Ο Μάιος ιστορικά είναι ένας παράξενος μήνας στην Κύπρο

 

• Στις παραδοσιακές τελετουργίες της χριστιανικής παράδοσης λ.χ. η αρχή του μήνα μπορούσε να συμπέσει είτε με τον επιτάφιο που συνδύαζε την θλίψη του θανάτου με το ξαναγέννημα της φύσης, μέσα που τα φκιόρα στον επιτάφιο, ή μπορούσε να συμπέσει με την ημέρα του Πάσχα – της απόλυτης ανατροπής. 

Στον Ιστορικό χρόνο, στις 12 Μαΐου του 1427 οι πλούσιοι κρέμασαν τον συμβολικό ηγέτη της μεγαλύτερης επανάστασης των δουλοπάροικων στον κυπριακό Μεσαίωνα, τον Ρε Αλέξη. Ήταν η ιστορική στιγμή του κοσμικού επιτάφιου της ανθρώπινης μνήμης. Τζαι οι δουλοπάροικοι ποτέ δεν συγχώρεσαν την εξουσία – όταν ηρθαν οι οθωμανοι δεν ειχαν ιχνος συμπαθειες για τα προηγουμενα αφεντικα τους. 

Σε πιο πρόσφατες εποχές, το 1945, στις 9 Μαΐου ο Κόκκινος Στρατος απελευθέρωσε και το Βερολίνο από την ναζιστική κατοχή. Στην Κύπρο, όμως 2 μέρες μετά, στις 11 Μαΐου, οι αποικιοκράτες οργάνωσαν μια νέα επίθεση ενάντια στις αριστερές συντεχνίες, την ΠΣΕ, τζαι αφού συνέλαβαν 18 στελέχη, κήρυξαν παράνομη την μεγαλύτερη συντεχνία της Κύπρου [η δεξιά συντεχνία,  πιο μικρή σαφώς, δεν τους ενοχλούσε φαίνεται] με την κατηγορία ότι προωθούσε την εξέγερση/στάση/επανάσταση. Η αντίσταση ήρθε στους δρόμους. 

13 χρονια μετά το κυπριακό εργατικό κίνημα δέχτηκε μια νέα επίθεση στους δημοκρατικούς ναούς της καθημερινότητας του – στους συλλόγους. Μετά την σαφή στάση του Γρίβα [καταγραμμένη και από τον Ιστορικό του, τον Σ. Παπαγεωργίου] από τον Γενάρη ότι έπρεπε η ΕΟΚΑ να επιτεθεί στην αριστερά, τον Μάιο εξαπολυθήκαν μια σειρά από επιθέσεις ενάντια σε ακτιβιστές τζαι συλλόγους. Σαν σε συμφωνία των μασκοφόρων εθνικοφρόνων τζαι στις δυο κοινότητες, ανάλογες επιθέσεις εξαπέλυσε τζαι η ΤΜΤ στην τουρκοκυπριακή κοινότητα. Ο βασικός στόχος φαίνεται να ήταν να κλείσουν οι σύλλογοι της αριστεράς. Συμβολική μορφή της ανυποτακτης αντίστασης μπροστα στους τραμπουκους εκείνη την περίοδο, ήταν ο Σάββας Μένοικος. Παρά τις δολοφονίες τζαι τον επιτάφιο των νεκρών της αντίστασης, ο δρόμος δεν υποτάχθηκε. Οι σύλλογοι δεν έκλεισαν. Η απόπειρα να μεταφερθεί το αυταρχισμός της Μακρονήσου, των στρατοπέδων συγκέντρωσης της ελληνικής εθνικοφροσύνης στην Κύπρο, απέτυχε. Οι δρόμοι γέμισαν οργισμένους προλετάριους που δεν υποτάχθηκαν. Αλλά τζαι αρκετά στελέχη της ΕΟΚΑ, όπως ο Ματσης, αρνήθηκαν να ακολούθησαν τον Γρίβα στο δρόμο που θα οδηγούσε 13 χρόνια μετά στην ΕΟΚΑ β. Τζαι πάλι ο επιτάφιος των φκιόρων κουβαλούσε μια «Ανάσταση» - της ελπίδας που γεννά η αντίσταση.

Σήμερα σαφώς η Κύπρος, βόρεια τζαι νότια, ο ενιαίος μας ρότσος, περνά μια ακόμα δύσκολη συγκυρία. Δυο διχοτομιστες έχουν γαντζωθεί στην εξουσία των δυο κοινοτήτων, με χρήματα από το εξωτερικό - ύποπτων επενδυτών διαβατηρίων, χρηματικών επεμβάσεων του τουρκικού κράτους κοκ. Η εικόνα της διαπλοκής τζαι υποκρισίας της εξουσίας, δημιουργεί ένα διάχυτο αίσθημα απονομιμοποίησης – που ίσως να είναι τζαι ένα στρώμα φκιόρων για την αλλαγή που ντε φάκτο πρέπει να έρτει/δημιουργηθει πκιον. Αλλά τζαι η ίδια η χώρα φαίνεται να κινδυνεύκει που πολιτικάντηες που μπορεί να την πουλήσουν για το ημέτερο συμφέρον της αρπαχτης. Για αυτό οι διαδηλώσεις στο δρόμους, βόρεια τζαι νότια, στα τέλη του Απρίλη, ήταν όπως τους κατακλυσμούς στους δρόμους του 1945 τζαι του 1958.. Η φωνή του μέλλοντος, της άλλης Κύπρου...