Το business model της οικονομίας ξεπλύματος χρήματος, έχει κανει πια την Κύπρο σημείο αναφοράς για τις ροές ύποπτων κεφαλαίων, ενώ στο εσωτερικό τα εκατομμύρια που ξεπλένονται αρχίζουν να αγοράζουν όχι απλώς διαμερίσματα, αλλά και να αιχμαλωτίζουν τους θεσμούς μες από την είσοδο τους στο τρίγωνο της διαπλοκής δικηγορικών γραφείων-πολιτικών-ΜΜΕ….

Στο βιβλίο του Πανίκου Δημητριάδη, A diary of the euro crisis in Cyprus, το οποίο αποτελεί την πιο ολοκληρωμένη [και με βιωματικές εμπειρίες και με ανάλυση με βάση τα θεσμικά και θεωρητικά δεδομένα στις οικονομικές σπουδές] παρουσίαση της οικονομικής κρίσης στην Κύπρο, αναφέρεται συχνά η έννοια του business model, το οποίο πρόβαλαν οι τραπεζίτες και διάφοροι άλλοι με ανάλογα συμφέροντα, σαν αυτό που θα έπρεπε να διαφυλαχθεί, παρά το ότι, όπως παρατηρεί ο Δημητριάδης, ήταν κραυγαλέα ένοχο για την κρίση. Η αναφορά του Δημητριάδη στον όρο, συνοδεύεται από μια διπλή συμπαραδήλωση – σαν χιουμοριστική ειρωνεία για ένα είδος μοντέλου ξεπλύματος, και σαν τεκμήριο αναφοράς από το τί άκουε… Αυτό το business model βασιζόταν και βασίζεται σε μια διαπλοκή γύρω από το τρίγωνο τράπεζες-δικηγορικά γραφεία-πολιτικοί και είχε/έχει σαν στόχο την χρησιμοποίηση της Κύπρου σαν χώρου από όπου διαφεύγουν η κρύβονται κεφάλαια από άλλες χώρες. Αυτό το μοντέλο υπερδιόγκωση τον τραπεζιτικό τομέα και τον έκανε να διαχειρίζεται κεφάλαια πολλαπλάσια του ΑΕΠ, κάνοντας την κρίση δυο τραπεζών όχι απλώς συστημική, αλλά μετατρέποντας την κοινωνία σε αιχμάλωτη των δυο τραπεζών. Επιπρόσθετα, το δίκτυο των δικηγόρων και των διακινούμενων κεφαλαίων, προσπαθούσε μέσω των ΜΜΕ και της επιρροής τους στην πολιτική εξουσία να εμποδίσει τις έρευνες η να φορτώσει στην κοινωνία ολόκληρο το κόστος [όπως ήταν η απόπειρα καθολικού κουρέματος από τον Αναστασιάδη τον Μάρτιο του 2013]. Και είναι αυτόν τον ρόλο της Κύπρου που είχαν και σαν έμμεσο στόχο διάφοροι στην ΕΕ.

Το μοντέλο της αιχμαλωσίας της κοινωνίας από τα κεφάλαια που ξεπλένονται στην Κύπρο

Οι περισσότερες τράπεζες [Κύπρου-Λαϊκή, Ελληνική] μπορεί να πουλήθηκαν τελικά σε ξένους, αλλα τα κυκλώματα των δικηγορικών γραφείων και των πολιτικών μαζί με τους ιδιοκτήτες ΜΜΕ δεν υποχώρησαν και μάλλον προσπαθούν να ανασυνταχθούν για να επιβάλουν στην κοινωνία ανάλογα δεσμά αιχμαλωσίας με άλλους τρόπους διαχείρισης ξένων κεφαλαίων [όπως η πώληση διαβατηρίων σε εκατομμυριούχους] από τους ίδιους, με συνέπειες που θα προσπαθήσουν αργοτερα να μεταφέρουν στην κοινωνία..

