Εφραίμ Χ. Χρίστου: Ακούγοντάς τον να ρίχνει βέλη στο σάπιο σύστημα που μας κυβερνά, στη διαφθορά, στη σαπίλα του κατεστημένου, στην υποκρισία του «φαίνεσθαι» και βλέποντας παράλληλα μπροστά μου τη μητέρα του και την υπόλοιπη οικογένειά του να δακρύζουν, δάκρυσα κι εγώ.
Μόλις ξεκίνησε την ομιλία του, με κέρδισε. Ένιωθα ότι θα έλεγε αυτά που δεν τολμά να πει κανείς «για να μην χαλάσει η εικόνα μας». Αριστούχος σε αντίληψη, ανθρωπιά , αγάπη για τον τόπο και παράλληλα στις θετικές επιστήμες .
Τους έδωσα συγχαρητήρια κι όταν έφυγα συλλογιζόμουν. Δεν ξέρω γιατί κλαίγαμε όλοι μαζί εκεί. Για την επιτυχία του Λάμπρου ή για τη μιζέρια της χώρας μας , που «τρώει» τα παιδιά της και για να έχουν ελπίδα πρέπει να ψάξουν στο εξωτερικό, μακριά από τον τόπο τους;
Μετά τον Λάμπρο, βγήκε η Αννίτα Δημητρίου, να μας πείσει ότι υπάρχουν θεσμοί και πρέπει να τους υποστηρίξουμε, την ίδια ώρα που ο μόνος (σχεδόν) άνθρωπος που κάνει τη δουλειά του σ’ αυτόν τον τόπο και υπηρετεί τον θεσμό του διώκεται (και μιλώ για τον Γ. Ελεγκτή).
Δεν θέλω να εκμεταλλευτώ την τοποθέτηση του αριστεύσαντος για πολιτική προπαγάνδα, απλά θέλω να προειδοποιήσω ότι αν δεν γίνουν ριζικές αλλαγές και να δοθούν επιλογές στον κόσμο να κτυπήσει το σύστημα στη ρίζα του, το αποτέλεσμα θα είναι πολύ χειρότερο ακόμα κι από ότι είναι τώρα.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου