Δέφτερη Ανάγνωση - Ikinci Okuma [Emin Olma]

Πολύ σωστά σημειώνει με οργή  ο Κώστας Κωνσταντίνου στο σαββατιανό Πολίτη, ότι τα πολιτικά κόμματα παραμένουν σιωπηλά ή καμώνονται πως δεν τους αφορά η αντιπαράθεση Επιτρόπου Διοικήσεως και Αρχιεπισκόπου αναφορικά με την προσκύνηση των αγίων υπολοίπων λειψάνων ως θεμελιώδους ένδειξης και απόδειξης   του ελληνορθόδοξου φονταμενταλισμού, ο οποίος δυστυχώς πάει παράλληλα με τη διολίσθηση του τουρκικού κράτους και της τούρκικης κοινωνίας  στον μουσουλμανικό τοιούτο.  Η πολιτική του «παίζειν πελλόν» αποτελεί πάγιο στρατήγημα της ελληνοκυπριακής πολιτικής κομματικής ή και κυβερνητικής πονηριάς. Δυστυχώς, στην ίδια γραμμή κινείται και οι πλειοψηφία των, ας πούμε, διανοουμένων ή πνευματικών ανθρώπων της νήσου. Η ένταξη στην ΕΕ από πολιτικής πλευράς έγινε, αν θυμάστε, με εκείνο το ανατολίτικο ή νεο- οθωμανικό κολπάκι, όπου  η ΕΕ μας ανέμενε με το Κυπριακό λυμένο, αλλά υπό το στρατήγημα του  ηρωικού ηγέτη των πατριωτικών δυνάμεων, εισήλθαμε δια της πονηράς οδού άνευ λύσης.  Από τό

Σε προηγούμενα τεύχη πριν από το καλοκαίρι, είχαμε αναφερθεί στην κλήτευση του κου. Θεοφάνη Φιλίππου, πρώην συνέταιρου του προέδρου Νίκου Αναστασιάδη, και νυν διευθύνοντος εταίρου του δικηγορικού γραφείου Νίκος Χρ. Αναστασιάδης από το Ανώτατο Δικαστήριο της Ιρλανδίας στο Δουβλίνο [1] . Ο κος. Φιλίππου είχε κληθεί ως μάρτυρας για ανάκριση της εγγεγραμμένης στην Ιρλανδία εταιρείας, Coral Petroleum, η οποία πιστεύεται ότι ελέγχεται από τον φυγόδικο Ρώσο επιχειρηματία, Leonid Lebedev, ο οποίος εκπροσωπείται νομικά από το δικηγορικό γραφείο Νίκος Χρ. Αναστασιάδης. Ο κος. Φιλίππου είχε κληθεί ως μάρτυρας, αφού εμφανίζεται ως διευθυντής της εταιρείας Coral Petroleum, η οποία βρίσκεται υπό διερεύνηση στην υπόθεση που βρίσκεται ενώπιον του Ανωτάτου Δικαστηρίου της Ιρλανδίας Σύμφωνα με πληροφορίες, ο κος Φιλίππου δεν αποδέκτηκε την κλήτευση του Ιρλανδικού Ανωτάτου Δικαστηρίου να αποκαλύψει και παρουσιάσει στο δικαστήριο έγγραφα που αφορούν στη διερεύνηση της Coral Petroleum, όπ

Το πρόσφατο επεισόδιο όπου πηραν τα παιδιά από δημόσιο νηπιαγωγείο να προσκυνήσουν λείψανα αγίων κλπ, έφερε και πάλι στην επιφάνεια μια υπόγεια αντιπαράθεση η ρίζα της οποίας έχει να κάνει ουσιαστικά με τη διαχείριση της εξουσίας – και την προσπάθεια μερικών να επιβάλουν, όχι απλώς τα πιστεύω κα τις εκδοχές τους [ότι τα κόκαλα των λειψάνων είναι αντικείμενο λατρείας] αλλά ουσιαστικά να επιβάλουν τους ευαγούς τους ως διαχειριστές του σωστού και του λάθους σε θέματα θρησκείας, πιστεύω [πιο πριν σε θέματα ταυτότητας] κοκ. Η πραγματική συζήτηση αφορά ακριβώς στη διεκδίκηση αυτού του ρόλου – και όχι τα κόκαλα, τα δήθεν θαύματα κοκ.. Έτσι, ενώ από την μια πλευρά, της επίτροπου, αλλά και όσων τάχθηκαν δημόσια με τη θέση της [η οποία θεωρητικά θα έπρεπε να είναι αυτονόητη με βάση το σύνταγμα] το ζήτημα αφορούσε το ότι υποχρεώθηκαν τα παιδιά σε ένα μη – θρησκευτικό ίδρυμα, να επισκεφθούν μια ειδική θρησκευτική τελετουργία, από την άλλη πλευρά υπήρχε μια φαινομενική αδυναμία κατανόησης

Μετά από την θεαματική του έκρηξη από τα μέσα Σεπτεμβρίου μέχρι τις πρώτες μέρες της εβδομάδας που ξεκίνησε στις 19, το θέαμα Μιλτής υποτόνησε. Φάνηκε να μένει από καύσιμα η επίθεση λάσπης – αλλά φάνηκε επίσης να άρχισε να κουράζει η υπερβολή, και η απροκάλυπτη προκατάληψη- ο Βικέτος στον αθλητικό ραδιοσταθμό του Χάσικου, το πρωί της Τετάρτης, ακουγόταν να είχε βαρεθεί με το Μιλτή, που έλεγε ότι νά’ ναι για να αποκτήσει προβολή – «μπορεί να αποδείξει τίποτα από αυτά που λέει;».. Υπήρχαν ουσιαστικά 2 σημαντικές στιγμές που έθεσαν, πια, σε αμφισβήτηση όχι απλώς τον έτσι και αλλιώς ύποπτο κ. Μιλτή, αλλά και την προθυμία των ΜΜΕ να αναμασούν ότι τους διοχέτευαν. Και βέβαια, υπάρχει και ένα τρίτο ζήτημα – το σκάνδαλο του δικαστή Σάντη – το οποίο δεν τολμούν να αγγίξουν τα ΜΜΕ, γιατί αγγίζει πιο βαθιά το στήσιμο θεαμάτων. Και θέτει το ερώτημα της σκοπιμότητας του όλου σκηνικού – το οποίο επί της ουσίας είναι η διαφορά ενός πολίτη με ένα εργολάβο, και τα ΜΜΕ ήταν από πριν στοιχισμένα