Ο Απρίλης του μέλλοντος: 2003. Η νέα Κύπρος του μέλλοντος γεννήθηκε τζήνον τον Απριλη...

Ο Απρίλης του μέλλοντος: 2003. Η νέα Κύπρος του μέλλοντος γεννήθηκε τζήνον τον Απριλη...

Σε τζήνο το κλίμα της διάχυτης ευφορίας [πέρα από το δισπίρκασμα της εξουσίας της μέχρι τότε ηγεμονίας του παρελθόντος] όπου οι ελληνοκύπριοι αμφισβήτησαν μαζικά την εξουσία του εθνικισμού των ΜΜΕ τους, συνεχίζοντας την εξέγερση των τουρκοκυπριων ενάντια στον εθνικισμό στη δική τους κοινότητα, δημιουργήθηκε ντε φάκτο η βάση για την επανένωση τζαι την δημιουργία που τα κάτω της Κύπρου του μέλλοντος...

Το πιο κάτω απόσπασμα ανάλυση, από το ιστορικό πια ανθρωπολογικό κείμενο της Όλγας Δημητρίου, το οποίο καταγράφει το κλίμα που θύμιζε την ευφορία επαναστατικών στιγμών....

Για εκείνη την πρώτη εβδομάδα μετά το άνοιγμα των συνόρων, μου είπαν αργότερα [στα πλαίσια της έρευνας] ότι «οι άνθρωποι συμπεριφέρθηκαν σαν να ήταν μεθυσμένοι». Βρίσκω αυτή τη στιγμή της «διάσπασης της τάξης» κεντρική στην ανάλυση του γεγονότος, όχι μόνο επειδή σημάδεψε μιαν αλλαγή στον τρόπο με τον οποίο οι Κύπριοι συσχετίστηκαν με τον εθνοτικό «Άλλο», αλλά κυρίως επειδή ανασχημάτισε τη ρητορική σχετικά με τη σχέση των πολιτών με το κράτος, καθώς και σε ό,τι συνέβαινε. Αφθονούν οι περιγραφές μιας «χαοτικής» ατμόσφαιρας κατά την πρώτη ημέρα του ανοίγματος των οδοφραγμάτων, σε αντίθεση με αναφορές ότι η αστυνομία επιχειρούσε να διευθετήσει το χάος και το γεγονός ότι πολλοί περίμεναν σε τεράστιες, αλλά κανονικές ουρές για να ελεγχθούν τα έγγραφά τους, αντί να σπρώχνονται για να περάσουν. Οι περιγραφές του «χάους», επομένως, αντί να περιγράφουν τη διαταραχή που δημιούργησε αυτή η αλλαγή, υπογραμμίζουν την έκπληξη από την εμφάνιση αυτού του γεγονότος. […]

Οι Ελληνοκύπριοι, με τους οποίους μίλησα, περιέγραψαν την πρώτη εβδομάδα ανοίγματος των οδοφραγμάτων ως «ό,τι πλησιέστερο στην αναρχία έφθασε η Κύπρος από το 1974 (τον πόλεμο)». Αυτή η αίσθηση του απόντος κράτους αναλυτικά αντικατοπτρίζεται σε «εκείνου του είδους θεσμικής κάψουλας ή θυλακίου που περιέχει το γενετικό υλικό των μελλοντικών κοινωνικών εξελίξεων, της κοινωνικής αλλαγής», που ο Turner ονομάζει communitas, χαρακτηριζόμενο από την «απελευθέρωση των ανθρώπινων ικανοτήτων γνώσης, συναισθήματος, βούλησης, δημιουργικότητας, κλπ, από κανονιστικούς περιορισμούς» (1969: 44-5). Αυτή η περιγραφή δεν απέχει πολύ από τις αναφορές των Ελληνοκυπρίων που πέρασαν (στον βορρά) εκείνες τις πρώτες μέρες. [..]

https://www.researchgate.net/publication/230140806_To_cross_or_not_to_cross_Subjectivization_and_the_absent_state_in_Cyprus