Ιντερλούδιο της Γάζας

·         Ιντερλούδιο της Γάζας

Τη μέρα οι βόμβες σταμάτησαν γι’ αρκετή

ώρα ώστε βγουν οι ψαράδες στη

θάλασσα, ρίχνοντας τα δίκτυα τους στ’

αποκλεισμένα κύματα, ο ουρανός ψηλά

ακτινοβολούσε λαμπρός, γαλάζιος σαν

τον αλμυρό ορίζοντα αποτρέποντας τη

διαφυγή, φωτεινός όπως οι πέρα

γαλαξίες,

εκεί που τα άστρα της αυγής καίγονται.

Τα καράβια συναθροίστηκαν΄

οι άνδρες μιλούσαν αθόρυβα.

Ξαφνικά η ηρεμία εξερράγη: ένας

χείμαρρος από γυαλιστερά λέπια

ξεχείλισαν σαν ευλογία, κύμα ευφορίας,

τα ψάρια ν’ αναπηδούν απ’ τα αλμυρά

βάθη

στο σκαρί, που περίμενε, να

 περιστρέφονται στον αέρα

μ’ ένα λαμπρό χορό μπαλέτου,

σιντριβάνια αστερόσκονης.

Αργότερα, όταν τα φορτωμένα καράβια

επέστρεψαν στην ακτή, οι βόμβες δεν

είχαν ακόμα ξανά αρχίσει να πέφτουν.

Μαζεύτηκαν τα παιδια, τα χείλη τους

ξεραμένα από αλάτι,

χάιδευαν τ’ ασημένια σώματα που

υπόσχονταν φαγητό.

Πέρα μακρυά, γαλάζιες εκτάσεις

ασφάλειας σπινθήριζαν

σαν αντικατοπτρισμός: τρεμοφέγγοντας,

σπαράζοντας.

Ποίηση: Lisa Suhair Majaj

Μετάφραση: Αναστάσης Πισσούριος