Αλλάσει ο κόσμος...

• 
  
  Αλλάσει ο κόσμος...

Η ουκρανική αντιπαράθεση, φαίνεται να αποκαλύπτει τελικά την ανάδυση ενός νέου κόσμου, τον οποίον αργά ή γλήορα θα συνειδητοποιήσουμε τζαι εμείς δακάτω αφού θα καθορίσει το περιβάλλον μας...

Αν αποκάλυψε κάτι το ουκρανικό είναι την αδυναμία της Δύσης να επιβληθεί. Ουσιαστικά, η Δύση [τζαι το ΝΑΤΟ σαν ο συλλογικός στρατός που εξέμεινε που τον ψυχρό πόλεμο] χρησιμοποιά το καθεστώς Ζελένσκι για να πολεμήσει με την Ρωσία – τζαι εν φαίνεται να τα καταφέρνει... Η αρχική ελπίδα για ήττα της Ρωσίας τζαι ανατροπή Πούτιν, μοιάζει πκιον με φευγαλέα φαντασίωση μιας κάποτε ηγεμονίας σε παρακμή...

Η δεύτερη ελπίδα ήταν η συσπείρωση του υπόλοιπου πλανήτη υπέρ της θέσης των δυτικών... Ούτε τζαι τούτον φαίνεται να λειτουργά...Η πλειοψηφία του πλανήτη (Ασία, Αφρική, Λατινική Αμερική) μάλλον θωρεί καχύποπτα τις δυτικές ρητορικές... Η Ρωσία εξακολουθεί να κάμνει εξαγωγές παρά το δυτικό εμπάργκο τζαι ακόμα πιο embarrassingly, εν η Δύση [σαν Ευρώπη] που απορεί με το οικονομικό μπούμερανγκ που την ήβρεν...

Τζαι η Δύση που παρά τα όσα έσιει στην πλάτη της, έπαιζεν το τούτα τα 30 χρόνια μετά την διάλυση της ΕΣΣΔ, σαν «διδάσκαλος» δημοκρατίας, ξεδιάντροπα πκιον επιβάλει λογοκρισία στο εσωτερικό της... Η ανασφάλεια πια της κάποτε εξουσίας... Λογοκρισία – τζαι σε έτσι εποχή ηλεκτρονικής επικοινωνίας... Μάλλον ομολογία αδυναμίας μοιαζει. Ξέρουν ότι δεν μπορούν να αντιπαρατεθούν έστω τζι σε επίπεδο επιχειρημάτων...

Ταυτόχρονα, η Κίνα απλώνεται οικονομικά με την δική της επιρροή να βασίζεται στην κυριαρχία των τοπικών πολιτειών/κρατών – δηλαδή των σεβασμό των τοπικών κοινωνιών, με κοινά πρότζεκτς με φόντο το τοπικό κράτος... Σε αντίθεση με τα δυτικά δάνεια που έχουν σχεδόν υπογραμμένη σαν subtext την γνωστή πρακτική χρέος-υποχρέωση ιδιωτικοποιήσεων προς όφελος δυτικών συμφερόντων...

Τζαι τώρα η Κίνα με την Σαουδική Αραβία [τούτο το μεσαιωνικό καθεστώς, δεκανίκι της Δύσης ως τωρα] αποφάσισαν να εμπορεύονται με βάση τα νομίσματα τους... Πετρογουάν..

Τρίζει τζαι το τελευταίο κάστρο του δολαρίου...

Τζαι στη λατινική Αμερική, την backyard των ΗΠΑ κάποτε, τα θεσμικά πραξικοπήματα των τοπικών ελίτ, δεν αντιμετωπίζονται πια με μοιρολατρία... Οι μαζικές κινητοποιήσεις στο Περού [οι οποίες φυσικά για τα δυτικά ΜΜΕ είναι χαμηλής σημασίας στην ιεράρχηση ειδήσεων] δείχνουν ένα γενικότερο ξύπνημα...

Δακατω η εικόνα μοιάζει με βάλτο...

Αλλά όταν τελειώσουν οι εκλογές, τα ζητήματα, από το κυπριακό, στη διαφθορά, από τους θεσμούς που φαίνονται να λειτουργούν σαν πλυντήρια συγκεκριμένων συμφερόντων [όπως η εισαγγελία], μέχρι την οικολογική προστασία της Κύπρου σαν «κοινό», θα μπουν στο τραπέζι... σαν απαιτήσεις από τα κάτω παρά σαν προεκλογικές υποσχέσεις..

Το δέλεαρ της εξουσίας μπορεί να εν γλυκό, αλλα εν πιθανόν, σε ετσι εποχή, ότι η «μέρα μετά» θα είναι απαιτητική τζαι όχι πανηγυρική...

Διότι μάλλον το μέλλον δεν είναι πια μπροστά μας, αλλά έρκεται με δυναμική για να μας έβρει...