Ανάστος: «φεύγω με το βάρος της μη επίλυσης του κυπριακού»

Θα μπορούσε το σχόλιο να είναι «απόν αντρέπεται..», αλλά θα μπορούσε να είναι επίσης «το σχόλιο του ανθρώπου που μπροστά στην ευκαιρία να γράψει Ιστορία, ασχολείτουν με τις καταθέσεις στις Σεϋχέλλες»

Ο Ανάστος στο Κραν Μοντανά, δεν ναυάγησε απλώς μια διαδικασία – με δεδομένο ότι οι συνομιλίες μετά το 2004 κτίζουν πάνω στο σχέδιο Αννάν- ουσιαστικά ήταν ένα είδος εγκατάλειψης μιας μακροχρόνιας διαδικασίας, που επέτρεψε στο τουρκικό κράτος να βρεθεί σε πλεονεκτική θέση [όπως το 1974 μετά την 15 Ιουλίου].. Τζαι η συνέχεια ήταν η εκλογή Τατάρ [σαν άμεση συνέπεια της πολιτικής Ανάστου τζαι των ΜΜΕ του, όπως τον ΔΙΑ, που εστήσαν με ε/κ ακροδεξιά νούμερα προεκλογική συγκέντρωση υπέρ του Τατάρ στην Δερύνεια] το άνοιγμα του Βαρωσιού κοκ..

Δεν είναι, λοιπόν, μόνο μια αποκαλυπτική στιγμή του πόσο λλίος ηταν ο Ανάστος μπροστά στις απαιτήσεις της Ιστορίας – ήταν τζαι μια τεκμηρίωση της ευθύνης, οικογενειακής ευθύνης. Ο γέρος του ήταν διορισμένος του πραξικοπήματος που έφερε τον τουρκικό στρατό στην Λευκωσία, τζαι ο γιος άνοιξε την πόρτα στην νομιμοποίηση των τουρκικών θέσεων – σαν ξεπλυμα τζαι για το «ανοιγμα» του Βαρωσιου...

Κατά τα άλλα.. ο Αναστασιάδης μόνο σαν κωμική φιγούρα μπορεί να αποφύγει την καταγραφή του σαν τεκμήριο μικροπρέπειας τζαι ανικανότητας κατανόησης..

«Ναι Νικούην.. ας σου μείνει τζαι κάτι σαν βάρος.. αφού τες σακκούλες με το βάρος των χρημάτων που την πώληση διαβατηρίων, έστειλες τες με το σαουδαραβικό τζετ»...

Ο επίλογος μιας μίζερης βιογραφίας που δεν κατάλαβε καν ότι βρέθηκε μπροστά στην Ιστορία..