Δέφτερη Ανάγνωση - Ikinci Okuma [Emin Olma]

                                                                                                                                                                                                     Κωνσταντίνος Στυλιανού Το όριο χρέους των ΗΠΑ έχει επανακαθοριστεί 74 φορές από τον Μάρτιο του 1962 μέχρι τον Αύγουστο του 2011. Συμπεριλαμβανομένων 18 φορές από τον Ρήγκαν, 8 από τον Κλίντον, 7 από τον Μπούς και 3 από τον Ομπάμα. Μέχρι την επόμενη. Ή μήπως όχι; Μεγαλύτερο ενδιαφέρον έχει, όχι τό...

  Ολοκληρωθηκε το 6 ο Αντιφασιστικό φεστιβάλ. Για join και share το event στο facebook εδώ:  https :// www . facebook . com / events /1397314920505204/? previousaction = join & ref _ newsfeed _ story _ type = regular & source =1

Η πρόθεση του Δήμου να τις κατεδαφίσει έχει προκαλέσει μια συζήτηση στην πόλη, καθώς τα κτίρια αποτελούν ένα είδος αστικής πολεοδομίας, η οποία θυμίζει όχι απλώς ένα ιστορικό σημείο εξέλιξης της πόλης και και ένα σημείο καταγραφής της κοινωνικής ιστορίας http://www.parathyro.com/?p=24492

Από τις κινητοποιήσεις στη Ρουμανία Σιγά σιγά αλλά σταθερά τα παγκόσμια κινήματα, τα οποία εμφανίστηκαν ιστορικά με τα κινήματα ειρήνης μετά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο και τα οποία πήραν νέα μορφή με το κίνημα ενάντια στην παγκοσμιοποίηση τη δεκαετία του 1990, συνεχίζουν να απλώνονται. Η πιο πρόσφατες εκδηλώσεις τέτοιων κινημάτων είχαν να κάνουν και με το δικαίωμα της πληροφορίας – μια αντιπαράθεση που ξεκίνησε με τον Ασσάνζ και τους Ανώνυμους και έφτασε μέχρι τις αποκαλύψεις Snowden για το μέγεθος της παγκόσμιας αστυνόμευσης. Πριν λίγες βδομάδες διενεργήθηκαν εκδηλώσεις σε διάφορες χώρες ενάντια στις γενετικά τροποποιημένες τροφές με έμφαση στην εταιρεία Μονσάντο. Το περασμένο σαββατοκύριακο, έγιναν παγκόσμιες κινητοποιήσεις ενάντια στις προσπάθειες για εξόρυξη καυσίμων από σχιστόλιθο – το fracking . Το φαινόμενο εμφανίστηκε αρχικά στις ΗΠΑ και μάλιστα περιγράφηκε ως μια μορφή "επανάστασης". Η νέα πρακτική, ωστόσο, συναντά έντονες αντιδράσεις, καθώς η όλη διαδικ...

Ένα από τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα της αξιολόγησης των επιπτώσεων της μακροχρόνιας λιτότητας σε μια χώρα, είναι το γεγονός ότι καθώς αναφέρεται ότι η ανεργία παραμένει ψηλή, οποιαδήποτε, έστω και μικρή συγκριτική βελτίωση, αποδίδεται, και στη «μετανάστευση». Αυτό ήταν και η σταθερή συνοδευτική αναφορά για την Λετονία και αυτήν έκανε και ο Economist την περασμένη βδομάδα, όταν πρόβαλε την προσπάθεια της τοπικής κυβέρνησης να παρουσιάσει το τέλος της περιόδου του μνημονίου ως ένα είδος επιτυχίας – με δεδομένο ότι τα προβλήματα, από το έλλειμμα μέχρι το Δημόσιο χρέος είναι όχι απλώς εκεί αλλά και διογκωμένα. Την περασμένη βδομάδα, ο πρωθυπουργός της Ιρλανδίας ανακοίνωσε ότι το Δεκέμβριο η χώρα θα αποκτήσει και  πάλι «το έλεγχο της οικονομίας και του πορτοφολιού της». Ήταν μια παραπλανητική, μπορεί να πει κάποιος, δήλωση γεμάτη συναισθηματικές αναφορές στην ιρλανδική ανεξαρτησία. Αντικειμενικά, το μνημόνιο μπορεί όντως να τελειώσει τυπικά, αλλά πρακτικά η ιδέα ότι η Ι...

Η Τουρκία κάνει πάσα στο Ιράν Αυτήν τη βδομάδα ανακοινώθηκε ότι θα διενεργηθεί ο δεύτερος γύρος των συνομιλιών για τη Σύρια στο τέλος Νοέμβριου. Η ανακοίνωση συνοδεύτηκε από δυο κινήσεις με ενδείξεις για το κλίμα. Διέρρευσε ότι η Τουρκία, ουσιαστικά, ‘κάρφωσε’ στο Ιράν 10 άτομα, τα οποία λειτουργούσαν ως πράκτορες του Ισραήλ στο Ιράν. Αυτή είναι μια ακόμα αποφασιστική κίνηση του τουρκικού κράτους προς ανατολικές συμμαχίες – μετά από την αγορά των κινεζικών πύραυλων ή ακόμα πιο ριζική αποστασιοποίηση από το Ισραήλ έχει ακόμα μια διάσταση: μετά τις εξελίξεις στη Συρία, η Τουρκία ουσιαστικά ενισχύει τις σχέσεις της με τον νέο περιφερειακό παίκτη, ο οποίος στηρίζει τη συριακή κυβέρνηση. Με αυτόν τον τρόπο, το Ιράν, το οποίο άρχισε να βρίσκει πιο ανοικτές πόρτες στην Δύση , γίνεται πια πιο αποδεκτό από τον κοσμικό Σουνιτικό πόλο στην Μέση Ανατολή. Οι σχέσεις Ιράν Τουρκίας βέβαια δεν ήταν εχθρικές – μάλιστα η Τουρκία ενθάρρυνε τις σχέσεις και είχε προηγουμένως προσπαθήσει να ενθαρρύνε...