Ένα σύμπτωμα ότι το μοντέλο του ξεπλύματος είναι η συνεχώς επιφανής θέση της Κύπρου στις λίστες για ύποπτες ροές κεφαλαίων που διερευνά ένα παγκόσμιο δικτύων δημοσιογράφων… Όταν φτάνουν στην Κύπρο τέτοιες λίστες αναφέρονται, και μετά εξαφανίζονται από την επικαιρότητα. Ο Γεωργιάδης του υπουργείου οικονομικών αν τύχει και ρωτηθεί, λέει κάτι για να κλείσει το θέμα [την μια λέει ότι μαζεύτηκαν χρήματα, την άλλη ακούγεται ότι δεν διερευνήθηκαν κοκ] – και το μόνο που μπορεί να υποσχεθεί είναι ότι το κράτος θα πάρει αυτά που του οφείλονται από κύπριους σαν φοροδιαφυγή… Και μετά σιωπή… Καμία έρευνα αν έγινε κάτι ή όχι. Προφανώς, τα δίκτυα της διαπλοκής κρύβουν διάφορα – έστω και πετώντας ψίχουλα στο δημόσιο. Άλλωστε όσοι έβγαλαν λεφτά εν μέσω κρίσης ενδέχεται να γλύτωσαν και το κούρεμα και ενδέχεται να απέφυγαν και σχετικές φορολογίες.

Όταν σκεφτεί κανείς ότι ο εκδότης της εφημερίδας που πολεμά με φανατισμό τους ανεξάρτητους αξιωματούχους που προσπαθούν να κάνουν έντιμα την δουλειά τους [τον Κ. Κληρίδη και τον Ο. Μιχαηλίδη], ο Παπαδόπουλος του Πολίτη, είχε/έχει [;] για χρόνια εκκρεμότητες πλήρωσης φόρων [λόγω μεταφοράς κεφαλαίων στο εξωτερικό για να μην πληρώσει].. είναι ευδιάκριτη η εικόνα της διαπλοκής στα ΜΜΕ…

Η Κύπρος στις λίστες ύποπτων χωρών ξεπλύματος

Στις πρόσφατες δημοσιεύσεις για τα paradise papers η Κύπρος είχε και πάλι την τιμητική της… Αλλά καμιά έρευνα, κανένα καν ζήτημα για το θέμα της διαπλοκής του ξεπλύματος κοκ. Μια Δημόσια Σφαίρα που λογοκρίνει ένοχα ένα δίκτυο το οποίο αιχμαλωτίζει την κοινωνία… Πέρα από το γεγονός ότι η Κύπρος είναι από τις χώρες με το ψηλότερο αριθμό αναφορών για σχετικές ροές κεφαλαίων φαίνεται ότι λόγω της εμπλοκής της κυπριακών συμφερόντων με άτομα εμπλεκόμενα στην διαφθορά στην Σλοβενία, έκλεισε η πρεσβεία. Η Κύπρος ήταν στην μαύρη λίστα και ένας τύπος που είχε εμπλοκή με σκάνδαλα διαπλοκής φαίνεται να χρησιμοποιούσε την Κύπρο σαν χώρο ξεπλύματος…

«Η λίστα με το μεγαλύτερο κυπριακό ενδιαφέρον είναι τα Panama Papers, η οποία περιλαμβάνει 3613 υπερακτιες εταιρείες που συνδέονται με την Κύπρο, καθώς επίσης και 2684 ονόματα δικαιούχων – στελεχών, 115 μεσαζόντων και 1489 διευθύνσεις. Επίσης η Κύπρος έχει έντονη παρουσία στα Offshore Leaks αφού η σχετική λίστα περιλαμβάνει 2761 υπερακτιες εταιρείες, 994 ονόματα δικαιούχων – στελεχών, 68 μεσάζοντες και 896 διευθύνσεις.[..] η διεθνής κοινοπραξία Ερευνητών Δημοσιογράφων συνδέει την Κύπρο με υπόθεση στην Σλοβενία…ο πρώην διευθυντής της εθνικής φορολογικής υπηρεσίας της Σλοβενίας χρησιμοποιούσε κυπριακή εταιρεία για να μεταφέρει περιουσιακά στοιχεία εκτός Σλοβενίας..»

