Δημοτικές εκλογές 2016: ανάκαμψη της αριστεράς, δανεικές νίκες, διαρροές και εσωτερικοί τριγμοί στο ΔΗΣΥ, σταθεροποίηση του Κέντρου σε πολλαπλά σχήματα [ ανοικτά ζητήματα συμμαχιών, η μετατροπή της ΕΔΕΚ σε shopping mall υποψηφίων που αλλάζουν ταυτότητα αναλόγως προσφορών, η εκλογή προυχόντων από τα τζάκια και θεαματικών κατασκευασμάτων..]

Στις δημοτικές εκλογές υπήρχε μια θεαματική επιφάνεια και ένα ιστορικό υπόστρωμα στο οποίο κινήθηκαν οι στρατηγικές των κομμάτων και των ευρύτερων πολιτικών χώρων/παρατάξεων. Το τελικό θέαμα αφορούσε στις οριακές αναμετρήσεις σε 3 δήμους – την Λεμεσό, την Αμμόχωστο και τον Στρόβολο. Και στις 3, η αριστερά με δικό της κομματικό υποψήφιο έχασε οριακά [με ελάχιστους ψήφους, 9 στη Λεμεσό, 23 στην Αμμόχωστο και 136 στο Στρόβολο]. Ανάλογες οριακές αναμετρήσεις υπήρξαν και στην Έγκωμη και την Αγλαντζιά, αν και στην πρώτη ήταν, ουσιαστικά, διαμάχη ανάμεσα σε υποψήφιους από το χώρο του ΔΗΣΥ, ενώ στη δεύτερη ανάμεσα σε τεχνοκράτη, επιλογή του ΔΗΣΥ και τον μέχρι τότε δήμαρχο του ΔΗΚΟ που υποστηριζόταν από την αριστερά και την ΕΔΕΚ.. Αν πάρει κανείς αυτήν τη θεαματική επιφάνεια, σαφώς η αριστερά που βρέθηκε υπό επίθεση το 2011, αλλά και στις επόμενες εκλογικές αναμετρήσεις φάνηκε να επανεμφανίζεται δυναμικά σαν ο ένας από τους δυο μεγάλους κομματικούς πόλους και να διεκδικεί την νίκη ακόμα και σε «δεξιούς» δήμους όπως ο Στρόβολος. Ταυτόχρονα, σε αυτό το θεαματικό επίπεδο διαγράφονται και δυο άλλες τάσεις – ο ΔΗΣΥ ξαναβρέθηκε να αντιμετωπίζει εσωτερικές διαφωνίες, και άρα «αντάρτες», ενώ φαίνεται να προτίμησε την υιοθέτηση [ή και απόπειρα επιβολής] υποψηφίων από άλλα κόμματα για να μην καταγραφουν τα ακριβή του ποσοστά με επιπρόσθετες διαμάχες για δημάρχους.. Τα κόμματα του Κέντρου, από την άλλη, δεν είχαν μια συνεκτική γραμμή – στήριξαν υποψήφιους και από τους δυο πόλους. Σε αυτό το πλαίσιο αξίζει να δει κανείς και τις δυναμικές συμμαχιών για το μέλλον.. Αλλά και το γεγονός ότι δεν υπάρχει ένα συμπαγές κόμμα για να ηγηθεί του χώρου, αν και σαφώς το ΔΗΚΟ φαίνεται να έχει τον πρώτο λόγο..

Στο υπόστρωμα των εκλογών, όπως διαμορφώθηκε το πολιτικό σκηνικό υπήρχαν 3 ουσιαστικά ερωτήματα:

1. επηρέασε το κυπριακό την ψήφο με δεδομένο ότι τις τελευταίες εβδομάδες υπήρξε μια έντονη διαμάχη για το θέμα στο δημόσιο λόγο;
2. πώς προδιαγράφεται η δυναμική των 3 πόλων/παρατάξεων εξελικτικά [από τις βουλευτικές στην προεδρικές εκλογές]
3. πώς μπορεί να αξιολογηθεί η επίδοση των κομμάτων με βάση τις δικές τους στρατηγικές

Το κυπριακό έμεινε εκτός δημοτικών με την εξαίρεση του Σταυρινίδη.. όπου δεν είχε ιδιαίτερη επίδραση απέναντι στη συμμαχία για το τζακι της Στρακκας

Το κυπριακό σαφώς δεν φαίνεται να έπαιξε μεγάλο ρόλο στις εκλογές – δεν είχαμε υποψήφιους, ακόμα και για κατεχόμενους δήμους, οι οποίοι να εγείρουν το θέμα δυναμικά, με εξαίρεση, βέβαια, τον Παναγιώτη Σταυρινίδη στη Λευκωσία. Θα μπορούσε ίσως να πει κάποιος ότι και η γνωστή θέση του Ανδρέα Χρίστου για το 2004 λειτούργησε αρνητικά για τον ίδιο όσον αφορά στους ψήφους [ή και την αποχή] κεντρώων ψηφοφόρων από το απορριπτικό μέτωπο. Αν και η επίδοση του κ. Χ. Αριστείδου που στόχευε κάπως σε εκείνο το κοινό δεν φάνηκε να έχει ιδιαίτερη δυναμική. Ο Π. Σταυρινίδης κατάφερε να πάρει ένα αξιοπρεπές ποσοστό με μια πρωτοποριακή θέση – αλλά δεν φάνηκε να υπάρχει ιδιαίτερη μετακίνηση ψηφοφόρων υποστηρικτών της λύσης από τα δεξιά [τον υποτιθέμενο χώρο που στηρίζει τη λύση ] προς την υποψηφιότητα του. Με αυτήν την έννοια η προσπάθεια της κυβέρνησης να μην γίνει καταμέτρηση δυνάμεων για την λύση, και η αποδοχή της από το απορριπτικό μέτωπο του κέντρου φαίνεται να λειτούργησε. Στην Λευκωσία, ψηφίσαν και οι δυο [ΔΗΣΥ και απορριπτικοί] Γιωρκάτζη, τιμώντας το τζάκι της Στράκκας – και κατάπιαν οι δεξιοί οπαδοί της λύσης τους μύδρους [που εξαπολύουν ελέω Νικόλα] εναντίον της Στράκκας..

Στα θετικά όμως θα πρέπει να καταγραφεί και η ευαισθητοποίηση της εξωθεσμικης αριστεράς για την υποψηφιότητα Σταυρινιδη που άνοιξε και την πόρτα σε όσμωση των κινημάτων [για την λύση αλλα και ευρύτερα] στις δυο πλευρές της Λευκωσίας. Σε αυτό το πλαίσιο η κινητοποίηση για την λύση, έστω και αν απέτυχε το Μοντ Πελεριν, είχε την αύρα της στην διάχυση ενός νέου κλίματος…

Η στρατηγική του ΔΗΣΥ: Υιοθετώντας/ «αγοράζοντας» υποψήφιους από το Κέντρο για να αποφευχθεί η εσωτερική διαφοροποίηση… και η σκιά του κυπριακού..

Όσον αφορά στις 3 παρατάξεις, η αξιολόγηση πρέπει να γίνει με άξονα την προεκλογική τους στρατηγική.

Ο ΔΗΣΥ, κατανοώντας και την κοινωνική δυσφορία ευρύτερα [για την οικονομική κατάσταση, για τη διάχυτη διαπλοκή και ρουσφετολογία του κυβερνώντος κόμματος] αλλά και ανησυχώντας για περαιτέρω διαρροές μετά τις βουλευτικές, επέλεξε τη στρατηγική της συγκάλυψης. Αναγνωρίζοντας την νίκη του Κέντρου στις βουλευτικές, αλλα και τις κινήσεις συσπείρωσης εκείνου του χώρου εν όψει κυπριακού, επέλεξε να υποβαθμίσει την κομματική του αυτονομία και να δανειστεί όπου είναι δυνατό υποψήφιους από το Κέντρο ή από τζάκια [όπως ο Γιωρκατζης και ο Γαλανός] που θα έφερναν ψήφους και έτσι θα μπορούσε να μετριαστεί η εικόνα απωλειών. Η στρατηγική σε γενικές γραμμές πέτυχε – ιδιαίτερα στο θεαματικό επίπεδο μετά την οριακή νίκη του Νικολαΐδη στη Λεμεσο, αν και ήταν σαφώς μια επιφανειακή νίκη, αν σκεφτεί κανείς ότι παιζόταν η νίκη σε Λεμεσό, Αμμόχωστο και Στρόβολο μέχρι το τέλος. Ουσιαστικά, ο Νικολαΐδης έγινε η κολυμβήθρα, όπου ξεπλύθηκαν τα προβλήματα του ΔΗΣΥ.. Διότι αυτή η στρατηγική οδήγησε σε αυξανόμενες διαρροές ανταρτών – και αυτό οδήγησε σε ήττα τον κομματικό υποψήφιο στο Στρόβολο και σε κίνδυνο να χαθεί και ή δημαρχία στο ΑΚΕΛ.. Ο τίτλος του Πολίτη την Τρίτη, «Νίκη – επένδυση στον ενδιάμεσο» για την υποψηφιότητα Νικολαιδη, ήταν εκφραστικός και το πώς χρησιμοποιήθηκαν συνειδητά οι υποψηφιότητες από το Κέντρο – ο ΔΗΣΥ ψάχνει και για άλλα συμπτώματα «Καρούλιαζαν» [όπως κατάντησε πια η εικόνα του τέως ηγέτη του ΔΗΚΟ] η ανάλογων χρησιμοποιήσεων παραγόντων του Κεντρου το 1998. Η τελική αποτυχία εκείνη της στρατηγικής δεν φαίνεται να προβληματίζει ακόμα τον ΔΗΣΥ που έτσι και αλλιώς κινείται με συγκυριακούς τακτικισμους..

