Σπόντες [28 Οκτωβρίου 2019]

•  Η εφτομάδα ήταν ένας διεθνής κατακλυσμός κινητοποιήσεων. Που την Μέση  Ανατολή, την Ισπανία [Καταλωνία] μεχρι την Λατινική Αμερική [με την Χιλή σαν ιστορικό αποκορύφωμα]…Τζαι συνεχίζονται τζαι οι οικολογικές κινητοποιήσεις…Εν τζαι το contagion effect, η τάση της διάχυσης μέσω παραδείγματος, αλλα εν τζαι η εποχή.
  Κάτι σούζεται... :)
  
  Ως τζαι ο Γκουτέρες εσχολίασε το – γιατί μια κοινή πηγή/αιτία στις παραπάνω κινητοποιήσεις εν η προσπάθεια επιβολής νεοφιλελεύθερης λιτότητας μέσω φορολογιών στην κοινωνία – αντί στον συσσωρευμένο πλούτο…Ο οποίος πολλά συχνά φυγαδεύεται σε περιοχές πλυντήρια όπως οι κυπριακές τράπεζες με ανάλογα προγράμματα διαβατηρίων.
  
  Στον ρότσο μας έχουμε επίσης διάχυση κινητοποιήσεων, χωρίς όμως climax ακόμα. Το κέντρο βάρους δακάτω εν η διάχυση του εξόφθαλμου της διαπλοκής ή της σύγκρουσης συμφερόντων. Με την κυβέρνηση στο επίκεντρο.
  Κάτι σούζεται τζαι δακάτω…
  
  Οι προύχοντες τζαι τα ΜΜΕ που τους ξεπλένουν καμώνονται ακόμα εν εκαταλάβαν την έννοια της σύγκρουσης συμφερόντων. Εν απλό ρε – Αμα η οικογένεια σας [το ιδιωτικό σας συμφέρον δηλαδή] κερδίζει από κάτι στο οποίο εσεις, μέσα που δημόσιο αξίωμα, συμμετέχετε για να εγκριθεί, τότε εν σύγκρουση συμφερόντων. Εν τζαι'ν πυρηνική φυσική. Απλα κάμνετε ότι εν καταλάβετε. Τζαι ιστορικά κάμνετε τα πράματα σιηροτερα για εσάς.
  
  Λαλούν σας το τζαι οι ημέτεροι/σύμμαχοι στο εξωτερικό [εν τα δυτικά ΜΜΕ που τα προβάλουν – τα δυτικά ΜΜΕ τα οποία με τόση λαγνεία επικαλειστουν όταν ηταν να επιβάλετε νεοφιλελεύθερη λιτότητα για τις τράπεζες σας] αλλα τζαι μερικοί στο εσωτερικό/ Συμπέρασμα – το σκάνδαλο φκάλει μμάθκια τζαι η συγκάλυψη εν κωμική πκιον.

• Η 28^Η Οκτωβρίου εν επική αλλά τζαι μάλλον τραγική επέτειος – για όσους δεν θέλουν να ξεχνούν τζαι να ξεπλένουν με φόντο εθνικά θεάματα πλαστικών σημαιών:
  
  Μαζί με την 25 Μαρτίου εν οι γιορτές που χαρακτηρίζουν την νέο-ελληνική Ιστορία. Η 25 Μαρτίου αναφέρεται στην επανάσταση, αλλά όπως το έθεσε πολλά καλά τζαι ο Ραφαηλίδης, παρά τον ηρωισμό κλπ., η επανάσταση πριν την επέμβαση των ξένων δυνάμεων στο Ναυαρίνο «έπνεε τα λοίσθια». Τζαι οι νεοέλληνες πλήρωσαν βαρύ κόστος για το κράτος που τους εκάμαν «δώρο» το 1827 οι μεγάλες δυνάμεις. Τζαι μαζί με τζείνους κόστος εκπλήρωσαν τζαι άλλοι εκτός των συνόρων του ελληνικού κράτους που εκαταλήξαν θύματα των εθνικών φαντασιώσεων – με κύριο εκπρόσωπο των θυμάτων τους Μικρασιάτες.
  
  Η 28 Οκτωβριου ήβρε την ελληνικη κοινωνία πιο ώριμη εν μέρει, είσιεν ήδη σχεδόν 120 χρονιά Ιστορίας, τζαι μερίδα της κοινωνίας είσιεν μάθει από την μικρασιατική τραγωδία αλλά τζαι τις εθνικές εκκαθαρίσεις των Βαλκανικών πολέμων. Ομως η πορεία ήταν ακόμα πιο τραγική… Μετά την αρχική νίκη εναντίον των Ιταλών, οι ελληνες ηττήθηκαν, όπως άλλωστε τζαι άλλες κοινωνίες τότε, από τον γερμανικό στρατό.
  
  Όμως σε ένα πλαισιο που, όπως το κατέγραψε ο Θεοτοκάς περιγράφοντας το πλήθος στους δρόμους της Αθήνας πριν τα Δεκεμβριανά του 44, συνδύαζε την κοινωνική επανάσταση με την εθνικοαπελευθερωτική. Η ελληνικη κοινωνία εβρέθηκεν να δημιουργεί ένα έπος αντίστασης. Ίσως την πιο όμορφη της στιγμή Ιστορικά. Άλλωστε μερικές από τις καλύτερες της στιγμές στην ποίηση/λογοτεχνία/κινηματογράφο μετά, έπλεκαν τον ύμνο εκείνης της μοναδικής στιγμής της «χαμένης ιστορικής άνοιξης».
  
  Τζαι υστέρα τούτο το φκιόρο της νεωτερικότητας δολοφονήθηκε εν ψυχρώ – ξεκινώντας από τα Δεκεμβριανά τζαι φτάνοντας στις Μακρονήσους.
  
  Τί να τιμήσεις λοιπόν στις 28 Οκτωβρίου; Το έπος του Άρη που δολοφονήθηκε με το γαρύφαλλο του Μπελογιάννη στο πέτο; Ή την μοναξιά του Πλουμπίδη;
  
  Οι λλίες, ευτυχώς πκιον, σημαίες που ανεμίζουν που σπίθκια στην Κυπρο, εκφράζουν [πέρα από ελληνες μετανάστες οι οποίοι θυμούνται το σύμβολο της χώρας τους] ελληνοκύπριους εθνικόφρονες, φαντάζομαι, αρκετοί από τους οποιίους κάπου υποστηρίζουν τζαι τον Γρίβα – τον συνεργάτη της κατοχής.
  
  Να τιμήσουμε την 28^η Οκτωβρίου σαν αντιφασιστική ημέρα. Τζαι να ξεχάσουμε ότι μια μεγάλη μερίδα των εθνικοφρόνων που ανέμιζαν την ελληνικη σημαία επίσης, συνεργάστηκαν με τους ναζί στην κατοχή; Ή να ξεχάσουμε ότι ήταν οι εθνικόφρονες, με πρώτον τον Γρίβα, που συνεργάστηκαν με τους Βρετανούς στην εισβολή στην Αθηνα τον Δεκέμβριο του 1944;
  
  Την δεκαετία του 1820 οι ξένες δυνάμεις έδωσαν μια εξαρτώμενη ανεξαρτησία σε ένα κράτος στην χερσόνησο των Βαλκανίων. Την δεκαετία του 1940, ίσως για πρώτη φορά, η κοινωνία εκείνου του κράτους [που επεκτάθηκε πια και βόρεια] διεκδίκησε την ανεξαρτησια της πραγματικά. Και το όραμα δολοφονήθηκε από αυτούς που θεωρούσαν τους εαυτούς τους σαν τους εθνικόφρονες – αυτοί καλούσαν τους ξένους να κάνουν εισβολή και κατοχή – για να τους δώσουν την εξουσία.
  
  Να κλείσουμε το ιστορικό σχόλιο [αφού και η κ. υπουργός του ελληνικού κράτους θυμήθηκε την ιστορική έρευνα..:)] με ένα απόσπασμα από την ομιλία του Αδάμ Αδάμαντος, δήμαρχου του Βαρωσιού, στην επέτειο της 25^ης Μαρτίου το 1949 στο αποκορύφωμα του ελληνικού εμφύλιου – τζαι της ήττας της ελπίδας για μια «άλλη Ελλάδα»
  
  «Με την ηθική και πολιτική χρεοκοπία της Αμερικανόδουλης Κυβέρνησης  των Αθηνών  για μας μια είναι η Ελλάδα: Η ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΕΛΛΑΔΑ ΤΩΝ ΒΟΥΝΩΝ. Η Ελλάδα των ίδιων βουνών, από τα οποία οι Κλέφτες του 21 ξεκίνησαν τον αγώνα της λευτεριάς και από τις κορυφές των οποίων κατεβαίνουν τιμωροί και ελευθερωτές του  Δημοκρατικού Στρατού οι Αντάρτες.»
  
  Επική επίκληση, που ηττήθηκε όμως. Όπως ηττήθηκε και το πραγματικό έπος που δημιούργησε η 28^η Οκτωβρίου. Πρέπει να θυμάται κανεις το έπος και ιδιαίτερα το ήθος. Το ήθος της Μίρκα Γκίνοβα [ελληνικά: Ειρήνη Γκίνη], της Ελληνίδας Σλαβομακεδόνισσας που αντιστάθηκε στην Βουλγαρική κατοχή, και εκτελέστηκε από το κράτος των εθνικοφρόνων το 1946. Πέθανε με την κραυγή: «Ζήτω η Δημοκρατία. Ζήτω η Ανεξαρτησία.»
  
  Εκεί δολοφονήθηκε και η ελπίδα της πλουραλιστικής ελληνικής κοινωνίας. Και θα έπρεπε να περάσουν δεκαετίες για να μπορέσει η ελληνική κοινωνία να αναγνωρίσει, έστω, την ύπαρξη του Ιστορικού Άλλου. Και πάλι μέσα σε υστερίες των εθνικοφρόνων. 
  
  Να θυμόμαστε λοιπόν και την συνέχεια, και όχι μόνο την ημέρα της 28^ης Οκτωβρίου, για να μην ζει το παρόν με φαντασιώσεις ανύπαρκτων θεαμάτων που να εγκλωβίζουν την Ιστορία και το Μέλλον…

• Η διεθνής εικόνα της Κύπρου σαν πλυντηρίου ξεπλύματος φαίνεται να εμπεδώνεται:
  
  Από την μια ήταν η «παρουσία» της Κύπρου στο φιλμ «The Laundromat» το οποίο προβλήθηκε στο Netflix την προηγούμενη εβδομάδα και αναμένεται να κάνει καριέρα, «διαφημίζοντας» την Κύπρο όπως την κατάντησαν οι Ανάστος-Χάρης και το καθεστώς διαπλοκής… Από την άλλη ήταν η υπόθεση με την εμπλοκή και μελών της Καμποτζιανής ελίτ στην αγορά των διαβατηρίων.
  
  Το κουφό του ξεπλύματος [«δεν υπάρχει πρόβλημα»] φυσικά δεν μπορούσε να ακουστεί από κανένα άλλο, εκτός από τον αμίμητο Χάρη, των διορισμών συμμαθητών, και της διάλυσης του Συνεργατισμού μέσω της «Ομάδας Χατζηγιάννη» [που θα έπρεπε, αντί να διοριστεί ευνοιοκρατικά, να είχε διερευνηθεί για αδικήματα από την περίοδο 2013 – αλλά σιγά που ο Χάρης καταλαβαίνει από έννοιες όπως σύγκρουση συμφερόντων].
  https://dialogos.com.cy/giannis-kernaei-giannis-pinei-mas-rezilepsan-kai-tora-ereyna-gia-to-theathinai/
  
  Δεν του πέρασε του παιδιού από το μυαλό ότι το να εγκρίνει το υπουργικό παραχώρηση διαβατηρίων τα οποία διεκπεραιώνουν δικηγορικά γραφεία οικογενειών μελών του υπουργικού [ή και του προέδρου] είναι σύγκρουση συμφερόντων – και θα έπρεπε μερικοί να είχαν ήδη παραιτηθεί ή να είχαν υποχρεωθεί σε παραίτηση…

• Τζαι ιδου τζαι μια λιστα [η οποια μας σταλθηκε] των γραφειων που φαινεται να εμπλέκονται [με τις ανάλογες αμοιβές εννοείται] στο πρόγραμμα των χρυσών διαβατηρίων – με όλες τις συνέπειες του…
  
  
  
  

 

• Ατε πάλε με τις ψευτομαγκιες. Εν να παραιτηθεί, «αν…»…Ναι άμα βάλεις δικούς σου να κάμουν «έρευνες» για να σε ξεπλύνουν..όπως τον Πική..[τζαι ύστερα ο συμπέθερος εδωκεν κάτι εκατομμύρια του αρχιεπίσκοπου για ολοκληρωθεί το ξεπλυμα]..Εν καταλάβετε ότι εκαταντησεν γελοίο το να κάμνετε εσεις έρευνες τάχα μου – για τα σκάνδαλα σας;
  
  Εν παρπατά Ανάστο ο λόγος σου πκιον...
  Αν τολμάς, εν απλά τα πράματα – μόνο τζαι μόνο το γεγονός ότι το πρόγραμμα εγινετουν που την κυβέρνηση τζαι το υπουργικό με εσένα επικεφαλής, εν τεκμήριο. Έφκαλε λεφτά η οικογένεια σου; Φυσικά. Αρα το δημόσιο σου λειτούργημα χρησιμοποιήθηκε για να φκαλετε, σαν οικογενεια, εκατοντάδες χιλιάδες ή εκατομμύρια - άμα βάλουμε τζαι τα έργα του developer γαμπρού.
  
  Οπότε είτε παραιτήσου, αν τολμάς να δεις την πραγματικότητα τζαι οντως να αναλαβεις ευθυνες, η παρετα να αυτογελοιοποιησαι με ψευτομαγκιες ότι «θα» και «αν»… Ώσπου να βρεθεί ένας θεσμός να καταθέσει [την ανάγκη παραίτησης] οϊ σαν επιλογή που την λανσάρεις πρωτοσέλιδα σαν υπεκφυγη, αλλα σαν συνταγματική τζαι νομική αναγκαιότητα. Τα άλλα εν τσίπιτος για αφελείς.

• Τί είναι ας πούμε το σκάνδαλο του Τραμπ με την Ουκρανία μπροστά στο σκάνδαλο του υπουργικού Αναστασιάδη με τα χρυσά διαβατήρια;
  
  Ο Τραμπ, μιλώντας με τον πρόεδρο της Ουκρανίας ζήτησε πληροφορίες για σκάνδαλα του υιού Μπάϊντεν σε αντάλλαγμα για την αμερικανική οικονομική βοήθεια. Και δικαίως θεωρείται σκάνδαλο [σε αντίθεση με τις χαζοχαρούμενες ρατσιστικές υστερίες του Russia-gate] διότι ο δημόσιος αξιωματούχος [ο πρόεδρος] σύνδεσε το δημόσιο αξίωμα [παραχώρηση βοήθειας στην Ουκρανία για το αμερικανικό δημόσιο συμφέρον – ας πούμε] με προσωπικά του συμφέροντα.
  
  Ο Αναστασιάδης και ο υπουργικό του, συμπεριλαμβανομένου του πρώην υπουργού, του Μ. Δημητριάδη το δικηγορικό γραφείο του πατέρα του οποίου εμπλεκόταν στην υπόθεση με του Καμποτζιανούς, κάνει αυτό το πράγμα για χρόνια – εμπλέκει ένα δημόσιο ζήτημα [πώληση διαβατηρίων] με τα ιδιωτικά συμφέροντα των οικογενειών αυτών που παίρνουν τις αποφάσεις [υπουργικό]. Ίσως κανένα άλλο θέμα δεν ανέδειξε τόσο κραυγαλέα το πώς η Κυπριακή Δημοκρατία, σαν εσωτερικά δημοκρατικό πολίτευμα, έχει οπισθοχωρήσει δεκαετίες μετα το 2013.
  
  Εδώ μερικοί [λ.χ. στο οικονομικό του Φιλελευθέρου] κάνουν ότι έπαθαν απώλεια μνήμης για τον Χάρη Γεωργιάδη – αυτό το εμβληματικό παράδειγμα διορισμών με βάση ημετεροκρατικά κριτήρια που οδήγησαν σε δημόσιο σκάνδαλο/ζημιά όπως έδειξε και η έρευνα για τον Συνεργατισμό. Και ο Χάρης θα έπρεπε να είναι ήδη υπό διερεύνηση.
  
  Έτσι για να θυμόμαστε την κατάντια… Και ποιοί την ξέπλεναν/ξεπλενουν εσωτερικά…

• Φαίνεται να υπάρχουν δυο μηχανισμοί στην προσπάθεια να συγκαλυφθεί το διευρυνόμενο σκάνδαλο του προγράμματος χρυσών διαβατηρίων [σκανδάλου τζαι λόγω εσωτερικών επιπτώσεων αλλά τζαι λόγω κραυγαλέας σύγκρουσης συμφερόντων πολιτειακών αξιωματούχων]:
  
  Ο αρχικός ηταν η λογοκρισία, και η σιωπή. Η πλειοψηφία των ΜΜΕ προσπάθησε να αποσιωπησει το θεμα με αυτόν τον τρόπο ή με την παραπλήσια μέθοδο της περιθωριοποίησης του θέματος [με μικρές αναφορές για να μην γίνονται εντελώς γελοία τα ΜΜΕ που σιωπούσαν]. Η πιο πρόσφατη πρακτική, τοσο τυπικά Συναγερμικη, είναι η ρητορική του «όλοι είναι ίδιοι» σε μια προσπαθεια ξεπλυματος με την μεταθεση της ευθύνης αλλού.
  
  Χάσατε παιδάκια και απλά αυτοκαρφώνεστε. Ποιου άλλου προέδρου της Δημοκρατίας το οικογενειακό δικηγορικό γραφείο πουλούσε διαβατήρια, και ο γαμπρός ηταν developer που εκ των φαινομένων εμπλέκεται στην διαδικασία προσφοράς διαμερισμάτων – το οποίο είναι μέρος του προγράμματος; Να μας πει ο τύπος της στηλης «συνήγορος» του Πολίτη [Τέτοια πουλούσε την Κυριακή την στιγμή που άλλοι θεωρούσαν ίσως, πια, αναγκαίο να ρίξουν αναφορα πρωτοσέλιδα, στην ίδια εφημερίδα, και για Σαουδάραβες πελάτες...]
  
  Είπαμε μην αυτοκαρφώνεστε κύριε/οι. Είναι τόσο κραυγαλέο το σκηνικό που απλά υπενθυμίζετε τις εξαρτήσεις σας. Και φυσικά ανάλογα μπορεί να πει κανείς και για τους γενικώς λαλίστατους [τάχα μου], που ξαφνικά έπαθαν αφλογιστία για το θέμα – και στα άλλα συγκροτήματα [όπως του Φιλελεύθερου και του ΔΙΑ]. Περαστικά :)

• Η καημένη η Λεμεσός, η οποία κάποτε ήταν η πόλη που σε αντίθεση με την «πόλη της τάξης και της εξουσιας» [την Λευκωσία] αντιπροσώπευε το κλίμα της ανατροπής και τη απολαυσης [ αντιπαραθέτοντας το καρναβάλι και την γιορτή του κρασιού στις παρελάσεις των εθνών της Λευκωσίας] κατάντησε στόχος διακωμώδησης και παρωδίας τον τελευταίο καιρό, με την οικογένεια Ανάστου και τα διαβατήρια/Πύργους τους, και τον Νικολαΐδη που εμφανώς δεν τα καταφέρνει, και αναπαράγει ότι κλισε βρει μπροστά του [τώρα αναπαράγει στην απελπισία του το «οι προηγούμενοι»] αναζητώντας συγκάλυψη.
  Ψάχνει άραγε ακόμα την «ουσία» που δεν τόλμησε να δει σε μια απλή επανακαταμέτρηση;

 

  Μισή ώρα έντονης βροχόπτωσης !!!! Σε μεγαλουπόλεις του εξωτερικού με πληθυσμούς 10-15 εκατομυρίων, χωρίς να έχουν και το πλεονέκτημα παραλιακού μετώπου, ΔΕΝ έχουν τέτοια φαινόμενα !

•  Περί κυπριακού: Να προσπαθεί ο Ανάστος και ο περίγυρος να φτιάξουν κλίμα «δεν είναι καλή περίοδος» [λες και υπάρχει «καλή περίοδος» για αυτούς – πλην των περιόδων που μαζεύουν χρήματα] και να πέφτουν οι διαψεύσεις σαν υπενθυμίσεις του 2017… Τριμερής τον Νιόβρη – και ο Αβέρωφ με την κλασική πια φανφαρονική σοβαροφάνεια να σπρώχνει το ζήτημα παρακατω – επόμενο χρόνο «Απρίλιο, Μάιο» κοκ.. Και ακόμα υπάρχουν άτομα που πιστεύουν αυτό το σούργελο θεαμάτων εξαπάτησης; Άσε που υπάρχουν και οι άλλοι που καμώνονται ότι «θέλουν λύση» αλλά ξεχνούν ότι στήριξαν την εκλογή του Ανάστου και του πέριξ σούργελου…
  Αν σας ενδιαφέρει το τί γίνεται [ή πως προσπαθούν μερικοί να μην γίνεται κάτι] στο κυπριακό, ιδού οι εξελίξεις:
  Στις 19 Οκτωβρίου ο Πιμπίσιης, σαν εκφραστική φωνή του προεδρικού στον Φιλελεύθερο μας πληροφόρησε ότι δεν θα γίνει τίποτα αυτήν την περίοδο [«σε παύση το κυπριακό λόγω εξελίξεων στην περιοχή μας»]. Η σταθερή φαντασίωση, δηλαδή, του Ανάστου....
  http://www.philenews.com/eidiseis/politiki/article/802788/se-pafsi-to-kypriako-log-exelixeon134?fbclid=IwAR3-LDrW3_diNNslDU1Zo2NDRrteVKopyPta4fAy9OA5mdpOp5ncsBGUPkc
  
  Όπως είχαμε γράψει και πριν, η στρατηγική του Ανάστου φαίνεται να είναι το κωλοβάρεμα. Κάθε καθυστέρηση, ελπίζουν ότι θα φέρει κάτι απρόσμενο, που θα οδηγεί σε άλλη καθυστέρηση κ.ο.κ. Για αυτό πιάστηκε στα πράσα ο Ανάστος με το Χριστοδουλίδη κοκ το 2017 – έλπιζαν ότι θα ναυαγούσαν τα πάντα μετα το Μοντ Πελεράν, σαν είδος καθυστέρησης που δεν μπορούσε να αναιρεθεί λόγω των επερχόμενων προεδρικών εκλογών. Εκεί φαίνεται την πάτησαν – όταν το καλοκαίρι ο Άιντε [εξού και η οργή εναντίον του] και ο Γκουτέρες τους κάλεσαν στο Κραν Μοντανά – εκεί ο Ανάστος έφκαλε περίπατο το βαθύτερο εαυτο του με τις «ποϊνες πανω στο τραπεζι» - κατά την ιστορική λαϊκή έκφραση. Και αποενοχοποίησε την Τουρκία με μια γκάφα ανάλογη του πραξικοπήματος του 1974.
  
  Έτσι και τώρα το προεδρικό με το επιτελείο δημοσιογράφων και δικτύων στα ΜΜΕ, ετοιμάστηκε να κατασκευάσει κλίμα «δεν γίνεται τίποτα» ..Και η επόμενη κίνηση θα ήταν/είναι να ποντάρουν ότι θα χάσει ο Ακιντζί τις εκλογές την επόμενη άνοιξη… και θα βρεθεί κανένας «δικός τους» [τουρκοκύπριος εθνικιστής δηλαδή που δεν θα θέλει ΔΔΟ] για να έχουν δικαιολογία για παρακάτω κωλοβάρεμα.
  
  Όμως μάλλον ο Γκουτέρες δεν μασάει λαφαζανιές παιδικών φαντασιώσεων από τον λόφο του Στροβόλου. Ίσως μάλιστα και η ΕΕ να θέλει μια κάποια ευκαιρία να φανεί ότι κάτι κάνει – εκτός από το να αποχωρούν χώρες [όπως η Βρετανία] και να αναιρεί υποσχέσεις [όπως στην Βόρεια Μακεδονία] κ.ο.κ.
  
  Ετσι λίγες μέρες μετά τον Πιμπίσιη, νά’ σου η Λουτ με δήλωση – σχεδόν σαν απάντηση:
  
  «Εκπρόσωπος Γκουτέρες: Υπάρχει καλή πρόοδος στις επαφές Λουτ»
  https://politis.com.cy/politis-news/kypros/ekprosopos-gkoyteres-yparchei-kali-proodos-stis-epafes-loyt/?utm_source=nl&utm_medium=nl&utm_campaign=nl
  
  Και την Παρασκευή διέρρευσε και αυτό:
  Breaking News! Trilateral meeting to take place at Berlin
  [25/10]
  https://www.voiceoftheisland.com/en/breaking-news-trilateral-meeting-to-take-place-at-berlin.html?fbclid=IwAR3gQ72pNmy65CHfTZzWptndLklNbL_gzw-xg_6VBIjNrqv5F1vj_6WRUkw
  
  Αλλά πριν πάει ο νους σας ότι η επιχείρηση πλυντήριο που κατέλαβε την εκτελεστική εξουσία της Κυπριακής Δημοκρατίας, άρχισε να κατανοεί κάπως την πραγματικότητα, ιδού και μια δήλωση Αβέρωφ που βγήκε από τις κρυψώνες του για να πουλήσει ξανά φούσκες του αβάσταχτα πληκτικού σεναρίου «εγώ ξέρω» κοκ [όπως ήξερε για την οικονομική κρίση των «καλλίτερων τραπεζιτών» ή όπως πρόβλεπε «εθνικά τσουνάμια» - κουβέντες του αέρα με στόχους πάντα κάποια συγκαλυψη]:  «Αν υπάρξει πραγματική πολιτική βούληση βλέπω ουσιαστικό διάλογο τον ερχόμενο Απρίλιο ή Μάη».
  
  Δηλαδή – πουλά τον Αναστο [«αν..», και θα δούμε «σοβαρό διάλογο» - άρα φτου που αρκής πάλε.. διάλογο.. ως τις επόμενες προεδρικές που όλες οι πτέρυγες του θιάσου του ΔΗΣΥ θα πουλούν πάλε κάποια εκδοχή της διαπλοκής σαν υποψηφιότητα «ηγέτη», με «τσεκ ματ» κοκ]. Τζαι υπάρχουν άτομα που τον πιστεύκουν ακόμα ότι έσιει άποψη πλην σαν αποτυχημένος ηθοποιός;
  Για το κυπριακό θα δείξει. Σίγουρα όχι από σοβαρότητα και προθυμία του καθεστώτος Ανάστου-Αβέρωφ κ.ο.κ.

• Θα πρέπει κάποτε, για ιστορικούς, αλλά και ανθρωπολογικούς λόγους ιστορικής κοινωνικής ψυχολογίας, να μελετηθεί αυτό το σύνδρομο προβολής του οιδιπόδειου [της αναζήτησης της Μητέρας σαν ανύπαρκτο αντικείμενο του πόθου] στο φαντασιακό της ελληνοκυπριακής πολιτικής. Να ψάχνεις μάμμα ρε κουμπάρε σε μια ολόκληρη χώρα στα Βαλκάνια, τζαι ακόμα τζαι μετά που τόσα χρόνια να σε δέρνει ο εγκλωβισμός σε έτσι ρητορικά κλισέ;
  
  Εντάξει το σύνδρομο έχει πια υποχωρήσει. Αλλά αθθυμήθηκα το σε ένα σχόλιο κάποιου ηλικιωμένου παράγοντα με τον οποίο αν και διαφωνώ πλήρως, μου προκαλεί ένα είδος συμπάθειας η εμμονή του. Κάτι έγραφε για την γεωπολιτική των ημερών τζαι έτην πάλε την «Μητέρα πατρίδα».
  Μια τέτοια μελέτη θα πρέπει να αναγνωρίσει τον ιστορικά σημαντικό ρόλο της μητέρας στο παραδοσιακό κυπριακό σπίτι – δαμαί την νύχτα του γάμου τραγουδούν ένα απόλυτα οιδιπόδειο άσμα με τον εξής στίχο «..εσύ θα με χωρίσεις από την μάνα μου». Και σύμφωνα με λεξικά της κυπριακής γλωσσικής μορφής μεχρι τις αρχές του 20^ου αιώνα, οι μανάδες αποκαλούσαν του γιους τους, «το βιλλούιν μου». Αλλά από αυτό το πλαίσιο στο σύνδρομο της «μητέρας πατρίδας» [αντί απλά της γυναίκας που τους γέννησε] χρειάζεται και ένα είδος επιπλέον άλματος – είναι νεύρωση ευρύτερου επιπέδου.
  
  Μια πιθανή πορεία διερεύνησης είναι η παρατήρηση του Π. Λοΐζου ότι στις πρωτες δεκαετιες του 20^ου αιωνα, φαίνεται να αλλάζει το έθιμο παραχώρησης σπιτιού στο νέο ζευγάρι. Ενώ πριν το 1930 το σπίτι δινόταν από την οικογένεια του άντρα [άρα η γυναίκα μετακόμιζε κοντά στα πεθερικά της], μετά το σπίτι το πρόσφερε η οικογένεια της γυναίκας, και άρα ο άντρας μετακόμιζε κοντά στα πεθερικά του. Ίσως κάπου εδώ να βρίσκεται και η εμμονή με τις έννοιες της «μητριάς» τζαι ο «πόθος της μάνας» που εν κάτι ευρύτερο που την συγκεκριμένη γυναίκα που γέννησε τον κάθε ένα.
  
  Το θέμα είναι πολιτικά ασήμαντο βέβαια πκιον. Αλλά σαν νεύρωση έχει το χιούμορ της. Αν το νοιώθετε μην ανησυχείτε... Όπως είπε και ο Φρόιντ μια νεύρωση αντιστοιχεί στον καθένα/καθεμιά σαν τίμημα στην δημιουργία κοινωνίας/ «πολιτισμού». Αλλά αν αυτή η νεύρωση είναι κυπριακή μοναδικότητα να την κατοχυρώσουμε σιόρ ότι μας συνέβηκε ιστορικά – να μεν χάσουμε το copyright όπως με το χαλούμι. Μπορούμε να κάμουμε μουσείο και Disneyland οιδιπόδειων νευρώσεων… :)

• Και όμως – παρά την αθλιότητα της επιφάνειας, υπόγεια κάτι κινείται…
  Σε μια πρόσφατη έρευνα για το ευρωβαρόμετρο ένα σημαντικό ποσοστό που αγγίζει πια [με τα όρια του στατιστικού λάθους] τον μισό πληθυσμό [και ίσως πια και την πλειοψηφία – αν ληφθούν υπόψιν αποχές, μη-απαντήσεις κοκ] δεν έχει πρόβλημα με πρόεδρο άλλης θρησκείας ή εθνότητας.
  
  Πολύ καλά… Αρχίζουμε να εξοικειωνόμαστε και με την εκ περιτροπής προεδρία αφού πια η ομοσπονδία είναι η πλειοψηφική επιλογή. Ας είναι καλά και ο Μουσταφά Ακιντζί που στην συγκυρια έδειξε ότι ο τουρκοκύπριος «ηγέτης» μπορεί να είναι, με τεραστια απόσταση πιο «κάλος, ηθικός, μάγκας» κοκ [για τα συμφέροντα της Κύπρου/χώρας/κοινωνίας] από ότι ο αντίστοιχος ελληνοκύπριος που αναζητά ακόμα φλούδες κέρδους σε ότι λάχει, αντί να σκέφτεται έστω και για το θεαθήναι το κοινό καλό.
  
  Δημοσκόπηση ευρωβαρόμετρου:
  «AN EU study on discrimination in the bloc found that 46 per cent of Cypriots would be comfortable with a president who was of a different religion than the majority and 45 per cent would not mind if they were from a different ethnic background.»
  https://cyprus-mail.com/2019/10/25/almost-half-of-cypriots-would-be-okay-with-a-president-of-a-different-religion-ethnicity-or-sexual-orientation/?fbclid=IwAR3IZyXrc8cu-OjjBontco7i5m2AaBlljVydJxVgllss4qJFjxzh2c9_y0k

• Υπάρχει ελπίδα όταν υπάρχει αξιοπρέπεια.
  
  Μουσταφά Ακκιντζιη:
  «Ο τ/κ λαός δεν πρόκειται να εγκρίνει μια μη υγιή και μη ισορροπημένη σχέση με την Τουρκία. Από αυτήν την άποψη ο λαός μας δεν επικροτεί συμπεριφορές και στάσεις που κοιτάνε τους τουρκοκύπριους από ψηλά και προσπαθούν να δημιουργήσουν μια σχέση προϊστάμενου  - υπάλληλου.»
  
  Τζαι υστέρα αθθυμήθηκα τον Ανάστο να φιλά το σιέρι του αρχιεπίσκοπου. Τζαι εσταμάτησα να πηαίνω προς το πίσω για να μεν αθθυμούμαι χειροτερες ντροπές. Τον γέρο που του έμαθαν να γονατίζει όπως τον δούλο μπροστά σε 18χρονους στρατιώτες του ΝΑΤΟ το 1960.
  Άσε... ας μείνουμε σε τούτη την ευγένεια που εκφράζει η αξιοπρέπεια.
  Νά’ σαι καλά ρε Μουσταφά…

• Αυτό που καθορίζει τις εξελίξεις είναι οι μορφές αντίστασης. Η κινητοποίηση και στην Αγία Νάπα δείχνει πια το πώς απλώνονται οι γραμμές της διαμάχης παντού: και οι άξονες της αντιπαράθεσης από τον Ακάμα, στο δημόσιο κήπο Πάφου, στην Γεροσκήπου, στην αντίσταση στην Λεμεσό ενάντια στους Πύργους κοκ μεχρι την αντίσταση στην εισβολή στο Κρατικό δάσος Σωτήρας, για κατασκευή γηπέδου γκολφ, είναι η αντιπαράθεση αναμεσα στην υπερασπιση του Δημόσιου/των Κοινων [και των αρχων της ισονομίας] και την προσπάθεια υφαρπαγής τους για ιδιοτελή/ιδιωτική χρήση.
  
  Cyprus Natural Coastline - Πρωτοβουλία για την Διάσωση των Φυσικών Ακτών
  «Σε μια κατάμεστη αίθουσα στο μουσείο Θάλασσα στην Αγία Νάπα, οι δημότες έδειξαν την έντονη τους αντίθεση με τα σχέδια για εκμίσθωση μέρους του Κρατικού Δάσους Σωτήρας το οποίο εμπίπτει στα όρια του Δήμου Αγίας Νάπας έκτασης 770 δεκαρίων για σκοπούς δημιουργίας ιδιωτικής ανάπτυξης.
  
  Υ.Γ. Οι ισχυρισμοί για την μη ύπαρξη δάσους τόσο από την πλευρά των αρμόδιων αρχών όσο και από την πλευρά της εταιρείας είναι ανυπόστατοι και οι δημότες είναι διαθετημένοι να προσφέρουν δωρεάν περιήγηση σε όποιους το αμφισβητούν.
  
  «Όχι» σε θυσία δάσους για γήπεδο γκολφ..»
  Η τεκμηριωμενη παρουσίαση έγινε από τον Κλείτο Παπαστυλιανού – μια ιστορική πια μορφή του κυπριακού οικολογικού, ακτιβιστικού και θεωρητικού κινήματος.
  

• Παν καλά οι μιτσιοί αν εκατάλαβα καλά από το δημοσίευμα στην Χαραυγή για την ΠΣΕΜ [την συγκρότηση του νέου της Συμβουλίου μετά τις μαθητικές εκλογές]:
  
  «Συνεχίζει τη διεκδικητική πορεία η ΠΣΕΜ»…
  «Στόχος μας είναι το μαθητικό κίνημα να συνεχίσει τον αντικατοχικο αγώνα μακριά από εθνικιστικές εξάρσεις, για απελευθέρωση και επανένωση, για μια λυση βιώσιμη και λειτουργική, μια λυση Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας»…
  
  Και θα συνεχίσουν τον αγώνα λαλεί ενάντια στις εξετάσεις ανά τετράμηνα… τζαι στο «..μοντέλο του σχολείου σαν εξεταστικό κεντρο…»
  
  
  

• Μα τί γίνεται στον Φιλελεύθερο;
  Ρε Άριστε μα εν περνά η πογιά σου ούτε στην επιχείρηση που το παίζεις μουχτάρης των πρωτοσέλιδων...; 
  
  Ιδού καρτούν, παρακαλώ, στον Φιλελεύθερο για τις δημοσκοπήσεις ανάμεσα στους τουρκοκύπριους. Μα να ταυτίζεται ο Οζερσάϊ, με τον οποίο συναντιέται μυστικά ο Ανάστος, σαν... όργανο του Ερντογάν; Ωιμέ...
  
  Άμα αυτός είναι «όργανο», ο Ανάστος που τον προτιμά, τί είναι; Εσύ Αριστε που επίσης, όπως ο Ερτνογάν, εν χωνεύκεις τον Ακκιντζιή, με ποιούς είσαι άραγε...; Άμα ούτε στο μαγαζί σας δεν πείθετε με την πραμάτεια σας, εσύ και ο Πιν, άστα να πάνε.

• ·Οι εξελίξεις στην Συρία:
  Τελικά οι εξελίξεις στην Συρία δεν επιβεβαίωσαν το δράμα και τον θρήνο. Μάλλον συνηγορούν υπέρ της πιο ορθολογικής ερμηνείας ότι οδήγησαν ένα βήμα παρακάτω την διαδικασία κλεισίματος της τραγωδίας που πέρασε η Συρία αυτή την δεκαετία.
  
  Η στροφή του κουρδικού κινήματος προς την συριακή κυβέρνηση [και άρα διεθνώς και την Ρωσία] οδήγησε σε μια συμφωνία όπου στα σύνορα Τουρκίας – Συρίας θα υπάρχει ρωσική παρουσία σαν είδος εποπτείας. Ταυτόχρονα, ο συριακός στρατός φαίνεται να έχει πάρει θέση σε μεγάλες κουρδικές πόλεις της Συρίας. Έτσι για τους περισσοτέρους εμπλεκομένους η κατάσταση σταθεροποιείται. Και το κουρδικό ζήτημα φαίνεται να μεταφέρεται πια στις συζητήσεις του πλαισίου της Αστάνα [Ρωσία, Ιράν, Τουρκία].
  
  Φυσικά αρκετά είναι ακόμα ρευστά όσον αφορά την εφαρμογή. Και αν κρίνει κανείς από τον σταδιακό τρόπο με τον οποίο έγιναν οι μετακινήσεις των ισλαμιστών στο Ιντλίμπ για να λήξει ο εμφύλιος, η διαδικασία θα κινείται με στάδια. Οι κούρδοι υποσχέθηκαν μεν αποχώρηση αλλά το τουρκικό κράτος συνεχίζει να απειλεί ότι αν δεν τα καταφέρει η Ρωσία να τους πείσει να φύγουν από την ζώνη που συμφωνήθηκε, θα το κάνει η ίδια.
  
  Νοτιότερα, και μαλιστα σε περιοχές οπου οι κούρδοι δεν είναι καν πλειοψηφία ή σημαντική μερίδα του πληθυσμού, όπως η Deir ez Zur, κοντά στην οποία υπαρχουν αποθέματα πετρελαίου, οι αμερικανοί ξαναέστειλαν μια συμβολική δύναμη προκαλώντας την ενόχληση των Ρώσων που δημοσιοποίησαν φωτογραφίες με τεκμήρια ότι οι αμερικάνικες δυνάμεις διευκολύναν τον λαθρεμπόριο πετρελαίου. Η εικόνα μοιάζει εν μέρει με προσπάθεια μερικών να διατηρηθεί κάπως το λαθρεμπόριο πετρέλαιου – αν και δύσκολο με τις ισορροπίες που φαίνεται να διαμορφώνονται γύρω από την περιοχή.
  
  Οι Ρώσοι και ο συριακός στρατός απλώνονται ανατολικά – και αναμένεται να φανεί πως θα εξελιχθούν τα δεδομένα στην ζώνη στα βόρεια σύνορα. Αλλά τα δεδομένα για την γεωπολιτική ισορροπία φαίνονται να είναι πιο καθαρά αφού Ιράκ, Τουρκία, Ρωσία και Συρία φαίνονται να συγκλίνουν στην τελική εικόνα. Και σε αυτήν εντάσσονται και οι κούρδοι με την συμφωνία με την Δαμασκό.
  
  Η Ρωσία κέρδισε σαφέστατα μια νίκη γεωπολιτικού γοήτρου. Η συριακή κυβέρνηση ουσιαστικά αρχίζει πια να ελεγχει περιοχές στα ανατολικά – και πετρελαιοπηγές της περιοχής. Κυκλοφόρησε ότι άρχισαν εργασίες επιδιόρθωσης στις πετρελαιοπηγές κοντά στην Ράκκα στην κεντρική Συρία.. Οι κούρδοι απέφυγαν μια αιματηρή ήττα με μια λογική ρεαλιστική κίνηση. Και η Τουρκία κέρδισε και μια επίδειξη δύναμης αλλά και μια ζώνη, η οποίο θα κωδικοποιεί και επί του εδάφους το τέλος [το οποίο ιδεολογικά είχε επέλθει και από πριν – με την εξέλιξη της θέσης του Οτσαλάν] της φαντασίωσης κουρδικού εθνικού κράτους.
  
  Τα ανοικτά ζητήματα πέρα από την σταδιακή εφαρμογή των συμφωνιών είναι τα εξής: τι θα γίνει με τους ένοπλους ισλαμιστές που μαζεύτηκαν σε μια περιοχή βορειοδυτικά, το Ιντλιμπ, και τους πρόσφυγες  στην Τουρκία. Αυτήν την στιγμή η Τουρκία έχει [μέσω των ισλαμιστών που ξαναβαφτιστήκαν «πολιτοφύλακες»] παρουσία στο βόρειο Ιντλίμπ και στην ζώνη που καθορίστηκε τώρα βορειοανατολικά.
  
  Ο Άσσαντ αυτήν την εβδομάδα φάνηκε να δίνει ιδιαίτερη εστίαση στο Ιντλίμπ. Το ερώτημα είναι αν η Τουρκία θα μεταφέρει τους σύρους πρόσφυγες που είναι στο έδαφος της, στην ζώνη βορειοανατολικά – και αν θα μεταφερθούν εκεί και οι ένοπλοι ισλαμιστές του Ιντλίμπ, μερικές ομάδες από τους οποίους δεν ελέγχονται ούτε από την Τουρκία.

• Καθώς οι ΗΠΑ αναζητούν τρόπο συντήρησης της παρουσίας τους στην Μέση Ανατολή: οι υδρογονάνθρακες της Συρίας, οι αγωγοί και αμερικανικά παιχνίδια υποχώρησης…
  
  Η άλλη εκκρεμότητα στην Συρία είναι τι θα κάνουν οι αμερικανοί. Όντως, όπως αναμενόταν, ο Τραμπ διεκδίκησε μετα την συμφωνία Πούτιν-Ερτογάν, η οποία απέτρεψε περαιτέρω συγκρούσεις, την κατάπαυση του πυρός σαν, και δική του επιτυχία. Γενικότερα η αποχώρηση των Αμερικάνων από την βόρεια Συρία ολοκληρώθηκε τζαι εγκαταλείφθηκαν οι εκεί βάσεις τους.
  
  Μπροστά σε αυτήν την εικόνα που θύμιζε και λίγο Βιετνάμ [με τους αμερικάνους να αποδοκιμάζονται από τους κούρδους και στην Συρία και στο Ιράκ οπου μετακινήθηκαν], και με δεδομένη την εσωτερική πίεση στο Τραμπ για το impeachment, χρειαζόταν κάτι σαν... Saving face...
  
  Σε αυτό το πλαίσιο, τζήνο που έμεινε να αιωρείται ηταν κάποιου είδους παραμονή μερικών στρατιωτών [αναφέρθηκε ο αριθμός 200] και κάποιων αρμάτων – που τελικά προσδιορίστηκαν σαν μέρος της «προστασίας» των πετρελαιοπηγών από τον ΙΣΙΣ αν αναστηθεί κοκ]. Η δύναμη φαινεται να είναι συμβολική – αλλά είναι μια άλφα παρουσία την στιγμή που οι ΗΠΑ φαίνονται γενικώς εκτός παιχνιδιού. [Ισως σε αυτό το πλαίσιο, της συμβολικής εικόνας, να εντάσσεται και η πληροφορία για θάνατο του ηγέτη του ΙΣΙΣ].
  
  Το ενδιαφέρον είναι πόσο ξικούτσουλα λεγεται πια ο θέμα της υφαρπαγής του πλούτου των υδρογοναθρωπων της Συρίας. Το ανάφερε ο Τραμπ αρχικά σε μια μπερδεμένη δήλωση και μετα φάνηκε ότι η θέση για «διατήρηση» μερικών στρατιωτών, για το «πετρέλαιο» ανήκε σε αξιωματούχους του πεντάγωνου οι οποίοι δεν ήθελαν αποχώρηση. Έτσι μάλλον εσωτερικά είναι ένα είδος συμβιβασμού. Το Σάββατο οι Ρώσοι ανάφεραν ότι κατέγραψαν μια δύναμη Αμερικάνων, η οποία κινείτο προς την επαρχία Hasakah στην βορειοανατολική Συρία, ενώ προηγουμένως αμερικανικά δίκτυα ανάφεραν κίνηση Αμερικάνων προς την περιοχή του Deir ez Zur.
  
  https://sputniknews.com/middleeast/201910261077155701-column-of-us-troops-returns-form-iraq-to-syrias-al-hasakah-province---report/
  
  H περιοχή της Hasakah έχει κουρδικό πληθυσμό, και κάποια αποθέματα υδρογονανθράκων, αλλά είναι κοντά στην ζώνη που θα δημιουργηθεί στα σύνορα Τουρκίας – Συρίας, και θα είναι και πάλι περικυκλωμένη από παντού. Η περιοχή της Deir ez Zur είναι κοντά σε μεγαλυτερο απόθεμα αλλα ο πληθυσμός είναι αραβικός – άρα η όποια κουρδική κίνηση θα βρεθεί ενδεχομένως στο μέλλον αντιμέτωπη με τοπική αντιπαράθεση.
  
  Σε εκείνη την περιοχή φαίνεται επίσης ότι θα αναπτυχθούν στο μέλλον και οι δρόμοι για αγωγούς από Ιράν-Ιράκ αλλά και για την επαναλειτουργία γενικότερα της επικοινωνίας Μεσογείου – Ιράν.
  
  Οι πιο κάτω χάρτες είναι ενδεικτικοί: ο πρώτος καταγράφει τις περιοχές με αποθέματα υδρογονανθρακων  αλλα και χώρους εξόρυξης και παραγωγής ενέργειας. Ο δεύτερος την πλειοψηφική κατανομή των πληθυσμών. Είναι εμφανές ότι οι κούρδοι [7 – 10% του συνολικού συριακού πληθυσμού] είναι συγκεντρωμένοι σε 2 περιοχές – στην δυτική περιοχή η μονη τους άμυνα είναι σαφώς ο συριακός στρατός. Στην πιο ανατολική περιοχή, όπου θα φτάσει επίσης η ζώνη που θα δημιουργηθεί, υπάρχουν πηγές υδρογονανθράκων – που φυσικά δεν κινδυνεύουν από τον ΙΣΙΣ. Από την άλλη η οποια παρουσία των Αμερικάνων, θα έχει μια συμβολική χροιά – αφού θα βρίσκονται και παλιν μεταξύ Τουρκίας – Συρίας και Ιράκ.
  
  
   

   

  

   
  Επίσης χρήσιμοι χάρτες βρίσκονται στο πιο κάτω λινκ του BBC: για την ζώνη που θα δημιουργηθεί, για το που βρίσκεται ο πλειοψηφικά κουρδικός πληθυσμός σε Τουρκία, Συρία, Ιράκ, και πως ουσιαστικά η αποστρατικοποιημένη ζώνη αγγίζει το μεγαλύτερο μέρος της κουρδικής συριακής περιοχής – ενώ γενικότερα η περιοχή είναι εγκλωβισμένη ανάμεσαa στα 3 κράτη και δύσκολα μπορεί, χωρίς την έγκριση τους, να γίνει εξαγωγή υδρογονανθράκων..
  https://www.bbc.com/news/world-middle-east-49973218
  

•  Και για τους ευρύτερους συναισθηματισμούς στο δημόσιο λόγο…
  Το να ταυτίζεται ο Χου Σεν, ο πρωθυπουργός της Καμποτία με τους Χμερ Ρουζ για να προστεθεί ενδεχομένως συναισθηματική φόρτιση στο σκάνδαλο των διαβατηρίων, απλά δείχνει την ευκολία που ένα σοβαρό εσωτερικό ζήτημα διαπλοκής, αναμιγνύεται με κλισέ για να παράξει φτηνή δαιμονοποίηση. Ανεξάρτητα τι νομίζει κάνεις είτε για τους Χμερ Ρουζ, ή για τον Χου Σεν [και τα ζήτηματα είναι περιπλοκα όπως υπέδειξε με την ανάλυση του ο Τσόμσκι], ο Χου Σεν είχε φύγει από την Καμποτια και ταυτίστηκε με την επέμβαση του Βιετνάμ στην Καμποτία η οποία ανάτρεψε τους Χμερ Ρουζ.
  
  Απλά δεδομένα ακόμα και στην  Βικιπεδία: https://en.wikipedia.org/wiki/Hun_Sen
  
  «In 1977, during internal purges of the Khmer Rouge regime, Hun Sen and his battalion cadres fled to Vietnam. Hun Sen became one of the leaders of the rebel army and government that the Vietnamese government sponsored when they prepared to invade Cambodia. When the Khmer Rouge regime was defeated, Hun Sen was appointed as Deputy Prime Minister and Foreign Minister of the Vietnamese-installed People's Republic of Kampuchea/State of Cambodia (PRK/SOC) in 1979.»
  
  Ανάλογα μπορεί να πει κανείς και για την υπόθεση με την θέση ότι... ο Άσσαντ αφαίρεσε την ιθαγένεια από χιλιάδες κούρδους. Το «καθεστώς Άσσαντ» [ας το ονομάσουμε έτσι για λογούς διευκρίνησης] ήρθε στην εξουσία το 1970 – ενώ η μαζική αφαίρεση ιθαγένειας από κούρδους έγινε το 1962 [8 χρόνια πριν δηλαδή]… Το «καθεστώς Άσσαντ» αντίθετα πρόσφερε και καταφύγιο και χώρο οργάνωσης και στήριξης στον Οτσαλάν – και αρά ιδού και η αίτια της επιρροής του αναμεσά στους κούρδους της Συρίας.
  
  “On 23 August 1962, the government conducted a special population census only for the province of Jazira, which was predominantly Kurdish. As a result, around 120,000 Kurds in Jazira (20% of Syrian Kurds) were stripped of their Syrian citizenship even though they were in possession of Syrian identity cards."https://en.wikipedia.org/wiki/Kurds_in_Syria

• Και μια εισήγηση για να μεταφερθεί η διάχυτη οργή και οι μορφές αντίστασης στην καθημερινότητα σε θεσμικό πλαίσιο: να καθοριστεί νομικά ότι αυτό το ίδρυμα που λέγεται Εκκλησία, και το οποίο ανέχεται επικεφαλής του τύπους με το θράσος του κ. Χρυσοστόμου, υπάγεται και αυτό στο Δημόσιο. Αν δεν του αρέσει, ας προσφύγει σε διεθνή δικαστήρια να δούμε, αν θα αναγνωριστεί πουθενά σαν κράτος εν κράτει, όπως θέλουν μερικοί να λειτουργεί…
  
  ΥΓ. Φυσικά χρειάζεται μια Βουλή με τόλμη – και άλλη σύνθεση από την σημερινή… Αλλά ο Χρυσόστομος είναι ο καλύτερος σύμμαχος της κοσμικής κοινωνίας. Το θράσος του είναι αποκαλυπτικό του ήθους της εξουσίας που κατά τα άλλα πουλά Jesus με σκάνδαλα σε αφελείς…
  
  Patrikios Pavlou
  Έχει έρθει ξανά στην επικαιρότητα το θέμα των αρχαιοτήτων στη Γεροσκήπου και της εγκληματικής συμπεριφοράς του Αρχιεπισκόπου, ο οποίος όχι μόνο θέλει να χτίσει ξενοδοχείο και …. δυό πύργους στο χώρο των αρχαιοτήτων, αλλά σκοπεύει να περιλάβει κιόλας τον χώρο στην ‘’ανάπτυξη’’ που ετοιμάζει ώστε να προσελκύει και πελάτες στο ξενοδοχείο του!!!
  
  Ακόμα πιο εγκληματική και αφόρητα προκλητική είναι η στάση της Κυβέρνησης. Θυμίζω ότι ο χώρος είχε χαρακτηριστεί σαν αρχαιολογικός ΕΠΕΙΔΗ είχαν εντοπιστεί ευρήματα μεγάλης αρχαιολογικής αξίας. Πριν δυό περίπου χρόνια ο χώρος αποχαρακτηρίστηκε γιατί ο Χρυσόστομος πρόβαλε ένσταση ΕΠΕΙΔΗ δεν είχε ζητηθεί η συναίνεση του, όπως ΔΥΣΤΥΧΩΣ προβλέπει το Σύνταγμα. Και η Κυβέρνηση αντί να κάνει το αυτονόητο, δηλαδή να αρχίσει τη διαδικασία από την αρχή ζητώντας τη ‘’γραπτή συναίνεση της αρμόδιας εκκλησιαστικής αρχής’’ για εκ νέου χαρακτηρισμό του χώρου ως αρχαιολογικού, άφησε τα πράγματα εκεί επιτρέποντας στον Χρυσόστομο να προχωρεί με τα ‘’ανίερα’’ σχέδια του.
  
  Πιστεύω πως έφτασε ο χρόνος να αρχίσει στη Βουλή διαδικασία τροποποίησης του Συντάγματος για να σταματήσει η χώρα μας να προσομοιάζει σε ….. ‘’χαλιφάτο’’ ή να θυμίζει μεσαίωνα. Το λιγότερο που πρέπει να γίνει, σχετικά με τα προνόμια της εκκλησίας, που αφορούν την χρήση της περιουσίας της, που όλοι ξέρουμε πως και γιατί βρέθηκε στη κατοχή της, είναι τουλάχιστο να διευκρινιστεί ότι η οποιαδήποτε προνομιακή μεταχείριση θα αφορά ΜΟΝΟ τις περιουσίες που χρησιμοποιούνται ή που υπάρχει συγκεκριμένο σχέδιο να χρησιμοποιηθούν για θρησκευτικούς σκοπούς. Είναι γελοίο, τριτοκοσμικό και απαράδεχτο να δίνεται προνομιακή μεταχείριση στην εκκλησία όταν χρησιμοποιεί την περιουσία της για να χτίζει ξενοδοχεία και ψηλά κτήρια για να κερδοσκοπεί.
  
  
  

•     Η βιομηχανία των χρυσών διαβατηρίων δεν είναι απλώς μια ακόμα φούσκα, η οποία απειλει πια να σπάσει με επιπτώσεις στα δάνεια των τράπεζων – και φτου που αρκης για ολοκληρη την οικονομια. Είναι ταυτοχρονα και ένα υπαρκτο κοινωνικο-πολιτικο προβλημα: ήδη, πρακτικά, επηρεάζει ήδη τις διαδικασίες δημοκρατικής ισονομίας [δημιουργώντας καθεστώς ευνοιοκρατίας για τους λίγους που επωφελούνται παραβιάζοντας κανονισμούς και θεσμούς στα πλαίσια της οικοδόμησης ψηλών κτηρίων], και οδηγεί και σε μια ακόμα μορφή συμφερόντων που επηρεάζει την ήδη συρρικνωμένη [από την λογοκρισία προς εξυπηρέτηση συμφερόντων] επίσημη Δημοσια Σφαίρα: Ποιοί λ.χ. από τους 5-6 μεγαλοϊδιοκτήτες καναλιών/ΜΜΕ θα τολμήσουν να τα βάλουν με τέτοια συμφέροντα...;

Για αυτό απολαύστε την σιωπή τους σαν δείγμα της λογοκρισίας που επιβάλεται και της κωμικής κατάντιας της πάλαι ποτέ μυθικής φράσης της ελπιδας του απλου πολιτη: «θα σας βγάλουμε στα κανάλια η στις εφημερίδες». Τώρα πια το 90% των καναλιών και των εφημερίδων είναι απλώς φερέφωνα που χορεύουν στο ρυθμό αυτών που καθορίζουν τις ροές κεφαλαίων.

Κάποτε, ας πούμε, ήταν μια εφημερίδα που πουλούσε σκανδαλολογία, και μερικοί προύχοντες της, το έπαιζαν αποκαλύψεις. Όταν όμως πήρε τηλέφωνο ο Ηλιάδης [που καταδικάστηκε σε φυλάκιση για τον ρόλο του στα τραπεζιτικά σκάνδαλα – αλλά τον απάλλαξαν οι Τεύκρος Οικονόμου –της δίκης παρωδίας Παπακώστα και Μύρων Νικολάτος – των καταγγελιών για σχέσεις οικογενειακών συμφερόντων με το δικηγορικό γραφείο Πολυβίου] και ανέμιζε ο Ηλιαδης, μπροστά στους «γενναίους» ρήτορες του αέρα, μια υπόσχεση 50,000 ευρώ διαφημιστικό πακέτο… η επιθυμία του για λογοκρισία έγινε απολυτα σεβαστή. Λογόκριναν ότι ήθελε/απαίτησε. Και αυτό κατατέθηκε και στο δικαστήριο χωρίς νομική αμφισβήτηση. Έτσι και τώρα...; Θα τολμήσει κανείς να δημοσιοποιήσει και να ερευνήσει λ.χ. την PWC για σχέσεις σύγκρουσης συμφερόντων κ.ο.κ.;

"..The company that has processed the most applications for "golden passports" is the giant accounting firm, PricewaterhouseCoopers; it handled 184 applications during that period with what PwC Cyprus calls “robust client screening and acceptance processes.”https://www.news.cyprus-property-buyers.com/…/r…/id=00157287

• Η ΟΕΒ, η οργάνωση που ασχολείται με το πώς θα αυξηθεί η ανισότητα υπερ των ελάχιστων που είναι μέλη της, και ενάντια στην πλειοψηφία που δεν είναι, διαφωνεί με την κριτική στο πρόγραμμα των «χρυσών διαβατηρίων» κ.ο.κ.
  Το ότι αυτοί οι τύποι που εκλιπαρουσαν [μόνο η πειθήνια στάση του Χάρη σαν μαθητούιν συγκρίνεται με εκείνη την αναξιοπρέπεια τους] την τρόικα – γιατί ντε και καλά οι του τοπικου μας κεφάλαιου, έλεγαν ότι είναι.. ευρωπαίοι – τώρα, φαινεται, την έχει χεσμενη και την Ευρώπη και τις εκτιμήσεις της – για τα χρυσά διαβατήρια ας πούμε...  Είναι ενδεικτικό του επιπέδου και της συνέπειας φαίνεται.
  
  Ώστε λοιπόν η ΟΕΒ δεν ενοχλείται ουτε από την σύγκρουση συμφερόντων, ούτε από την διαπλοκή, ούτε από την διεθνή κριτική. Τζαι κατά τα άλλα αυτό το κλαμπ των επιλεκτικών ευαισθησιών θα μας πουλά και άποψη για το πώς θα είναι η πολιτεία; Καταγράφουμε, για το επίπεδο της ΟΕΒ, και για να θυμόμαστε τι είναι αυτό το κλαμπ που φαίνεται να ξεπλένει διάφορα σαν οικονομική πρακτική.
  
  Η ΟΕΒ λοιπόν, εκφράζει «…Την εναντίωση τους με την κριτική που ασκείται όσο αφορά το κυπριακό πρόγραμμα πολιτογραφήσεων εκφράζουν επιχειρηματικές οργανώσεις όπως η ΟΕΒ και ο σύνδεσμος επιχειρηματιών ανάπτυξης γης. Η ΟΕΒ σε ανακοίνωση της καλεί όσους συμμετέχουν στον δημόσιο διάλογο σχετικά με το θέμα του κυπριακού επενδυτικού προγράμματος να χαμηλώσουν τους τόνους και να αντιληφθούν το μέγεθος του διακυβεύματος, προστατεύοντας το σχέδιο από δυσάρεστες εξελίξεις όπως τονίζει «οι οποίες θα έχουν επιπτώσεις σε ένα ευρύτατο φάσμα επιχειρήσεων και εργαζομένων, αγγίζοντας σχεδόν κάθε σπίτι», αναφέρει.»
  http://www.philenews.com/oikonomia/epicheiriseis/article/807354/org-epicheirimation-stin-kritiki-ga-politogafiseis?fbclid=IwAR2UaboZZDe7j6_VyZo_WGBIYIs7RJGn6DQDCTngdfiIgCSLZHxQ_0kEtFw

• Ιδού τώρα και το σενάριο του πανικού:
  Μερικοί φαίνεται να λειτουργούν ακόμα με το σενάριο του ξεπλύματος. Έτσι προσπαθούν να κρύψουν κάτω από το χαλί τα ζητήματα αντι να αντιμετωπιστούν τα προβλήματα των τράπεζων [οι οποίες είναι η διαρκής πηγή των προβλημάτων της οικονομίας την τελευταία δεκαετία] – ότι, δηλαδή, λειτουργούν σαν πλυντήρια ξένων κεφαλαίων μεταφέροντας την αδυναμία τους να έχουν τα κέρδη που απαιτούνται για τα ξένα κεφάλαια που μαζεύουν, σε κρίσεις στην κυπριακή κοινωνία όπως έκαναν την περίοδο 2010-13.
  
  Τώρα, αφού προσπάθησαν να κρύψουν το γεγονός ότι αντι να αντιμετωπίσουν τα πρόβλημα της περιόδου του 2013, απλώς έφτιαξαν νέες φούσκες της διαπλοκής [όπως το πρόγραμμα των χρυσών διαβατηρίων], βρίσκονται και πάλι μπροστά στο γεγονός ότι  επανέρχεται και πάλι το άγχος της πραγματικότητας. Τί θα γίνει με τις τράπεζες ιδιαίτερα την Κύπρου τώρα που η κρατική επιχορήγηση μέσω του Εστία δεν φαίνεται να πιάνει τόπο, αλλά και με την φούσκα των Πύργων υπο αμφισβητηση;
  
  Το συγκαλυμμένο χάος που αφήνει ο Χάρης πίσω του…
  Σκεφτείτε το – οι πύργοι μένουν μετέωροι, όπως γράφει και η stockwatch,  γιατί αρχίζουν και διεθνώς και τοπικά να υπαρχουν αντιδράσεις. Τα δάνεια των developers μένουν μετέωρα, οι τράπεζες και πάλι με όγκο μη εξυπηρετούμενων – και φυσικά από ημέτερους μεγαλοεπιχειρηματίες. Οπότε πως θα συγκαλυφθεί η νέα κρίση που έρχεται μέσω των τράπεζων και της νέας φούσκας των πύργων; Αυτή την φορά δεν θα είναι καν διαθέσιμη η λαφαζανιά της υπεκφυγής, ότι... φταίει η Ομόνοια [λόγω Μιλτή] η ότι φταίνε οι κύπριοι γενικά για τα σπίτια που χτίζουν.
  Τώρα μιλά ο Λεπτός. Του δικτύου Αβέρωφ ας πούμε....;

• Μια απλή αναλογία από τον Γ. Μελαχρινό: Αν δεν έχουν να πληρώσουν τα δάνεια για του Πύργους, guess τι θα μας πουν ότι «χρειάζεται ανακεφαλαιοποιηση»;
  
  George Melachrinos
  «Τώρα, τι θα κάνουν τους πύργους τους? Απλό: ΔΕΝ θα πληρώσουν τα δάνεια στις τράπεζες, θα ανακεφαλαιοποιηθούν οι τράπεζες από το Δημόσιο "για να μη καταρρεύσει το Σύστημα", και θα τα πληρώσει ο κόσμος......»
  
  Και ιδού και η καταγραφή από την Stockwatch: Πανικός στους «επιχειρηματίες του κλάδου. Το «πέταγμα» μάλλον τέλειωσε. Τώρα να δούμε τι επιπλέει και ποιός θα πληρώσει την νύφη.
  
  «Σε αναμμένα κάρβουνα φαίνεται ότι κάθονται οι επιχειρηματίες του κλάδου ακινήτων για το μέλλον των πολυώροφων κτηρίων και τα εκατοντάδες διαμερίσματα που αναμένεται να προστεθούν στην αγορά τα αμέσως επόμενα χρόνια, παρά το ότι για άλλη μια χρονιά τα χρυσά διαβατήρια κτύπησαν αριθμούς ρεκόρ.
  
  Η αδειοδότηση ανέγερσης δεκάδων πύργων και χιλιάδων διαμερισμάτων την ίδια στιγμή που το σχέδιο πολιτογράφησης επενδυτών άρχισε να φθίνει μετά την εφαρμογή αυστηρότερων κριτηρίων, προβληματίζει τους επιχειρηματίες ανάπτυξης.  Η ανησυχία τους είναι ότι η απότομη αύξηση της προσφοράς διαμερισμάτων θα συνοδευτεί με εξίσου απότομη μείωση της ζήτησης, αφήνοντας απούλητα εκατοντάδες διαμερίσματα και ζημιές εκατοντάδων εκατομμυρίων.
  
  Η πολιτική συζήτηση για τα διαβατήρια περιπλέκει ακόμα περισσότερο τα πράγματα για τους επιχειρηματίες του κλάδου, καθώς οι επενδύσεις εκατοντάδων εκατομμυρίων ενδέχεται να επηρεαστούν από το πολιτικό κλίμα που θα επικρατήσει για το επενδυτικό σχέδιο της Κύπρου.
  
  Ελάχιστες οι πωλήσεις στα νέα projects
  Ο πρόεδρος του συνδέσμου επιχειρηματιών ανάπτυξης γης και οικοδομών και εκ των διευθυντών της Leptos Estates, Παντελής Λεπτός, κληθείς να σχολιάσει τα στοιχεία που έφερε στη δημοσιότητα τις προάλλες η StockWatch, ανέφερε ότι αυτοί οι αριθμοί δεν αφορούν μόνο τον τομέα ακινήτων.»
  https://www.stockwatch.com.cy/el/article/ktimatagorakataskeyes/se-anammena-karvoyna-oi-developers-gia-toys-pyrgoys?fbclid=IwAR2ChjZpKI4wtezc7D5H0r2k-j0LmlNDu__dOWPdAbo4Dj4UQbJ5h_xGIt8

•       Νέος κύκλος: ΕΠΙΧΟΡΗΓΟΥΜΕΝΟΙ ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΟΙ -
Η φιλανθρωπία της οικονομική ελίτ ως σκάνδαλο..

Οϊ μόνο γιατί ξεπλένει την συσσώρευση πλούτου μέσω εκμετάλλευσης κ διαφθοράς [με την βοήθεια των εξαγορασμένων ΜΜΕ βεβαίως], αλλά γιατί σε αρκετές περιπτώσεις εν εμείς που χρηματοδοτούμε την "φιλανθρωπία" των ευεργετών, με τους φόρους μας, μέσω χορηγιών της κυβέρνησης της διαπλοκής.  Οι ευεργέτες έχουν επίσης προνομιακή μεταχείριση, έως σκανδαλώδη και από τες κυπριακές τράπεζες. €500,000 εχάρισεν ο Χάρης Γεωργιάδης στον Cyprus Seeds, έναν οργανισμό "επινόησης" του ευεργέτη Γιώργου Δαβίδ της οικογένειας Λεβέντη, γνωστού και ως Mr. Coca Cola λόγω του ότι ήταν CEO της εν λόγω εταιρίας. Η χορηγία αφορά τον πρώτο χρόνο προγραμμάτων του! Ούτε καν τα προσχήματα, να περιμένουν να λειτουργήσουν λλία χρόνια με δικά τους λεφτά πρώτα.

Τζαι οι ευεργεσίες του δημοσίου προς τους «ευεργέτες» δεν περιορίζεται στες απ’ ευθείας χορηγίες δημόσιου πλούτου. Η οικονομική ελίτ διπλοεξαργυρώνει την "φιλανθρωπίαν" της, χρησιμοποιώντας την ως πασαπόρτι για να εξασφαλίζει θέσεις από την κυβέρνησης των συμμαθητών της Αγγλικής Σχολής και του βαθέως κράτους , σε διάφορα συμβούλια, με το αζημίωτο, όσον αφορά επιρροή, επηρεασμό αποφάσεων κ.ο.κ.

Παράδειγμα: Ο Γιώργος Δαυίδ της οικογένειας Λεβέντη, ένας από τους επινοητές και δωρητές του [ευεργετημένου οργανισμού ευεργετών] Cyprus Seeds και η Μαρία Γεωργιάδου, Διευθύντρια του εν λόγω οργανισμού, διορίστηκαν από την κυβέρνηση Αναστασιάδη στο Συμβούλιο του Πανεπιστημίου Κύπρου τον Ιανουάριο του 2019. Πρόεδρος και αναπληρωτής πρόεδρος αντίστοιχα.. Υπάρχει κανένας στην κυβέρνηση να μας πει με ποια κριτήρια διορίζει? Πέραν του να είσαι μέλος της κλίκκας?

Η κοινωνία των πολιτών άρχισε να «ελέγχει» τους ευεργέτες και να βλέπει την φιλανθρωπία γι΄αυτόν που πραγματικά ένι, δηλαδή συχνά ξέπλυμα τζαι προώθηση συμφερόντων. Εφτασε ο καιρός να διεκδικήσουμεν δυναμικά την εφαρμογή μιας διάφανης και δημοκρατικής διαδικασίας επιλογής των μελών των Συμβουλίων των διαφόρων οργανισμών..  Βάση ορθολογιστικών κριτηρίων. Πριν να είναι αργά, στην προκειμένη περίπτωση για τα πανεπιστήμια μας.
https://www.eurokerdos.com/i-kypriaki-kyvernisi-stirizei-to-cyprus-seeds-me-chrimatodotisi/  

·          

•  Διεθνώς γίνεται ένας χαμός – με κέντρο βάρους την Λατινική Αμερική και σε δεύτερο ταμπλό την Μέση Ανατολή:
  
  Οι κινητοποιήσεις στην Λατινική Αμερική είναι ιδιαίτερα σημαντικές γιατί αποτελούν ουσιαστικά την ανασύνταξη των δρόμων ενάντια στα νεοφιλελεύθερα πραξικοπήματα και επεμβάσεις που εντάθηκαν μετά το πραξικόπημα στην Ονδούρα και το θεσμικό πραξικόπημα στην Βραζιλία το 2015.
  
  Σήμερα υπαρχουν συνέχεις κινητοποιήσεις στο Πουέρτο Ρίκο και στην Ονδούρα – αλλά φυσικά τα δυτικά ΜΜΕ αυτές τις κινητοποιήσεις χιλιάδων τις λογοκρίνουν. Προβάλλονται προνομιακα μόνο τα προνομιούχα εξοπλισμένα φερέφωνα των δυτικών στο Χονγκ Κονγκ που τραγουδούσαν και τον αποικιακό ύμνο σαν ένδειξη της δουλοπρέπειας τους. Και ας είναι λιγότεροι από τις κινητοποιήσεις στο Πουέρτο Ρίκο και στην Ονδούρα. Οι ενοχές της νέο-αποικιοκρατίας.
  
  Πιο πρόσφατα είχαμε την έκρηξη στο Εκουαδόρ [η κυβέρνηση της οποίας παρέδωσε τον Ασσαντζ – για  να μην ξεχνάμε το μέγεθος της αθλιότητας που είναι σφαιρικό] ενάντια σε νεοφιλελεύθερες επιβολές, και πιο πρόσφατα στην Χιλή, όπου η οργή ξεκίνησε από μερικές αυξήσεις αλλά κουβαλά στο υπόστρωμα της την οργή δεκαετιών. Με τη μορφή του Αλλιέντε να θυμίζει ότι η ανισότητα και η θεσμική συγκάλυψη της δεν είναι τυχαία – είναι το προϊόν του αιματοκυλίσματος του 1973. Οι αμερικανοί κοιτάζουν και πάλι στην Μέση Ανατολή, όπως τότε, το 2003, όταν η Λατινική Αμερική άρχισε να σπάζει τα δεσμά της νέο-αποικιοκρατίας.
  
  Σήμερα το βαθύ αμερικανικό κράτος αναζητά τρόπους να μην φανεί ξεκάθαρα η ήττα του στην Συρία και ευρύτερα. Αλλά είναι στην Λατινική Αμερική που αμφισβητείται/ξηλώνεται κάτι βαθύτερο..

• Λατινική Αμερική ΙΙ. Φαίνεται να απλώνεται το κύμα αμφισβήτησης…
  Τζαι στις εκλογές της Κυριακής στην Αργεντινή ηττήθηκε κατά κράτος ο νεοφιλελευθερισμός τον οποίο πριμοδότησε η Δύση και τα ΜΜΕ. Η υποψηφιότητα των Αλμπέρτο Φερνάντες – Χριστίνα Κιρσνερ Φερνάντες πήρε 48% έναντι 40% του νεοφιλελεύθερου Μακρι – με ένα υποψήφιο της ακροαριστεράς να παίρνει 2+% και ένα ακόμα τέως συνεργάτη της κεντροαριστεράς με 6%. Και ακόμα χειρότερα για τους νεοφιλελευθερους συντηρητικους επανήλθε η Χριστίνα Κ. Φερνάντες, ως αντιπρόεδρος, την οποία δαιμονοποιησαν τοσο τα δυτικά ΜΜΕ όσο και η λατινοαμερικάνικη αντίδραση. Αν και ηταν υποψήφια αντιπρόεδρος στην κεντροαριστερή υποψηφιότητα, όπως παραδέχτηκε και το BBC πολλοί έλεγαν ότι απλά ψήφισαν «Christina». Ήταν μια επιστροφή [εξου και το σύνθημα στους δρόμους «we are back»] στην αμφισβήτηση της εξάρτησης και της υποτέλειας στους νεοφιλελεύθερους οργανισμούς και στις ΗΠΑ. Και άρα τωρα μια από τις μεγάλες δυνάμεις/χώρες της Λατινικής Αμερικής θα έχει και ένα λόγο αυτόνομο τουλάχιστον για τα ευρύτερα της περιοχής – όπως τις βορειοαμερικανικές προσπάθειες πραξικοπημάτων.
  https://left.gr/news/argentini-o-fernantes-neos-proedros-itta-makri-dnt-kai-mpolsonaroy
  
  Αξιοσημείωτη ηταν επίσης και η ήττα των συντηρητικών στις μεγάλες πόλεις της Κολομβίας παρα την βία και την τρομοκρατία του βαθέως κράτους – και μετα την συμφωνία ειρήνης με το FARC…
  https://www.telesurenglish.net/news/Colombias-Regional-Elections-Results-Revealed-20191027-0019.html
   

• Όταν η Washington Post ανακαλύπτει τελικά ότι είναι οι κινητοποιήσεις της εργατικής τάξης, οι οποιες καθορίσαν τον εκδημοκρατισμό κατά τον 20^ο αιώνα. Αλλά ξέχασε ότι είναι η αστική τάξη την οποία υπηρετεί η οποία βάλθηκε να ξηλώσει ακριβώς αυτήν την τάξη, την εργατική, με την διάλυση της βιομηχανίας στις ΗΠΑ…
  
  Καθώς ο δεξιός/ακροδεξιός αυταρχισμός απορροφά την συντηρητική/δεξιά παράταξη στην Δύση, η οποία στήριζε την αστική τάξη, οι φιλελεύθεροι που μεταμορφωθηκαν σε νεοφιλελεύθερους άρχισαν να νοσταλγούν την εργατική τάξη την οποία τόσο πολέμησαν κατά την διάρκεια του 20^ου αιώνα. Έτσι η Washington Post ανακάλυψε αυτό που η κοινωνιολογία των κοινωνικών κινημάτων τεκμηρίωσε από την δεκαετία του 1980 – ότι είναι τα λαϊκά στρωματά που υπήρξαν ο ορθολογικός παράγοντας που οδήγησε στην διάχυση της αρχής της ισότητας και καθόρισε τον εκδημοκρατισμό…
  
  Τι άλλο να πεις στα φερέφωνα της αστικής τάξης; Περαστικά…
  
  «In our new study, based on comparison of all major anti-regime protest movements globally from 1900 until today, we find that whether protest movements are likely to spur democratization depends on who is doing the protesting. More specifically, it depends on the social background of the protesters. Are the protesters mainly from the urban middle classes, or are they industrial workers, state employees or peasants?
  .....
  “The strongest finding in our study is that protest movements dominated by industrial workers outperform all other protest campaigns in bringing about democracy. Industrial worker campaigns also clearly outperform situations without any mass protest campaigns. There is some evidence that urban middle class movements are associated with democratization, but it is weaker than the evidence of the importance of industrial workers.
  Current debates on the recent rise of authoritarian populists may point the finger at the working classes — but our research suggests that industrial workers have been crucial to the historical progress of democracy.”
  https://www.washingtonpost.com/politics/2019/10/24/we-checked-years-protests-countries-heres-what-we-learned-about-working-class-democracy/?fbclid=IwAR0BOROY6HRaFaOp67M8ubzoMLviA4snLvzXiS-zsjR-v-7NQAEr_K2e6Yw

• Και ενδεικτικά πως συμπεριφέρεται η αστική τάξη, και οι «φιλελεδες της», όταν ελέγχει την εξουσία ήταν και η απόφαση του ευρωκοινοβουλίου [το οποίο προσπάθησε πρόσφατα να ξεπλύνει τους απογόνους των συνεργατών των ναζί στην ανατολική Ευρώπη], να μην συζητήσει την καταστολή στην Χιλή…
  
  Διότι μπορεί να είναι και τεκμηριωμένο ότι είναι η εργατική τάξη που επέφερε τον εκδημοκρατισμό και στην Δύση, αλλά φυσικά οι αστοί που θέλουν τώρα την εργατική τάξη [που τοσο προσπάθησαν να την διαλύσουν] να τους ακολουθήσει, κάνουν ότι ξεχνούν με ποιές ιδεολογίες και σημαίες πολέμησε η εργατική τάξη στον 20^ο αιώνα. Κόκκινες σημαίες και αριστερές ιδεολογίες – από τους σοσιαλιστές, τους κομμουνιστές και τους αναρχικούς. Οπότε συγκαλύπτουν αυτούς που συνεργάστηκαν με τους ναζί νομίζοντας ότι θα εξαφανίσουν την ιστορική μνήμη. Την οποία κάνουν τώρα ότι επικαλούνται αποσπασματικά. Περαστικά και πάλι...
  
  https://www.telesurenglish.net/news/EU-Parliament-Rejects-to-Adress-Situation-in-Chile-Catalonia-20191021-0010.html
  
  ΥΓ. Το ότι δεν θα συζητήσουν την κατάσταση στην Καταλωνία είναι βέβαια επίσης ενδεικτικό αλλά άντε πες ότι αυτό οφείλεται στο ότι η Ισπανία είναι κράτος μέλος. Αλλά το να μην συζητήσουν την Χιλή;…J

·          

• Τι να πεις…. Τώρα έφτασε τζαι στις ΗΠΑ η θρησκευτική προκατάληψη που οδηγα στις διακρίσεις; Πάλε τα ίδια; Υποτίθεται τούτο το σκηνικό των διακρίσεων έληξε την δεκαετία του 1960. Τότε ήταν το χρώμα, σήμερα εν το hijab που σημαίνει ότι οι μουσουλμάνες πρέπει να θκιαλεξουν ανάμεσα σε ότι πιστευκουν τζαι την συμμετοχή τους σε ένα άθλημα;
  
  Κατά τα αλλα «ισότητα ευκαιριών» μπλα μπλα..

• Στην Βρετανία το Brexit πάει για αναβολή. Το οποίο βέβαια δείχνει ακόμα μια φορά τον καιροσκοπισμό του Τζόνσον, που απλώς θέλει την καρεκλά και ανεμίζει ότι σύνθημα νομίζει ότι μπορεί να εξασφαλίσει ευκαιριακούς ψήφους…
  
  Μια χώρα με αιώνες κοινοβουλευτικής δημοκρατίας που δεν κατάφερε να ξεφορτωθεί ακόμα την μοναρχία, δεν είναι και παράξενο ότι χειραγωγείται με τέτοια φτηνά θεάματα. Πρακτικά η στρατηγική του Κόρμπυν κατάφερε για την ώρα να αποτρέψει ένα «άταχτο/χωρίς συμφωνία Brexit» το οποίο θα άνοιγε την πόρτα σε ένα καθεστώς έκτακτης ανάγκης όπου αυτοί στους οποίους θέλει να προσφέρει εξυπηρέτηση ο Τζόνσον θα είχαν την ευκαιρία να ξηλώσουν διάφορα.
  
  Αλλά το παιχνίδι ακόμα παίζεται. Το ζητούμενο τώρα είναι πότε θα γίνουν εκλογές και με ποιο αποτέλεσμα. Είπαμε – θα φανεί τι έμαθαν και τι κατάλαβαν [και πόσο χειραγωγούνται] οι πολίτες της βρετανικής κοινωνίας…

•  350, 000 διαδηλωτές στην Βαρκελώνη…
  Ότι και να νομίζει κανείς για το αυτονομιστικό κίνημα στην Καταλωνία, ο αυταρχισμός της καταδίκης των εκπροσώπων των αυτονομιστών/ανεξαρτησιακών, ήταν απλώς ένα δείγμα των δομών και του κλίματος που πυροδοτεί την οργή. Αν καταδικάζονταν με τέτοιες ποινές εκπρόσωποι αυτονομιστικών κινημάτων σε άλλες χώρες, η Ισπανία και η ΕΕ θα έβγαζαν αλλεπάλληλες ανακοινώσεις καταδίκης. Σε αυτήν την περίπτωση κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν. Αν η Ισπανία δεν είχε ακόμα την μοναρχία, και το αυταρχικό πλαίσιο καταστολής, πολύ πιθανόν να οδηγούνταν, η Μαδρίτη με την Καταλωνία, σε ένα είδος ομοσπονδίας μέσα στην ΕΕ. Αλλά η αγκύλωση που άφησε η κληρονομιά του Φρανκισμού [έστω και αν τα κόκκαλα του μετακινήθηκαν τελικά σαν είδος ιστορικής δικαιοσύνης] οδηγούν την Ισπανία σε διαδοχικές κρίσεις. Διότι μετά θα έρθουν και οι Βάσκοι...

·          

• Περί ομοσπονδίας και κατανομής της αντιπροσώπευσης με βάση τις περιοχές και τις κοινότητες… Ή θα μας πουν τώρα οι οπαδοί του εθνο-πλειοψηφισμου ότι το καναδικό ομοσπονδιακό σύστημα δεν είναι… δημοκρατικό;
  
  Ο πιο κάτω πίνακας αφορά τα αποτελέσματα των προσφάτων εκλογών:
  
  Οι συντηρητικοί πήραν οριακά περισσότερους ψήφους, 34.4% έναντι 33% των φιλελευθερων [άρα πλειοψηφία] αλλα πολύ λιγότερες έδρες στην Βουλή [157 για το 33% και 121 για το 34.4%]. Ακόμα πιο εντυπωσιακά το Νέο Δημοκρατικό Κόμμα [NDP] με σχεδόν 16% πήρε πολύ λιγότερες έδρες από το κόμμα τον γαλλόφωνων του Κεμπέκ που πήραν 7.7%.. Σχεδόν όσα και οι Πράσινοι [6.5% - μόλις 1% λιγότερο] που πήραν πολύ λιγότερες έδρες όμως [3 έναντι 32 των γαλλόφωνων].
  
  Ο πλειοψηφισμός πήγε περίπατο. Ή μάλλον και στον Καναδά ψηφίζουν κατά περιφέρειες [και με βάση το πλειοψηφικό σύστημα κατά περιοχή] και άρα όσα και να πάρεις σε μια περιοχή ή κοινότητα [διότι είναι και οι γαλλόφωνοι κοινότητα] τα αποτελέσματα σε αντιπροσώπευση εξαρτώνται από το πόσο απλωμένη είναι η στήριξη σε άλλες περιοχές – και πόσες έδρες έχει η περιοχή στην οποία υπάρχει μια κοινότητα όπως οι γαλλόφωνοι στο Κεμπέκ.
  
  
  
  
  
  
•          Η γοητεία των διαδηλώσεων στον Λίβανο είχε να κάνει με την ωρίμανση από τα κάτω μιας πλουραλιστικής κοινωνίας που μπορούσε να δει στο δρόμο να συναντιούνται διάφορες πολιτισμικές ομάδες – 30 χρόνια μετά το τέλος του εμφύλιου…
  Και η απαίτηση για έλεγχο της διαφθοράς ήταν το κλασικό σημείο σύγκλισης. Από εκεί και πέρα οι διαδηλώσεις είναι και μέρος μιας ευρύτερης τάσης κινητοποιήσεων που θυμίζουν την Τυνήσια του 2010 – πριν την χειραγωγηση των κινητοποιήσεων από τους αμερικάνους και τους Σαουδάραβες που κατασκεύασαν τις τραγωδίες της Λιβύης και της Συρίας [και την καταστολή στο Μπαχρέιν] με τους ισλαμιστές σαν όργανα και μηχανισμούς διάλυσης των  κοσμικών κοινωνιών.
  
  Για αυτό όμως, λόγω της τραγικής εμπειρίας του 2011 με τις δυτικές και σαουδαραβικές επεμβάσεις, υπάρχει και ένα είδος επιφύλαξης. Και οι ιστορικές κοινοτικές διαφοροποιήσεις μπορεί να γίνουν χώρος επένδυσης από εξωτερικές παρεμβάσεις στο κίνημα στο δρόμο – όπως και το 2011. Ο παρόν κύκλος των κινητοποιήσεων αντλεί περισσότερο την έμπνευση του από τις ανάλογες προσφατες κινητοποιήσεις στο Σουδάν και την Αλγερία.
  
  Όμως ο αραβικός κόσμος ζει και μια άλλη διπλή μορφή κινδυνων – πέρα από τον αυταρχισμό και την διαφθορά της εξουσίας: τις νέο-αποικιακές επεμβάσεις και την πιθανοτητα ηγεμόνευση των κινητοποιήσεων από μονοδιάστατα πολιτισμικά/θρησκευτικά κινήματα. Θέλοντας η μη, στον αραβικό κοσμο με τον πόνο της παλαιστινιακής εμπειρίας ανοικτό, οι κινητοποιήσεις αναπόφευκτα θα πρέπει και να υπερασπιστούν και την ανεξαρτησία της χώρας που κερδήθηκε πριν δεκαετίες, αλλα και την κοσμική κοινωνία – σε ένα ρευστό γεωπολιτικό περιβάλλον.
  
  Για να μην επαναληφθεί ο εφιάλτης του 2011 [διότι εφιάλτης ηταν και όχι «άνοιξη» όπως προπαγανδιστικά τον βάφτισε η Δύση] όταν η διεκδίκηση δικαιωμάτων μετατράπηκε σε μηχανισμούς υπονόμευσης της ανεξαρτησίας [όπως στην Λιβύη και την Συρία] ή και υπονόμευσης των κεκτημένων του κοσμικού κράτους.
  
  Για αυτό ηταν γοητευτική η διαδήλωση με τα αντι-αμερικανικά συνθήματα εξω από την κεντρική τράπεζα της Βηρυτού. Γιατί αναπόφευκτα, σιγά σιγά, μαζί με τα δημοκρατικά δικαιωματα θα τεθούν και τα ταξικά – αφου ετσι και αλλιως τα αιτηματα αφορουν και το ζητημα της οικονομιας… Διότι η διαπλοκή είναι απλά μια όψη ενός συστήματος συσσώρευσης για τους λίγους.
  
  
  
  
  •   Της ιστορικής μνήμης: Για να θυμόμαστε γιατί τρέμουν μερικοί την ιστορική αλήθεια. Και για την περίοδο 1955-59 αλλά και μετά. Και κρύβονται πίσω από τους νεκρούς για να συγκαλύψουν την αθλιότητα μερικών.
  Ένας ακόμα νεκρός των μασκοφόρων…
  Στην Λύση...
  Λοιπόν αυτός τι έφταιξε;
  
  Tasos Costeas
  «Εις μνήμην - Χαραλάμπος Ιωσήφ Κάττου. Δολοφονήθηκε στις 20 Οκτωβρίου 1956, από "άγνωστους" προσωπιδοφόρους στο καφενείο του Ρουσή στη Λύση. Ένα έγκλημα που παρέμεινε για πολύ καιρό αφανές, κάτω από το διαρκές δέος της άδικης βίας.»