Τζαι μια υπενθύμιση για την κατασκευή υστερίας στην Αγγλική Σχολή το 2006-07 που εξελίχθηκε σε επίθεση ενάντια στους τουρκοκύπριους. μαθητές... Τότε το συγκρότημά ΔΙΑΣ εκατασκεύαζε μίσος.... Σήμερα προσπαθεί μεν... Αλλά μάλλον επηραν τους χαμπάρι... Χαλασμένο πικ απ?

     Τζαι μια υπενθύμιση για την κατασκευή υστερίας στην Αγγλική Σχολή το 2006-07 που εξελίχθηκε σε επίθεση ενάντια στους τουρκοκύπριους. μαθητές... Τότε το συγκρότημά ΔΙΑΣ εκατασκεύαζε μίσος.... Σήμερα προσπαθεί μεν... Αλλά μάλλον επηραν τους χαμπάρι... Χαλασμένο πικ απ?

Δεν είναι μόνο ότι στην Παλλουρκώτισσα δεν έπαιξε το ίδιο σενάριο τζαι η υστερία των μερικών ΜΜΕ έσβησε άδοξα – εν ενδιαφερον τζαι το συγκριτικό γεγονός ότι στο πολυπολιτισμικό σχολείο που εξελίχθηκε σε σχολείο της εθνικόφρων πτέρυγας της αστικής τάξης, την Αγγλική Σχολή, η υστερία τσίμπησε, ενώ στο λαϊκό προάστειο, την Παλλουρκώτισσα, έμεινε η προσπάθεια υστερίας να αιωρείται σε μια παγερή σιωπή...

Nicos Trimikliniotis

«Το 2006-7 μετά τις επιθέσεις στην Αγγλική Σχολή, πάλι μιλούσαν για «μεμονωμένες περιπτώσεις», ή «ανεγκέφαλους περιθωριακούς» κτλ. Το ίδιο παραμυθι παίζουν παλι.

Οι Ελληνόψυχοι Νέοι, ο Σταυρός και ο Αγκυλωτός Σταυρός

Μέχρι πρόσφατα, δηλαδή πριν από το περιστατικό στην Αγγλική σχολή, η δημόσια συζήτηση για τα θρησκευτικά σύμβολα στα σχολεία δεν ήταν ζήτημα τεραστίων διαστάσεων μολονότι κάποιες επιμέρους συζητήσεις περί θρησκείας άρχισαν αν εμφανίζονται. Εξάλλου τα σχολεία μας ήσαν Χριστιανικά-Ορθόδοξα, όπως και το κοινοτικό σύστημα παιδείας. Στις Ευρωπαϊκές χώρες το ζήτημα της θρησκείας και κυρίως της δημόσιας έκφρασης του θρησκεύειν έγινε ζήτημα σε σχέση με την Ισλαμική μαντίλα (βλ. Περιπέτειες Ιδεών, τ.2, τ6 και τ.7).

Ξαφνικά το όλο ζήτημα πήρε τεράστιες διαστάσεις όταν με αφορμή εν μικροκαβγά στην σχολική αυλή ανάμεσα σε δύο 11χρονους, οι εφημερίδες Σημερινή και Μάχη αποφάσισαν να διογκώσουν και να διαστρεβλώσουν το ζήτημα και να το μετατρέψουν σε ζήτημα εθνικο-θρησκευτικό και ζήτημα τιμής: κάλεσαν τον ραγιά να ξυπνήσει και τιμωρήσει το βάρβαρο Τούρκο δράστη που «τόλμησε να φτύσει τον ιερό σταυρό»… Εκεί ανέλαβαν δράση πηγαίνοντας ένα βήμα πάρα κάτω οι «Ελληνόψυχοι νέοι» της ΕΦΕΝ, οι οποίοι παρεμπιπτόντως έχουν και ταξική-κοινωνική βάση στα ανώτερα στρώματα της κοινωνίας, γαλουχημένοι φαίνεται με το χουντικό «ΠΑΤΡΙΣ-ΘΡΗΣΚΕΙΑ-ΟΙΚΟΓΕΝΙΑ» και στεγαζόμενοι από την ιερά αρχιεπισκοπή. Ασφαλώς, κάποιος θα πει μα πως μπορεί να ευθύνεται μια εφημερίδα που απλά έγραψε αυτό που νόμιζε; Μήπως μεγαλοποιούμε το γεγονός; Μήπως πρόκειται απλά για νεανική παραβατικότητα;

Νομίζω ότι μια πειστική απάντηση την προσφέρει ο Δημήτρης Ανδρέου που από τις στήλες της Σημερινής αμφισβήτησε ευθέως τόσο την γραμμή της εφημερίδας αυτής, αλλά και τις απόπειρα του Προεδρικού και των δύο καθ’ ύλην υπεύθυνων υπουργών που έσπευσαν να καταστείλουν την συζήτηση. Στην εξαλλοσύνη δεν είμαι σίγουρος πιο έχει το πρωτείο, ο Κυβερνητικός εκπρόσωπος που κατηγορούσε όποιους συνεχίζουν να συζητούν το θέμα ότι «κάνουν μεγαλύτερη ζημιά από τους υπευθύνους για την επαίσχυντη πράξη», ή μήπως το πρωτοσέλιδο «προς Θεού, ηρεμήστε», ή τις νουθεσίες του κ. Σέρτη, αρθογράφου του Φιλελευθέρου ότι με το να συζητούμε το θέμα ξεχάσαμε το Κυπριακού; Μάλιστα έκλεισαν το θέμα με την κατάληξη ότι φταίει η μη ελληνοπρεπείς κι ελλιπώς Ορθόδοξη διοίκηση της Σχολής που (α) εξέδωσε Κώδικα Πρακτικής ανάμεσα σ’ άλλα απαγορεύει σύμβολα που θίγουν τη θρησκεία των άλλων όπως ο αγκυλωτός σταυρός και (β) που «καθήλωσαν» τις θρησκευτικές εικόνες από την τάξη.

Με άλλα λόγια όποιος κρίνεται από τις εφημερίδες ή άλλους αυτόβουλους σωτήρες του έθνους ότι δεν είναι επαρκώς ελληνορθόδοξος θα τιμωρείται από τους υπέροχους αυτούς ελληνοψυχους νέους με ξύλα και με βέργες, τους οποίους φραστικά καταδικάζουμε μεν, αλλά αδυνατούμε να τιμωρήσουμε καθότι είναι γόνοι υψηλής κοινωνίας κι ανήλικοι. Αυτό έχει όνομα, ονομάζεται φασισμός.»