Ανάλογα συνέβηκαν και στην Αμμόχωστο, με την υποψηφιοτητα Γαλανου, ενώ το παιχνίδι του κόμματος με τη συγκάλυψη πίσω από υποψήφιους από άλλους χώρους απέτυχε στην Λάρνακα [η απόπειρα του να ξεγελάσει το ΔΗΚΟ δεν του βγήκε και μάλιστα ο εκλεκτός του έμεινε τρίτος], ενώ αντάρτης εμφανίστηκε και στον Δήμο του Ύψωνα. Με αυτά τα δεδομένα ο ΔΗΣΥ έκρυψε τις διαφωνίες [και για το κυπριακό και για τα εσωτερικά ζητήματα] κάτω από το χαλί με δανεικούς υποψηφίους.. Τα ποσοστά στους δημοτικούς σύμβουλους από ότι φαίνεται είναι ανάλογα με προηγουμένως – τουλάχιστον σύμφωνα με την αρχική εκτίμηση του Πολίτη, που είναι όμως φίλο-κομματική έκδοση με εμφανή διάθεση να στηρίζει την ηγεσία του Αβέρωφ..

Μια εν δυνάμει σημαντική διάσταση αφορά την θέση του Αβερωφ..Η πολυδιασπαση με εμφάνιση πολλών υποψήφιων θυμίζει και την αρχή της διαδικασίας αμφισβήτησης του Ματση που οδήγησε στην άνοδο του Αναστασιαδη την δεκαετία του 1990..Και ίσως αυτό να εξηγά και τις υπερβολικές κινήσεις προβολής του Αβέρωφ – σε κάποιο σημείο μάλιστα το ΡΙΚ διέκοψε τις δηλώσεις του γ.γ. του ΑΚΕΛ για να μεταδώσει την επίσκεψη του Αβέρωφ στην Λεμεσο..Σε αυτό τα πλαίσιο την εικόνα για τον ΔΗΣΥ την κατέγραψαν οι κινήσεις του Αβέρωφ – αρχικά βιάστηκε να κάνει δηλώσεις πριν καν βγουν τα αποτελέσματα για να δώσει την εικόνα των μη-πολιτικών εκλογών.. Και στο τέλος πήγε Λεμεσό να πανηγυρίσει την νίκη του Νικολαΐδη – ο οποίος εμφανώς ήταν η δική του επιλογή, εισήγηση και .. «υιοθέτηση».. Τα ΜΜΕ και οι δημοσιογράφοι που πρόσκεινται στον ΔΗΣΥ [όπως η Ταραμουντα στον Φιλελεύθερο] όντως φάνηκαν να αγωνίζονται να περάσουν θετική εικονα. Στις βουλευτικές μετά την απώλεια από τον ΔΗΣΥ, εστίαζαν στο ΑΚΕΛ γιατί είχε μεγαλυτερη..Τωρα με τις απώλειες δήμων, και την εσωτερική διάσπαση, αλλα και την άνοδο του ΑΚΕΛ, η εστίαση πήγε στο να πείσει ότι..δεν υπήρχε προβλημα..Η υπερβολική προβολή του Νικολαιδη, και η ξαφνική εστίαση στο κυπριακό [μετά τα αποτελέσματα – με άξονα ότι τα κόμματα που είναι υπέρ της λύσης πήγαν καλά] ήταν ενδεικτικό μια σχετικά αμήχανης προσπάθειας να αποφευχθεί εστίαση στα εσωτερικά του ΔΗΣΥ…

Σε γενικά ποσοστά αρχικά οι αναφορές έκαναν λόγο για άνοδο στους ψήφους για τα δημοτικά συμβούλια – και αναφερόταν και ποσοστό μέχρι και 40% - τελικά έπεσε [στην εκτίμηση του Πολίτη την Τρίτη] σε 35.7% με μικρή άνοδο 1.2%.[1] Αργότερα ο Αβέρωφ αναφέρθηκε ποσοστό που ήταν περίπου το ίδιο με τις προηγούμενες δημοτικές κοκ..

