· Η αντιπαράθεση για τις επιλογές στην Παλλουρκώτισσα.... εικόνες παραλληλισμού από το παρελθόν

Η αντιπαράθεση για τις επιλογές στην Παλλουρκώτισσα.... εικόνες παραλληλισμού από το παρελθόν

Στην ανακοίνωση/σχόλιο των ΑΦΟΑ για το σκηνικό στο λύκειο Παλλουρκώτισσας υπήρχε τζαι μια δικαιολογημένη αιχμή για την ρητορική που υιοθετήθηκε [έστω τζαι σαν συμβιβασμός για να κλείσει το θέμα] από τον καθηγητικό σύλλογο...

«Afoa

Διαβάσαμε, επίσης, στον Τύπο την ανακοίνωση του Καθηγητικού Συλλόγου του Λυκείου Παλλουριώτισσας και αναρωτηθήκαμε αν πρόκειται για πιστοποιητικό φρονημάτων τον καιρό του εμφυλίου ή επί Χούντας. Για τους καθηγητές του σχολείου δεν αρκούσε η διάψευση της είδησης. Φαίνεται πως ένιωσαν και την ανάγκη να δηλώσουν πίστη στα ελληνοχριστιανικά ιδεώδη και να υπερασπιστούν την ελληνική τους καταγωγή.»

Όντως η ανακοίνωση αθθύμιζεν τρομοκρατημένους...

Αλλά τούτη η πρακτική έσιει προϊστορία...

Το σχόλιο των ΑΦΟΑ εν εστιάζει τυχαία στην περίοδο πριν το 74.. Ήταν η περίοδος που η μεγάλη πλειοψηφία, στήριζε μεν την ανεξαρτησία, αλλά ούτε καν ο πρόεδρος [με στήριξη 95%] δεν την ανάφερε ονομαστικά. Ήταν απαγορευμένη λέξη με βάρος από τον στρατό που ελεγχόταν από την Αθήνα, τζαι ένα εκπαιδευτικό σύστημα που επίσης λειτουργούσε ακόμα στην σκιά της Αθηνας.

Το 1968, η ανεξαρτησία κωδικοποιήθηκε σαν «εφικτό», αλλά μετά το 74 απέκτησε η ανεξαρτησία την ελεύθερη έκφραση τζαι έγινε τελικά σύμβολο..Μεχρι τζαι οι ε/κ ακροδεξιοι τυλιονται την σημαία της μετα την δεκαετία του 1990.

Ο φόβος πριν το 74 εν ήταν παράλογος – η ακροδεξιά τζαι στις θκυο κοινότητες μετά το 1958, χρησιμοποιούσε την βία για να επιβάλει την εξουσία της – τζαι πρακτικά [δολοφονώντας αντίπαλους] αλλά τζαι ιδεολογικά. Τζαι η ακροδεξιά λειτουργούσε στη σκιά/προστασία των εγγυητριών δυνάμεων [Ελληνικού τζαι Τουρκικού κράτους]. Μετέτρεψαν την εθνικιστική ιδεολογία στο εσωτερικό των κοινοτήτων σε ένα είδος επιβαλλομένης ομοφωνίας έστω τζαι αν η πλειοψηφία εδιαφώναν...

Η δύναμη των ακροδεξιών δεν ήταν η δημοκρατική αποδοχή – αλλά η απειλή επέμβασης των ξένων κρατών προστατών τους – του ελληνικού τζαι του τουρκικού κράτους..

Όπως εφάνηκεν τζαι το 74...

Όταν ένας πρόεδρος περνά από το υπουργικό του, εισήγηση για κυπριακό πανεπιστήμιο, τζαι τούτη απορρίπτεται από τη βουλή [έτσι έγινε το 1968 στην ελληνοκυπριακή κοινότητα], ενεν δείγμα λειτουργίας θεσμών, αλλά τεκμήριο του πώς οι πρεσβείες των εγγυητριών δυνάμεων, επέβαλαν τη θέλησή τους... Μάλιστα ο κ. Χριστοφίδης, υπουργός παιδείας την δεκαετία του 1980, το κατέγραψε ξικούτσουλα – δεν ήθελε ούτε η ελληνικη πρεσβεία, ούτε η ελληνικη πολιτική ηγεσία, τη δημιουργία κυπριακού πανεπιστήμιου. Τζαι τζήνος σε ένα εντυπωσιακό δείγμα υποταγής εσυμφώναν μαζί τους. Τέθκοιες εποχές...

Τελικά εκαταφέραμεν τα..

Το παρελθόν εν χρήσιμο για να θωρούμεν ότι εκαμάμεν δρόμον τζαι ότι ο αυτοεξευτελισμός εν μέσω φόβου/πανικού εν αξίζει τον κόπο..

Όμως, η πηγή της πρακτικής εν ιστορική. Αλλαγή έστω τζαι μέσα από την ρητορική τζήνων που προσπαθούν να λογοκρίνουν. Κάποτε, ας πούμε [περίοδος 1964-67] η ανεξαρτησία επροβάλλετουν μέσα από το ανέφικτο της προσάρτησης/ένωσης... «ατόφια ένωση» - δηλαδή ανέφικτη. Άρα... :)

Κάποτε η πρόοδος εγίνετουν έτσι – με το μισοδότζιη τζαι υπό φόβο...

Όπως τζαι να έσιει – επέρασεν τζαι η θέση για επιλογές στολών.. :)