Δέφτερη Ανάγνωση - Ikinci Okuma [Emin Olma]

Μια ιστορική στιγμή και για την Κύπρο ως αυτό που λέμε δημοκρατία, αλλά και για τα νομικά ζητήματα και κυρίως αυτά της διαφθοράς και διαπλοκής, των τζακιών και των κατεστημένων, λευκωσιάτικων, λεμεσιανών ή  άλλων τοπικιστικών που μπορεί σε κάποιο βαθμό, έστω και μικρό, να αποτέλεσει ένδειξη για το δικαστικό σύστημα ότι μπορεί τελικά ίσως να υπάρχει μια μικρή πιθανότητα για ψήγματα εμπιστοσύνης. Ταυτόχρανα, ίσως αποτελεί μια σοβαρή ένδειξη  της δύναμης της λαϊκής αμφισβήτησης που επικυριαρχεί τον τελευταίο καιρό και εκφράζεται στη δημόσια σφαίρα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά με κάθε πιθανό και δυνατό τρόπο. Η απόφαση του δικαστικού συμβουλίου για παύση  του Ρίκκου Ερωτοκρίτου, αποτελεί πλέον γεγονός. Τελικά, ένα από αυτά που μάθαμε μέσα από αυτή τη διαδιασία είναι ότι λμόλις ακουστεί η φράση «καθαρός ουρανός, αστραπές δεν φοβάται», όταν δούμε διασκέψεις τύπου από εμπλεκόμενους και «διαφημίσεις» σε εφημερίδες για την αθωότητα αξιωματούχους που κατηγορούνται για διαφθορά και διαπ

Κορμακίτης Καθώς σιιγά σιγά αρχίζει να διαχέεται στην κοινωνία ξανά η πραγματικότητα της λύσης [η διαδικασία ξεκίνησε εν μέρει το 2004, συνεχίστηκε κάπως το 2009-10], αρχίζουν να αναδύονται και μια σειρά από ζητήματα που επιβίωναν σε λανθάνουσα μορφή μέχρι τώρα. Ανάμεσα τους είναι και το ζήτημα του επιπέδου αυτονομίας της Μαρωνίτικης κοινότητας, το οποίο υποβόσκει για καιρό, αλλά ήλθε έντονα στην επιφάνεια με την πιθανότητα να δημιουργηθεί ένα είδος καντονίου στην περιοχή του Κορμακίτη. Οι αντιδράσεις των «κοινοταρχών» προκάλεσαν απορία – και από ότι φαίνεται υπάρχει μια οργανωμένη προσπάθεια από πολιτικούς αντιπάλους του εκπροσώπου των μαρωνιτών και άτομα που λειτουργούσαν ως ‘μεσάζοντες’ ανάμεσα στην κοινότητά τους και την ηγεμονική ελληνοκυπριακή, καθώς φοβούνται και για το μέλλον του ρόλου τους – πολιτικά, αλλά ίσως και «επαγγελματικά». Η Μαρωνίτικη κοινότητα έχει σαφώς ιστορικές ρίζες. Οι Μαρωνίτες ήταν μια από τις σημαντικές [και πληθυσμιακά] κοινότητες στην Μεσαιω

"Ο ίδιος επέλεξε να πεθάνει στο νοσοκομείο, διότι δεν έδωσε τις απαραίτητες εξηγήσεις", είπε η Πόπη Χριστοφόρου, προσθέτωντας ότι "κάναμε αγώνα για να φύγει χωρίς εκκρεμότητες, όμως έφυγε και τα άφησε όλα ανοικτά".  [1] Όπως σωστά παρατήρησε ο Θ. Αθανασίου του Σιγμαλάιβ, υπήρχε κάτι κωμικό ή κωμικοτραγικό στις αντιδράσεις για τον θάνατο του Κ. Παπακώστα. Ξαφνικά, τα κόμματα, πέρα από το ΑΚΕΛ που τον υπεράσπιζε από την αρχή και της κατασκευής των κατηγοριών και της καταδίκης, άρχισαν να τον υμνούν. Από τον ΔΗΣΥ μέχρι την απορριπτική αντιπολίτευση. Το προεδρικό προσπάθησε σε διάφορους τόνους να αποποιηθεί την ευθύνη για τη μη απονομή χάριτος. Έτσι, στο θάνατο ο Παπακώστας αποκαταστάθηκε. Αλλά η κωμικοτραγική αντίδραση αξίζει μιας ερμηνείας. Εκτός από τη συνειδητοποίηση ότι θυματοποίησαν τον Παπακώστα, όσοι συμμετείχαν συνειδητά ή παρασύρθηκαν από τα ΜΜΕ στην υστερία του Μαρί, υπήρχε και μια ξεκάθαρη ενοχή. Ενοχή, γιατί ενώ είχαν προειδοποιηθεί από γιατρο