Η επανακάμψη της αριστεράς με αυτονομία και δοκιμαστικά ανοίγματα συμμαχιών

Η αριστερά, αντίθετα, υιοθέτησε μια εντελώς διαφορετική στρατηγική. Με δεδομένη την επίθεση που είχε δεχτεί τα προηγούμενα 5 χρόνια, ιδιαίτερα μέσω των ΜΜΕ που ελέγχουν οι άλλες παρατάξεις [ιδιαίτερα ο ΔΗΣΥ] και την μείωση [αντί την αναμενόμενη αύξηση ] στις βουλευτικές, ακολούθησε τη στρατηγική της δεκαετίας του 1980 [μετά τις απώλειες στις βουλευτικές του 1986] – την προβολή της αυτονομίας του. Έκανε επιλεκτικές συμμαχίες σαφως, αλλά η έμφαση σαφώς ήταν η ανάδειξη δημάρχων από τον χώρο της αριστεράς – και η ενίσχυση των ποσοστών του γενικότερα.

Άλλωστε μεχρι και τα συνήθως αρνητικά ΜΜΕ αναγνώρισαν την επιτυχια: ο Πολίτης το ονόμασε comeback, ο Φιλελεύθερος «επανέκαμψε» κοκ.. Κατάφερε να κερδίσει 3 δήμους στην Λευκωσία [Λακατάμια, Τσέρι, Γέρι] την Μόρφου], την Λάρνακα [και διατήρησε τον δήμο Δρομολαξιάς], κέρδισε τους 2 δήμους που διεκδίκησε στη βόρεια Λεμεσό [Άγιος Αθανάσιος, Γερμασόγεια] και με την στήριξη του εκλεγηκε και ο δήμαρχος στα Πολεμίδια και τη Μέσα Γειτονιά – διατηρώντας έτσι την ηγεμονία του σε εκείνους του δήμους.

 Η ήττα του Α. Χρίστου μπορεί σε μεγάλο βαθμό να αποδοθεί στον εφησυχασμό, όπως είχε γίνει και στις βουλευτικές τις τελευταίες μέρες. Αλλά αναπόφευκτα και στην συσπείρωση της δεξιάς, όπως και μερίδων του κέντρου για διάφορους λόγους. Στην Πάφο, κέρδισε τον δήμο Πεγειας. Στην γενικότερη ανάκαμψη της αριστεράς, δεν κατάφερε οριακά να κέρδισει την Αμμόχωστο, δεν κατάφερε επίσης να ξανακερδίσει ιστορικά αριστερούς δήμους, όπως λ.χ. ίη Γεροσκήπου.. Σε γενικές γραμμές, η αριστερά έδειξε ότι, όχι μόνο άντεξε την επίθεση των προηγούμενων χρόνων, αλλά κινείται προς την αντεπίθεση.. Δεν φαίνεται να κατάφερε, όμως, ακόμα να αγγίξει [ίσως να έγινε κάπως στη Λευκωσία] ένα ευρύτερο κοινό της αριστεράς που είναι ακόμα σε αποχή – και σαφώς δεν μπόρεσε να το κινητοποιήσει στην Λεμεσό, ενώ αντίθετα το πέτυχε στη Λάρνακα [όπου κέρδισε και τη Δρομολαξιά – Μενεού, που ήταν από τις λίγες καθαρές νίκες το 2011] και την Αμμόχωστο [όπου έχασε οριακά στον πόλη, κέρδισε χωρίς ανθυποψήφιο την Δερύνεια]. Στο σχετικά ευνοϊκό κλίμα, θα πρέπει να αναφερθεί ότι ήταν η πρώτη φορά από το 2011 που η αριστερά δεν ήταν στο στόχαστρο των ΜΜΕ [εν μέρει και γιατί οι άλλοι πόλοι, ιδιαίτερα η δεξιά, την έχουν τώρα ανάγκη για το κυπριακό] – αλλά είναι και η θέση της δύσκολη, καθώς πρέπει να ισορροπεί ανάμεσα στη στήριξη της διαδικασίας λύσης και την πλήρη αντίθεση στην κυβέρνηση..

Οι πολλαπλές μορφές του κεντρώου χώρου – με κέρδη συνοχής το ΔΗΚΟ, με συμπτώματα αυξανόμενης αποσύνθεσης η ΕΔΕΚ που χειραγωγείται πια από τις εξαγοράσιμες προσωπικές φιλοδοξίες, και η ανοιχτή ατζέντα των μικρών όσον αφορά τις συμμαχίες..

