Το ξεχείλωμα του σκανδάλου του ΣΑΠΑ ένα χρόνο μετά την κατασκευή του θεάματος: τελικά αποδείχτηκε και δικαστικά ότι ήταν φούσκα Μετατόπισης η υπόθεση με τον Αριστοδήμου και τα οικόπεδα, ο Βεργας-σαν-Λιλλης επιμένει στην προνομιακή μεταχείριση, ενώ οι έρευνες του Γενικού Ελεγκτή επιβεβαιώνουν ότι το πραγματικό σκάνδαλο ήταν η απαλλαγή των εργολάβων που φαίνεται να έκαναν τα ίδια παντού…
Πώς και γιατί στήθηκε η
Μετατόπιση στο θέαμα του ΣΑΠΑ το φθινόπωρο του 2014: όταν η κυβέρνηση ήθελε να
συγκαλύψει τη δική της διαπλοκή, όπως και τη διαπλοκή των ημέτερων δικηγορικών
γραφείων με τις τράπεζες
Ένας
από τους σκελετούς που κουβαλά αυτή η κυβέρνηση στην ντουλάπα της είναι το πώς
έστησε το θέαμα της υπόθεσης του ΣΑΠΑ για να μετατοπίσει την έμφαση από την
κυβέρνηση, το δικηγορικό γραφείο Αναστασιάδη,[1]
αλλά και τη δημόσια οργή για τους τραπεζίτες. Το φθινόπωρο του 2014, όταν ο Ρίκκος
ανέλαβε το θέαμα «της Πάφου» με τη στήριξη του Χάσικου, η συζήτηση για τις
εκποιήσεις είχε και πάλι επαναφέρει στην επιφάνεια τη δημόσια οργή για τους
τραπεζίτες, ενώ ανάλογη δυσφορία προκαλούσαν και οι αποκαλύψεις για την εμπλοκή
των συμφερόντων του δικηγορικού γραφείου του προέδρου τόσο στους διορισμούς στο
ΔΣ της Τράπεζας Κύπρου, όσο και στη διαδικασία ξεπουλήματος [των συμφερόντων
και των πελατών] ή κλεισίματος των Κυπριακών Αερογραμμών..Και φυσικά, είχαν
αρχίσει και οι αποκαλύψεις για τη διαπλοκή συμφερόντων της οικογένειας της κας.
Γιωρκάτζη με νομική υπεράσπιση του Βγενόπουλου, και ακολούθησε το θέαμα της
κυβερνητικής ασυναρτησίας [και συγκάλυψης και πάλι] για το πώς και γιατί
υπογράφτηκε το συγκεκριμένο συμβόλαιο από την κα. Γιωρκάτζη.
Οπότε,
ξαφνικά, άρχισε μια διαδικασία μετατόπισης των συζητήσεων στη Δημόσια Σφαίρα..
προς την Πάφο.
Αρχικά,
προβλήθηκε το ζήτημα μιας υπόθεσης διαχωρισμού οικοπέδων [που δεν είχε γίνει
ακόμα] και έτσι, βρέθηκε στο επίκεντρο ο τραπεζίτης που δεν άνηκε ολοκληρωτικά
[είχε διασύνδεση και με το κέντρο-εκκλησία] στην κυβερνητική παράταξη, ο
Αριστοδήμου. Κατηγορήθηκε, συνελήφθη και αυτός και η γυναίκα του κοκ. Αλλά
ανάλογες υποθέσεις για άλλους μεγάλο - οφειλέτες, όπως ο Λεπτός ή ο Σιακόλας [ο
οποίος λ.χ. έχει ενώπιον της Ευρωπαϊκής Επιτροπής υπόθεση εναντίον του για παραβάσεις σε περιοχές Natura στο Λατσί, που όπως
φαίνεται θα επιβαρύνουν το δημόσιο με εκατομμύρια] συγκαλύφθηκαν και έμειναν
στις εσωτερικές σελίδες – και σίγουρα μακριά από αστυνομικές έρευνες. Ήταν μια
ξεκάθαρη παραβίαση της αρχής της ισονομίας, με στόχο να εστιαστεί η δημόσια
οργή σε ένα θέμα, και να τη γλιτώσουν οι άλλοι. Ακολούθησε μετά η επίθεση στο
Βέργα – αρχικά γιατί, υποτίθεται, συγκάλυπτε το θέμα με τον διαχωρισμό
οικοπέδων, ακολούθως γιατί στάλθηκαν απειλητικά μηνύματα σε μερικούς
δημοσιογράφους [μερικοί από αυτούς φαίνονταν να λειτουργούν ως όργανα της
