Η σύγκρουση στο εσωτερικό της δεξιάς πάει πίσω χρόνια. Από το 1970..

   Η σύγκρουση στο εσωτερικό της δεξιάς πάει πίσω χρόνια. Από το 1970..

Όσοι νομίζουν ότι το θέμα είναι η αντιπαράθεση Αβέρωφ-Ανάστου μάλλον θα πρέπει να δουν το ιστορικό πλαίσιο. Στις βουλευτικές του 1970, μια πτέρυγα της δεξιάς, ο Σαμψών ας πούμε κατηγορούσε τον Κληρίδη ότι εν ήταν «καλός έλληνας»... με σπόντες υπόγειες για την κ. Λίλα... Τζαι ανάλογο αίσθημα εφκήκεν απέναντι στην Καίτη – αλλά στους υπόγειος ψιθύρους για την γυναίκα του Μαυρογιάννη..

Θα μπορούσε να πει κάποιος/α με βάση το κλίμα, ότι μετά την ήττα/αποκλεισμό Αβέρωφ, η κίνηση του προέδρου ου ΔΗΣΥ να εστιάσει στην «αποστασία» έδωσε δυναμική στον Μαυρογιάννη..

Μετά βγήκε ο Αναστος τζαι ο περίγυρος να στηρίξουν Χριστοδουλίδη – αλλά η εκστρατεία τους ήταν παραπομπές στον οχετό της αντι-αριστερής εθνικόφρωνης υστερίας....

Τζαι τζιαμέ η γενναιότητα της Καίτης έγινε κότσιηνο πανί για τους ταύρους της εθνικοφροσύνης με το φόβο.. των τουρκόσπορων...

Ήδη μερίδα της ακροδεξιάς αυτονομήθηκε κάπως στο γελαμ. Αλλά υπάρχει ακόμα ένα υπόστρωμα στο κόμμα..

Τζαι που την άλλη η εκλογική ήττα των Κληριδικών σε αυτήν την φάση [διότι χαμένοι ήταν τζαι το 2004- αλλά βρέθηκαν να ελέγχουν στο τέλος. Ή έτσι νόμιζαν] θέτει ξανά το ερώτημα αν τζαι πώς θα εμφανιστούν... αυτόνομα? σαν «ηγέτες», σαν είδος ηγεσίας των υστερικών της «τουρκόσπορης» ρητορικής? ...Ακόμα τζαι μετά την εμπειρία Ανάστου?...

Θα δείξει... :)