Ο κεντρώος χώρος κινήθηκε χωρίς ιδιαίτερη συγκρότηση.. Η Σημερινή που τον εκφράζει, δεν είχε ιδιαίτερες αναφορές στις επιτυχίες του [προσπάθησε να το καλύψει με τη ρητορική του "κτύπημα στο κομματικό κατεστημένο" το οποίο όμως δεν είχε ουσιαστικό στατιστικό αντίκρισμα] – σαφώς το ΔΗΚΟ μπορεί να νοιώθει ικανοποιημένο, έστω και αν έχασε δήμους [όπως της Αγλαντζιάς – όπου μάλλον υπήρξε αριστερή διαρροή προς τους οικολόγους - και τη Μόρφου, αλλά σε γενικές γραμμές φάνηκε να σταθεροποιείται σαν το μεγάλο κόμμα του Κέντρου. Και δεν είχε σημαντικές απώλειες [σύμφωνα με τον Ν. Παπαδόπουλο τα ποσοστά του κυμαίνονται σε ανάλογα με εκείνα των βουλευτικών]. Κερδισμένη φαίνεται να είναι και η Αλληλεγγύη της Θεοχάρους που εμφανίστηκε στον εκλογικό χάρτη ιδιαίτερα με την επιτυχημένη στήριξη δημάρχων – και παρά τις προσπάθειες του ΔΗΣΥ να μειώσει την εμφάνιση των απωλειών, είναι σαφές ότι εκείνο το κόμμα, είναι σύμπτωμα του μέλλοντος.. Αναβλήθηκε μεν το θέμα των εσωτερικών αντιφάσεων στον ΔΗΣΥ, αλλά δεν λύθηκε - απλώς μετατέθηκε παρακάτω.. Σταθεροποιητικά φαίνεται να κινήθηκε και η Συμμαχία Πολιτών του Λιλλήκα η οποία, όπως και η Αλληλεγγύη, φάνηκε να στηρίζει με στρατηγική επιτυχία υποψήφιους δήμαρχους... Και οι «οικολόγοι» είχαν και αξιοπρεπή ποσοστά υποψήφιας στην Αγλαντζιά.

Αντίθετα, ο μεγάλος χαμένος ήταν και πάλι [μετά τις βουλευτικές] η ΕΔΕΚ του Σιζόπουλου - Ευσταθίου.

 Η ΕΔΕΚ φαίνεται γενικότερα πια να μετατράπηκε σε μαγαζί από όπου ψωνίζει υποψήφιους η δεξιά. Και εκφραστικό ίσως του εκχυδαϊσμού της όλης κατάστασης είναι ότι  οι υιοθετημένοι της δεξιάς, ήταν μόλις πριν λίγο καιρό οι εκπρόσωποι της υποτιθέμενης "αριστερίζουσας" πτέρυγας.. Όπως και να δεις κανείς την ευρύτερη στάση του κ. Νικολαΐδη, η διαδικασία της υποψηφιότητας του ήταν από θλιβερή μέχρι αποκαλυπτική ενός συνδρόμου εξαγοράς κάποιου με αντίτιμο τις καρέκλες.. Ο κ. Νικολαΐδης εμφανίστηκε σαν ο εκπρόσωπος της εναπομείνασας αριστερής τάσης στην ΕΔΕΚ, όταν εκλεγηκε βουλευτής ενάντια στον Μ. Σιζόπουλο. Και ξαφνικά, όταν δεν είχε την ευκαιρία να κατεβεί σαν υποψήφιος του κόμματός του στην Λεμεσό, σε μια κίνηση πολιτικού καιροσκοπισμού, μεταμορφωθηκε σε υποψήφιο του ΔΗΣΥ, ή όπως φάνηκε καθαρά, προσωπική επιλογή του Αβέρωφ Νεοφύτου. Ανάλογο κόλπο [υιοθέτησης υποψήφιων από την ΕΔΕΚ] είχε κάνει ο Αβέρωφ και στα Λεύκαρα.. Αλλά ακόμα χειρότερα ο κ. Νικολαΐδης, δεν αρκέστηκε να γίνει υποψήφιος του κόμματος που εξέφρασε, θεωρητικά, την αντίθετη ιδεολογική στάση, υποτίθεται, αλλά και υιοθέτησε την πρακτική των ψίθυρων και της διαβολής του αντίπαλου του με προσωπικές επιθέσεις κλπ..

Αυτή η κατάντια της ΕΔΕΚ, να έχει μετατραπεί σε ένα χώρο όπου ο ΔΗΣΥ μπορεί να αγοράζει υποψήφιους με τέως αριστερογενές προφίλ [και ο Σοφοκλέους ανάλογα εκινείτο πριν] δεν είναι βέβαια εφεύρεση του Αβέρωφ… Το είχε ξεκινήσει η οικογένεια Ευσταθίου, όταν χρησιμοποίησε την υπόθεση του ΣΑΠΑ και τον Μαληκκίδη για να εκτοπίσει τον Ομήρου.. Και φυσικά, αυτά τα παρασκηνιακά κόλπα και οι συνεργασίες με τους Χάσικο και Ρίκκο τότε, είχαν την υψηλή ευλογία του Λυσσαρίδη..

..Με φόντο τις προεδρικές.. Το κατεστημένο με τα τζάκια και οι εξαγορές… και οι συμμαχίες της αντιπολίτευσης..

