Δέφτερη Ανάγνωση - Ikinci Okuma [Emin Olma]

Με θάρρος και ευθύτητα, ο ευρωβουλευτής  κ. Παπαδάκης ζήτησε σε εκπομπή του Μέγκα, από την κυβέρνηση, να συλλάβει και να στείλει στο δικαστήριο τους ελληνοκύπριους εγκληματίες πολέμου εναντίον  Τουρκοκυπρίων, και επίσης να καταγγείλει την Τουρκία, ως κράτος για ανάλογα εγκλήματα. Είναι απορίας άξιον το γεγονός ότι ούτε το Μέγκα, ούτε τα άλλα μίντια δεν αναπαρήγαγαν την εκπληκτική έως και ιστορική  θα λέγαμε, αυτή δήλωση του ευρωβουλευτή. Η στήλη υποστηρίζει χωρίς δισταγμό τη γενναία αυτή ανάληψη ευθύνης από τον ευρωβουλευτή  και τον καλεί να θέσει το θέμα και στην Κυπριακή Βουλή και στο Ευρωκοινοβούλιο, τουλάχιστον. Ως απόδειξη της υποστήριξης που παρέχουμε, θα αναδημοσιεύουμε την πληροφορία μέχρι να βαρεθούμε. Παπαδάκης:  Ευκαιρία για αποκήρυξη της Διζωνικής το 2004 Ήταν μια ευκαιρία που χάθηκε φυσικά και θα μπορούσαμε να την ξεχάσουμε, αν θέλαμε. Ωστόσο την σημειώνουμε χωρίς να υποστηρίζουμε την συγκεκριμένη άποψη για δυο λόγους . Ο πρώτος είναι ότι πρόκειται για είδησ

Την περασμένη εβδομάδα σε μια σειρά θεμάτων, ο Χ. Γεωργιάδης φρόντισε να μας θυμίσει πόσο πολύ η έννοια της διαπλοκής, της συγκάλυψης, αλλά και της μικροπρεπούς ανωριμότητας που καταλήγει στον εκβιασμό, τείνει να γίνει τρόπος συμπεριφοράς για μερικούς που δεν φαίνονται να μπορούν να κατανοήσουν την οργή του κοινού και το αίσθημα ότι μερικοί έχουν, πια, ξεπαράσει τα όρια της ντροπής, και αγγίζουν τα ποινικά αδικήματα. Όπως του εκβιασμού. Και μάλιστα δημόσια. Ο κ. Γεωργιάδης φαίνεται να  κωδικοποιήθηκε στην κοινή γνώμη λίγο πολύ ως ένα υπάκουο «παιδι», το οποίο απλώς κάνει ότι του πει η τρόικα. Η εικόνα του να περιφέρεται στις συναντήσεις του Γιούρογρκουπ μόνος και έρημος, είναι ίσως η πιο εκφραστική. Ένα άτομο με ανασφάλειες, όπως φαίνεται να είναι ο Γεωργιάδης, , όταν βρεθεί σε τέτοια θέση, θα υπακούει, αλλά το απωθημένο του θα το βγάζει αλλού. Και αυτό που φαίνεται να κάνει ο Χάρης στο εσωτερικό είναι η προσπάθεια να επιβληθεί, όπως δουλοπρεπώς φαίνεται να υπακούει την τρόικα σ

