Δέφτερη Ανάγνωση - Ikinci Okuma [Emin Olma]

«Ο τουρκι σμός της Κύπρου μπορεί να επιβιώσει μόνο μέσα από τη λύση του Κυπριακού»… «Η εθνική επιβίωση των Τούρκων της Κύπρου μπορεί να διασφαλιστεί μόνο μέσα από μια δικοινοτική διζωνική Ομοσπονδία»… Οι φράσεις αυτές δεν ακούστηκαν δημόσια από την τουρκοκυπριακή κοινότητα τουλάχιστον μέχρι στιγμής… Όμως, εάν ακούγονταν, ο καθένας μπορεί να αντιληφθεί ποιές θα ήταν οι αντιδράσεις – δικαιολογημένες ή αδικαιολόγητες – από μερίδα της ελληνοκυπριακής κοινότητας. Και όμως, η ρητορική που επικεντρώνεται στην ανάδειξη της αναγκαιότητας για μια λύση και ειδικά για μια ομοσπονδιακή λύση ως μορφή/τρόπος «επιβίωσης του κυπριακού ελληνι σμού », φαίνεται να κατατάσσεται πλέον ως ένα νέο λεγόμενο mainstream σε διάφορες αναλύσεις φιλελεύθερων κύκλων. Η επιχειρηματολογία για μια λύση που θα «σώζει τον ελληνι σμό της Κύπρου» βεβαίως δεν είναι καινούργια στο χώρο της ελληνοκυπριακής δεξιάς, αλλά η ένταση με την οποία προβάλλεται το τελευταίο χρονικό διάστημα από διάφορους παράγοντ

Το κυπριακό φαίνεται να μπαίνει σε μια νέα διαδικασία λύσης – ή,  για να το πούμε πιο σωστά, σε μια νέα προσπάθεια ολοκλήρωσης της διαδικασίας λύσης. Η προηγούμενη προσπάθεια διακόπηκε με την εκλογή Έρογλου το 2010 και ακολούθως με την υστερία που κατασκευάστηκε γύρω από την έκρηξη στο Μαρί – εν μέρει και για να συγκαλυφθούν τα σκάνδαλα των τραπεζών. Τον Αύγουστο που μας πέρασε, το απορριπτικό μέτωπο φάνηκε να εντείνει την κριτική για την επερχόμενη λύση. Ενθαρρυμένο, ίσως, από τη γενική κριτική για την κυβέρνηση, αλλά και τα ειρωνικά σχόλια για τη δήλωση Αναστασιάδη για "Ηνωμένες πολιτείες Κύπρου", φάνηκαν να διεκδικούν ένα ευρύτερο κοινό πέρα από τη δυσφορία που πλανιέται στο χώρο του ιστορικού απορριπτισμού. Τα επεισόδια στο μνημόσυνο των Ισαάκ και Σολωμού έδειξαν επίσης ότι η ακροδεξιά θα προσπαθήσει να εκμεταλλευτεί την περίοδο που έρχεται – αλλά και ότι μερίδα, τουλάχιστον, του απορριπτικού μετώπου θα προσπαθήσει να τους συγκαλύψει. Τα κόμματα πάντως και τ

Πώς και γιατί στήθηκε η Μετατόπιση στο θέαμα του ΣΑΠΑ το φθινόπωρο του 2014: όταν η κυβέρνηση ήθελε να συγκαλύψει τη δική της διαπλοκή, όπως και τη διαπλοκή των ημέτερων δικηγορικών γραφείων με τις τράπεζες Ένας από τους σκελετούς που κουβαλά αυτή η κυβέρνηση στην ντουλάπα της είναι το πώς έστησε το θέαμα της υπόθεσης του ΣΑΠΑ για να μετατοπίσει την έμφαση από την κυβέρνηση, το δικηγορικό γραφείο Αναστασιάδη, [1] αλλά και τη δημόσια οργή για τους τραπεζίτες. Το φθινόπωρο του 2014, όταν ο Ρίκκος ανέλαβε το θέαμα «της Πάφου» με τη στήριξη του Χάσικου, η συζήτηση για τις εκποιήσεις είχε και πάλι επαναφέρει στην επιφάνεια τη δημόσια οργή για τους τραπεζίτες, ενώ ανάλογη δυσφορία προκαλούσαν και οι αποκαλύψεις για την εμπλοκή των συμφερόντων του δικηγορικού γραφείου του προέδρου τόσο στους διορισμούς στο ΔΣ της Τράπεζας Κύπρου, όσο και στη διαδικασία ξεπουλήματος [των συμφερόντων και των πελατών] ή κλεισίματος των Κυπριακών Αερογραμμών..Και φυσικά, είχαν αρχίσει και οι αποκαλ