Όσον αφορά στις συμμαχίες, η εικόνα είναι θολή όσον αφορά το μέλλον.. Από την μια, ο ΔΗΣΥ έδειξε ότι θα επιδιώκει ευκαιριακές συμμαχίες με «εξαγορές» από το κέντρο [όπως ο Νικολαΐδης] η συμμαχίες με βάση τα τζάκια της αστικής τάξης – όπως με τον Γιωρκάτζη και τον Γαλανό. Το εσωτερικό πρόβλημα συνοχής παραμένει ωστόσο και η διαθεσιμότητα εξαγοράσιμων [και το βεληνεκές τους] μάλλον θα μειώνεται προοδευτικά.

Από την άλλη, οι απόπειρες για σχηματικές συσπειρώσεις της αντιπολίτευσης αριστεράς και κέντρου [αυτό που με φόβο αναφέρουν σαν «τρίμερη» τα ΜΜΕ του ΔΗΣΥ] είχε μειχτή επίδοση: απέτυχε στο δήμο Λεμεσού, αλλά μπορεί να θεωρηθεί ότι εκεί λειτούργησε και η εσωτερική διάσπαση της ΕΔΕΚ, αλλά μάλλον λειτούργησε η συμμαχία με το ΔΗΚΟ..

Η συνεργασία απέτυχε επίσης στην Πάφο, αν και και ο κ. Χρυσόμηλος πήρε ένα αξιοσέβαστο ποσοστό σε σύγκριση με την πρώτη εκλογική αναμέτρηση, το 2015, όπου ο Φαίδωνος είχε σαφώς πιο μεγάλη διάφορα απ τον τότε βασικό ανθυποψήφιό του [τότε το ποσοστό ήταν 49% έναντι 27%, ενώ τώρα περιορίστηκε στο 55% έναντι 44% - σχεδόν η μίση διαφορά, από 22% σε 11%]. Ο  Φαίδωνος, στηρίχθηκε από τον ΔΗΣΥ και τους Οικολόγους μόνο φαινομενικά, αλλά ουσιαστικά είχε πίσω του ένα ευρύ δίκτυο στήριξης από τα ΜΜΕ και άλλους παράγοντες του κεφαλαίου, αν κρίνει κανείς από τα κωμικά δήθεν τυχαία βραβεία που του αποδίδονταν λίγο πριν τις εκλογές. Όπως φάνηκε και από την χρησιμοποίηση του πριν τις βουλευτικές από τον Πολίτη, είναι ένα χρήσιμο περιφερόμενο θέαμα για τον Συναγερμό και όχι μόνο.. Σαν υποψήφιος εξακολουθεί να είναι η έκφραση του μιντιακού θεάματος του «είσαι ότι δηλώσεις» και η ασυνέπεια του είναι κωμικά κραυγαλέα – όταν έψαχνε τρόπο να συγκαλύψει την δική του παρανομία για την απόκρυψη αρχαίων κατηγορούσε τον δήμαρχο Αραδίππου, αλλά στις νυν δημαρχιακές κατέβηκε με το ίδιο κόμμα, όπως και ο Ευγγγελίδης στην Αραδίππου, και ούτε γάτα, ούτε ζημιά.... Φαίνεται πάντως να σκληραίνει η αντίσταση στο θέαμα που εκπροσωπεί, αν κρίνει κανείς από την σμίκρυνση των ποσοστών, αλλά και την ένταση μεταξύ οπαδών και αντιπάλων, που δείχνει ότι διαμορφώνεται και ένα ρεύμα έντονης αντιπάθειας πια για το θέαμα "Φαίδων"...

Στην Γεροσκήπου, ο υποψήφιος του ΔΗΣΥ [με τη Συμμαχία και τους οικολόγους] κέρδισε αλλα η νίκη του οφειλοταν εν μέρει και στην διάσπαση των ΑΚΕΛ – ΔΗΚΟ και ΕΔΕΚ που είχαν 2 διαφορετικούς υποψήφιους..

Από εκεί και πέρα η συνεργασία της αριστεράς με το κέντρο είχε ξεκάθαρες επιτυχίες στους δήμους της Λεμεσού, πλην της ίδιας της Λεμεσού, όπως και σε δήμους της Λευκωσίας. Τα αποτελέσματα της Αγλαντζιάς δείχνουν μια αριστερή διαρροή από την υποψηφιότητα του κ. Κόρτα, αλλά το Γέρι, το Τσέρι και την Κερύνεια ήταν πετυχημένη η συνεργασία. Και αξίζει να σημειωθεί και η αποτυχία του Αβέρωφ να εξαγοράζει υποψήφιο του ΔΗΚΟ στην Λάρνακα.