γενικότερης εκστρατείας κατασκευής του θεάματος] και τελικά, μετά από μια σειρά
άλλων θεαμάτων που ξεχάστηκαν, αφού η χρήση τους ήταν απλώς για να
κατασκευαστεί το σχετικό κλίμα μετατόπισης [όπως η υπόθεση με την συναυλία
Ρουβά], οι διοργανωτές του θεάματος κατέληξαν στον ΣΑΠΑ. Ανάλογες συγκριτικές
περιπτώσεις λογοκρίθηκαν και πάλι – έτσι, ενώ η κ. Σολωμονίδου διασυρόταν σε
μια άθλια εκστρατεία δαιμονοποίησης για την οποία κάποτε μερικοί δημοσιογράφοι
θα πρέπει να διερευνηθούν για το ρόλο τους και τα πραγματικά τους κίνητρα, στη
Λάρνακα στη δίκη της Δρομολαξιάς, ο κ. Λίλλης απειλούσε δημοσιογράφους. Και όμως,
παρά το ότι υπήρχε ανακοίνωση και της Ένωσης συντακτών, στήθηκε δίκη για
την κ. Σολωμονίδου, στον Λίλλη δόθηκαν οικονομικές απαλλαγές/διευκολύνσεις για
να "δώσει" την μαρτυρία που ήθελε το επιτελείο που έστησε εκείνη τη
δίκη. Και όπως, θα δούμε παρακάτω, ανάλογη φαίνεται να είναι και η στάση της
κυβέρνησης για τα αντίστοιχα με την Πάφο σκάνδαλα του αποχευτετικού στη
Λάρνακα.
Το πραγματικό σκάνδαλο του
ΣΑΠΑ – ποιοί συνεργάστηκαν για να στηθεί το θέαμα απαλλαγής των ένοχων
εργοληπτικών εταιρειών, για τις υπερχρεώσεις. Όταν ο υπουργός εσωτερικών και ο
φίλος του στην εισαγγελία έκαναν ότι δεν έβλεπαν την απαλλαγή αυτών που πήραν
38.3 εκατομμύρια
Και
μετά, είχαμε την επιτάχυνση που αναγγέλθηκε με την κωμική παρέμβαση του Χάσικου
που ανάγγειλε «ραγδαίες εξελίξεις». Και πάλι η ασυνέπεια, η απουσία ισονομίας
και η ημετεροκρατία είναι σαφής: ο Χάσικος αυτήν την περίοδο μοιάζει με κάποιον
που ψάχνει γωνιά να κρυφτεί όσον αφορά στις αποκαλύψεις για τα σκάνδαλα
διαπλοκής του Λουρουτζιάτη στη Λάρνακα, ή για τον μέχρι πριν λίγο καιρό
συνεργάτη του στην εισαγγελία, τον Ρίκκο]. Τελικά, φαίνεται ότι οι διοργανωτές
του θεάματος συμφώνησαν με το Βέργα να τους «δώσει», όπως έγινε και την
Δρομολαξιά, αυτούς που ήθελαν [ασχέτως αν ήταν εμπλεκόμενοι ή όχι]. Και ο
Μαλληκίδης κινήθηκε ανάλογα – αλλά ο Βέργας πήρε μια προνομιακή συμφωνία που
μόλις ανακοινώθηκε άρχισε να επιβεβαιώνει ότι είχε στηθεί το όλο σκηνικό. Και
ότι τελικά το όλο θέαμα είχε πολιτικές σκοπιμότητες και ως τελικό αποτέλεσμα
(πέρα από τον «διορισμό»/εκλογή ενός συναγερμικού, συνεργάτη των εργολάβων, ως
δημάρχου) είχε το πραγματικό σκάνδαλο: την απαλλαγή των πραγματικών ενόχων του
σκανδάλου του ΣΑΠΑ. Οι εργολάβοι που πήραν 38.3 εκατομμύρια από τα συνολικά 40,
που στοίχισε το αποχετευτικό του ΣΑΠΑ με τις αυξήσεις που κατάφεραν να
εξασφαλίσουν με τις μίζες. Το μήνυμα της εξουσίας ήταν ότι το κεφάλαιο
απαλλάσσεται - ή ακόμα χειρότερα ότι το κεφάλαιο μπορούσε να παρανομεί, να
λαδώνει και να την βγαζει καθαρή ως "μάρτυρες". Και έτσι, οι
"κατηγορούμενοι έγιναν κατήγοροι". Όμως, εκείνο το βεβιασμένο θέαμα
άφησε τελικά πολλές εκκρεμότητες.