Μετά από την συνάντηση με τους πράσινους, και τις επιφανειακές αβρότητες που επισφράγισαν τις διαφωνίες, οι χριστιανοδημοκράτες της Μέρκελ στράφηκαν πια αποφασιστικά στους σοσιαλδημοκράτες. Η επαφή με τους πράσινους ήταν έτσι και αλλιώς σημαντική γιατί άνοιξε τον δρόμο των πιθανοτήτων στο μέλλον, αλλά οι ιστορικές διαφορές και από τις δυο πλευρές είναι μάλλον δύσκολο να προσπεραστούν άμεσα. Αντίθετα, μια ενδεχόμενη συνεργασία με τους σοσιαλδημοκράτες προσφέρει στους γερμανούς συντηρητικούς την ευκαιρία να διαμορφώσουν και μια πιο σταθερή κυβερνητική συμμαχία, αλλά και να μετακινηθούν έστω και ελαφρά σε θέματα, τα οποία ήταν δύσκολα με τους ελεύθερους δημοκράτες.  Το ζήτημα, μπορεί να πει κάποιος, δεν είναι μόνο εκλογικό αλλά και συστημικό – η γερμανική αστική τάξη, η οποία φροντίζει να φορά τα καλά ρούχα στην οικονομία όταν πλησιάσουν οι εκλογές, για να ευνοεί τους χριστιανοδημοκράτες, ξέρει ότι υπάρχουν σοβαρά εξωτερικά και εσωτερικό προβλήματα που δεν πρόκειται να εξαφανισ...

Ξάδερφε γεια σου. Αυτή τη βδομάδα στο σχολείο μου, όπως είμαι σίγουρος και στο δικό σου και σε όλα τα Δημοτικά και Γυμνάσια και Λύκεια, τόσο οι μαθητές όσο και εμείς οι καθηγητές, θ' ακούσουμε μια σειρά από ιστορικές ανακρίβειες για το ιστορικό έπος του 1940 και το «όχι του Μεταξά» ή το «όχι του Ελληνικού λαού» Κατ' αρχήν, όσοι περιγράφουν στις ομιλίες τους το «όχι του Μεταξά», αν δεν είναι δεξιοί εθνικιστές έως και φασίστες είναι απλώς αδαείς, για τον απλούστατο λόγο ότι ο Μεταξάς ήταν ένας δικτάτορας που ήρθε στην εξουσία στις 4/8/1936 όταν κηρύχτηκε στρατιωτικός Νόμος, δηλαδή δικτατορία. Βάλε στο πίσω του μυαλού σου ότι, την ίδια εποχή στην Ισπανία, η πάλη κατά του Φράνκο ακόμα εμαίνετο, ενώ η Γαλλία ταρακουνιόταν συθέμελα   από γενικές απεργίες. Αλλά και στην Ελλάδα, εκείνη την εποχή, υπήρχαν πολλές κινητοποιήσεις των εργαζομένων και για να καταστείλουν αυτά τα κινήματα, κηρύχτηκε στρατιωτικός νόμος. Στην Κύπρο, την λεγόμενη Οκτωβριανή εξέγερση του 1931 διαδέχτ...

΄ Απλή συγκριτική ερώτηση για τις μίζες που δίνονται για εξυπηρέτηση συμφερόντων : Όταν δίνονται αυξήσεις σε μια ομάδα ανθρώπων, ας πούμε το ΔΣ της κεντρικής, και μετά αυτοί ταυτίζονται με αυτόν που τους έδωσε χρήματα, μέσω της αύξησης, δεν είναι «περίεργο» θέμα προς διερεύνηση; Τι ακριβώς είναι οι μίζες; Εδώ φαίνεται να το κάνει δημόσια το υπουργικό συμβούλιο. Υπάρχει ίχνος νομικής προστασίας των πολιτών, από τις αυθαιρεσίες επιβολής της κυβέρνησης, σε αυτήν την χώρα; Θα πάει καιρό αυτή η ιστορία κάθε βδομάδα να κατασκευάζει και μια δαιμονοποίηση αυτή η κυβέρνηση; Δεν μπορεί να κυβερνήσει διαφορετικά; Ακόμα και αν τα πάρουμε ψυχαναλυτικά, ότι τους έμεινε ένα κόμπλεξ από το 2004, η μόνη λογική παρότρυνση είναι: get over it . Ωριμάστε επιτέλους. Μια ο Χριστόφιας, μια ο Πανίκος, μια ο ένας μια ο άλλος.. Η εικόνα που δίνεται είναι ότι η κυβέρνηση μάλλον φοβάται και θέλει να κρύψει πράγματα και κατασκευάζει ...