· Περί Ιστορικών στιγμών... Η ψήφος στην Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ για την εκεχειρία στην Γάζα

   Περί Ιστορικών στιγμών... Η ψήφος στην Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ για την εκεχειρία στην Γάζα

Η έννοια του «Ιστορικού» εν τζαι νάκκον της μόδας τελευταία... «σωστή πλευρά της Ιστορίας» για το δυτικό φιάσκο [όπως φαίνεται να καταλήγει] στην Ουκρανία, «ιστορική στιγμή» όταν επείσαν τον Ορμπάν να κάμει coffee break για να έχουν «ομοφωνία» [μέσω απουσιών] σε υπόσχεση ένταξης στην Ουκρανία [ε αφού πόλεμος εν έπαιξε..] κοκ...

Ίσως η ανάδυση της έννοιας του «Ιστορικού» να εν τζαι ένα είδος ανάδυσης όπως στην ψυχανάλυση – όπου το απαγορευμένο εμφανίζεται με διάφορες, επιφανειακά παραπλανητικές, μορφές...

Η εποχή μας εν ιστορική όντως, αν το ιστορικό τοποθετηθεί στο πλαίσιο των κοινωνικων-πολιτισμικων μεταμορφώσεων της ανθρώπινης εμπειρίας - εν εποχή κρίσης της δυτικής ηγεμονίας, τζαι ανάδυσης ενός πολυπολικου κόσμου, μετά από αιώνες δυτικής ηγεμονίας. Εν τζαι μια περίοδος μεταμόρφωσης του ίδιου του ανθρώπου με φόντο τις τεχνολογικές αλλαγές, όπως η τεχνητή νοημοσύνη...

Σε έτσι πλαίσιο το να βαφτίζεις ότι νά’ ναι σαν «ιστορικό» εν τζαι τρόπος διαχείρισης του ανεξέλεγκτου τζαι λογοκρισίας του άβολου..

Ιστορική λ.χ. ήταν η ψήφος για εκεχειρία στην Γάζα όπου οι ΗΠΑ βρέθηκαν πλήρως απομονωμένες – μετά τζαι την ανάλογη απομόνωση τζαι στον Συμβούλιο Ασφαλείας..

Η ιστορικότητα πήγαζε που διάφορες διαστάσεις – η δυναμική παρέμβαση Γκουτέρες που αθθυμίζει προσπάθειες για την από-αποικιοποιησης στα μέσα του 20^ου αιώνα...

Ο Γκουτέρες εκατεγραψε χωρίς ενδοιασμούς το έγκλημα στην Γάζα.. Τα δυτικά ΜΜΕ, που την άλλην , που γυρευκουν το ασήμαντο για να το βαφτίσουν «ιστορικό» εν μπορούν, φυσικά, να δουν τούτην την ιστορικότητα...

Τζαι η μαζική ψήφος ενάντια στις προσπάθειες του Ισραήλ [τζαι των εξαρτώμενων στις ΗΠΑ] να ονομάζουν την γενοκτονία, «αυτοάμυνα», έφερεν στην επιφάνεια, μια επίσης ιστορική αντίσταση που αθθυμίζει την περίοδο του τέλους της αποικιοκρατίας..

 

Η Κύπρος ψήφισαν υπέρ της Ιστορίας τούτην τη φορά. Τα αποτελέσματα είναι 153 [υπερ της εκεχειρίας]- 10 [εναντίον] – 23 [αποχή]. Στις 27 Οκτωβρίου ήταν 120 - 14 - 45. 33 επιπλέον χώρες ψήφισαν υπέρ και 4 λιγότερες ψήφισαν κατά. 22 λιγότερες αποχές.

 

Αξίζει να δει κάποιος/α τζαι την ευρύτερη κατανομή, ποιοι εψηφίσαν υπέρ του Ισραήλ τζαι των εξαρτήσεων για να δει το ευρύτερο κλίμα της μετααποικιακής ιστορικότητας

«The UN General Assembly has now voted on the resolution calling for an immediate ceasefire in the Israel/Gaza conflict which the United States vetoed in the Security Council.

The result: YES: 153; NO: 10; ABSTENTIONS: 23

Joining Israel and the United States in voting “no” were Austria, Czech Republic, Guatemala, Liberia, Micronesia, Nauru, Papua New Guinea and Paraguay.

The 23 abstainers were Argentina, Bulgaria, Cameroon, Cape Verde, Equatorial Guinea, Georgia, Germany, Hungary, Italy, Lithuania, Malawi, Marshall Islands, Netherlands, Palau, Panama, Romania, Slovakia, South Sudan, Togo, Tonga, Ukraine, United Kingdom and Uruguay.

It is noteworthy that only two European countries voted with Israel and the United States and that only eight members of the European Union abstained, which suggests that the unconditional support for Israel’s “right to defend itself” manifested in Europe until recently is starting to melt away. Indeed, even Ukraine abstained.

Also noteworthy is that no country in Asia other than Israel itself either voted “no” or abstained on this resolution, which suggests that the U.S. government’s hopes of enlisting loyal Asian support for confronting, containing and countering its perceived primary adversary, China, will not be easily achieved.

Even the Marshall Islands and Palau, two of the three (with Micronesia) “Freely Associated States” of the United States, quasi-colonies with U.S. Zip/postal codes, bound by their Compacts of Free Association to be guided by the United States in their foreign policies and usually faithful camp followers in filling out the minimal numbers of anti-Palestine votes on UN resolutions, dared to abstain in this vote. Even for them, some bridges of moral bankruptcy, inhumanity and depravity in American foreign policy are too far to cross.

This vote was held at an “emergency special session” of the General Assembly under the “Uniting for Peace” resolution, applicable when the Security Council fails to exercise its primary responsibility for international peace and security due to the veto of a permanent member, and there is precedent for such votes being deemed, like Security Council votes, legally binding (https://legal.un.org/avl/ha/ufp/ufp.html).

Of course, that fine legal distinction may be viewed as irrelevant, since Israel has rarely if ever complied with any UN resolution that it did not like, whether “binding” or not, and since Israel’s effective control of the U.S. government has ensured that its defiance has not given rise to any adverse consequences.

However, there is one respect in which the potential binding nature of such a “Uniting for Peace” resolution could become relevant.

If the State of Palestine were to follow up on this overwhelming General Assembly vote by applying to the Security Council for a status upgrade from non-member observer state to full member state and if the United States were to veto that application, could the same issue be brought to the General Assembly under the “Uniting for Peace” resolution, with the result of that vote being treated by the UN secretariat, guided by a Secretary-General who is clearly not suffering Israeli defiance, extaordinary public rudeness and personal insults gladly, as binding?