Ο Βέργας σαν Λίλλης – και η
αρχή της δημόσιας καχυποψίας για το στήσιμο του θεάματος
Η
ευνοϊκή αντιμετώπιση του Βέργα ήταν έτσι και αλλιώς ένα από τα σημεία που
αποκάλυψαν πως έστηνε τις δίκες το παρακράτος την εποχή του Ρίκκου. Όταν
πρόσφατα επανήλθε[2] στην επικαιρότητα η
υπόθεση Βέργα και πάλι, μετά την ευρύτερη δημοσιοποίηση της αίτησης του για
έγγραφη σε Πανεπιστήμιο [το οποίο φαίνεται ως μια συνέχεια της συμφωνίας για να
μένει και μερικές μέρες στην Πάφο] ο Α. Μιχαηλίδης εξέφρασε τη δυσφορία που
έχει γίνει διάχυτη, πια, με το συγκεκριμένο θέμα:
«Από τον περασμένο
Φεβρουάριο όμως, που ακούσαμε αυτά τα σοφά λόγια της Δικαιοσύνης, μέχρι σήμερα,
δεν πέρασε ποτέ την πύλη των φυλακών. Διαμένει σε σπίτι στο Πλατύ Αγλαντζιάς… ως
μάρτυρας υπό προστασία. Δεν μάθαμε ποτέ τι είδους μάρτυρας είναι αφού δεν
υπάρχει καμία εξέλιξη γύρω από την υπόθεση του, εκτός από τους υπόλοιπους που
θα δικαστούν και δεν είναι και σίγουρο ότι χρειάζεται η μαρτυρία του σε κάτι.
Μια δικαιολογία που ελέχθη επισήμως για να μην πάει στις Κεντρικές Φυλακές ήταν
ότι είχε απειληθεί η ζωή του από συγκεκριμένο πρόσωπο, που του είπε ότι θα το
καθαρίσουν στις φυλακές. Οι αρχές που γνωρίζουν ποιος τον απείλησε δεν έκαναν
τίποτε εναντίον εκείνου που τον απείλησε..»
Φιλελεύθερος, 13/8. «Ο Βέργας θα δικαιούται φοιτητική χορηγία;» Α. Μιχαηλίδης]
Η περίπτωση μιας δικαστού
που δεν φάνηκε να είναι «προβλέψιμη» για τις οδηγίες του Ρίκκου, όπως ο Σάντης
Αξίζουν
δυο σχόλια στην πιο πανω αναφορά, που πέρα από την έκφραση δυσφορίας για το
στημένο του όλου θέματος, αποσιωπεί, επίσης, μερικά σημαντικά γεγονότα:
- Αυτός που υποτίθεται ότι απείλησε
τον Βέργα ήταν ο δημοτικός σύμβουλος της αριστεράς, ο κ. Σιαηλής. Ο κ.
Σιαηλής ήταν ο βασικός στόχος του Ρίκκου, όπως φάνηκε και από την διπλή
προσπάθεια του τέως βοηθού γενικού εισαγγελέα να τον συλλάβει και να τον
εκθέσει δημόσια [και ως άτομο και ως πολιτικό πρόσωπο παράταξης με την
οποία ο Ρίκκος είχε στράτευση από ότι φαίνεται να κατασκευάζει θεάματα
εναντίον της]. Την πρώτη φορά, η δικαστής δεν αποδέχθηκε το αίτημα του
Ρίκκου, ενώ στη δεύτερη, η σύλληψη έγινε τόσο εξόφθαλμα θεαματικά που μόνο
η απύθμενη αυτολογοκρισία της επίσημης/καθεστωτικής κυπριακής
δημοσιογραφίας, μπορεί να ερμηνεύσει την σιωπή που ακολούθησε. Συνελήφθη,
ενώ η διαδικασία ερευνών είχε ολοκληρωθεί και την περίοδο των δημοτικών
εκλογών στην οποία εκλέγηκε ο ημέτερος της κυβέρνησης, ο κ. Φαίδωνος. Από
τότε, ο κ. Σιαηλής είναι στην Πάφο – αλλά οι αρχές προστατεύουν,
υποτιθεται, τον Βέργα από τον Σιαηλή... Πρέπει να έχει πολλές εκδοχές ο κ.
