· Η κρίση νομιμοποίησης...

Αυτό που ζούμε σήμερα είναι μια κρίση νομιμοποίησης. Οι πολιτικοί θεσμοί αλλά τζαι το πολιτισμικό πλαίσιο με βάση το οποίο είναι οικοδομημένοι αμφισβητούνται πια μαζικά. Στο πολιτικό επίπεδο,  η αποκάλυψη του σκανδάλου των διαβατηρίων, το οποίο φτάνει μέχρι την οικογένεια του νυν προέδρου, αλλά τζαι στους διορισμένους στην εισαγγελία, απογυμνώνει ουσιαστικά τους θεσμούς από οποιοδήποτε μορφή αποδοχής – πέρα από όσους θα έλπιζαν να πάρουν κάτι συνειδητά παράτυπα. Ο Αναστασιάδης θα φύγει σαν ο πιο διαπλεκόμενος κοκ πρόεδρος, οι Σαββίδης – Αγγελίδης [ιδιαίτερα ο δεύτερος] θα βολοδέρνουν μπροστά σε μια κοινωνία που ξέρει ότι διορίστηκαν από μια διαπλεκόμενη εξουσία – με εμφανή [για το δημόσιο βλέμμα]  στόχο την συγκάλυψη. Λίγο πιο κάτω από το σκάνδαλο των διαβατηρίων είναι τζαι το σκάνδαλο των παρακολουθήσεων [στο οποίο πάλε φαίνεται να εμπλέκονται οι του κυβερνητικού στρατοπέδου].

Θα μπορούσε να πει κανείς οτι διαπλοκή κοκ υπήρχε τζαι πριν. Ποτέ όμως δεν είχε φτάσει στο επίπεδο του προέδρου σε τέτοιο βαθμό ξεχειλώματος των θεσμών. Τζαι ιστορικά υπήρχε μια πρόοδος στην εφαρμογή της ισονομίας [με μιαν οπισθοδρόμηση ίσως την δεκαετία Κληρίδη- αλλά σιγουρα μακρυά από την σημερινή κατάντια].  Σήμερα το αίσθημα της αρπαχτης μέσω του κράτους έχει αφαιρέσει από την πολιτεία, τον στοιχειώδη έστω σεβασμό. Διότι η κρίση απλώνεται τζαι στο δικαστικό σύστημα. Οι αποκαλύψεις λ.χ. για τον ρόλο του Πολυβίου σε σχέση με το Ανώτατο δικαστήριο έχουν πιά ρίξει τζαι τη δικαιοσύνη στο επίπεδο της καχυποψίας. Την συνοδεύκει τζαι τζήνη την εξουσία, τη δικαστική, η κραυγή ενός εντιμου νομικού, του Κ. Κληρίδη «Ντροπή»...

Το δικαστικό σύστημα βρέθηκε εκτεθειμένο λόγω της τραπεζιτικής κρίσης – τζαι των αποκαλύψεων  για τις σχέσεις Νικολάτου – δικηγορικού γραφείου Πολυβίου... Τζαι το background  της δίκης Ρίκκου-Νεοκλέους..

Πέρα από τους θεσμούς της Πολιτείας, οι θεσμοί της Δημόσιας Σφαίρας, όπως τα ΜΜΕ έχουν επίσης διαβρωθεί από καχυποψία. Όπως τεκμηριώνουν τζαι οι δημοσκοπήσεις... Είμαστε πολύ μακρυά πια από την ελπίδα που εκφραζόταν κάποτε από τη φράση [μπροστά σε μια αδικία] «θα σε φκάλω στα κανάλια». Σήμερα τα mainstream MME δεν είιναι φερέγγυα στα μάτια των αναγνωστών/θεατών... Τζαι η παράλληλη Δημόσια σφαίρα των Μέσων κοινωνικής δικτύωσης δείχνει το αναπόφευκτο ξεπερασμα τους στην εξελικτική πορεία...

Ούτε καν το κυπριακό δεν έχει πια μια σταθερότητα σαν κοινό σημείο αναφοράς – ο Αναστασιάδης ξεδιάντροπα, σύμφωνα με ατομα του κύκλου/χώρου του [όπως ο αρχιεπίσκοπος, εφημερίδα Πολιτης] διαπραγματευόταν λυση 2 κρατών...τζαι οι πολίτες πκιον μπροστά σε ένα κράτος, το οποίο βιώνουν σαν εχθρικό αντί σαν αντιπρόσωπο τους, βάζουν βενζίνη στην βόρεια Λευκωσία, ή τζαι νοικιάζουν τζιαμέ..

Η κρίση νομιμότητας είναι κρίση φθοράς... Η Ευρωπαϊκή Ένωση ήταν μια κάποια ελπίδα αλλά φαίνεται να υπόκειται τζαι τζήνη σε μια διαδικασία αδυναμίας και φθοράς...

Η φθορά μπορεί να εκφράζεται με αποχή από τις εκλογές, από αδιαφορία τζαι κυνισμό. Ίσως τζαι στην αναζήτηση κάποιου/ας «σωτήρα»..

Αλλά αργά ή γλήορα τούτη η φθορά θα ζητήσει τα ρέστα της... Το αίσθημα η «χώρα πουλιέται» τζαι μερικοί την αρπαχτή τους, αργά ή γλήορα θα εκραγεί, γιατί όπως είσιεν γράψει τζαι ο Μακιαβέλλι, «όσοι έζησαν στην ελευθερία [στη συγκεκριμένη περίπτωση, με μια πολιτεία η οποία υποσχόταν «ισονομία» τζαι κάποια «αξιοπρέπεια»], έστω τζαι λλίον τζαιρόν, δεν θα το ξεχάσουν...» Η μνήμη θα επανέρχεται... σαν έκρηξη.

Ή τζαι σαν ένας καταστροφικός διχασμός όπως στις ΗΠΑ, που ζουν σήμερα μια επίσης κρίσης νομιμοποίησης της πολιτείας..