http://2ha-cy.blogspot.com/2014/02/blog-post_8682.html   Η αντίσταση στις ιδιωτικοποιήσεις ως σημείο καμπής: όταν η κοινωνία ανακαλύπτει και πάλι το συλλογικό μέσα από την κοινή της περιουσία και οι εργαζόμενοι μέσα από την έκρηξη της οργής θέτουν όρια σεβασμού και τα πλαίσια διαπραγμάτευσης, http://2ha-cy.blogspot.com/2014/02/blog-post_7534.html  Και μερικά ευχάριστα νέα: Η κρίση αξιοπιστίας της Ε.Ε. και των ντόπιων ΜΜΕ -μερικά από τα ενδιαφέροντα αποτελέσματα του ευρωβαρομέτρου, που φυσικά λογοκρίνονται από τους γνωστούς ύποπτους http://2ha-cy.blogspot.com/2014/02/blog-post_3835.html Οι κινητοποιήσ

Σε πρόσφατο άρθρο του στο Φιλελεύθερο, ο δημοσιογράφος Κώστας Βενιζέλος επανέλαβε κάτι που το γράφει κατά καιρούς: «Δεν πρέπει να αυτομαστιγωνόμαστε…». Έχουμε την εντύπωση ότι αυτή τη «σοφή» κουβέντα την είπε για πρώτη φορά ο παλαιός αρχισυντάκτης της εφημερίδας, Άνθος Λυκαύγης, όταν ήταν ακόλουθος στην Κυπριακή πρεσβεία της Αθήνας. Από τότε λοιπόν, από καιρού εις καιρό, βλέπουμε κάποιον από τους μαθητές του να επαναλαμβάνει τα περί αυτομαστιγώματος. Δεν χρειάζεται πολλή σκέψη για να αντιληφτεί κανένας ότι πράγματι δεν υπάρχει λόγος να αυτομαστιγώνεται ή να έχει κάποιες τύψεις οποιοσδήποτε Ελληνοκύπριος, διότι αν έγινε κάποιο κακό αυτό ποτέ δεν πέρασε από τις σελίδες της ιστορικής αυτής εφημερίδας. Αν η ιστορία είναι αυτή που κατέγραφε ο Φιλελεύθερος, οι Ελληνοκύπριοι είναι όλοι αθώες περιστερές. Για τους ίδιους λόγους δηλαδή, την «πραγματικότητα», όπως την κατέγραφε ο Φιλελεύθερος, δεν υπάρχει δικοινοτικό πρόβλημα, αλλά υπάρχει μόνο πρόβλημα εισβολής και κατοχής. Όταν πρό

Αν κρίνει κάποιος από τις άτσαλα αποκαλυπτικές δηλώσεις του υπουργού οικονομικών στην Daily telegraph [«Είμαστε σύμμαχοι της τρόικα. Το μνημόνιο θα μπορούσε να ήταν το δικό μας μανιφέστο.»] η κυβέρνηση περίμενε να ήταν διαφορετικό το σκηνικό με τις ιδιωτικοποιήσεις. Περίμενε κάποιες τελετουργικές αντιδράσεις, και μετά έλπιζε ότι θα μπορούσε να ξεκινήσει να πουλά και να εισπράττει – και λογικά να κυλούν υπόγεια και οι μίζες. Το ότι το θέμα συνέπεσε με την αποχώρηση του ΔΗΚΟ από την κυβέρνηση δυσκόλεψε τα πράγματα, αλλά αυτό που ήταν δραματικό διαφορετικό ήταν οι αντιδρασεις των εργαζομένων. Από τη Δευτέρα ήταν πια εμφανές ότι η περίοδος της τελετουργίας και της συναίνεσης είχε λήξει. Εκράγηκε μια οργή που ο Γεωργιαδης δεν φαινόταν να υποψιάζεται καν ότι ετοίμαζε το διαφημιστικό κείμενο της Telegraph - και ο ίδιος ήταν στόχος. Και διότι πολλοί από τους οργισμένους ήταν οι πιθανώς τέως ψηφοφόροι του κόμματος του. Και όταν την Πέμπτη δεν πέρασε το νομοσχέδιο, ήταν σαφές ότι κά

Η αντιπροσωπεία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στην Κύπρο, σε δημοσιογραφική διάσκεψη παρουσίασε την περασμένη Τετάρτη τα αποτελέσματα του Ευρωβαρομέτρου [1] για το φθινόπωρο 2013. Όπως διευκρινίζεται η έρευνα διεξήχθη τον περασμένο Νοέμβρη, μεταξύ 2 και 17,  με δείγμα 1.000 ατόμων – 500 άτομα από κάθε κοινότητα.  Αρκετά από τα στοιχεία είχαν ήδη δημοσιοποιηθεί προηγουμένως από το Δεκέμβριο του 2013. Η έμφαση τότε εστιάστηκε περισσότερο στην κρίση της πολιτικής – και η κυβερνητική  επικοινωνιακή μηχανή προσπάθησε να συγκαλύψει το γεγονός ότι 68% δεν εμπιστεύονται την κυβέρνηση. Αυτό ήταν το πιο εντυπωσιακό αποτέλεσμα γιατί έθετε σε άμεση αμφισβήτηση τις τοπικές δημοσκοπήσεις που διέρρεε -και διαρρέει ακόμα- η κυβέρνηση. Το άλλο σημαντικό στοιχείο ήταν η πλειοψηφία, η οποία τάσσεται εναντίον του ευρω – 52% έναντι 44%. Τώρα, δόθηκε έμφαση σε άλλα στοιχεία ιδιαίτερα αυτά της οικονομίας, αλλά μια σημαντική διάσταση των αποτελεσμάτων ήταν και η αναφορά στην εμπιστοσύνη των κυπρίων πολιτώ

Αν το ζήτημα του δημόσιου πλούτου και των ιδιωτικοποιήσεων είναι ο ένας πόλος της κοινωνικής αντίστασης, ο άλλος είναι η διασφάλιση της απόλυτης άμυνας της κοινωνίας απέναντι στις συνέπειες της κερδοσκοπίας των τραπεζών – η διασφάλιση της πρώτης κατοικίας. Ήδη το θέμα έχει μετατραπεί σε σημαντικό σημείο αντιπαράθεσης στην Ισπανία – και εν μέρει στην Ιταλία. Η Κύπρος είναι μια χώρα, όπου μαζί με μια έντονη αίσθηση του δημόσιου/κοινού συμφέροντος ως βάση της ό.ποιας συναίνεσης, έχει μια βαθιά ριζωμένη αντίληψη της μικροϊδοκτησίας που είναι κεκτημένο προϊόν των αγροτικών εξεγέρσεων του 18 ου και 19 ου αιώνα ενάντια στην εκκλησιαστική και την αυτοκρατορική-οθωμανική φορολογία και τους ανάλογους μηχανισμούς. Και είναι αυτό κομβικό σημείο, το οποίο αποτέλεσε το έναυσμα για την κοινωνική έκρηξη της περιόδου 1920-50 τον προηγούμενο αιώνα. Οπότε, οι προσπάθειες για αντιμετώπιση του ζητήματος διασταυρώνονται αναπόφευκτα με τις κινητοποιήσεις οργανώσεων πολιτών με τις προσπάθειες θεσμικώ

Τελικά, το περασμένο σαββατοκύριακο οι δυτικοί -σύμφωνα με μερικούς αναλυτές οι ΗΠΑ σε αντίθεση με την Ε.Ε.- πέρασαν το Ρουβίκωνα: παραβίασαν για μια ακόμα φορά μια συμφωνία με την ουκρανική κυβέρνηση και τη Ρωσία και έσπρωξαν ουσιαστικά την κατάσταση σε ένα πραξικόπημα ένοπλων ακροδεξιών στους δρόμους, με εξαγορά βουλευτών στο κοινοβούλιο. [1] Αμέσως μετά ακολούθησε μια αμήχανη σιωπή. Στη δυτική Ουκρανία οι ακροδεξιοί συμπεριφέρονταν, πια, όπως φαντάζονταν τους προγόνους το 1941, όταν μπήκε από εκείνα τα σύνορα η Βέρμαχτ. Με την ενθάρρυνση των δυτικών ΜΜΕ άρχισαν να καταστρέφουν ρωσικά αγάλματα και μνημεία (είτε σοβιετικά είτε γενικότερα ρωσικά σύμβολα - όπως λ.χ. του στρατηγού που νίκησε τον Ναπολέοντα) ενώ στο κοινοβούλιο ξαφνικά βρέθηκε μια απρόσμενη φιλοδυτική πλειοψηφία. Τα δυτικά ΜΜΕ δεν ρώτησαν πως και γιατί – και φυσικά παράβλεπαν το ποιοι ήταν οι ένοπλοι. Από την άλλη – στα ανατολικά και στα νότια υπήρχαν διαδηλώσεις και κινητοποιήσεις που ζητούσαν όπλα για να αντιμε