Σιαηλής στη φαντασία της κυπριακής αστυνομίας και της τότε εισαγγελίας.
- Ακόμα πιο ενδιαφέρον είναι ότι τα «σοφά λόγια της δικαιοσύνης» [ως ερμηνεία της απόφασης καταδίκης του Βέργα] τα είχε αρθρώσει η κ. Δ. Σωκράτους, η οποία δίκασε τον Βέργα, αλλά και αρνήθηκε να παίξει τον παιχνίδι του Ρίκκου με την πρώτη σύλληψη του Σιαηλή. Ήταν μια δικαστής που στο κλίμα καχυποψίας για τη δικαστική εξουσία που άπλωσε η συμπεριφορά του Σάντη στη δίκη της Δρομολαξιάς, έδινε ένα αίσθημα ότι το παρακράτος δεν έλεγχε όλους του δικαστές. Το παρακράτος της δεξιάς δεν μπορούσε να έχει την σιγουριά, που υπήρχε στην ηχογράφηση για το στήσιμο της δίκης της Δρομολαξιάς, ότι «με δικαστή στον Σάντη..» θα τηρούνταν οι υποσχέσεις για εξαγορά του Λίλλη για να «δώσει» αυτούς που ήθελε ο Ρίκκος. Διότι ο Λίλλης ήταν ο πρώτος Βέργας και δεν πήγε καν στο «σπίτι στο Πλατύ». Του χαρίστηκαν αναβολές οφειλών στον ΦΠΑ και έγιναν απαλλαγές στους φίλους του για να μαρτυρήσουν.. και ο Σάντης λογόκρινε στο δικαστήριο τις αναφορές σε αυτές τις εξαγορές. Τουλάχιστον, η κ. Σωκράτους φάνηκε να κρίνει μόνη της και όχι «όπως αναμενόταν»..
Η απαλλαγή του Αριστοδήμου:
όταν στήθηκε ένα θέαμα για οικόπεδα που θα…..και ένας Γενικός Ελεγκτής που
όντως δεν φαίνεται πρόθυμος να συγκαλύψει τα σύνδρομα της ημετεροκρατίας
Η
κ. Σωκράτους συνέχισε, όμως, το ξήλωμα του θεάματος. Το καλοκαίρι ολοκληρώθηκε
και η δίκη του Αριστοδήμου με την ίδια δικαστή. Και απάλλαξε από τις κατηγόριες
τους κατηγορούμενους. Τεκμηρίωσε, δηλαδή, ότι το όλο θέμα δεν είχε βάση - ότι,
με πολιτική ορολογία, είχε στηθεί. Και μια κωμική βουβαμάρα απλώθηκε στα ΜΜΕ
της Λευκωσίας. Δεν καταλάβαιναν ότι αυτό που έστησαν με τόση προθυμία
αποδείκθηκε ψέμα; Η κ. Σωκράτους είχε, ήδη, υποδείξει από την άνοιξη στην
ενδιάμεση απόφασή της ότι η όλη υπόθεση για χρηματισμό κλπ δεν είχε νόημα, αφού
δεν είχε γίνει καμία εμπορική πράξη - ο Αριστοδήμου κατηγορήθηκε για κάτι που
ενδεχομένως να γινόταν. Αλλά ο Σιακόλας δεν κατηγορείται για ότι έκανε και
κάνει ήδη στο Λατσί. Η κ. Σωκράτους έθεσε σε αμφιβολία και την προσφιλή τακτική
της εισαγγελίας να προσπαθεί με ερμηνείες εγγράφων να υποδείξει πλαστογραφίες,
παραπλάνηση κλπ. Η εισαγγελία αποφάσισε να καταφύγει στο Ανώτατο. Θα φανεί και
εκεί ποιοί ίσως να είναι σαν τον Σάντη και ποιοί κρίνουν σαν την Σωκράτους.
