· 20% εν επισημά «φτωσιοί» στην Κύπρο. Τζαι αρκετοί άλλοι ανεπίσημα. Τζαι μια γενιά μεγαλώνει απορώντας πού τζαι πώς θα ζήσει...

·         20% εν επισημά «φτωσιοί» στην Κύπρο. Τζαι αρκετοί άλλοι ανεπίσημα. Τζαι μια γενιά μεγαλώνει απορώντας πού τζαι πώς θα ζήσει...

Κάποτε οι φτωσιοί είχαν την αξιοπρέπεια του αδικημένου, που ετραγούδαν τζαι ο Καζαντζίδης, ή/τζαι την μαγκιά του αποκλεισμένου που αρνείτουν να υποταχτεί...

Αλλά πάλε εν ήταν πάντα έτσι οι φτωσιοί σαν τα κατώτερα στρώματα. Σε διάφορες περιόδους, τα «λαϊκά στρώματα» εζούσαν σαν σε ινδικό σύστημα καστών, αποδεχόμενοι τη μοίρα τους –την οποία απάλυνε όπως το περιέγραψε επικά ο Μαρξ, η θρησκεία, σαν η «καρδιά ενός άκαρδου κόσμου»..

Οι σημερινοί φτωσιοί φαίνονται για την ώρα να συμπεριφέρονται σαν ντροπαλοί –σαν να έχουν εσωτερικεύσει το αμερικανικό παραμύθι για τους φτωχούς: ότι φταίνε οι ίδιοι...

Τούτο το σύνδρομο φαίνεται να εν αποτέλεσμα του καταναλωτισμού [του μύθου, δηλαδή, ότι το «όνειρο» της φαντασιακής ισότητας με τους από πάνω είναι εφικτό με την αγορά εμπορικών αντικειμένων]...Αλλά τζαι το τραπεζιτικό κόλπο της χρέωσης που προσφέρει όπως ο καταναλωτισμός μια φευγαλέα αυταπάτη, έδεσε τους ανθρώπους σε αόρατες αλυσίδες... Εζήσαμεν το τζαι ζούμε το ακόμα στην Κύπρο...

Φευγαλέες όμως φαντασιώσεις επίσης..

Αυτό το υπόγειο ρεύμα που κινείται ετερόκλητα από τα αριστερά στα δεξιά στα υπόγεια [τζαι της Ευρώπης τζαι των ΗΠΑ] κουβαλά μια οργή που κανένα εμπόρευμα, καμία υπόσχεση δανείων, τζαι κανένας «θρησκευτικός αναστεναγμός» εν θα μπορέσει να ελέγξει στο μέλλον.... Η υπόσχεση του ονείρου αιχμαλωτίζει αλλά το τέλος της φαντασίωσης δεν θα μπορεί πάντα να συντηρείται με το αίσθημα της αποτυχίας... Όταν ο άνθρωπος γευτεί το όνειρο... θα είναι δύσκολο πια να το ξεχάσει.... Τζαι μπαίνουμε σε μια εποχή που η απομυθοποίηση εν μέρος της βιωμένης εμπειρίας...