• Το μπλοκ της αντιπολίτευσης IV: ΑΚΕΛ

Το ΑΚΕΛ φκαίνει από μια πολλά δύσκολη περίοδο. Ήταν ίσως η πιο δύσκολη του περίοδος, η οποία μπορεί να συγκριθεί με την περίοδο 1950 μέχρι 1970, όταν αντιμετώπιζε πιθανές μορφές απαγόρευσης λειτουργίας [κηρύχτηκε παράνομο το 1955, τζαι μετα το 1960 εμφανώς οι ελληνικές κυβερνήσεις τζαι η τοπικη ακροδεξιά ήθελαν να κηρυχτεί παράνομο] ενώ οι υποστηρικτές του αντιμετώπισαν διακρίσεις, τζαι εμφανώς ήταν στόχος πολλαπλών μορφών επιθέσεων δαιμονοποιησης ή τζαι γυμνής βίας. Τούτη την περίοδο μπορεί να μην κινδύνευε με απαγόρευση αλλά σαν πτερυγα [ένα τριτο ιστορικα] της κοινωνίας, βίωσε μια έντονη συμβολική επίθεση δαιμονοποίησης. Το ότι μια μερίδα αποστασιοποιήθηκε στην αποχή δεν είναι παράξενο μπροστά στην επίθεση. Άλλοι φοβήθηκαν μπροστά στην μαζική επίθεση που ξεκίνησε μετά το Μαρί, άλλοι βρέθηκαν σε ένα καθεστώς «γνωστικής ασυμφωνίας»[τον βαθμο που επεφταν θυματα των επιθεσεων των ΜΜΕ] αλλά είναι αξιοσημείωτο ότι λίγοι μετακινηθηκαν σε άλλο κόμμα. Η δεξαμενή της αριστερής αποχής, είναι σαφώς μια δεξαμενή αριστερού κρυφού αριστερού ψήφου, η οποία ήδη διευρύνεται με νέα στρωματά νεολαίας με αριστερή αισθητική. Δεν είναι τυχαίο σε αυτό το πλαίσιο ότι αρκετοί προσπαθούν να ψαρέψουν από αυτήν την δεξαμενή πέρα από το ΑΚΕΛ [Οικολόγοι, Αλλαγή γενιάς κοκ] ενώ μερικοί [με πρώτο τον ΔΗΣΥ] προσπαθούν να κρατήσουν αυτήν την δεξαμενή σε σιωπή/αποχή με το «όλοι είναι ίδιοι, άρα μην ψηφίσετε». Όταν ενεργοποιηθεί αυτή η δεξαμενή σπάζοντας τους μηχανισμούς αυτό-αποκλεισμού που κατασκευάζουν οι μηχανισμοί τζαι τα φερεφωνα του ΔΗΣΥ τότε θα έχουμε την επόμενη ιστορική μετατόπιση με αριστερή ηγεμονία,,,

Με αυτά τα δεδομένα, το ΑΚΕΛ άντεξε εντυπωσιακά καλά αν δει κανείς την επίθεση που δέχτηκε – αλλά τζαι συγκριτικά με αλλα μαζικά ιστορικά εργατικά κινήματα [όπως λ.χ. Ισραηλ, Γερμανια, Ιταλια κοκ] Αυτή η αντοχή πρέπει να τονιστεί γιατί η επιθεση ήταν πολλαπλή – από τα ΜΜΕ τζαι σχεδόν από το σύνολο των υπόλοιπων κομμάτων για ένα διάστημα, τζαι σε ένα ευρύ φάσμα θεμάτων.. 

Μια σημαντική ταξική διάσταση της θεσης του ΑΚΕΛ ήταν η αντίσταση στην ταύτιση πολλων [της πλειοψηφιας των ΜΜΕ τζαι των κομμάτων – τζαι λογικά όχι χωρίς συναλλαγές] με τον νεοφιλελευθερισμό. Μια ταυτιση που περιλαμβανε  επιθέσεις ενάντια στις ορθολογικές εισηγήσεις του ΑΚΕΛ για την ταξική διάσταση των μέτρων που λαμβάνονται, ή για το ρόλο των τραπεζών. 

Μια άλλη εξίσου σημαντική διάσταση αφορούσε το ζήτημα του ρατσισμού – αλλά τζαι της διεθνούς εικόνας της χώρας: Ήταν σημαντική, τζαι σε τούτο το πλαίσιο, η αντοχή του ΑΚΕΛ αν αναλογιστεί κανείς το πλέγμα των θεμάτων που είχε να υπερασπιστεί τζαι τις πολλαπλές μορφές επίθεσης που δέχτηκε - απο σενάρια ταύτισης με το ΝΑΤΟ, μέχρι την προώθηση ενός χυδαίου ρατσισμού. Τζαι το ΑΚΕΛ να εν το μόνο θεσμικό κόμμα [μετά τζαι την κατάληψη θεσμικών οργάνων που θα μπορουσαν να διαμαρτυρηθουν για τον ρατσισμο, από ημετέρους του κυκλώματος προεδρικό-ιδιοκτήτες ΜΜΕ] που να αρθρώνει ένα εναλλακτικό λόγο.

Στις προηγούμενες βουλευτικές, το ΑΚΕΛ πήρε 25-26% [με διαρροές τότε προς υποτιθέμενα «κόμματα διαμαρτυρίας» «προσωπικοτήτων» αλλά τζαι μια συγκρατημένη αντιπολίτευση προς τον Αναστασιάδη λόγω κυπριακού – ήταν η περίοδος πριν το Κραν Μοντανά] ενώ στις προεδρικές κινείται αναμεσα στο 27% και 30% με ποσοστά που φτάνουν στο 44% στο δεύτερο γύρο.

Σε αυτές τις εκλογές, φαίνεται να σμικρύνεται η διαφορά του από τον ΔΗΣΥ σε βαθμό που να παίζεται η πρώτη θέση με την όποια συμβολική χρησιμότητα της. Το ΑΚΕΛ έχει κρυφή ψήφο – το θέμα είναι αν τζαι πως θα κινητοποιηθεί.