Τα
προβλήματα, όμως, για το θέαμα που στήθηκε δεν τελειώνουν εδώ. Προς τιμήν
μερίδας της κυπριακής δημοσιογραφίας μπορεί να αναφέρει κανείς και
δημοσιογράφους που συνεχίζουν να ψάχνουν το θέμα, όπως ο Β. Βασιλείου του
Φιλελεύθερου. Αλλά ο βασικός θεσμικός παράγοντας που επιμένει τουλάχιστον στο
θέμα της ισονομίας είναι ο κ. Οδυσσέας Μιχαηλίδης, ο γενικός ελεγκτής. Ο οποίος
μπορεί να μην βρήκε τίποτα στο θέαμα με τα φορτηγά που γέμισαν με φακέλους του
ΣΑΠΑ, αλλά φαίνεται να κράτησε τον λόγο του, και να ασκεί δίκαια το επάγγελμα
του – έκανε έρευνα και στα άλλα συμβούλια αποχετεύσεως. Διότι η Μετατόπιση ως
επικοινωνιακή πρακτική, και η δαιμονοποίηση ως μέρος μιας θεαματικής υστερίας,
βασίζονται στην απουσία συγκριτικού πλαισίου, που παραβιάζει νομικά την αρχή
της ισονομίας. Ο Ρίκκος ποτέ δεν θα μπορούσε να το καταλάβει αυτό – ούτε βέβαια
ο κ. Χάσικος. Όμως, ο κ. Μιχαηλίδης έκανε τη δουλειά του και βρήκε ανάλογα
προβλήματα στο αποχετευτικό της Λάρνακας και της Λευκωσίας.
Και τί ενδιαφέρουσα
έκπληξη: πάλι οι ίδιες εργοληπτικές εταιρείες;
Και
εδώ έχουμε την επιβεβαίωση του πραγματικού σκανδάλου: είναι οι ίδιες
εργοληπτικές εταιρείες που φαίνεται να εμπλέκονται και σε άλλα ανάλογα ζητήματα
διαπλοκής και στις άλλες πόλεις. Δεν τους εκβίασαν, δηλαδή, οι "κακοί παφίτες"
– αντίθετα από ότι φαίνεται, οι εταιρείες είχαν ως πρακτική να κάνουν
υπερτίμηση και μετά λαδώνουν για να πάρουν τα έξτρα λεφτά. Αν λάβει κανείς υπό
όψιν ότι δυο από τις εταιρείες που αναφέρονται πρόσκεινται η μια στον ΔΗΣΥ
[Αδελφοί Ιακώβου] και η άλλη στην νέα
ηγεσία της ΕΔΕΚ [η Νέμεσις], η δυσκολία
να προχωρήσει το θέμα. είναι εμφανής. Σε σχόλιο στον Φιλελεύθερο, είχε γίνει
αναφορά ότι το προεδρικό είναι στην κόντρα με τον γενικό ελεγκτή για την
υπόθεση Λουρουτζιάτη – δεν θέλει να προχωρήσει η υπόθεση, ενώ ο γενικός
ελεγκτής επιμένει.
Το σκάνδαλο του
Λουρουτζιάτη
Και
όμως, η υπόθεση Λουρουτζιάτη είναι χειρότερη του Βέργα. Διότι ο Βέργας πήρε
χρήματα για έγκριση υπερχρέωσης – ο Λουρουτζιάτης είχε συμφέροντα σε εταιρείες
που έπαιρναν τα συμβόλαια.[3]
Κέρδιζε άμεσα, δηλαδή, και από το βασικό πόσο, και θα κέρδιζε και από τις
υπερχρεώσεις, κατά την προσφιλή τακτική μερικών εργολάβων. Ο κ. Μιχαηλίδης θα
κριθεί από την επιμονή του στην αρχή της ισονομίας – αλλά θα είναι και η στιγμή
που θα κληθεί και ο γενικός εισαγγελέας να πάρει επιτέλους θέση για εκείνο το
σκάνδαλο του θεάματος στην Πάφο. Ο ίδιος με την κίνηση του απέναντι στον Ρίκκο
[λίγο μετά, για άλλο θέμα, βέβαια, αλλά το πλαίσιο ήταν το συνολικό] μπορεί να
διεκδικήσει ότι ο ίδιος επικύρωνε μια διαδικασία για την οποία είχε αρμοδιότητα
ο Ρίκκος.
