· Weekly Review – η «απάντηση»/είσοδος του Ιράν στην Μεσανατολική διαμάχη τζαι η αμηχανία του Ισραήλ
·
Weekly
Review
– η «απάντηση»/είσοδος του Ιράν στην Μεσανατολική διαμάχη τζαι η αμηχανία του
Ισραήλ
Ο βομβαρδισμός του Ισραήλ από
ένα κοκτέιλ ιρανικών πυραύλων τζαι drones σηματοδότησε μια σημαντική καμπή στην
γεωπολιτικη της περιοχης. Αρχικά, τα δυτικά τζαι ισραηλιτικά ΜΜΕ επροσπαθήσαν
να μειώσουν την σημασία της ιρανικης επίθεσης/αντίποινο - με τίτλο «έντιμη
απάντηση» για την επίθεση του Ισραήλ στην ιρανική πρεσβεία στην Δαμασκό.
Ανάφεραν ότι 99% των πυραύλων/drones καταρρίφθηκαν... Ήταν ένα
παράδοξο σιασιάρισμα, εκ μέρους του Ισραήλ, τουλάχιστον... Θα ανάμενε κάποιος/α
ότι ο Νετανιάχου θα πρόβαλε την επίθεση σαν δικαιολογία για νέα αντιπαράθεση
κλπ... Όμως το Ισραήλ ήταν παράδοξα low key.. Υπήρχε ένα στοιχείο
αμηχανίας που φαινόταν να προκύπτει από το γεγονός ότι οι Ισραηλίτες μετά την
αθλιότητα της απόπειρας γενοκτονίας στην Γάζα, ένοιωσαν, ξαφνικά, ένα κρύο ντους
από την πραγματικότητα – βρέθηκαν οι ιδιοι σε καταφύγια...
Καθώς οι πληροφορίες άρχισαν να
έρχονται και πέρα από την δυτική τζαι ισραηλιτική προπαγάνδα, η εικόνα γινόταν
πιο σαφής... Αντί για επιτυχία αντιμετώπισης σε βαθμό 99%, η επίθεση του Ιράν
τεκμηρίωνε 2 δεδομένα: ότι το Ιράν είσιεν την ικανότητα να εκτοξεύει δεκάδες ή
τζαι εκατοντάδες πυραύλους τζαι drones από τεράστιες αποστάσεις, τζαι
μαθαίνοντας προφανώς, από τις ρωσικές πρακτικές στην ουκρανική διαμάχη με την
Δύση, να καταφέρνει να βρίσκει τον στόχο, αντιμετωπίζοντας με πυραύλους τζαι drones παραπλάνησης την άμυνα του
Ισραήλ...
Το τελικό αποτέλεσμα ήταν ότι
ουσιαστικά το Ιράν κατάφερε να κτυπήσει τον βασικό στόχο του - τις 2 βάσεις από
όπου είσιεν εξαπολυθεί η επίθεση ενάντια στην πρεσβεία του στην Δαμασκό..
Για το Ισραήλ, η εικόνα ήταν
ακόμα χειρότερη – το Ιράν είσιεν ειδοποιήσει 72 ώρες πριν για την επίθεση, αλλά
η ισραηλιτική άμυνα εν εμπόρεν να την εμποδίσει [πάει τζαι η φαντασίωση του iron dome που θα επροστάτευκε,
υποτίθεται, το Ισραήλ, απέναντι σε έτσι επιθέσεις].. Ακόμα σιηρότερα,
χρειάστηκε η επέμβαση των Αμερικάνων για να αντιμετωπιστούν οι πύραυλοι τζαι τα
drone
παραπλάνησης...
Για την ισραηλιτική κοινωνία
ήταν ένα ακόμα σοκ, προσγείωσης στην πραγματικότητα – όϊ μόνο εβουρούσαν πάλε
στα καταφύγια [παρά το iron
dome, του
αμερικάνους κλπ] αλλά το Ιράν κατάφερε να κτυπήσει τον στόχο του...
Αρκέψαν οι ακροδεξιοί να
φωνάζουν για «αντίποινα», αλλά τωρά το σιέρι των Αμερικάνων, του Μπάϊντεν, ήταν
σαφώς ενισχυμένο – μια νέα ισραηλιτική πρόκληση, εχρειάζετουν αμερικανική
έγκριση, όπως απέδειξε η αδυναμία του Ισραήλ να αντιμετωπίσει επίθεση με 72
ώρες προειδοποίηση..
Εκατσιαρίσαν νάκκον, έστειλαν
μερικά drones
τζαι πυραύλους, που εν εφανήκαν να κάμνουν τίποτε [το Ιράν αντίθετα
δημοσιοποίησε την επιτυχία του στις βάσεις] με το Ιράν να κρατά χαμηλούς τόνους
τζαι να ανακοινώνει ότι κατέρριψε drones…
Σε παράλληλη εξέλιξη, η
Χιζμπολάχ κατάφερε να παραβιάσει την ισραηλιτική αεράμυνα με drone..
Τζαι ξαφνικά, αρκέψαν να
κυκλοφορούν τζαι φήμες για απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου [το οποίο συζητά
εγκλήματα γενοκτονίας] να ζητήσει σύλληψη ηγετών του Ισραήλ, με φόντο τον
Νετανιάχου...
Τα μπούμερανγκ της ισραηλίτικης
απόπειρας να το παίξουν γενοκτονία εναντίον των Παλαιστίνιων..
«... For decades, Israel has struck targets in
sovereign countries with impunity, using expansive doctrines of pre-emption and
self-defence. In doing so, the state always hoped that the understanding of
tolerable violence would prevail. Any retaliation, if any, would be
modest, with “deterrence” assured. With the war in Gaza and the fanning out of
conflict, the equation has changed. To some degree, Ben Gvir is
right that concepts of restraint and proportionality have been banished to the
mortuary. But such banishment, to a preponderant degree, was
initiated by Israel. The Israel-Gaza War is now, effectively, a
global conflict, waged in regional miniature.»
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου