• Όταν οι δυτικοί ανακαλύφκουν ότι άνοιξαν ένα λάκκο στον οποίο πέφτουν μέσα οι ίδιοι, τζαι οι σύμμαχοι τους, πια. Τώρα θυμούνται την «ειρήνη» τζαι τον σεβασμό της κυριαρχίας των κρατών, αυτοί που βομβάρδιζαν την νέα Γιουγκοσλαβία για 3 μήνες, για να αποσχίσουν το Κόσοβο, τζαι την Λιβύη για 6 μήνες για να δολοφονήσουν τον Καντάφι...

Η επέμβαση της Ρωσίας στην Ουκρανία έλυσε αρχικά ένα παράδοξο, αλλά άνοιξε την πόρτα επίσης για μια νέα πραγματικότητα. Μοιάζει με ένα οδυνηρό μπούμερανγκ για την Δύση. Το παράδοξο ήταν η κωμική επιμονή των δυτικών να αναγγέλλουν ώρα και ημερομηνία ρωσικής εισβολής κλπ. Τελικά, η ρωσική επέμβαση που ανακοινώθηκε τελικά από τους Ρώσους παρά από τις προβλέψεις των  δυτικών ειδικών, μάλλον δείχνει ότι στις συνομιλίες τους τελευταίους 3 μήνες οι Ρώσοι είχαν θέσει τζαι στο καθεστώς του Κιέβου αλλά τζαι στους δυτικούς υποστηρικτές του 2 σημαντικά ζητήματα τα οποία φαίνεται να αποφάσισαν τώρα να εφαρμόσουν επί του εδάφους:

1.    Την δημιουργία μιας αποστρατιωτικοποιημένης ζώνης ανάμεσα στο ΝΑΤΟ τζαι την Ρωσική Ομοσπονδία. Η Δύση έδινε υποσχέσεις μεν αλλά όχι δεσμευτικές νομικά – το οποίο για τους Ρώσους, με βάση την εμπειρία από το 1991, σήμαινε ότι ήταν υποσχέσεις χωρίς αντίκρισμα. Έτσι η ρωσική επέμβαση ουσιαστικά φαίνεται να έχει σαν στόχο την δημιουργια ενός buffer zone.

2.    Τον σεβασμό των δικαιωμάτων των ρωσόφωνων ή των φιλορώσσων που ζούσαν ουσιαστικά υπό καθεστώς αυταρχικής καταστολής μέσα στην Ουκρανία ή υπό την απειλή επίθεσης στις δυο αποσχισθείσες Δημοκρατίες του Ντόνεσκ και του Λουκάνσκ. Σε αυτό το πλαίσιο, το κωλοβάρεμα προερχόταν από το καθεστώς του Κιέβου που αρνείτο να συζητήσει συμβιβασμό η εφαρμογή των συμφωνιών του 2015 στο Μινσκ.

Το ερώτημα που αξίζει συζήτησης είναι το ευρύτερο νόημα ή και οι συνέπειες αυτής της ρωσικής κίνησης – τζαι των μέχρι τώρα δυτικών αντιδράσεων. Στο πρακτικό επίπεδο αυτό το οποίο γίνεται είναι η υιοθέτηση των δυτικών πρακτικών για επεμβάσεις, από τους αναδυόμενους αντίπαλους ή έστω γενικά από τους άλλους πόλους στο παγκόσμιο σύστημα.

Υπάρχει κάτι κωμικό στις κραυγές των δυτικών για το «απαράδεκτο» της ρωσικής επέμβασης – το γεγονός ότι είναι αυτές οι ιδιες χώρες, και συμμαχίες τους, που άνοιξαν τον δρόμο για τέτοιες επεμβάσεις που παραβιάζουν την υποτιθέμενη βάση του διεθνούς συστήματος κρατών: την έννοια της κυριαρχίας/sovereignty που έχει τις βάσεις της στην συμφωνία της Westphalia του 1648. Φυσικά, οι δυτικοί ποτέ δεν σεβάστηκαν αυτήν την αρχή για τον υπόλοιπο πλανήτη όπως δείχνει ξεκάθαρα η αποικιακή εμπειρία. Απλώς ήταν μια χρήσιμη αρχή για το εσωτερικό της Ευρώπης. Τζαι μετά το 1945, ιδιαίτερα με φόντο το τέλος της αποικιοκρατίας, έγινε απόπειρα να στηριχθεί σε αυτήν την αρχή το σύστημα του ΟΗΕ. Που άντεξε σε κάποιο βαθμό κατά την διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου. Γίνονταν επεμβάσεις αλλά τηρούνταν κάποια προσχήματα.

Με την διάλυση της ΕΣΣΔ όμως τζαι την κατάρρευση του διπολικού συστήματος ισορροπιών, το σκηνικό αλλαξε δραματικά...

Φυσικά, οι δυτικοί θα μπορούσαν να στηρίξουν για λίγο ακόμη την ηγεμονία τους με φόντο την απουσία του αλλου πόλου..

Αλλά έπεσαν στην παγίδα της αρπαχτής τζαι της νεοφιλελεύθερης ρητορικής..

Όταν άρχισαν να κατανοούν ηταν ήδη αργά... Σήμερα είναι απέναντι στις συνέπειες της ασυδοσίας τους από το 1991...