Με δεδομένο ότι ο ΔΗΣΥ δεν έχει ενδοιασμούς στην χρήση της υπόγειας λάσπης [όπως έκανε και με τον Νικολαΐδη στη Λεμεσό ή και στην Λάρνακα με την υπόθεση του λιμανιού] η συνεργασία των δυο μεγάλων κομμάτων δεν φαίνεται να έχει προοπτικές για την αριστερά.. Αργά ή γρήγορα η βιομηχανία λάσπης του ΔΗΣΥ θα στραφεί εναντίον της αριστεράς, όσο και αν την χρειάζεται στο κυπριακό. Η λάσπη εναντίον του Χρίστου θα πρέπει να είναι αρκετή υπενθύμιση, αν η γενικότερη συμπεριφορά του Πολίτη ως εκφραστικού οργάνου του ΔΗΣΥ είναι ενδεικτική - θέλει να χρησιμοποιησει την αριστερά, όχι να συνεργαστεί μαζί της με ίσους όρους.. Η κατασκευή και διοχέτευση ψεμάτων και υστεριών είναι κάτι δεδομένο για αυτήν την τάση και ΜΜΕ.. Από την άλλη, ωστόσο, συνεργασία της αριστεράς με το κέντρο είναι επίσης δύσκολη, εάν συνεχίσει η διαδικασία λύσης.. Και όσον αφορά το κέντρο η συντήρηση σχέσεων και με τους δυο μεγάλους πόλους είναι εμφανής – ταξικά [με τζάκια ή άλλα ανάλογα συμφέροντα όσον αφορά την κεντροδεξιά] και συμμαχίες κομμάτων όσον αφορά την κεντροαριστερά…

Στο χώρο του κέντρου, όμως, θα πρέπει να λάβει κανείς υπ’ όψιν και την πολυδιάσπαση, οπότε το ΔΗΣΥ θα προσπαθήσει στο μέλλον να ψαρέψει και ψήφους από εκεί… Αν δεν περάσει υποψήφιος του κέντρου στο δεύτερο γύρο των προεδρικών.. Αν όμως περάσειμ τότε ο ΔΗΣΥ θα έχει σοβαρότερο πρόβλημα, αφού ο χώρος εξαγορών του θα περιοριστεί….

Με βάση τα πιο πάνω οι εκλογές ήταν συντήρηση εικόνας για τη δεξιά, επίδειξη συσπείρωσης και επανόδου σαν βασικού πόλου για την αριστερά, και απόπειρα συμμαχιών για διάφορα κόμματα του κέντρου.. Πάντως με την απώλεια δημάρχων [Γέρι, Τσέρι, Λακατάμια, Λάρνακα, Γερμασόγεια και ..κάπως Στρόβολο, Ύψωνα] από τον ΔΗΣΥ μπορεί να χάσει και το πάνω χέρι στην Ένωση Δήμων όπου φαινόταν να μονοπωλεί το σκηνικό από το 2011…

Στα ποσοστα των δημοτικων συμβουλων [οχι ομως και των κοινοτικων συμβουλιων], συμφωνα με την αναλυση της Retail zoom την οποια παρουσιασε ο Πολιτης [20/12] τα 3 μεγαλα κομματα [ΔΗΣΥ, ΑΚΕΛ, ΔΗΚΟ] ειχαν απωλειες - και μικρη ανοδο οι "μικροι" [ΕΔΕΚ, Αλληλεγγυη, ΕΛΑΜ, Οικολογοι"]..Απο την αλλη φυσικα μεσα στο ιστορικο πλαισιο λειτουργει και η συγκριση με τις βουλευτικες στους συγκεκριμενους δημους και αυτα επικαλεστηκαν και τα κομματα που ειδαν εξελικτικη βελτιωση..

Αποχή και ανεξάρτητοι..

Το φαινόμενο των ανεξάρτητων που κέρδιζαν εντυπώσεις προηγουμένως δεν συνεχίστηκε.. υπήρξαν μερικοί, αλλά ήταν απλώς αποχρώσεις κομματικών [ΔΗΣΥ και ΔΗΚΟ, ενώ στην ΕΔΕΚ, όπως είδαμε χρησιμοποιήθηκαν από τον ΔΗΣΥ για να μαζέψει ψήφους].. Ο Μυλωνάς της Συμμαχίας σε ένα τηλεοπτικό πάνελ προσπάθησε να κατασκευάσει ρητορικά την εικόνα, «νέων δυνάμεων», αλλά ουσιαστικά δεν υπήρξαν φαινόμενα όπως τις νίκες του Λέλλου παλιά στην Λευκωσία – και όπως δειχνουν τα δημοσιευμένα στοιχεία, μάλλον υπήρξε κομματική συσπείρωση αφού τα περισσότερα κόμματα είχαν άνοδο στα δημοτικά συμβούλια…Σε αυτό βοήθησε και η αύξηση της αποχής [τελικά ήταν 45% και όχι 37.3% σύμφωνα με νέα στοιχεία χωρίς ωστόσο να διευκρινιστεί η διαφορά]..… Η πιο ενδιαφέρουσα έκπληξη ήρθε πάλι από τον πόλη Χρυσοχόους, όπου ένας αντάρτης του ΔΗΚΟ κατάφερε να κερδίσει και τον κομματικό υποψήφιο και τον υποψήφιο [της σπάνιας παγκύπρια] συνεργασίας ΑΚΕΛ – ΔΗΣΥ..