Το έγγραφο εκβιασμού με το οποίο ο κ. Γεωργιάδης απειλεί για να πάρουν οι εργαζόμενοι τα οφειλόμενά τους – με στόχο να αποφύγει ο ίδιος δικαστικά και άλλα προβλήματα.. Μετά από αυτό, ή καλύτερα ενδιάμεσα, υπήρξε το θέμα των Κυπριακών Αερογραμμών. Ενώ το θέμα εξεταζόταν από την επιτροπή θεσμών [1] και ενώ ενώπιον της Ευρωπαϊκής Επιτροπής βρισκόταν επιστολή της ΠΑΣΥΠΙ [2] τόσο αναφορικά με τα κίνητρα που δόθηκαν από την Hermes Airport σε αερομεταφορείς χαμηλού κόστους, όσο την κυριαρχία της Aegean Airlines στην περιοχή και άλλα συναφή θέματα, ήρθε το ξαφνικό κλείσιμο των Κυπριακών Αερογραμμών και εμφανίστηκε και ανάλογη περίπτωση της Aer Lingus , [3] η οποία για τον ηλιόλουστο ρότσο, πέρασε απαρατήρητη για ευνόητους λόγους. Λίγους μήνες και πολλές υποσχέσεις μετά, οι απολυμένοι εργαζόμενοι των Κυπριακών Αερογραμμών βγήκαν και πάλι στους δρόμους. Συγκεκριμένα, στις 26 Ιουνίου διαμαρτυρήθηκαν έξω από το προεδρικό και έκλεισαν και την παρακείμενη οδική αρτηρία ακριβώς επε

Ενώ η χώρα υποθηκεύεται, η κυβέρνηση ασχολείται με θεάματα Η κυβέρνηση σε μια προσπάθεια να φτιάξει ένα προεκλογικό προφίλ φαίνεται ότι αποφάσισε να εστιάσει στη μείωση του ελλείμματος και στη σχεδόν αναπόφευκτη [όπως έγινε σε όλες τις χώρες του μνημονίου] αναιμική ανάπτυξη που ακολούθησε 3-4 χρόνια ύφεσης. Σε αυτήν τη στρατηγική, ο στόχος φαίνεται να είναι να λογοκριθούν μια σειρά από ουσιαστικά πλην άβολα, για την κυβέρνηση, στοιχεία: τα ποσοστά της πραγματικής [όπως καταγράφονται από τις ευρωπαϊκές στατιστικές] ανεργίας  - αλλά και των συγκαλυμμένων μορφών της, το ύψος του δημόσιου χρέους και την πραγματική κατάσταση των τραπεζων. Η ανεργία είναι η ένδειξη του ότι το μνημόνιο χρησιμοποιήθηκε με ξεκάθαρα ταξικό τρόπο από την κυβέρνηση για να μειώσει τα εισοδήματα της πλειοψηφίας και να προσπαθήσει να ενισχύσει τα ποσοστά κέρδους του κεφαλαίου, το οποίο τη στηρίζει μέσω των ΜΜΕ και άλλων μηχανισμών. Το δημόσιο χρέος από την άλλη, το οποίο εκτοξεύθηκε από το 71% το 2012, πριν τη

Από όλα τα σκάνδαλα των κυπριακών τραπεζών, υπάρχουν δυο που ήταν καθοριστικά – το σκάνδαλο της αγοράς της Uniastrum το 2008 και η αποδοχή της μετατροπής της Εγνατίας σε παράρτημα της Λαϊκής. Το πρώτο σκάνδαλο είναι εμβληματικό: αγοράστηκε μια τράπεζα για 447 εκατομμύρια και πωλήθηκε για..7. Με κόστος, δηλαδή, άνω των 400 εκατομμυρίων και χωρίς να εκτιμήσει κάποιος το πόσα στοίχισαν οι επενδύσεις στην τράπεζα, η παροχή ρευστότητας κοκ, που χάθηκαν επίσης. Για να υπάρχει το συγκριτικό μέτρο, η Τράπεζα Κύπρου κατέφυγε στο κράτος για ανακεφαλαιοποίηση το 2012, λίγες μόνο μέρες πριν να λήξει η ευρωπαϊκή προθεσμία, και έσπρωξε έτσι τη χώρα στο μνημόνιο, για ένα ανάλογο ποσό. Ήθελε 500 εκατομμύρια τότε και μόλις 4 χρόνια πριν, τα είχε πετάξει σε μια φαινομενικά ανόητη σπατάλη. Το σκάνδαλο της Εγνατίας άνοιξε, ουσιαστικά, το δρόμο για το μνημόνιο και την εξάρτηση της Λαϊκής από τον ΕΛΑ. Ενώ όλοι συζητούσαν τον Μάρτιο του 2011, για την ελληνική κρίση και την ανάγκη ενός κουρέματος του