Αφιέρωμα: Αναζητώντας ερμηνείες για το ξεπλυμα [των παραπλανήσεων και των ενοχών] των τράπεζων από μερίδα το Ανώτατου Δικαστηρίου ……….. Όταν το εφετείο του Ανώτατου Δικαστηρίου ξεπλένει τα σκάνδαλα της τραπεζιτικής κρίσης με την ακυρωση της καταδικης Ηλιαδη [με την «νομικίστικη» [;] μεροληψία των «ανθρώπινων λαθών» του κ. Τεύκρου Οικονόμου]
Για μερικά χρόνια το μουρμουρητό της προσπάθειας μετατόπισης των ευθυνών για την τραπεζιτική κρίση, εστιαζόταν στο ότι «δεν κάνει τίποτα η εισαγγελία» - αφού η κυβέρνηση ήθελε να ξεφορτωθεί τον γενικό εισαγγελέα. Τελικά, όμως η εισαγγελία κατάφερε, όχι μόνο να κερδίσει την αγωγή της ομάδας Βγενόπουλου σε διεθνές δικαστήριο, αλλά κατάφερε να στείλει και φυλακή ένα από τους προύχοντες των τραπεζών που οδήγησαν στην κρίση και το μνημόνιο – τον Α. Ηλιάδη. Μια επιτυχία στη διερεύνηση του σκανδάλου σε διεθνές συγκριτικό πλαίσιο – εκτός απ την Ισλανδία και την Ιρλανδία δεν υπήρξαν τέτοιες καταδίκες πουθενά αλλού [ΗΠΑ, Βρετανία, ΕΕ κοκ]. Αλλά τελικά οι «καλύτεροι τραπεζίτες» του Αβέρωφ Νεοφύτου, είχαν άλλο πέπλο προστασίας. Το Εφετείο του Ανώτατου, με τις ψήφους των κ. Τεύκρου Οικονόμου και Μύρωνα Νικολάτου, απάλλαξε τον Ηλιάδη με το επιχείρημα ότι ναι μεν παραπλανούσε, όπως λέει ο νόμος, αλλά.. λένε οι δικαστές, δεν είχε κακές προθέσεις! ....Και έτσι Ανώτατο Δικαστήριο ενός δικαστι
