· Ένα γράμμα από την ανυπότακτη Γάζα που εθώρεν το φως ακόμα τζαι στο βαθύ σκοτάδι...

·         Ένα γράμμα από την ανυπότακτη Γάζα που εθώρεν το φως ακόμα τζαι στο βαθύ σκοτάδι...

«Η Γάζα εν μια πόλη που εν  έσιει άλλην όμοια της, εν ένας τόπος που αναπνέει ζωή ακόμα τζαι άμα περιβάλλεται που εικόνες καταστροφής τζαι θανάτου. Αρέσκει μου να την αποκαλώ «φοίνικα», που αναδύεται που τες στάχτες ξανά τζαι ξανά, διακηρύσσοντας στον κόσμο ότι το φως εν μπορεί να εξαφανιστεί, ανεξάρτητα που πόσο βαθύ εν το σκοτάδι...

Στην Γάζα η ελπίδα εν πεθανίσκει ποττέ της. Τζήνοι που ζιουν τζιαμέ γαντζώνονται στην ζωή με όση δύναμη έχουν. Χαμογελούν μέσα που τον πόνο, ονειρεύκονται μέσα που τα υπολείμματα της καταστροφής, τζαι πιστεύκουν ότι το αύριο – όσο τζαι να καθυστερήσει - θα έρτει πιο φωτεινό τζαι πιο ευγενικό.

Εμείς στην Γάζα εν ξέρουμε τί σημαίνει παράδοση. Είμαστε μαστόροι στο να βρίσκουμε φως στην πιο βαθκιά νύχτα, να δημιουργούμεν ζωή από την έλλειψη, τζαι τέχνη που τον πόνο. Για τούτον, σωστά μας λαλούν «Οι άνθρωποι της ανθεκτικής δύναμης».

Μέσα που θκυο μεγάλα χρόνια πολέμου εμάθαμεν να ζιούμε παρά τις απώλειες, ίνταλως να εφευρίσκουμε τρόπους να απαλύνουμε τον καθημερινό μας πόνο. Όντως η παροιμία αποδεικνύεται σωστή: Η αναγκαιότητα εν μάνα της εφευρετικότητας.

Η Γάζα παρόλη της την θλίψη παραμένει όμορφη. Χαμογελά ανάμεσα στο σκοτάδι, φυτεύκοντας ελπίδα σε καρκιες που έχουν εξαντληθεί που τον φόβο. Εν ένας ύμνος στην ζωή, έστω τζαι όταν η ένταση γεμίζει τους ουρανούς.

Όσο για το μέλλον της, εμείς θωρούμεν το γεμάτο ελπίδα.. Επειδή απλώς αγαπούμεν την ζωή όσον μπορούμε. Θα ξανακτίσουμε κάθε πέτρα που εκαταστράφηκε, τζαι κάθε δάκρυ θα σκουπιστεί από ένα ευγενικό σιέρι που διαμορφώνει μια νέαν αυγή/ξημέρωμα.

Ξέρουμε ότι ο χωρισμός τζαι ο θάνατος εν οδυνηρά, αλλά γιορτάζουμε ότι τζήνοι που έφυαν εν μάρτυρες, ζωντανοί με τον Θεό, περιμένοντας τους αγαπημένους του σε μια γην χωρίς πόλεμο.

Η ελευθερία έσιει βαρύ τίμημα αλλά αξίζει κάθε θυσία. Διούμεν ότι πιο πολύτιμο έχουμεν - όϊ γιατί αγαπούμε τον θάνατο αλλά γιατί πιστεύκουμεν ότι η πραγματική ζωή μπορεί να ανθίσει μόνο κάτω που τον ουρανό της ελευθερίας.

Θα μάθουμε, θα δουλέψουμε, θα κτίσουμε τζαι θα αναδυθούμε παλε. Γιατί τζαι στις πιο αδύναμες μας στιγμές, είμαστε που τους πιο δυνατούς ανθρώπους - ξανασηκωνούμαστε, αποκαθιστώντας το νόημα της αντοχής.

Η Γάζα θα λάμψει τζαι θα εν η πιο όμορφη.

Η Amira Al-Zaneen είναι συγγραφεας που την Γαζα. Έσιει συν-γράψει το βιβλίο: Εν φοούμαι πκιον να πεθάνω: Μάρτυρας στην Γάζα.

https://www.counterpunch.org/2025/11/07/gaza-a-phoenix-rising-from-the-ashes-of-death/

 

«Gaza — a city unlike any other, a place that breathes life even when surrounded by ruin and death. I have always loved to call her the Phoenix, for she rises from her ashes time and again, declaring to the world that light cannot be extinguished, no matter how deep the darkness becomes.

In Gaza, hope never dies. Those who live there cling to life with every ounce of strength. They smile through pain, dream amid rubble, and believe that tomorrow — no matter how delayed — will come brighter and kinder.

We in Gaza do not know surrender. We are masters of finding light in the deepest night, of creating life from scarcity, and art from suffering. That is why we are rightfully called the People of Strength.

Through two long years of war, we have learned how to live despite loss, how to invent ways to ease our daily pain. Indeed, the saying proves true: “Necessity is the mother of invention.”

Gaza, despite all her sorrow, remains beautiful. She smiles amid the blackness, planting hope in hearts worn by fear. She is a hymn to life, even as discord fills her skies.

As for her future — we see it radiant. Because we, quite simply, love life as much as we can. Every stone destroyed will be rebuilt, and every tear will one day be wiped away by a gentle hand that shapes a new dawn.

We know that parting and death are painful, but we rejoice that those who left are martyrs, alive with their Lord, waiting to meet their loved ones in a land without war.

Freedom has a heavy price, but it is worth every sacrifice. We give our most precious — not because we love death, but because we believe true life can only flourish under freedom’s sky.

We will learn, work, build, live, and rise again. For even in our weakest moments, we are among the strongest peoples on earth — rising each time, restoring to the world the meaning of resilience.

Gaza will shine… and she will be the most beautiful.

For indeed, the dawn of tomorrow is near.

“From Gaza, we rise — again and again.”

Amira Al-Zaneen is a writer in Gaza. She is the co-author of I Am No Longer Afraid to Die: Witness Gaza.

https://www.counterpunch.org/2025/11/07/gaza-a-phoenix-rising-from-the-ashes-of-death/