Σε ποιούς/ες ανήκουν τα παιδιά...
Σε ποιούς/ες ανήκουν τα παιδιά...
Η επίτροπος για την προστασία του παιδιού
βρέθηκε στο μάτι του κυκλώνα της συντηρητικής υστερίας, με το ντε φάκτο σχόλιο
της ότι οι γονείς δεν έχουν ιδιοκτησία πάνω στα παιδια τους. Αναφέρετουν στην
σεξουαλική αγωγή.... Που μόνο του τούτο εν ένα θέμα, το οποίο συζητείται για
δεκαετίες. Τζαι φυσικά εν χρειάζεται κάποιος/α τον Φρόιντ για να δει τις
συντηρητικές αντιδράσεις σαν ένα είδος «ηθικού πανικού» που αφορά την εσωτερική
ανασφάλεια [τζαι τις καταπιεσμένες επιθυμίες] όσων φωνάζουν...
Η κυπριακή κοινωνία δεν ήταν ριζικά
συντηρητική ιστορικά στο θέμα του ερωτισμού. Η λαϊκή ποίηση αλλά τζαι η
παραδοσιακή κουλτούρα κουβαλουν πολλές αναφορές που δείχνουν ότι η κοινωνία
διατηρούσε μεν μια επιφάνεια καθωσπρεπισμού, αλλά, κατω από την επιφανεια, ήταν
ουσιαστικά πολύ πιο χαλαρή από όσον θα ήθελαν οι θεματοφύλακες του παραδοσιακού
πουριτανισμού η/τζαι της πατριαρχίας... Ενδεικτικό τούτου του υπόγειου
διαχωρισμού εν από την μια η επίκληση της μάνας στον μωρό γιο της σαν «βιλλουιν» [«έλα το βιλλούιν μου να δω είντα
ν’ πόσει» -Γλωσσάριον Ξενοφώντος Φαρμακίδου ] τζαι που την άλλη η μετονομασία
χωρκών [όπως τα Βιλλούρκα] σε «Καλό χωριό» για να μην θίγεται ο καθωσπρεπισμός.
Ιστορικά, σε τούτο το πλαίσιο, η μετάβαση στην νεωτερικότητα κουβαλούσε τζαι
ένα συντηρητικό καθωσπρεπισμό...Το κυπριακο imagining the modern κουβαλουσε μεσα του τζαι το
οραμα του μικροαστικου καθωσπρεπισμου...
Όμως οι μεταμορφώσεις μετά το 1960 τζαι
ιδιαίτερα μετά το 1990 όπου είχαμε ουσιαστικά τζαι ένα στρηπ τηζ του ετερόφυλου
σώματος [πριν την μαζική εμφάνιση των ΛΟΑΤΚΙ] στον δημόσιο χώρο [τζαι στα ΜΜΕ]
δημιούργησαν νέα δεδομένα... Η νεωτερική συντηρητική εικόνα της πυρηνικής
οικογένειας άρχισε να διαβρώνεται.... Η σεξουαλικοποίηση διαχύθηκε στην
κοινωνία, τα διαζυγια εγιναν πιο αποδεκτα κοκ – τζαι η νέα γενιά απέκτησε, στην
μεταμοντέρνα εποχή, τζαι μια σχετική αυτονομία με την πληροφόρηση για τον
ερωτισμο μέσω του ίντερνετ...
Σε τούτο το πλαίσιο, η πατριαρχία ήταν
ήδη, όπως παρατήρηση ο Peter
Loizos, σε
κρίση που την δεκαετία του 1930.... Σήμερα είναι σαν να ζούμε το δισπίρκασμα
για το τέλος ενός κόσμου..
Η εστίαση στο παιδί, ένεν τυχαία. Αν
τζαι φαίνεται ανόητο να συζητά κάποιος/α για το αν το παιδί εσιει δικαιώματα, η
ουσία εν στην άλλη πλευρά – την απώλεια ελέγχου όσων ενήλικων θα ήθελαν τα
παιδια να εν προέκταση τους... ή για να αναπαράγουν ότι οι ίδιοι πέρασαν από
τους γονιούς τους....
Τα παιδιά τους όμως έχουν ήδη
σεξουαλικοποιηθει από το ίντερνετ, από το φλερτ που ακόμα τζαι μεταξύ νέων εν
ερωτικό πκιον κοκ...Τζαι ετσι τζαι αλλιως κοινωνιολογικα, το παιδι σημερα
ξεκινα από την οικογενεια αλλα ηδη που την παιδικη [η τζαι νηπιακη] ηλικια
μεγαλωνει/αναγιωνεται εκτος οικογενειας [νηπιαγωγεια, δημοτικα, δευτεροβαθμια
εκπαιδευση κοκ]...Αυτονομειται ντε φακτο από την οικογενεια..
Το καταπιεσμένο παιδί συχνά εν το παιδί
που θα εξεγερθεί ενάντια στους γονιούς...
Οι συντηρητικοί ουσιαστικά διεκδικούν
ένα κόσμο που δεν υπάρχει πια...
Τζαι αν φωνάζουν για κάτι τούτο εν
μάλλον για την δική τους ανασφάλεια...
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου