Δέφτερη Ανάγνωση - Ikinci Okuma [Emin Olma]

Με πείσατε, με πείσατε πλήρως. Η σύζυγός μου, Ελένη Λοϊζίδου, είναι διεφθαρμένη. Είναι πράκτορας των Ρώσσων με ανοικτό μαγαζί στην Γενική Εισαγγελία. Αναμφίβολα με ζήλο καταπολεμούσε οποιονδήποτε κατάκλεψε τη κακιά Ρωσία και οποιονδήποτε άλλο διεθνή εγκληματία με βάση την κυπριακή και ευρωπαϊκή νομοθεσία και τις διακρατικές συμφωνίες της Κύπρου εκπροσωπώντας κάθε φορά την αιτούσα χώρα. Είναι διεφθαρμένη καθότι αυτό το έκανε με ζήλο κάτι ανεπίτρεπτο για δημόσιο υπάλληλο. Μόνο οι δημοσιογράφοι έχουν το δικαίωμα να εκτελούν με ζήλο τη δουλειά τους ελεύθερα, απρόσκοπτα με απώτερο στόχο το δημόσιο συμφέρον. Το περίεργο είναι ότι μετά από νομικές μηνύσεις το δημόσιο συμφέρον εμφανίστηκε ως δημόσιο ενδιαφέρον και στο τέλος ως ελευθερία έκφρασης άποψης. Μα ποιός αποφασίζει ποιό είναι   το δημόσιο συμφέρον; Τα δικαστήρια ή οι δημοσιογράφοι; Και τί είναι αυτό το δημόσιο ενδιαφέρον; Το σκίτσο της εφημερίδας ΠΟΛΙΤΗΣ με τη σύζυγό μου ημίγυμνη; Γιατί οι καλοί μας δημοσιογράφοι δεν έστει

Και εκεί που λες ότι ο κατήφορος του «Πολίτη» έπιασε πάτο, έρχεται στη συνέχεια η ίδια η εφημερίδα να σε διαψεύσει πανηγυρικά! Ο «Πολίτης» έχει, προφανώς, αποφασίσει να πάρει σβάρνα όλους τους ανεξάρτητους θεσμούς αυτού του τόπου που δεν καθοδηγούνται, δεν επηρεάζονται και δεν υποκύπτουν σε πιέσεις, ψάχνοντας από την πέτρα να βρει κάτι το μεμπτό εναντίον τους και θέτοντας, ταυτόχρονα, τον εαυτό του υπεράνω όλων και ως υπέρτατο κριτή των πάντων. Μετά τις ανοίκειες και αήθεις επι θέσεις του- σε καθημερινή σχεδόν βάση- εναντίον του Γενικού Ελεγκτή και του Γενικού Εισαγγελέα που ξεπερνούν τα όρια της εμπάθειας και αγγίζουν αυτά της υστερίας, τώρα βρήκε ότι του φταίει και το ΚΥΠΕ, ένας επίσης ανεξάρτητος (δημοσιογραφικός) θεσμός. Προτού, όμως, ο «Πολίτης» επιδοθεί σε αυτό που γνωρίζει πολύ καλά να κάνει, δηλαδή ,να ρίχνει λάσπη και να εξαπολύει βαριές και ατεκμηρίωτες κατηγορίες εναντίον των θεσμών (τώρα και εναντίον άλλων ΜΜΕ και δημοσιογράφων), παραδίδοντας μάλιστα και μαθήματα

Στο βιβλίο του Πανίκου Δημητριάδη, A diary of the euro crisis in Cyprus , το οποίο αποτελεί την πιο ολοκληρωμένη [και με βιωματικές εμπειρίες και με ανάλυση με βάση τα θεσμικά και θεωρητικά δεδομένα στις οικονομικές σπουδές] παρουσίαση της οικονομικής κρίσης στην Κύπρο, αναφέρεται συχνά η έννοια του business model , το οποίο πρόβαλαν οι τραπεζίτες και διάφοροι άλλοι με ανάλογα συμφέροντα, σαν αυτό που θα έπρεπε να διαφυλαχθεί, παρά το ότι, όπως παρατηρεί ο Δημητριάδης, ήταν κραυγαλέα ένοχο για την κρίση. Η αναφορά του Δημητριάδη στον όρο, συνοδεύεται από μια διπλή συμπαραδήλωση – σαν χιουμοριστική ειρωνεία για ένα είδος μοντέλου ξεπλύματος, και σαν τεκμήριο αναφοράς από το τί άκουε… Αυτό το business model βασιζόταν και βασίζεται σε μια διαπλοκή γύρω από το τρίγωνο τράπεζες-δικηγορικά γραφεία-πολιτικοί και είχε/έχει σαν στόχο την χρησιμοποίηση της Κύπρου σαν χώρου από όπου διαφεύγουν η κρύβονται κεφάλαια από άλλες χώρες. Αυτό το μοντέλο υπερδιόγκωση τον τραπεζιτικ