Τα ΜΜΕ και οι κωμικές αναλύσεις συγκάλυψης στον Πολίτη και τον Φιλελεύθερο..

Τα ΜΜΕ προσπάθησαν και πάλι να πουλήσουν αρνητική εικόνα για τις εκλογές, και είναι σαφές ότι έστω και σαν δομή ρητορικού λόγου τα ΜΜΕ [πέρα από τις σκόπιμες στρατηγικές αποθάρρυνσης μερίδας ψηφοφόρων να ψηφίσουν για να ευνοηθούν κάποιοι άλλοι] υιοθετούν μια στρατηγική υπέρ της αποχής, προβάλλοντας έμμεσα τον δικό τους ρόλο σαν .. «κριτική»..Είναι και αυτό ένα κατάλοιπο του παρελθόντος – όταν τα ΜΜΕ σαν μέρος της εξουσίας και φερέφωνα της, προσπαθούσαν να μετατοπίσουν τον προβληματισμό από την εξουσία [την οποία υπηρετούν] την ίδια σε άλλους ..πολιτικούς κοκ..Μερικα μετεκλογικά ήταν ενδεκτικα..Ο Πολίτης λ.χ. την μεθεπόμενη των εκλογών μη μπορώντας να παρουσιάσει σαν θετικά τα συγκριτικά αποτέλεσμα έστω στα δημοτικά συμβούλια, ούτε φυσικά και την πολυδιάσπαση στον ΔΗΣΥ, εστίασε στην εκλογή του Νικολαιδη [εστω για 9 ψήφους] για να..κατασκευασει σενάρια…για τις προεδρικές του 2018 [«επένδυση με ορίζοντα το ‘18»]..Ο Φιλελεύθερος αντίθετα επέμενε στην στρατηγική της απαξίωσης αφού και οι δυο χώροι τους οποίους εκφράζει είχαν προβλήματα – το κέντρο και ιδιαίτερα η ΕΔΕΚ που υπεραντιπροσωπευεται στην συντακτική ομάδα, είχε μείωση και στα δ.σ. ενώ ο ΔΗΣΥ δεν είχε και πολλά να πανηγυρίσει – έτσι την Τρίτη το έριξε στις αποστάσεις «Είναι όλοι τους νικητές» ήταν το ειρωνικό πρωτοσέλιδο - ενώ εσωτερικά ο μεν  Βενιζέλος έβλεπε κρίση του «συστήματος» [λες και ο ίδιος ανήκει στους..αντισυστημικους] ενώ η Ταραμουντα συνέχισε την γραμμή που είχε και ο Πολίτης, και που διοχέτευσε προφανώς το επιτελείο του ΔΗΣΥ: η νίκη του Νικολαιδη, εγραψε, «..διέλυσε τα σύννεφα αμφισβήτησης»....Με τόσες διαφωνίες υποψηφίων κοκ,  9 ψήφοι στην Λεμεσό άλλαξαν την..αμφισβητηση.. Ισως και πιο εκφραστικα, ο Πολιτης ξεχασε την προεκλογικη αποστασιοποιηση του ΔΗΣΥ απο τις εκλογες σαν μη-πολιτικες, και τωρα μετρουσε θετικα τα αποτελεσματα για τα..κομματα που στηρίζουν την λυση..Θα ήταν βέβαια αν και ο ΔΗΣΥ είχε δεχθεί να θέσει το ζήτημα στην προεκλογικη..Αλλα όπως έλεγε και ο άλλος τίτλος της εφημερίδας, ο ΔΗΣΥ μάλλον στόχευε να κάνει «επένδυση» για τις προεδρικές προσφέροντας υπόσχεση καρέκλας στον Νικολαιδη..

---

[1]              Το σχετικό, πάντως, των εκτιμήσεων [και της προσπάθειας του ΔΗΣΥ να εμφανίσει ένα θετικό προφίλ] ήταν ότι η Αλήθεια την ίδια μερα είχε ποσοστό σε 37.3% το οποίο υποτίθεται ότι ήταν ανάλογο με του 2011..Οποτε τα ποσοστά έχουν να κάνουν και με το συγκριτικό πλαισιο..και τι περιλαμβανεται..Εμφανως λ.χ. τα αποτελέσματα των δημοτικών συμβουλίων δεν περιλαμβάνουν τις κοινότητες που μπορεί να εκφράζουν περισσότερο συγκεκριμένες παρατάξεις..