Χαραυγή 20/2/2018 σελ. 8

Και φυσικά αυτά στην Κύπρο δεν διερευνώνται….Τα καλύπτει η ύποπτη σιωπή της διαπλοκής…

Το κωμικό επίπεδο του θέατρου του self-denial: το κυπριακό παράρτημα της Transparency και η ανικανότητα του να κατανοήσει ότι το ξέπλυμα είναι ..διαφθορά

Ενδεικτικό των πιο πάνω είναι και η αποβολή του κυπριακού παραρτήματος της transparency international[1]…

Στην Cyprus Mail, αναφέρθηκε ότι η διεθνής οργάνωση “denied membership status to its Cyprus branch due to fundamental disagreements regarding anti-money laundering work, prompting anger from members in Cyprus”. Σε μια κοινωνία με Δημόσια Σφαίρα που τυπικά λειτουργεί, θα ετιθετο το ζήτημα μήπως όντως υπαρχει πρόβλημα διαφάνειας. Στην Κύπρο, το θέμα το κατάπιε η μαύρη τρύπα της λογοκρισίας των παρασκηνίων των δικτύων διαπλοκής και της βιομηχανίας ξεπλύματος. Η διαφωνία είναι εκφραστική. Το κυπριακό παράρτημα διαμαρτυρήθηκε ότι η δουλειά του δεν ήταν να έρευνα το ..ξέπλυμα. Με όλη την σοβαρότητα επέμεναν ότι η δουλειά τους έπρεπε να είναι μόνο η διαφθορά/corruption και όχι το ξέπλυμα/ money laundering. Αυτό, δηλαδή, δεν το θεωρούσε καν ζήτημα – στην Κύπρο απαγορεύεται να διερευνάται καν το ζήτημα φαινεται.

Έχει λογοκριθεί και ακόμα και αυτοί που αναλαμβάνουν πόστα και καρέκλες για το παίζουν τοπικοί αντιπρόσωποι με αιχμή ξαφνικά μένουν [δήθεν] σύξυλοι, όταν τους υποδεικνύεται ότι οφείλουν να διερευνούν και το ξέπλυμα χρήματος… Δεν φαίνεται να τους πέρασε καν από το μυαλό ότι το ξέπλυμα προκαλεί διαφθορά και ότι είναι από μόνο του διαφθορά…

Αυτό το denial της πραγματικότητας έχει φυσικά προϊστορία. Ανάλογη στάση υπήρχε και για διάφορες διαστάσεις του κυπριακού – χρειάστηκαν σχεδόν 25 χρόνια για να τοποθετηθεί το ζήτημα των αγνοούμενων σε μια ωρολογιακή βάση αναζήτησης των νέκρων… Για χρόνια κυκλοφορούσαν χωρίς αιδώ ανοησίες για ζωντανούς αγνοούμενους, ενώ ταυτόχρονα η επιτροπή συγγενών είχε μια ηγεσία που αναλωνόταν στο να εμποδίσει της έρευνες. Συντηρούσε την εξουσία της…

Ένας νέος κίνδυνος αιχμαλωσίας

Τα κεφάλαια που διαχειρίζονται αυτήν τη στιγμή τα δικηγορικά γραφεία είναι τόσο πολλαπλάσια του μεγέθους της κυπριακής οικονομίας που μπορούν και τα ΜΜΕ να αγοράσουν, αλλά και πολιτικούς και κόμματα. Ήδη έμμεσα το κάνουν με τις σχέσεις διαπλοκής δικηγορικών γραφείων και πολιτικών… Με αυτήν την έννοια η αποκάλυψη της διαπλοκής και η δημόσια συζήτηση για το μοντέλο διεθνούς πλυντηρίου ξεπλύματος χρήματος, είναι μορφές αγώνα και για να διατηρηθεί η έλεγχος της τοπικής κοινωνίας πάνω στους θεσμούς που εν δυνάμει εξαγοράζονται, αλλά και για να μην ελέγχεται η κοινωνία από το κομβικό σημείο διαπλοκής ΜΜΕ-πολιτικών-δικηγορικών γραφείων…