Το προεκλογικό θέαμα των γεωτρήσεων έληξε με μια οδυνηρή ήττα για την ελληνοκυπριακή ηγεσία. Η Τουρκία απέδειξε ότι μπορεί να εμποδίσει γεώτρηση και ότι πρέπει να λαμβάνεται υπ’ όψιν όσον αφορά στο φυσικό αέριο. Και ταυτόχρονα, εμφανίστηκε πια και η τουρκοκυπριακή διεκδίκηση. Το μόνο υποτιθέμενο «κόστος», το οποίο είχε η Τουρκία, ήταν μια δήλωση συμπαράστασης των 27 της ΕΕ για την Κύπρο, αλλά και την Ελλάδα [ούτε καν μόνο του δεν τέθηκε το ζήτημα του κυπριακού φυσικού αερίου ΑΟΖ κοκ] σε διαφορές με την Τουρκία, και μια ασαφής για το μέλλον πιθανότητα επανεξέτασης μιας διάσκεψης μεταξύ Τουρκίας και ΕΕ στην Βουλγαρία. Οι αντιδράσεις από την κυβέρνηση, όταν διαψεύστηκαν οι αφελείς προσδοκίες της ότι κάποιοι θα έπειθαν την Τουρκία να φύγει και να πάει έστω εθιμοτυπικά [για να σωθούν, έστω, τα προσχήματα] το πλοίο της ΕΝΙ στο χώρο «Σουπιά», ήταν τυπικό αποτέλεσμα της όλης της στάσης: προσπάθησε να εκμαιεύσει εσωτερική στήριξη ρίχνοντας από την μια επαναβεβαίωση της σύγκλισης Χρ

Η φωτογραφία των υπό ανέγερση οικοδομών στην Επίγεια προκάλεσε μια οργή που εκφράστηκε και με ποιητικούς συνειρμούς – καθώς οι θαλασσινές σπηλιές διασταυρωθήκαν με την ευρύτερη σημειολογία του κυπριακού χώρου [και την διασταύρωση της μνήμης του Σεφέρη με την μουσική του Θεοδωράκη] που ήταν κάποτε κάτι περισσότερο από απλώς οικοδομικές εργασίες της αρπαχτης… Όταν όμως έκατσε και το πρώτο κύμα της οργής και διαπιστώθηκαν τα δεδομένα η εικόνα είναι ακόμα χειρότερη… Δεν είναι κάτι το σπάνιο… Είναι η νέο αντίληψη για το περιβάλλον την οποία φαίνεται να ανέχονται, αν όχι να προωθούν και τα κυβερνητικά τμήματα υπό την πίεση ενδεχομένως και των εξαρτήσεων της κυβέρνησης. Πώληση των πάντων προς όσους έχουν λεφτά για να εξαγοράσουν [και όχι μόνο γη φαίνεται]… Δημοσιεύομε πιο κάτω τα δεδομένα της υπόθεσης αλλά και μια καταγραφή των παραπλανήσεων από το διαδίκτυο. Η ανάπτυξη αφορά την ανέγερση έξι (6) επαύλεων με κολυμβητική δεξαμενή έκαστη και έναν (1) τριτοβάθμιο σταθμό επεξεργασί

«κειμενο που αλιευτηκε από το ιντερνετ»   Yes, my guard stood hard when abstract threats too noble to neglect Deceived me into thinking I had something to protect Good and bad, I define these terms quite clear, no doubt, somehow Ah, but I was so much older then I'm younger than that now... https :// www . youtube . com / watch ? v =7 seZjqkk 2 n 0 Σήμερα διάβασα δύο αναρτήσεις από εξειδικευμένους περιβαλλοντικούς επιστήμονες, οι οποίες/οι ασκούν κριτική στην κοινωνική κατακραυγή, η οποία προκλήθηκε με αφορμή την ανάρτηση φωτογραφιών που απεικονίζουν την ανέγερση επαύλεων πάνω ακριβώς από τις Θαλασσινές Σπηλιές της Πέγειας. Συνοπτικά, η κριτική αφορά το γεγονός ότι τα όρια ανάπτυξης του Δήμου Πέγειας επεκτάθηκαν πριν από περίπου δεκαπέντε χρόνια. Συνεπώς, η εκ των υστέρων κοινωνική αντίδραση και διαμαρτυρία ενάντια στην περιβαλλοντική έγκριση και πολεοδομική αδειοδότηση των επαύλεων πάνω από τις Θαλασσινές Σπηλιές κρίνεται ως ετεροχρονισμένη και ανούσια, καθώς τα