Η κινηματική διάσταση «του δρόμου»

Η τουρκοκυπριακή κινητοποίηση συγκεντρώθηκε στην πλατεία Ινονού, η οποία είναι από τις αρχές του 2000, ο χώρος οπου συγκεντρώνονται η αριστερά αλλά τζαι οι δυναμικές της λύσης – σαν σημείο αναφοράς. Σαν ένας χώρος εν δυναμει δυαδικής εξουσίας/δυναμικής. Ένας εναλλακτικός χώρος απέναντι στην εξουσία - όταν η εξουσία είναι εξαρτωμένη ή/τζαι διχοτομική. Με αυτήν την έννοια, η δυναμική της λύσης αλλά τζαι των πολλαπλών ομάδων/κινημάτων/συντεχνιών που συγκροτούν τον κοινωνικό πόλο της «εξουσίας» απέναντι στον θεσμικό του κράτους, έχουν κερδίσει ένα πλεονέκτημα στο δρόμο.

Στην ελληνοκυπριακή κοινότητα, το κυπριακό δεν μάζευε πλήθη. Ακόμα τζαι το συλλαλητήριο του «όχι» το 2004, παρά τα σαρωτικά ποσοστά που πήρε στο δημοψήφισμα το «όχι», δεν ήταν ιδιαίτερα μαζικό.. Τζαι ανάλογα οι προσπάθειες για συγκρότηση κινητοποιήσεων για την λύση μετά το 2004, είχαν περιορισμένο βεληνεκές αριθμητικά. Μια σημαντική εξαίρεση ήταν η μαζική δικοινοτική Πρωτομαγιά του 2014. Εκεί ήταν λες τζαι  ξαναμπήκε η Ιστορία στο προσκήνιο με χιλιάδες ανθρώπους να ενώνουν την φωνή τους για λύση..

Η συνέχεια, ωστόσο, δεν είχε την ίδια δυναμική. Παρά τις κάποιες προσπάθειες για κινητοποιήσεις την περίοδο Μοντ Πελεράν – Κραν Μοντανά, [με μια ενδιαφερουσα νεα προσπαθεια, το Unite Cyprus now] αφησε μια πολύ πικρη γευση η συνειδητοποίηση του κόλπου που είχε παίξει ο Αναστασιάδης τζαι ο  κύκλος γυρόν του [τζαι τα μιντιακά τους φερέφωνα] από το 2004 [αυτόν το τυπάκο τον πουλούσαν κάποτε σαν «πολιτικό της λύσης».. :)] ..Έμεινε ένα πικρό αίσθημα που ενίσχυε το ευρύτερο αίσθημα αποχής κινητοποιήσεων για το κυπριακό. Ποιός θα έβγαινε στο δρόμο για να στηρίξει ένα τύπο σαν τον Αναστασιάδη σαν «ηγέτη λύσης» τζαι όλα τα άλλα φαιδρά, με βάση τα οποία γαντζώθηκε τζαι ο ίδιος τζαι τα σχετικά δικηγορικά γραφεία, στην εξουσία;

Σε αυτό το πλαίσιο, η κινητοποίηση του Σαββάτου ήταν μια τομή: Γύρω στις 3 χιλιάδες άτομα [με μερικούς να εκτιμούν ότι ήταν και περισσότερος ο κόσμος προς τις 4000] απλωθήκαν στους δρόμους. Ήταν σιγουρα η πιο μαζική εκδήλωση υπέρ της λύσης μετά το φιάσκο του Κραν Μοντανά τζαι ίσως η δεύτερη πιο μαζική μετά την Πρωτομαγιά του 2014..

Τζαι προγραμματισμενη κινητοποιηση στους δρόμους είσιεν να αντιμετωπίσει, στην συγκεκριμενη συγκυρια, ένα φορτισμένο κλίμα με την κυβέρνηση να ανακοινώνει νέο λόκνταουν, άρα τζαι ένα υπόγειο πανικό – αλλά τζαι ανάγκες απόδρασης τις λλίες ώρες πριν τον εγκλεισμό. Τζαι όμως μαζευτηκαν χιλιαδες παρα την συγκυρια. Γιατι τωρα πια υπηρχε η συνειδηση ότι οι πρωταγωνιστες/τριες δεν ηταν στα ανακτορα της εξουσιας, αλλα τζιαμε..στο «δρομο»... Απέναντι οι απορριπτικοί της υποτίθεται «Αδούλωτης Κερύνειας» του Σιεκέρσαββα κοκ, μάζεψαν μερικές εκατοντάδες.. [υποτίθεται «αδούλωτη» ακριβώς γιατί η πρακτική της οδηγεί, σαν συνέπεια, με μαθηματική ακρίβεια, όπως η 15η τζαι η 20η Ιουλιου] στην προσάρτηση της βόρειας Κύπρου στην Τουρκία]..

Η διεκδίκηση της επανένωσης αποκτά δυναμική σε ένα νέο πλαίσιο – νεώς μορφών κινητοποίησης που τωρά πια, τζαι παρά τα ττέλια, εν δικοινοτικές – τζαι πλουραλιστικές...

Τζαι συνειδητο αρκεφκει να κατανοει ότι εν τζαι κεντρο βαρους της πολιτικης πκιον..

Ένας νέος «δρόμος»...

Ενας βετερανος των κινητοποιησεων το εκφρασε ετσι...

«Christos Tombazos

Δεν είναι ώρα για αποτίμηση. Ούτε για συμπεράσματα. Ένα είναι το σίγουρο όμως. Δεν θα ξεμπερδέψουν εύκολα μαζί μας οι διχοτομιστές. Τσουνάμι ο λαός της ειρήνης και της επανένωσης μέσα σε εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες.

Μίλησε η σιωπηλή πλειοψηφία. Ακούστε την. Διαφορετικά θα την βρίσκεται μπροστά σας. Πιο μαζικά. Πιο μαχητικά.

Σήμερα ενώσαμε τον δρόμο, έστω με παράλληλες πορείες. 

Συνεχίζουμε.

Εντείνουμε.»