Δέφτερη Ανάγνωση - Ikinci Okuma [Emin Olma]

Για να μην συζητούμε γενικά για τον κ. Μαυρίδη, ας δούμε τα δεδομένα.. Κατ' αρχήν ο κ. Μαυρίδης κάνει μια αφελή [ η μήπως σκόπιμα άθλια] παρερμηνεία δεδομένων..Στην Τουρκία συλλαμβάνονται τούρκοι πολίτες..η κ. Ανδρέου είναι ξένη ανταποκρίτρια..Όπως και όλοι οι άλλοι ξένοι ανταποκριτές που μεταδίδουν ανάλογα..Όποτε το πρώτο και βασικό ερώτημα είναι γιατί καμώνεται ο κ. Μαυρίδης ότι δεν βλέπει την διαφορά;..Μήπως θα ήθελε να συλληφθει ειδικά η κ. Ανδρέου επειδή είναι κύπρια; Μήπως άπλα δεν μπορεί να κάνει ένα απλό διαχωρισμό;..Η απάντηση σε αυτό το επίπεδο αφορά την σοβαρότητα του ευρωβουλευτή...και το επίπεδο κατανόησης που έχει..ΑΝ μιλάμε για ένα άτομο που στον φανατισμό του αρπάζεται από ότι θυμηθεί...τότε είναι ο ίδιος που οφείλει να εξηγήσει τον λόγο που εκφέρει..                                                 Σε ένα δεύτερο συγκριτικό επίπεδο αξί...

Οι συνομιλίες για την επίλυση ή διευθέτηση του Κυπριακού είναι απάνθρωπες για πολλούς λόγους.  Ενώ αφορούν ασφαλώς πολύ  κόσμο με πολύ συγκεκριμένο τρόπο,  διεξάγονται μέσα σε κλειστά δωμάτια και οι πληροφορίες που διαρρέουν δημιουργούν και σβήνουν ελπίδες, αναζωπυρώνουν φόβους και αγωνίες, υποβάλλουν τους πολίτες σε μια εναλλαγή κρύου και ζεστού ντους. Για παράδειγμα το θέμα της Μόρφου αφορά δεκάδες χιλιάδες Ελληνοκύπριους πρόσφυγες που εκδιώχθηκαν απ' εκεί και δεκάδες χιλιάδες Τουρκοκύπριους πρόσφυγες που μένουν εκεί. Αλλά και πολλές χιλιάδες άλλους που φεύγουν ή μένουν ανάλογα με το πώς θα χαραχτεί ο τελικός χάρτης των δύο συνιστώντων ομόσπονδων κρατιδίων. Αν τελικά φυσικά υπάρξει κάποιος χάρτης και αν τελικά εφαρμοστεί πράγματι στο έδαφος. Οι άνθρωποι μέσα σ' αυτό το πλαίσιο μένουν είτε έρμαια της αγωνίας τους είτε καταφεύγουν στον κυνισμό και την αδιαφορία. Αν έχουν κάποια άποψη για τα τεκταινόμενα έχουν ελάχιστη ως μηδενική δυνατότητα να την προωθήσουν έμπρακτα...

Στις δημοτικές εκλογές υπήρχε μια θεαματική επιφάνεια και ένα ιστορικό υπόστρωμα στο οποίο κινήθηκαν οι στρατηγικές των κομμάτων και των ευρύτερων πολιτικών χώρων/παρατάξεων. Το τελικό θέαμα αφορούσε στις οριακές αναμετρήσεις σε 3 δήμους – την Λεμεσό, την Αμμόχωστο και τον Στρόβολο. Και στις 3, η αριστερά με δικό της κομματικό υποψήφιο έχασε οριακά [με ελάχιστους ψήφους, 9 στη Λεμεσό, 23 στην Αμμόχωστο και 136 στο Στρόβολο]. Ανάλογες οριακές αναμετρήσεις υπήρξαν και στην Έγκωμη και την Αγλαντζιά, αν και στην πρώτη ήταν, ουσιαστικά, διαμάχη ανάμεσα σε υποψήφιους από το χώρο του ΔΗΣΥ, ενώ στη δεύτερη ανάμεσα σε τεχνοκράτη, επιλογή του ΔΗΣΥ και τον μέχρι τότε δήμαρχο του ΔΗΚΟ που υποστηριζόταν από την αριστερά και την ΕΔΕΚ.. Αν πάρει κανείς αυτήν τη θεαματική επιφάνεια, σαφώς η αριστερά που βρέθηκε υπό επίθεση το 2011, αλλά και στις επόμενες εκλογικές αναμετρήσεις φάνηκε να επανεμφανίζεται δυναμικά σαν ο ένας από τους δυο μεγάλους κομματικούς πόλους και να διεκδικεί την νίκη ακόμα και...

Με την ομιλία του κ. Συρίγου στο μνημόσυνο του Τάσσου είχαμε ένα ακόμα επεισόδιο μιας ιστορίας που πάει πίσω τουλάχιστον στην δεκαετία του 1980 – και αν αναζητήσουμε τις δομικές της ρίζες, σαφώς θα πρέπει να πάμε πίσω και στην δεκαετία του 1960 και την περίοδο πριν το 1974. Άλλωστε το πραξικόπημα ήταν η πρακτική συνέπεια αυτής της ρητορικής, την οποία φυσικά ο κ. Συρίγος προσπαθεί να αποφύγει όπως και όσοι τον κάλεσαν ή προσπάθησαν να συγκαλύψουν τί είπε… Τα ψελλίσματα των απολογητών ενός οπαδού της διχοτόμησης που δεν τολμά να πει δημόσια αυτό που υπονοούσε – δεν τολμά γιατί με βάση την ρητορική με την οποία λειτουργεί, πρέπει είναι «πράκτορας του τούρκικου κράτους».. Τί είπε ο κ. Συρίγος; Είπε, όπως επαναλαμβάνει μονίμως ο απορριπτικός λόγος, ότι δεν πρέπει να πάμε σε συνομιλίες, να αποφύγουμε πάση θυσία μια διαδικασία που οδηγεί σε λύση, δημοψήφισμα κλπ. Τίποτα το νέο. Και φυσικά, δεν εισηγήθηκε πως αντιμετωπίζεται το κυπριακό με αυτή την νοοτροπία. Αν τά’ λέγε μόνο αυτά ...