..Και στην Πάφο, βέβαια, ο
Φαίδωνος και οι πέριξ αντιμετωπίζουν την κριτική για την αναμενόμενη, από
αυτούς, ευνοιοκρατία – τώρα μοιράζουν και δουλειές του Δήμου χωρίς ανοικτές
διαδικασίες;
Αλλά
και στην Πάφο τα πράγματα δεν φαίνεται να λειτουργούν με το «ψεκάστε,
σκουπίστε, , τελειώσαμε». Ήδη, υπάρχουν καταγγελίες ότι το Δημοτικό Συμβούλιο
[ή πλειοψηφία;], και ο νέος δήμαρχος φυσικά, έχουν αρχίσει να λειτουργούν ένα
νέο κύκλωμα διαπλοκής. Ήδη ο σύνδεσμος αρχιτεκτόνων Πάφου κατάγγειλε ότι οι
αναθέσεις έργων δεν γίνονται με ανοικτές διαδικασίες. .
Αλλά
τρέχουν και δικαστικές διαδικασίες. Ήδη, υπάρχει απόφαση [ως απάντηση στις
απαιτήσεις του κοινού, όταν άρχισε να γίνεται κατανοητό το σκηνικό του
στησίματος της απαλλαγής των εργολάβων] για μη ανάθεση έργων στις εταιρείες που
εμπλέκονται στις μίζες, και οι εργολάβοι τρέχουν στα δικαστήρια παίζοντας τις
αθώες περιστερές.[4] Και στη Λευκωσία αυτοί που
πουλούσαν ευαισθησία στη διαπλοκή [έστω και για να συγκαλύψουν τους δικούς
τους] σήμερα τρέχουν να αποφύγουν τις συνέπειες της ισονομίας. Να καλύψουν τον
Λουρουτζιάτη και τους ό,ποιους άλλους. Αξίζει, επίσης, να σημειωθεί ότι ο
Αριστοδήμου δήλωσε μετά την αθώωση του ότι θα προσφύγει στα δικαστήρια για
δυσφήμιση – και άντε να δούμε μερικούς από τους δημοτικούς συμβούλους που
φώναζαν βολικά [για τόσα και τόσα που τώρα ξεχάστηκαν] πώς θα ερμηνεύσουν την
αποσπασματική τους ευαισθησία.
[1] Εκείνη την περίοδο είχε τεθεί θέμα και για το προνομιακό διορισμό
πελατών του δικηγορικού γραφείου στα ΔΣ των τραπεζών, αλλά υπήρχε και το θέμα
της σχέσης του δικηγορικού γραφείου με τη Rynair
[2] Το θέμα το είχαμε δημοσιοποήσει από την περασμένη άνοιξη.
[3] Ως δήμαρχος προεδρεύει του Συμβουλίου Προσφορών του δήμου που
κατακυρώνει προσφορές. Ως δήμαρχος επίσης έχει την υποχρέωση να δηλώσει ρητά
και να εξαιρεθεί της διαδικασίας αν έχει σχέση με εταιρείαν ή άτομον της
εταιρείας. Σε αυτην την περιπτωση ο δημαρχος Λαρνακας φαινεται συνειδητά (δεν
ξέρουμεν αν ήταν και εις γνώσιν των υπόλοιπον μελών του συμβουλίου προσφορών
του δήμου) για τέσσερα χρόνια (που το 2011 Δεκέμβρη, με ανάληψη καθηκόντων 1
Γενάρη 2012) εσυμμετείχε κανονικά στις διαδικασίες και κατακύρωνε προσφορές σε
εταιρείες στις οποίες ειχε μετοχές – δηλαδή, θα μποορυσε να πει καποιος,
επληρώνετουν ως δήμαρχος για να πληρώνει τον εαυτόν του ως μέτοχον! Εχρημάτιζεν
τον εαυτόν του, βασικά
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου