Σπόντες [5 Αυγούστου 2019]

Όταν το Μέλλον συναντά το Παρελθόν…

George Konstantinou: Στο ερημωμένο τουρκικό χωριό Πετροφάνι - At turkish village Petrofani

«την δόξαν ΑΝΑ ΠΕΜΠΟΜΕΝ.. τω Πατρί, και τω Υιό, και τω Αγιω Πνεύματι»

• Περί θρησκευτικού λόγου, διχασμένου εαυτού και προβολής των επιθυμιών/πόθου στον απαγορευμένο Άλλο [από το «Βίος και Πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά]:
  
  «Μια φορά γνώρισα στο Αγιονόρος – πήγα και εκεί, που να ‘σπαζα ο ποδάρι μου!- ένα καλόγερο, τον πάτερ Λαυρέντιο από την Χιο. Αυτός ο εριφής θαρρούσε πως είχε ένα διάολο μέσα του, και του ‘χε βγάλει κιόλας και όνομα¨ τον έλεγε Χότζα.
  «Ο Χότζας θέλει να φάει κρέας Μεγάλη Παρασκευή» μούγκριζε ο κακομοίρης ο Λαυρέντιος και χτυπούσε το κεφάλι του στο κατώφλι της εκκλησίας» ο Χότζας θέλει να κοιμηθεί με γυναίκα, ο Χότζας θέλει να σκοτώσει το γούμενο. Ο Χότζας, ο Χότζας και όχι εγώ!». Και δώστου να χτυπάει το κούτελο του στην πέτρα.»
  [σελ. 156-157]

• Ιστορικές μνήμες – με αέρα déjà vu: οι επιπτώσεις της τοκογλυφίας, των εκποιήσεων και της ανεξέλεγκτης οργής: δεκαετία του 1920. Τζαι όποιος καταλάβει, κατάλαβε:
  
   «Τα αποτελέσματα [της τοκογλυφίας και της αποικιακής πολιτικής για εκποιήσεις] ήταν καταστροφή για αμέτρητους γεωργούς. Από το 1920 ως το 1926 έγιναν 16, 559 εξαναγκαστικές πωλήσεις [εκποιήσεις] γεωργικής γης συνολικής έκτασης σχεδόν ¼ εκατομμυρίου στρεμμάτων, και σχεδόν 3000 σπιτιών.»
  Μ. Ατταλίδη «Τα κόμματα στην Κύπρο, 1878 – 1955]
  
  «25% των οικογενειών ζούνε μέσα σε «όρια φτώχειας». Μερικοί όταν αρρωσταίνουν ή δεν έχουν δουλειά, ή όταν είναι γέροι και ανήμποροι είναι υποχρεωμένοι να περνάνε μια οικτρή ζωή και να θρέφονται με ξερό ψωμί και κρεμμύδι.. 6.5% της γης στην επαρχία Λεμεσού βρίσκεται στα χέρια των τοκιστών της πόλης. Είναι γνωστό πως η επαρχία Λεμεσού είναι στο ζήτημα αυτό η χειρότερη επαρχία.»
  Surridge, «Επισκόπηση της Αγροτικής ζωής στην Κύπρο» [δεκαετία 1920]
  
  «..αν η κατάσταση εξακολουθήσει όχι μόνο ο φτωχόκοσμος μα και ο κόσμος των «μισθωτών» κι εκείνων που έχουν περιορισμένους πόρους θα καταντήσει να δουλεύει για να πληρώνει μόνο το νοίκι
  [11/3/1922] Εφημερίδα Κήρυξ
  
  «..ενώ [ο τοκιστής και μεγαλοκτηματίας Μιχ. Γαβριηλίδης] πήγαινε με άλλα πρόσωπα από την Δορά στο Μουσερε , όπου θα γινόταν δημοπρασία [για εκποίηση περιουσίας] άγνωστος κρυμμένος πίσω από πυκνούς θάμνους τον πυροβόλησε από μικρή απόσταση….Ο δράστης διέφυγε. Η αστυνομία συνέλαβε δέκα χωρικούς από τη Δορά»
  [Εφ.Αληθεια 25/9/1926]

• Αφιερωμένο στους «πίσσηες, τους λιμάντερους τζην’ τα κακά κακκάθκια που πάντα πάνω στο δικό του άλλου έχουν αμμάθκια»…τους σύγχρονους τοκογλύφους, τις τράπεζες, του κομπλεξικούς νεόπλουτους που πουλούν νεοφιλελευθερισμό αλλά εκλιπαρούν κρατική επιχορήγηση για ημέτερους, τους δικηγόρους των τράπεζων, τζαι στους βουλευτές/τινες που εψήφισαν την επιστροφή στην αποικιοκρατία, την αφαίρεση δικαιωμάτων από τους δανειολήπτες θύματα της κρίσης των τραπεζών, οδηγώντας στο ξεπούλημα της κυπριακής γης στα ξένα funds [και πάλι ημέτερων συμφερόντων] υπό τις διαταγές ξένων τραπεζιτών και «οίκων»: [από το ποίημα του Δ. Λιπέρτη «η αρκοντιά» - τζαι άμα τζαι ένας συντηρητικός όπως τον Λιπέρτη έτσι, τι άλλο να προσθέσεις..:)]

• Η κυβέρνηση μπορεί να μην έχει πια πλειοψηφία στην βουλή – αλλά οι τράπεζες έχουν. Ο πρόεδρος του ΔΗΚΟ φαίνεται να μοιράζει την τράπουλα – και μάλλον αποκτά και δίκτυα και προσβάσεις, καθώς ο ΔΗΣΥ και οι τράπεζες τον εκλιπαρούν τώρα πια:
  
  Μπορεί το ΔΗΚΟ να ξέφυγε λίγο. Όταν ψήφιζε πριν 1-2 βδομάδες, αλλά το μάζεψαν μια χαρά. Αναπόφευκτα, οι συνειρμοί οδηγούν στο ότι τα συμφέροντα του Ν. Παπαδόπουλου πρέπει να είναι στο background σαν αιτία της αλλαγής στάσης.. Αξίζει, όμως, να δούμε την εμμονή για αλλαγή της νομοθεσίας. Αν όντως υπήρχε μεγάλο πρόβλημα, θα μπορούσαν προφανώς να συνάξουν τον Ν. Παπαδόπουλο με ότι του έδωσαν και πιο πριν – αλλά φαίνεται ότι έλπιζαν ότι θα τα καταφέρουν μόνοι τους αρχικά. Μάλιστα σε μια κωμική στροφή του κωμικού σεναρίου που παρακολουθήσαμε, ο Αβέρωφ δήλωσε ότι το Εστία καλύπτει τους δανειολήπτες με πρόβλημα κοκ, για να απορήσει [τζαι μια φορά δικαιολογημένα] ο Σιζόπουλος: «ε καλά… τότε γιατί έγινε η αναπομπή;» …Μάλλον ήταν και αυτή όπως και τα πρωτοσέλιδα του Φιλελευθέρου [καλά οι 2 συναγερμικές εφημερίδες είναι δεδομένες] με τους εκβιασμούς του προεδρικού για «ματ» κ.ο.κ.
  
  Σε αυτό το πλαίσιο, φαίνεται ότι μέρος του θεάματος ήταν και ποιος αποφασίζει. Ο ΔΗΣΥ [και ο Ανάστος σαν όργανο του ευρύτερου τραπεζιτικού μπλοκ που υπηρετεί το κυβερνών κόμμα] μέσω των αναπομπών τζαι διαφόρων άλλων εκβιασμών φαινόταν να προσπαθεί δείξει ότι δεν είναι μια ασήμαντη πια παρουσία στην Βουλή. Και αυτό βέβαια για τον Αβέρωφ, του οποίου η καρέκλα δεν είναι και τόσο σταθερή πια, φαίνεται να είχε ιδιαίτερη σημασία.
  
  Ο Ν. Παπαδόπουλος, όμως, φαίνεται από την άλλη να ήθελε να εμφανιστεί εκείνος σαν ο βασικός παίκτης και όχι το παλιό τσουρούιν του Αβέρωφ. Και έτσι ο τελευταίος αναγκάστηκε να ακολουθήσει – τουλάχιστον δεν έχασε ολοκληρωτικά. Αλλά δεν ήταν πια και η εποχή που έκοψε και έραβε στην Βουλή. Τελικά αναγκάστηκε να δεχτεί αυτά που έλεγε ότι δεν θα δεχόταν [την συμμετοχή λ.χ. του χρηματοπιστωτικού επίτροπου στις διαδικασίες αξιολόγησης για το αν θα μπορεί ένας δανειολήπτης να πηγαίνει δικαστήριο – ο Αβέρωφ φαίνεται να ήθελε να αποφασίζουν μεταξύ τους τα υπουργεία της κυβέρνησης του κόμματος του].
  
  Ο Ν. Παπαδόπουλος φαίνεται να απέκτησε μια σχέση με τον Ηροδότου της Κεντρικής που στήριξε την προσπάθεια του να εμφανιστεί σαν ο ρυθμιστής. Τώρα αν ο Ηροδότου που φαίνεται να έχει μειωμένες ευαισθησίες για συγκρούσεις συμφερόντων [λ.χ. υπόθεση ζεύγους Γρηγοριάδη] κ.ο.κ., θα θέλει να ευκολύνει και τον Ν. Παπαδόπουλο και σε άλλα... θα φανεί.

•  Υπάρχει όμως και μια άλλη διάσταση, πολύ πιο sinister: η εμμονή του μπλοκ των τραπεζών με την άρνηση αναγνώρισης δικαιωμάτων των δανειοληπτών για άμεση προσφυγή σε δικαστήρια για υπερχρεώσεις και παρατυπίες/παρανομίες τραπεζών, φαίνεται να έχει να κάμει και με το ότι θέλουν να αφαιρέσουν πολιτικά και ανθρώπινα δικαιώματα από κύπριους μικρομεσαίους δανειολήπτες σε δύσκολη [λόγω κρίσης] κατάσταση, έτσι ώστε να υφαρπάζουν τις περιουσίες τους ξένα ταμεία με δίκτυα και εσωτερικών συμφερόντων.
  
  Οι οικονομικές σελίδες του Φιλελευθέρου ήταν σχεδόν χορωδία cheerleaders των τραπεζών μέχρι την ψηφοφορία στην Βουλή. Σε μια στροφή των αναμασημάτων, ο Π. Χαραλάμπους σχολίασε ότι τώρα οι τράπεζες θα πουλήσουν πακέτα μη εξυπηρετούμενων δανείων σε funds οπότε αν δίνονταν στοιχειώδη δικαιώματα στους δανειολήπτες [όπως ας πούμε να μπορούν να προσφεύγουν σε δικαστήρια χωρίς διαμεσολάβηση] τότε τα funds θα έριχναν τις προσφορές πιο χαμηλά. Το παραπλανητικό στο σχόλιο του Χαραλάμπους ήταν το αναμάσημα του παραμυθιού ότι.. τα funds δεν ενδιαφέρονταν για τους μικρομεσαίους… Αν ήταν έτσι γιατί τότε εξαιρέθηκαν τα μη εξυπηρετούμενα του Συνεργατισμού από την όποια προστασία; Προφανώς τα funds θέλουν να αγοράσουν μαζικά για να πουλούν μετα την νότια Κύπρο με το κομμάτι και με διάφορα πακέτα [και φυσικά κάποιοι «θα τα πάρουν» για τις διευκολύνσεις]. Οπότε μέρος της υστερίας του Αβέρωφ, η εμφάνιση του Αναστασιάδη στο συνηθισμένο του ρόλο σαν δικηγόρος τραπεζών κοκ είχε να κάνει και με την προφορά υπηρεσιών στα funds.
  
  Έτσι οι τράπεζες που αιχμαλώτισαν τόσο κόσμο στα δίκτυα των δανείων, θα γλιτώσουν από την ανικανότητα τους να βοηθήσουν τον κόσμο να κάνει ορθολογικές αναδιαρθρώσεις.
  
  Γενικότερα όμως, οι τράπεζες παρά τις συνεχόμενες ενέσεις από το κράτος, φαίνονται να χαροπαλεύουν πάλι – και πάλι ακούσαμε το εμβατήριο της εξουσίας: «Κινδυνεύουν 2 τράπεζες»]… Η μια μόλις πριμοδοτήθηκε μάλιστα.
  
  Σε αυτό το πλαίσιο, τρέχουν να ξεπουλούν τις κυπριακές περιουσίες σε ξένους. Κατάντησαν, όπως και η κυβέρνηση, αποικιακά όργανα.

• Έχουμε πια μπει σε μια παράδοξη twilight zone στην σχέση της Εκκλησίας, και του λόγου της, με την κοινωνία: η κρίση ηγεμονίας της Εκκλησίας ξεκινά από το ερωτικό σώμα που αποκαλύπτει ένα διευρυνομενο χάσμα ανάμεσα στην θρησκεία σαν είδους μαγικού εξορκισμού της [υπαρξιακής αλλά και της ιστορικής συγκυρίας] ανασφάλειας και της καθημερινότητας του διάχυτου ερωτισμού/body modelling/Στριπτήζ…
  
  Θεσμικά και οργανωτικά η Εκκλησία, όπως εκπροσωπείται από την αρχιεπισκοπή, έχει φτάσει σε ένα ασύλληπτο επίπεδο ασυδοσίας: απειλεί την πολιτεία με τρακτέρ που θα καταστρέφουν προσπάθειες προστασίας αρχαιοτήτων και επιβάλει αποχαρακτηρισμό αρχαιοτήτων, επιβάλει στην κυβέρνηση να δίνει τους μισθούς για τους ιερείς στην αρχιεπισκοπή [για να κανει ότι θέλει βασικά με το γνωστό του θράσος ο αρχιεπίσκοπος]. Και μπροστά σε αυτήν την ξεδιάντροπη επίδειξη ασυδοσίας, ξαφνικά βρεθήκαμε με έρευνα για ρητορική μίσους εκ μέρους μητροπολίτη, και μια έκρηξη οργής για τις εκκλησιαστικές απόψεις για την ομοφυλοφιλία, τον πρωκτικό έρωτα κοκ. Ο στόχος είναι ο Μητροπολίτης Μόρφου βέβαια, αλλά ότι λέει ο Μόρφου είναι εκκλησιαστική ιδεολογία – και με τον ένα ή άλλο τρόπο τα αναπαρήγαγε ο προηγουμένως ο αρχιεπίσκοπος. Και για την ομοφυλοφιλία αλλά και για τον ρατσισμό.
  
  Από μια πρώτη ανάγνωση φαίνεται να υπάρχει μια αντιφατική [ίσως και μεταβαλλόμενη] δομή ηγεμονικού λόγου. Από την μια η Εκκλησία μπορεί ακόμα να επικαλείται το γεγονός ότι μια πλειοψηφία του πληθυσμού δηλώνει ότι πιστεύει στον [ή σε κάποιον ] Θεό κοκ, από την άλλη όμως όπως δείχνει αυξανόμενα η εξέλιξη των γεγονότων, σε μια σειρά από θέματα, όπως η ομοφυλοφιλία, φαίνεται να έχει διαμορφωθεί στην κοινωνία μια αντίθετη ηγεμονική αντίληψη: έτσι ενώ η Εκκλησία θεωρεί την ομοφυλοφιλία αρρώστια και μη-φυσιολογική, η πλειοψηφία φαίνεται να διαφωνεί.
  
  Με τον ίδιο ίσως τρόπο που γίνεται αποδεκτή η εκκλησιαστική ηγεμονία ακόμα – ναι μεν η κοινωνία θεωρία ότι «υπάρχει θεός, και πιστεύει..» [όπως πιστεύει όμως ότι θα πρέπει να γίνονται σεβαστά τα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων] αλλά ταυτόχρονα δεν ασπάζεται ότι λέει η Εκκλησία [όπως εκφράζεται και από το γεγονός ότι η πλειοψηφία πάει Εκκλησία μερικές φορές και δεν τηρεί τα εκκλησιαστικά ημερολόγια της κάθε Κυριακής κοκ] και δεν αποδέχεται και την ομοφυλοφιλία πλήρως [ακόμα και μερικοί οι υποστηρικτές των ομοφυλοφίλων θα χρειαστούν χρόνο να αποδεχτούν τα παιδιά τους σαν ομοφυλόφιλους].
  
  Φαίνεται να βρισκόμαστε με μια δεύτερη ανάγνωση σε ένα κομβικό σημείο ρευστών μετατοπίσεων. Η συζήτηση για την ομοφυλοφιλία [όπως δείχνει και η επέκταση της σε ζητήματα, όπως ο πρωκτικός έρωτας και μεταξύ ετερόφυλων], όπως και για το δικαίωμα της γυναίκας να αποφασίζει για το σώμα της [στο  θέμα των αμβλώσεων], είναι πλέον μια συζήτηση για την διάχυτη πια σεξουαλική απελευθέρωση που πηγάζει από την μαζική κουλτούρα αλλά και από την εξέλιξη της ίδιας της κοινωνίας. Μέσω των ομοφυλόφιλων μια πλειοψηφία υπερασπίζεται το δικαίωμα της στον αυτοκαθορισμό των  σεξουαλικών επιλογών και πρακτικών. Έτσι συχνά τα κωμικά εικονοστάσια που στήνονταν [τώρα άρχισαν να υποχωρούν] τις τελευταίες δυο δεκαετίες σε καταστήματα και γραφεία, συμβάδιζαν με ένα ερωτικό ντύσιμο, και ανάλογη προβολή, λόγο και πρακτική φλερτ, των ατόμων που οδηγούσε στην κατάρρευση της ορθόδοξης σεξουαλικής ηθικής.
  
  Σε αυτό το πλαίσιο, η επίθεση ενάντια στον Νεόφυτο, ήταν συγκυριακή αλλά όπως έδειξε και σιασούρα των κυβερνητικών [αρχιεπίσκοπου, του επιλεγμένου του μητροπολίτη Πάφου, του πειθήνιου υπάλληλου του Αναστασιάδη, του κ. Γαβριηλίδη κοκ] να επιτεθούν στον Μόρφου, φαίνεται να γίνεται αντιληπτή η μετατόπιση ηγεμονίας αλλά και η προσπάθεια χρησιμοποίησης της για ιδιοτελή συμφέροντα – έρχονται αρχιεπισκοπικές εκλογές λ.χ. ενώ η κυβέρνηση χρειάζεται οτιδήποτε για να μετατοπίζει από τα καθημερινά της σκάνδαλα. Άσε που η γυναίκα του Χριστοδουλίδη φαίνεται στο βίντεο της επίμαχης ομιλίας να επικροτεί τον λόγο του Μητροπολίτη.

• ·Μπορεί να μεταμορφωθεί η κυπριακή Εκκλησία; Οι εσωτερικές τάσεις και αντιπαραθέσεις που εμφανίστηκαν μέσα από την αντιπαράθεση για τον Μόρφου και γιατί δεν πρέπει να πια να ασχολείται η κοινωνία με την προσπάθεια ενσωμάτωσης των προβληματισμών της από τις δομές της εκκλησιαστικής εξουσίας. Σε αυτήν την ύστερη περίοδο παρακμής, ο όποιος διάλογος καταλήγει στον πιο συντηρητικό κοινό παρονομαστή των απ’ εσσω, σαν αμυντική στρατηγική του βαθέως κατεστημένου της Εκκλησίας.
  
  Οι αντιπαραθέσεις τις όποιες προκάλεσαν οι διαρροές αποσπάσματων της ομιλίας του Νεόφυτου Μόρφου ανέδειξαν εν μέρει και τι λένε εσωτερικά οι της Εκκλησίας: ποιες είναι δηλαδή οι ρητορικές με βάση τις οποίες προσπαθούν να ερμηνεύσουν τον κόσμο τζαι με βάση τις οποίες προσφέρουν στους πιστούς τους τον τρόπο του βιώματος του «αναστεναγμού της καταπιεσμένης ύπαρξης.. σε ένα άκαρδο κοσμο» που θα έλεγε και ο Μαρξ. Από την άλλη, ωστόσο, ανέδειξε και διαφοροποιήσεις, όπως η διαφωνία του Μητροπολίτη Κερύνειας, αλλά και άλλες διαφοροποιήσεις όπως του αντιπροέδρου των Θεολόγων του κ. Αντωνιάδη.
  
  Αξίζει να δούμε αυτές τις διαφοροποιήσεις – και γιατί δείχνουν ότι η Εκκλησία δεν είναι και δεν ήταν ποτέ ομοιόμορφη [ειρωνικά για τον επίσημο λόγο της στο κυπριακό, η κυπριακή Εκκλησία εσωτερικά είναι κάτι ανάμεσα σε ομοσπονδία και συνομοσπονδία] αλλα και γιατί τεκμηριώνουν ότι και εδώ, στον υποτιθέμενο «θείο» λόγο, υπαρχουν πολλαπλές εκδοχές και σχολές ερμηνείας.
  
  Η κυπριακή Εκκλησία σήμερα, σύμφωνα με την διεισδυτική ιστορική ανάλυση του Μ.  Σαρρή [«Organization and Divisions in the Orthodox Church in Cyprus: Post – Independence Events and Changes in Context»], έχει 3 βασικές τάσεις όπως και άλλες ορθόδοξες εκκλησίες: την εθναρχική [η οποία βλέπει την Εκκλησία σαν είδος κράτους εν κράτη της ελληνοκυπριακής κοινότητας], την οργανωσιακή [η οποία προσπαθεί να δημιουργήσει ένα νέο είδος οργανώσεων παρέμβασης στην κοινωνία με βάση τον «επίσημο» λόγο της Εκκλησίας, και η οποία είναι βαθύτατα συντηρητική όσον αφορά την συμπεριφορά των πιστών – ιδιαίτερα των γυναικών], και την «πατερική» την οποία θα μπορούσαμε να ονομάσουμε «παραδοσιακή - ρωμαίικη» και η οποία βασίζεται σε ένα είδος  «πνευματιστικού» [ή θα μπορούσε να πει κανείς και «μυστικιστικού»] revivalism στο σύγχρονο πλαίσιο, με παραπομπές στα «ιερά κείμενα» των πατέρων της Εκκλησίας, και ένα είδος κριτικής για ότι θεωρούν σχολαστικισμό στην ορθόδοξη θεολογία, η οποία έχει επηρεαστεί από την Δύση.
  
  Η παραδοσιακή ρωμαίικη τάση, η οποία αναζωογονήθηκε στα τέλη του 20^ου αιώνα [στην Ελλάδα εκφράστηκε με το ρεύμα της νέο-ορθοδοξίας] μετά την ιστορική της ήττα από τον εθνικισμό τον 19^ο αιώνα [αρχές του 20^ου αιώνα στην Κύπρο], αναζητά το νόημα της Ορθοδοξίας στις «ιερές παραδόσεις» και έχει σαν συμβολική της αφετηρία το Άγιο Όρος. Το ότι ο λόγος του Νεόφυτου [ο οποίος μαζί με τον Αθανάσιο θα μπορούσαν να ταυτιστούν με αυτή την τάση] προκάλεσε σοκ, δεν πήγαζε μόνο από την αναφορά του στο ότι η ομοφυλοφιλία εμφανίζεται σαν αποτέλεσμα της «ερωτικής πράξης» αλλά και ότι την κατονόμασε: «πρωκτική ερωτική πράξη». Το σοκ έχει να κάνει με το ότι ένας ιερέας ξαφνικά άφηνε την σεμνοτυφία δημόσια και αναφερόταν σε μια απαγορευμένη ερωτική πρακτική – και μάλιστα ο Νεόφυτος, προχώρησε στο να προσδιορίσει ότι υπήρχε και πιθανότητα να «αρέσει» [να το απολαμβάνει δηλαδή] στη γυναίκα.
  
  Με αυτήν την έννοια ο λόγος του ήταν ρωμαίικος νέο-ορθόδοξος. Επικαλείτο την ιστορική παράδοση της Εκκλησίας [με όλο τον φαντασιακό για ιεραρχίες αγίων, μυστικούς άγιους, ιερά κείμενα πατέρων κοκ] αλλά στα πλαίσια ενός νέου είδους λόγου όπου κατονομαζόταν η απόλαυση και η ερωτική πράξη. Αντίθετα ο αρχιεπίσκοπος και ο Πάφου απλώς θα ονόμαζαν ανωμαλία την ομοφυλοφιλία χωρίς να αναφέρουν την ερωτική πράξη. Ουσιαστικά, ο Νεόφυτος απέδιδε την ομοφυλοφιλία σε πρακτική [και μάλιστα κληρονομική] όχι σε άτομα, ενώ οι άλλοι δυο την απέδιδαν στα άτομα ομοφυλόφιλοι.
  
  Ο λόγος του Κερύνειας, από την άλλη, ήταν σαφώς κοσμικός – η δήλωση ότι δεν πρέπει να ανακατώνεται η Εκκλησία στα συζυγικά κρεβάτια, σαφώς δεν ανήκει στην εκκλησιαστική παράδοση. Ο χριστιανισμός από την αρχή ήταν μια ιδεολογία/θρησκεία με στόχο την πειθαρχία του σώματος, την εμπέδωση της πατριαρχικής κουλτούρας, όπου η γυναίκα έπρεπε να αποφεύγει την απόλαυση και να έχει σαν πρότυπο την μητέρα-παρθένα. Αν εκφράζει κάτι λοιπόν είναι τις τάσεις του εκμοντερνισμού. Όπως εκφράζονται και σε διάφορες άλλες τάσεις στις άλλες 2 πτέρυγες του χριστιανισμού –τον καθολικισμό και τον προτεσταντισμό.
  
  Αντίθετα, ο λόγος του Αντωνιάδη [Φιλελεύθερος, Σάββατο 3/8 σελ.6 «Θεολογικός διάλογος με αφορμή την ομιλία Μορφου»] προσπαθούσε με ένα ενδιαφέρον άπλωμα στις γραφές [αντι στην σύγχρονη εμπειρία] να τεκμηριώσει ότι είχε λάθος στις ερμηνείες του ο Νεόφυτος. Το επιχείρημα του ήταν ότι η αναφορά στην καταγωγή του Χριστού περιλαμβάνει άτομα [ιδιαίτερα γυναίκες] οι οποίες/οι κάθε άλλο παρα «άγιοι» ηταν [μερικές ήταν «πόρνες» ή αυτό τέλος παντων που η συντηρητική παράδοση ονομάζει «πουτάνες»]- αλλά αυτό δεν εμπόδιζε να είναι πρόγονοι του Χριστού σύμφωνα με την ιερή παράδοση. Άρα η κληρονομικότητα δεν είναι μέρος της αμαρτίας. Δεν ανάφερε βέβαια τίποτα για την ομοφυλοφιλία αλλά το συνεπαγόμενο είναι ότι η ομοφυλοφιλία είναι ατομική αμαρτημα και όχι συλλογικό-κληρονομικό.
  
  Το ότι υπάρχει διαφοροποίηση στην Εκκλησία είναι καλό [για να έχουν τουλάχιστον οι οποίοι πιστοί κάποια επιλογή] – αλλά θα πρέπει επίσης να θυμόμαστε ότι στο βάθος η Εκκλησία ελέγχεται από ένα βαθύ συντηρητικό κατεστημένο. Οι μόνοι που διαφοροποιήθηκαν ιστορικά στην νεωτερικότητα ήταν ο Λεόντιος [που «πέθανε» μόλις εκλέγηκε το 1947 σε συνθήκες που άφησαν να πλανιέται η υποψία της δολοφονίας] και ο Μακάριος [ο οποίος αντιμετώπισε απόπειρα εκκλησιαστικού πραξικοπήματος σε δημόσια θέα το 1972 με την κατηγορία ότι πρόαγε την εκκοσμίκευση και την κυπριακή συνείδηση – και σαν σύμπτωμα της δύναμης του βαθέως κράτους λίγα χρόνια μετά τον θάνατο του το 1977, αποκαταστάθηκαν ντε φάκτο οι 3 μητροπολίτες και οι ημέτεροι τους εκκλησιαστικά].
  
  Οπότε η ταύτιση με κάποια πτέρυγα στις εκκλησιαστικές διαμάχες θα αναπαράγει απλώς το παρελθόν όταν η εκκλησία σαν θεσμός ένταξε τον κόσμο στα πλαίσια διαμαχών - για να «αποφευχθεί το χειρότερο» [όπως έγινε λ.χ. στην τελευταία [την 4^η του 20^ου αιώνα] κρίση που ξεκίνησε την δεκαετία του 1990. Ζούμε το χειρότερο [και σε θράσος επιβολής και σε υποκρισία όσον αφορά τα όποια θετικά μηνύματα της θρησκείας] και ενώ η Εκκλησία υπήρξε ένας ιστορικός θεσμός που αξίζει σεβασμού σεβασμού ως ένα κειμήλιο ή και ψυχολογικό καταφύγιο για μερικούς που αναζητούν εκεί απόδραση από τον κόσμο, από την άλλη  είναι καιρός να απελευθερωθεί η κοινωνία από την επιβολή της [με οποιαδήποτε πια ρητορική].
  
  Η κατάντια του αρχιεπίσκοπου τραπεζίτη που θάβει αρχαιότητες για να βγάλει λεφτά και βρίζει κόσμο γιατί διαφωνεί μαζί του, είναι η έκφραση της γυμνής εξουσίας. Και ο Πάφου,  ανάλογος διάδοχος είναι. Το ότι απέκλεισαν το κοινό από το να εκλέγει άμεσα είναι και μια κίνηση επαναφοράς του ελέγχου του βαθέως κατεστημένου του θεσμού, αλλά με απρόσμενη συνέπεια την ντε φάκτο ώθηση του κοινού στην αποχή. Στις τελευταίες εκλογές για την μητρόπολη Κιτίου ψήφισαν μόλις 25%.

•  Η ρητορική μίσους δεν αντιμετωπίζεται στα δικαστήρια αλλά εκεί ακριβώς όπου εκφράζεται με όπλα τον διάλογο, τα επιχειρήματα, τη λογική:
  
  Η χρήση νομικών επικλήσεων απέναντι στον ρατσισμό διαφόρων ειδών, μπορεί να είχε μια λειτουργικότητα σαν υπενθύμιση σε ποια εποχή ζούμε, αλλά η επιμονή σε αυτήν την στρατηγική είναι μακροπρόθεσμα παγίδα για την όποια απελευθερωτική διεκδίκηση. Διότι όταν η απελευθερωτική πρακτική υιοθετεί στρατηγικές απαγόρευσης αντι αντιμετώπισης, τότε ανοίγει την πόρτα σε μορφές καταστολής, που αργά ή γρήγορα θα στραφούν εναντίον της. Και είναι ανάξιο του στόχου, να ζητά κανείς την επιβολή κρατικής λογοκρισίας.
  
  Το πιο κάτω σχόλιο του Μ. Νομικό θέτει αυτό το ζήτημα στις ιστορικά πραγματικές του διαστάσεις. Αν απαγορεύσουμε στον όποιο Νεόφυτο να λαλεί ότι πιστεύκει [αντί να το αντιμετωπίσουμε – και να αποδεχτούμε τον μαζοχισμό όσων θέλουν να πιστεύουν ότι αντι να απολαμβάνουν τον ερωτισμό πρέπει να εμπιστεύονται κάποιον που δεν ξέρει καν τί ειναι το ερωτικό σώμα] τότε ανοίγουμε την πόρτα σε απαγορεύσεις/πειθαρχικές πρακτικές αλήθειας.
  
  Κατά που έλεγε και ο Μάο: «αφήστε 100,000 λουλούδια να ανθίσουν»… τζαι αν υπάρχουν τζαι τσίμπες, εν το τίμημα για το χρώμα τζαι την μυρωθκιά των υπολοίπων.
  
  Το πρόβλημα είναι η σιωπή/λογοκρισία όχι η ελευθερία του λόγου.
  
  Marinos Nomikos
  «Μία ποινική δίωξη του Μόρφου θ' αποτελέσει δίωξη της ίδιας της θρησκείας (αφού ουσιαστικά το κήρυγμά του δεν διαφέρει από τις επίσημες θέσεις της Εκκλησίας) και ξέρουμε πολύ καλά πόσο καλά θα πάει αυτό. Η ρητορική μίσους δεν αντιμετωπίζεται στα δικαστήρια αλλά εκεί ακριβώς όπου εκφράζεται με όπλα τον διάλογο, τα επιχειρήματα, τη λογική κι αν δεν δουλέψουν αυτά, τη σκληρή απάντηση, το λεκτικό τσάκισμα και το ανελέητο τρολάρισμα μέχρι την τελική απαξίωση. Γιατί μόνο έτσι αντιμετωπίζεται σωστά και αποτελεσματικά. Με την απαξίωση.
  Λύση δεν είναι να συρθεί ένας αξιολύπητος ρασοφόρος όπως ο Μόρφου στα δικαστήρια ή στη φυλακή επειδή έχει τελείως παραπλανημένες απόψεις για το σεξ, τις ανθρώπινες σχέσεις ή την ίδια την κοινωνία (δόλο ή κακία πάντως δεν του χρεώνω) αλλά το να λειτουργεί σε άδειες εκκλησίες ή να κηρύττει μπροστά σε κενές καρέκλες, είναι -αν όχι μόνιμη λύση- σίγουρα ένα βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση. Αν το κήρυγμα μίσους δεν βρει ευήκοα ώτα θα περιθωριοποιηθεί, θα απαξιωθεί, θα μαραζώσει και σταδιακά θα χαθεί. Μία ενδεχόμενη (αν και μεταξύ μας εξαιρετικά απίθανη) καταδίκη θα μετατρέψει τον Μόρφου σε ιερομάρτυρα και θα μαντρώσει ακόμα κι αυτούς που διαφωνούν μαζί του πίσω απ' το οχυρό υπεράσπισης της ίδιας τους της πίστης.»
  
  https://avant-garde.com.cy/istories/h-poiniki-diwxi-morfou-den-einai-lysi?fbclid=IwAR1y3c_lAqszFIUvJBBQ0K9ko70raAfyGakk9dj---P9hxVd6rHp2jVVwVY

• Όταν οι άθεες/οι έχουν συμπόνοια [τζαι δημοκρατική ανοχή] για τους θρησκόληπτους – αλλά τζαι καχυποψία για τα κίνητρα της επιλεκτικής ευαισθησίας μερικών στην κατασκευή θεαμάτων υστερίας:
  
  Πολύ λογικά μετά την αρχική δημοσιοποίηση της αμίμητης θέσης ότι ο πρωκτικός έρωτας των γονιών μεταφέρεται στο παιδί σαν ομοφυλόφιλη επιλογή, ακολουθήσε ένα κύμα σαρκαστικών αναλογιών: Αν αρέσει στην γυναίκα ο στοματικός έρωτας, θα γεννήσει χούβερ, αν της άρεσε η μυρωδιά της βενζίνης, θα γεννούσε αναρχικό, αν της αρέσαν τα ψάρια, θα γεννούσε γοργόνα κ.ο.κ.
  
  Στο αμέσως επόμενο στάδιο όμως ακολουθήσε το συνηθισμένο βιολί για… συλλήψεις, τιμωρίες κοκ. Το γεγονός ότι είχαν γίνει ανάλογες, αν όχι χειρότερες, δηλώσεις του αρχιεπίσκοπου και τον Πάφου [που ξαφνικά αποστασιοποιήθηκαν - ενώ απέκτησε και φωνή ο Γαβριηλίδης, ο πειθήνιος υπήκοος του προεδρικού], χωρίς τις ανάλογες ευαισθησίες μερικών, άρχισαν να δημιουργούν την εύλογη απορία, αν μερικοί έστηναν πάνω σε μια δικαιολογημένα αντίδραση ένα θέαμα για να πέτυχουν κάτι πίσω από τις πλάτες μας.
  
  Μια από τα πρώτα άτομα που αντέδρασαν, πιάνοντας ευαίσθητα το σκηνικό σαν κάτι που μύριζε ύποπτα ήταν η Μαρια Χρ.Δεισδαιμονα.
  
  [Τώρα αν το θέμα/θέαμα της μετατόπισης ήταν μόνο οι αρχιεπισκοπικές εκλογές ή αν είχε να κάνει και με την συνηθισμένη κυβερνητική προσπάθεια μετατόπισης προβλημάτων προς τον Γενικό Εισαγγελέα – τον οποίον εμφανώς δεν συμπαθεί το προεδρικό αφού είναι από τους θεσμούς που δεν ελέγχει- ή αν ήταν απλά συγκυριακή μορφή μετατόπισης, θα φανεί. Αλλά σε εκείνη την συγκυρία η ξαφνική κινητοποίηση των επιτελείων και συνεργατών του προεδρικού, ήταν τραβηγμένη- μπροστά στην προηγουμένη σιωπή τους – και άρα, όντως, ύποπτη…]
  
  Φόρος τιμής, λοιπόν, στην «αξιοπρέπεια του νου», που υπερασπίζεται ακόμα και τους ρητορικά αντιπάλους [μια άθεη απέναντι σε ένα ιερέα] θέτοντας το ζήτημα του ορίου σαν πολιτικό ζήτημα και σαν σύμπτωμα στημένου θεάματος.
  
  Μαρία Χρ. Δεισδαιμόνα
  «Είμαι στο σημείο να νοιώσω συμπόνια για τον Μόρφου.
  Αν δεν έχω χάσει ακόμα το μυαλό μου, νομίζω μπορώ να ξεχωρίσω μια καλή ψυχή με διαταραγμένη από διδαχές σκέψη, από ένα χυδαίο άνθρωπο.
  Ο Μόρφου δεν είναι χυδαία ψυσιη.
  Είναι πομπός της χυδαιοτητας της Εκκλησίας.»
  
  
  Μαρία Χρ. Δεισδαιμόνα
  «Αν ευσταθουν οι φήμες ότι ο Τομυς μαζί με τον Αναστασιαδη και την Λοατκι κοινότητα (μέσω του πρώην Προέδρου) ενορχηστρωνουν φάγωμα του Μορφου που εξασφαλίζει την απαραίτητη πλειοψηφία στην Ιερά Συνοδο στον Μητροπολίτη Πάφου ώστε να εκλεγεί ως ο επόμενος Αρχιεπισκοπος.
  Ξέρετε τι θα ακούσουν από μένα οι Λοατκι.
  Κάμετε τζαι τουντη μαλακια. Επειδή ο Πάφου εν τζαι ΕΛΑΜιτης, όχι τίποτε άλλο.
  Περιμένουμε να δούμε τη συνέχεια.. Όμως να χαρείτε ότι αγαπάτε, αν οι φήμες επιβεβαιωθούν, μεν μας το πουλήσετε πάλε για νίκη..»

• Μετά το φιάσκο της δημόσιας διαβούλευσης για το τσιμέντωμα του Εναέριου, η περασμένη εβδομάδα ήταν μια νέα διάχυση της αντίστασης:
  
  Ακόμα και στα καθεστωτικά ΜΜΕ – ο Φιλελεύθερος είχε πρωτοσέλιδη αναφορά στην προσφυγή στο Ανώτατο των κατοίκων της οδού Υπατίας που ζουν την κόλαση που δημιουργούν οι Πύργοι σαν είδος πειραματόζωου.
  Και όσοι δεν καταλαβαίνουν ότι η εμπειρία τους θα επαναλαμβάνεται σε όλη την Κύπρο, μπορεί να το ζήσουν σύντομα οδυνηρά: με όσους έχουν λεφτά να εξαγοράζουν –  πως αλλιώς να το πεις;- άδειες για οικοδομές τέρατα μόλις δίπλα από την αυλή τους, που θα τους κόβουν τον ήλιο, θα καταστρέφουν την περιοχή και θα του μετατρέπουν σε backyard των πύργων για τους λίγους].
  Το θέμα πια δεν είναι μονή η αλληλεγγύη στα θύματά – αλλά και η άμυνα γιατί η ασυδοσία του κράτους των ημέτερων σε λίγο θα κτυπά την πόρτα μας.. Υπάρχει όριο τι μπορεί να κάνει κάποιος δίπλα μας; Μεν τη σημερινή ασυδοσία του ημέτερου, δεν υπάρχει…

• Παρανομίες και παρατυπίες του καθεστώτος επιβολής των Πύργων για τους λίγους σε βάρος της πλειοψηφίας των ιθαγενών: Και ιδού και μια τεκμηριωμένη καταγραφή των παρατυπιών της πολιτικής για τους Πύργους η οποία είναι συνέχεια της «πολιτικής» για τα «Χρυσα Διαβατήρια» η οποία έγινε θέμα και από την ΕΕ. Και να σκεφτεί κανείς ότι το θέμα της σύγκρουσης συμφερόντων στο τρίγωνο δικηγορικά γραφεία – πολιτική εξουσία - εργοληπτικές εταιρίες δεν έχει γίνει σημείο εστίασης ακόμα. Κατά τα αλλα αυτό τα ξεπούλημα για τα κέρδη των λίγων σε βάρος της ζωής των πολλών, ονομάζεται και... ανάπτυξη;
  
  Κτίζουν πύργους χωρίς τις αναγκαίες μελέτες:
  
  «Ανεξέλεγκτες πλέον είναι οι διαστάσεις της ανάπτυξης ψηλών κτηρίων στην Κύπρο και παρά το γεγονός ότι από το 2018 έχει αποφασιστεί από το Τμήμα Περιβάλλοντος και το Τμήμα Πολεοδομίας και Οικήσεως να εκπονηθεί Στρατηγική Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (ΣΜΠΕ), μέχρι σήμερα κάτι τέτοιο δεν έγινε. Παράλληλα, η Πολεοδομική Αρχή συνεχίζει να δέχεται αιτήσεις χορήγησης πολεοδομικών αδειών και η Περιβαλλοντική Αρχή συνεχίζει να εξετάζει Μελέτες Εκτίμησης Επιπτώσεων στο Περιβάλλον (ΜΕΕΠ), κατά παράβαση του κοινοτικού κεκτημένου της Ευρωπαϊκής Ένωσης [Οδηγία 2001/42/ΕΚ] και της εναρμονιστικής νομοθεσίας της Κυπριακής Δημοκρατίας [Νόμος 102(Ι)/2005] για την εκτίμηση των επιπτώσεων στο περιβάλλον από ορισμένα σχέδια και/ ή προγράμματα.
  
  Σημειώνεται ότι το σχέδιο παροχής πολεοδομικών κινήτρων για σκοπούς ανάκαμψης της αναπτυξιακής δραστηριότητας στην Κύπρο, μέσω της ανέγερσης μεγάλης κλίμακας αναπτύξεων με ψηλά κτήρια, δεν υποβλήθηκε ποτέ σε ΣΜΠΕ, όπως προβλέπεται από τον περί της Εκτίμησης των Επιπτώσεων στο Περιβάλλον από Ορισμένα Σχέδια και/ή Προγράμματα Νόμο του 2005, ο οποίος εναρμονίζει την κυπριακή νομοθεσία με το περιβαλλοντικό κεκτημένο της Ευρωπαϊκής Ένωσης.»
  
  http://www.philenews.com/oikonomia/kypros/article/754781/ktizoyn-pyrgys-choris-tis-anaggaies-meletes

 

• Αυτό το νέο κύμα ευαισθητοποίησης για τις επιπτώσεις των Πύργων εστιάστηκε στον Εναέριο αλλά αρχίζει να απλώνεται.
  
  Ιδού η εμπειρία της οδού Υπατίας σαν δείγμα τι θα μπορούσε να αντιμετωπίσει ο καθένας/καθεμιά:
  
  «Ποιος από σας συμπολίτες μου Λεμεσιανοί θα δεχόταν να ζει κάτω από αυτές τις συνθήκες για 7-8 χρόνια; Ηχορύπανση, Ρύπανση σκόνης που μας πνίγει καθημερινά, οχληρία κλπ; ΝΑΙ, εμείς οι πολίτες διεκδικούμε. Η Ομάδα Πρωτοβουλίας Υπατίας διεκδικεί τα δικαιώματα που της παρέχει η δικαιοσύνη, διεκδικεί βασικά ανθρώπινα δικαιώματα για ποιότητα ζωής και προστασία της υγείας, της ιδιωτικής ζωής, της κατοικίας / περιουσίας.»
  
  https://www.kanali6.com.cy/…/107463-tin-akyrosi-tis-poleodo…

• Τελικά στον Δήμο Λεμεσού υπάρχει κατανόηση της έννοιας της σύγκρουσης συμφερόντων – και του διαχωρισμού εξουσιών;
  
  Το θέαμα του Δημοτικού γραμματέα που παραπλανούσε το κοινό σε δημόσια διαβούλευση ήταν πράγματι εκπληκτικό. Δηλαδή αυτό το άτομο παρουσιάζει στοιχεία στους δημοτικούς συμβούλους, οι οποίοι αποφασίζουν με βάση όσα τους λέει; Και αν τους παραπλανεί, όπως συνέβαινε στη δημόσια διαβούλευση; Ελέγχει κανένας τις διαδικασίες;
  Ακούσαμε ότι είναι προσωρινά δημοτικός γραμματέας.
  Προσωρινός μέχρι ποτέ; Και οι αποφάσεις που παίρνονται με βάση τις συμβουλές που μπορεί να είναι παραπλανητικές, είναι νόμιμες;
  Το εν λόγω άτομο είναι και ο δημοτικός μηχανικός. Δηλαδή είναι ένα άτομο που είναι και στην κορυφή του ελέγχου των αδειών.
  Αυτό το άτομο τελικά κρατά και το κρέας και το μαχαίρι;
  Και ο δήμος δεν έχει καν ανεξάρτητη υπηρεσία ελέγχου;
  Ο κ. Οδυσσέας Μιχαηλίδης είναι μάλλον καιρός να αναλάβει μια έρευνα για κίνητρα, συμφέροντα, και πιθανότητες παραπλάνησης σε σχέση με την αδειοδότηση των πύργων.
  Για να έχουμε μερικοί τζαι την έγνοια, ότι δεν είναι κλειστό σύστημα οι διαδικασίες αποφάσεων…

•  Μήπως υπάρχει κάποια ορθολογική ερμηνεία για τους συμβούλους που αλλάξαν θέση, για την έγκριση του Πύργου Aura του Σιακόλα, μετά την ανυποχώρητη στάση του επιχειρηματία?
  
  Διότι διαφορετικά γιατί να μην πλανιέται η υποψία ότι μερικοί «τα πήραν»;
  Επανερχόμαστε στο θέμα του σκανδάλου της έγκρισης του πύργου του Σιακόλα: πως γίνεται μια πλειοψηφία αρχικά να μην δέχεται τις απαιτήσεις του επιχειρηματία και μετά, όταν αυτός απορρίπτει την θέση τους [λες και είναι ο εργοδότης τους], αυτοί να αλλάζουν θέση; Του είπαν να μειώσει τον πύργο 25 μέτρα – τους είπε «16 τζαι κανεί». Τζαι οι άλλοι, σαν υπήκοοι του [αντι σαν αντιπρόσωποι των δημοτών], υπάκουσαν.
  
  Αν είναι τέτοιας νοοτροπίας μερικοί δημοτικοί σύμβουλοι τότε δεν είναι έκπληξη ότι εγκρίνονται πύργοι, όπως εγκρίνονται. Ελπίζουμε πάντως να υπάρχει μια ορθολογική ερμηνεία της αλλαγής στάσης παρα την άρνηση συμμόρφωσης από τον επιχειρηματία.
  Το ερώτημα μένει ανοικτό.
  Τζαι έτσι που περιέργεια ποιά ήταν η θέση του δημοτικού μηχανικού/γραμματέα;
  
  Τα δεδομένα:
  «Στην πρώτη συνεδρία που απασχόλησε το δημοτικό συμβούλιο Λεμεσού τον περασμένο μήνα, αποφασίστηκε κατά πλειοψηφία να ζητηθεί από την εταιρεία μέσω της πολεοδομίας να μειώσει το ύψος του πύργου κατά 25 μέτρα, με την εταιρεία να συμφωνεί στα 16 μέτρα, μη αφήνοντας όμως ικανοποιημένο ένα μεγάλο αριθμό δημοτικών συμβούλων οι οποίοι θέτουν σοβαρές διαφωνίες για το ύψος του πύργου αλλά και για το τεμάχιο γης, το οποίο όπως υποστηρίζουν είναι μικρό γι’ αυτού του μεγέθους ανάπτυξη.
  
  Από την άλλη ο επιχειρηματίας είναι ανένδοτος δηλώνοντας ότι δεν υπάρχει περιθώριο για περαιτέρω μείωση του ύψους του κτηρίου.
  … Mε οριακή ψηφοφορία, το δημοτικό συμβούλιο Λεμεσού άναψε χθες βράδυ το πράσινο, στον πύργο Aura της εταιρείας Σιακόλα, στο παραλιακό μέτωπο της Λεμεσού.
  Η συνεδρία, η οποία ήταν μαραθώνια, αφού ξεκίνησε στις 6 το απόγευμα και ολοκληρώθηκε μετά τα μεσάνυκτα, διεξήχθη σε έντονο κλίμα. Η ζυγαριά όμως παρά την αρνητική ψήφο του δημάρχου Νίκου Νικολαΐδη έγειρε υπέρ της ανάπτυξης με 14 θετικούς ψήφους. Αρνητική ψήφο έδωσαν 11 δημοτικοί σύμβουλοι και ο δήμαρχος.
  
  https://www.stockwatch.com.cy/el/article/ktimatagorakataskeyes/diavatirio-ston-pyrgo-siakola-apo-dimo-lemesoy?utm_source=dlvr.it&utm_medium=facebook&fbclid=IwAR23l3kQ81w2q1F_Mi4zypBCoYVUUeE2EGH7ScCE-B5rFWSgTjHkGF7H0WM

• Ξενοδόχοι υπεράνω του νόμου. Καταργώντας την ισονομία - Το καθεστώς της προνομιακής αντιμετώπισης των ημέτερων, το οποίο ονομάζεται «πελατειακές σχέσεις» με ταξική απόχρωση:
  
  «Το 70% των ξενοδοχείων και 38% των κέντρων αναψυχής λειτουργούν χωρίς άδεια λειτουργίας»
  [Φιλελεύθερος, 30/7/2019, σελ. 3]
  
  Όταν ένας απλός πολίτης παραβιάζει τον όποιο νόμο ή κανονισμό σύρεται σε δικαστήρια. Όταν ένας μικρομεσαίος δανειολήπτης δεν μπορεί να πληρώσει μερικές δόσεις λόγω της κρίσης που προκάλεσαν οι τράπεζες, οι υπηρέτες των τράπεζων στην Βουλή, φρόντισαν να του αφαιρέσουν ακόμα και το δικαίωμα άμεσης προσφυγής στην δικαιοσύνη για να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα των τραπεζιτών και των ξένων μεγαλομέτοχων.
  Όταν όμως οι ξενοδόχοι παρανομούν, το ημετεροκρατικό καθεστώς των Αναστασιάδη – Χ. Γεωργιάδη – Ζέτας κ.ο.κ. κάνει ότι δεν βλέπει. Πόσο πιο αισχρό μπορεί να γίνει το σκηνικό; Γιατί να απορεί, λοιπόν, κανείς που οι ξενοδόχοι στην νοτιοανατολική Κύπρο κάνουν ότι τους καπνίσει στις παραλίες, ενώ στην βορειοδυτική παραβιάζουν ακόμα και τις περιοχές Νατούρα;
  Έχουν πλάτες. Και ζούμε σε καθεστώς πολιτών δυο ταχυτήτων.

• Η κυβέρνηση των χαλαρωμάτων για ημέτερους:
  
  Η ασυδοσία των ξενοδόχων που δεν ασχολούνται πια καν με το να έχουν άδειες κοκ, ξεκινά από τον Χ. Γεωργιάδη. Μόλις ανέλαβα υπουργός απάλλαξε τον μπαμπά του από έρευνα η οποία γινόταν για παραβάσεις. Ακολούθως όταν ο μπαμπάς του Χάρη αυτοβαφτιστηκε σε θέση για την οποία δεν είχε προσόντα, η κυβέρνηση και πάλι έπαιζε πελλόν και δήλωσαν μάλιστα χωρίς ντροπή ότι "έτσι και αλλιώς έπρεπε να αλλάξει ο κανονισμός."
  Οπότε το ότι διόρισε ένα τύπο, όπως τον Χατζηγιάννη, ο οποίος ηταν υπό διερεύνηση για παρανομίες την εποχή των κλειστών τραπεζών το 2013, δεν είναι παράξενο. Ούτε και το ότι ο Χατζηγιάννης και η παρέα του έκαναν πάρτι με τα λεφτά των καταθετών του Συνεργατισμού, και τον οδήγησαν στο κλείσιμο για να στηρίξουν την Ελληνική. Ο ημέτερος, του ημέτερου, τον ημέτερο κ.ο.κ.

• Αφού τους ξενοδόχους, τους τραπεζίτες τζαι τους ημέτερους συμμαθητές συμπέθερους κοκ, προστατεύουν τους να μεν εφαρμόζουν τον νόμο, εσυλλάβαν τον Δώρο Πολυκάρπου της ΚΙΣΑ...
  
  Και ενώ οι τραπεζίτες και οι συμμαθητές που διορίζονται σε καρέκλες για να αναπληρώσει ο Χάρης ανασφάλειες και να πάρει επιβεβαίωση ότι κάτι κάμνει [και να ξεχνά κάπως την εξευτελιστική δουλοπρέπεια του απέναντι στην τρόικα], η αστυνομία συνέλαβε τον Δώρο Πολυκάρπου της ΚΙΣΑ γιατί προσπαθούσε να υπερασπιστεί ένα μιτσή. Μεγάλο παράπτωμα όντως. Ενώ αν ήσουν, ρε Δώρο, τραπεζίτης, συμμαθητής του Χάρη με τις ανασφάλειες τζαι τα κόμπλεξ, θα σου διούσαν τζαι το ποδήλατο δώρο με απολογίες…
  
  Corina Demetriou
  «Αυθαιρεσία του αστυνομικού εκδικητικού κράτους της καταστολής και της καταπίεσης, η σύλληψη του προέδρου της ΚΙΣΑ. Είτε τον συμπαθάτε είτε όχι, είτε σας αρέσει είτε δε σας αρέσει το ύφος του, δε νομιμοποιείστε να τον συλλάβετε απλά και μόνο επειδή μπορείτε.
  Σταμάτησε για να δει τι γινόταν μεταξύ αστυνομίας και μετανάστη. Ούτε έσφαξε ούτε έκλεψε. ΑΙΣΧΟΣ.»

• Τούτη διάχυτη αίσθηση διαπλοκής των ημέτερων, της υφαρπαγής των κοινών τζαι της εξυπηρέτησης μέσω πελατειακών σχέσεων μιας σειράς ξένων συμφερόντων, μοιάζει σαν να έσιει σαν στόχο το να καλλιεργεί ένα αίσθημα αποξένωσης των κυπρίων που ην χώρας τους. Αλλά τζαι συνειδητός στόχος να μεν ενι [hopefully] είναι σίγουρα μια συνέπεια της πρακτικής τους.
  Εν σε αποστολή δυσφήμισης της χωράς μας τζαι της εμπειρίας μας τούτοι οι τύποι της κυβέρνησης;. Θυμίζουν την ΕΟΚΑ β που έκαμνε ότι έκαμνε για τις καρέκλες τζαι εν εκαταλάβαινε τις συνέπειες για τους υπόλοιπους.
  

• Ευτυχώς, δηλαδή, που έχουμε τζαι τον Ακκιντζί να μας δια καμία ελπίδα για το κυπριακό, γιατί το βαθύ κράτος φαίνεται να μας κάμνει ψυχολογικό πόλεμο ενάντια σε οποιαδήποτε αίσθημα ελπίδας –είτε εν τω κυπριακό είτε εν η ημετεροκρατία, είτε το ξεπούλημα σε ένα είδος νέο-αποικιοκρατίας.
  Αλλά εν θα σας περάσει ρε…
  Θα σας ξεφορτωθεί τζαι εσάς η Κύπρος όπως ξεφορτώθηκε τους προγόνους [ιδεολογικούς ή αλλωσπως] σας.
  Τζαι τούτην την φορά, θα φροντίσουμε να εν ξεκάθαρη η εικόνα στο τέλος. Τζαι φυσικά όπως εγρ;aφτηκε, αν υπήρχαν τζαι τουρκοκύπριοι βουλευτές εν θα καταντούσε η Βουλή μια κωμωδία όπου 2-3 άτομα [με τους πειθήνιους υπηκόους τους]  κόφκουν τζαι ράφκουν σε βάρος της πλειοψηφίας…

• Η σύγκρουση συμφερόντων καταργήθηκε για τους βουλευτές/τινες; Η κυρία Στέλλα Κυριακίδου που θα γίνει τζαι ευρωπαία επίτροπος, εν είσιεν σύγκρουση συμφερόντων όταν εψήφιζε; Έσιει ή δεν εσιει σχέση με τον Πολυβίου;
  
  Αν υπάρχει έστω στο Ανώτατο μια πλειοψηφία με κάποια τσίπα, θα ακύρωνε το αποτέλεσμα αυτής της ψηφοφορίας [τζαι οϊ μόνο για την κ. Κυριακίδου αλλά τζαι για άλλους – όπως τζαι για τον Αναστασιάδη που αναπέμπει νόμους που εξυπηρετούν πελάτες του δικηγορικού γραφείου της οικογένειας του]. Οξά μόνο άμα φέρνει χαζοχαρούμενες αιτιάσεις διαδικασίας ο Πολυβίου ακυρώνουν αποφάσεις;
  
  Η Τράπεζα Κύπρου κάποτε ήταν μια τράπεζα. Τα κακά που έσιει προκαλέσει σε αυτήν την χωρά τα τελευταία 10 χρόνια είναι ανυπολόγιστα. Θα πρέπει κάποτε να υπάρξει λογοδοσία.
  

• Οι πολλαπλές μορφές των βιασμών, οι χρήσεις τους τζαι το θέαμα της απαλλαγής των ισραηλινών που ήθελαν και ρέστα:
  
  Το πιο κάτω κείμενο της Χρυσταλλας Χατζηδημητρίου είναι εξαιρετικό. Γιατί κωδικοποιεί πως το να διαμαρτυρηθεί μια γυναικά για βιασμό, σημαίνει ότι πρέπει να αντέξει πιέσεις, διασυρμούς, εκβιασμούς κ.ο.κ.
  
  «Κι όμως, η 19χρονη βιάστηκε
  Δεν ξέρουμε τι συνέβη εκείνη το βράδυ στην Αγία Νάπα, κάτω από ποιες συνθήκες και πώς εξελίχθηκαν τα πράγματα. Μια κοπέλα αποφάσισε να συνευρεθεί με 12 άτομα ταυτόχρονα; Με 3, με 5; Σε κάποιο στάδιο άλλαξε γνώμη και θέλησε να αποδεσμευτεί από μια κατάσταση που εξελίχθηκε διαφορετικά; Με έναν μόνο θέλησε να συνευρεθεί;
  
  Eνδεχομένως να μην μάθουμε ποτέ την ακριβή αλήθεια, γιατί πλέον τα πράγματα έχουν ξεφύγει από το πραγματικό τους μέγεθος. Μία ολόκληρη χώρα νιώθει θιγμένη, γιατί την πρόσβαλαν 12 πολίτες της, μια τουριστική κοινότητα νιώθει ζημιωμένη, γιατί πλήγηκε το κύρος της κι όλοι μαζί τρίζουν τα δόντια απέναντι σε μια 19χρονη που βιάζεται πλέον καθημερινά.
  
  Οι εικόνες που βλέπουμε, με δεκάδες κάμερες να την στοχεύουν σαν όπλα, καθώς οδηγείται προς και από τις αίθουσες των δικαστηρίων και αυτή να προσπαθεί να κρυφτεί κουκουλωμένη μέσα σε χειμερινές φόρμες, μόνο ντροπή αποτελούν για τον πολιτισμό μας. Σαν ένα ζώο μοιάζει που προσπαθεί να προστατευτεί από τους κυνηγούς. Πού πήγε το δόγμα «όλοι είμαστε αθώοι μέχρι αποδείξεως του αντιθέτου»; Πότε ξανά στο πρόσφατο παρελθόν, συλληφθείς, ύποπτος, κατηγορούμενος, υπόδικος ή κατάδικος, αντιμετωπίστηκε με αυτό τον τρόπο;
  
  Παρέλασαν διάφοροι για πολύ σοβαρά εγκλήματα τελευταία προς και από τα δικαστήρια και τα αστυνομικά κρατητήρια. Από βοηθοί γενικοί εισαγγελείς, μέχρι τραπεζίτες, παιδεραστές και κατά συρροήν δολοφόνοι. Δεν κινδύνεψαν όμως να ποδοπατηθούν από τους φωτορεπόρτερ. Δεν αποτελεί μήπως βία κατά της κοπέλας η επίθεση των φωτορεπόρτερ, που ήρθαν από τα πέρατα της γης να την φωτογραφίσουν; Να δείξουν στο φιλοθεάμον κοινό πώς μοιάζει ένα κορίτσι που θέλησε να κάνει σεξ με πολλούς, που είπε ψέματα, που προκάλεσε δημόσια βλάβη.
  
  Kαι πριν την επίθεση των φωτορεπόρτερ, η κοπέλα βιάστηκε με τη διαρροή σκηνών που καταγράφηκαν με τα κινητά κάποιων από τους εμπλεκόμενους. Σκηνές οι οποίες μπορεί να έχουν σχέση με την υπόθεση, μπορεί και όχι, δημοσιοποιήθηκαν όμως ως σχετικές και πλέον ταυτίζονται με αυτήν. Μόνο μια κοντινή φωτογραφία του προσώπου της λείπει για να ολοκληρωθεί η φαντασίωση του κοινού που διψά να μάθει την αλήθεια. Προς αποκατάσταση της δημόσιας βλάβης. Όχι για άλλο λόγο. 
  
  Τα αγόρια, μετά την ταλαιπωρία και τον διασυρμό τους, αφέθηκαν ελεύθερα και ήδη επέστρεψαν πίσω στην πατρίδα τους χωρίς να προσαφθεί εναντίον τους καμία κατηγορία. Ήταν όμως όλοι αθώοι και θύματα μιας ψεύτρας; Είχαν δικαίωμα να καταγράφουν με το κινητό τους τις σεξουαλικές πράξεις μιας κοπέλας ή οποία δεν γούσταρε κάτι τέτοιο;» 
  Χρυστάλλα Χατζηδημητρίου  

•  Η αθλιότητα του σεξισμού που συναντά τον ρατσισμό:
  
  Είπαμε να περιμένουμε να ξεκαθαρίσει κάπως η εικόνα με την καταγγελία για βιασμό από την κοπέλα από την Βρετανία. Σε κάποια φάση είχαμε την κράτηση των 7, ενώ ταυτόχρονα είχαμε την διαρροή ενός βίντεο στο Ισραήλ, το οποίο υποστήριζαν ότι ηταν μέρος από το σκηνικό. Ήταν εμφανώς ένας τρόπος εκβιασμού στην κοπέλα ότι αν προχωρούσε με την ύμνηση θα την διέσυραν με βίντεο [η απόσταση αναμεσά στο πραγματικό και το μοντάρισμα μπορεί να έχει σημασία στα δικαστήρια, αλλά στην κατασκευή θεαμάτων διασυρμού δεν έχει καμία διαφορά]. Τελικά η κοπέλα είτε από φόβο για το τι θα περνούσε, είτε με κάποια συναλλαγή απέσυρε την καταγγελία.
  
  Αξίζει μια καταγραφή του σκηνικού. Ξεκινούμε από το αυτονόητο ότι η κοπέλα δεν έκανε την καταγγελία χωρίς να έχει συμβεί κάτι. Και ακόμα και το ομαδικό σεξ, είναι κάπως υπερβολικό να το φανταστεί κανένας με 12 η 7 αρσενικούς με μια γυναικά – και μετά να κάνει και παράπονο. Είναι μάλλον πιο λογικό ότι σε κάποια φάση το μπουλούκι των αγοριών ξέφυγε σε ένα βιασμό της κοπέλας όπως και να ξεκίνησε το σκηνικό.
  
  Αλλά αξίζει να δει κάνεις το σκηνικό στις αντιδράσεις…
  
  Πρώτα ο εθνικόφρονας που παθαίνει υστερικούς σπασμούς ενάντια σε όσους αντιστέκονται στο ρατσισμό [όπως μας πληροφόρηση ο Δ. Πολυκάρπου της ΚΙΣΑ].. προσέξετε την αθλιότητα: η εμπειρία της κοπέλας είναι εντελώς εκτός του πλαισίου σκέψης/αντίληψης του. Το ζήτημα είναι η όποια βλακώδης συμμαχία του έμαθαν ότι υπάρχει με το κράτος του Ισραήλ [προφανώς το ότι είναι ρατσιστικό δεν τον ενοχλεί].. Το ότι μια τέτοια αντίληψη [να συγκαλύψουμε το βιασμό αν δεν συμφέρει στο κράτος του Ισραήλ] είναι από μόνη της χειρότερη από όποια συγκάλυψη τω εγκλημάτων της εισβολής κοκ, αφού έρχεται από άτομο που θα προβάλει μετά εκείνα τα εγκλήματα και θα θέλει συμπαράσταση, δεν του είναι καν υποψία σκέψης.
  
  Σε τι διαφέρει αυτός ο τύπος από την νοοτροπία όσων ανέχονταν [για να μην πούμε συμμετείχαν] στις μαζικές σφαγές του 74 στην Κύπρο; Και μαζί με την αθλιότητα της συγκάλυψης ενός εγκλήματος, πάει και η κλασική δουλοπρέπεια. Αυτός το τύπος μοιάζει να είναι ήδη στα γόνατα μπροστά στο ισραηλιτικό κράτος – και δεν τον ενδιαφέρει ούτε η ηθική ούτε τα εγκλήματα του.Τόσο δουλοπρεπής που δεν κατάλαβε καν ότι το Ισραήλ έκλασε τις ε/κ εθνικιστικές φαντασιώσεις, ενώ το τουρκικό ναυτικό περικυκλώνει το νησί. Αλλά, είπαμε, η δουλοπρέπεια της εθνικοφροσύνης...
  

• Και συγκριτικά κοιτάξετε αυτό το υπέροχο κείμενο από ένα ισραηλίτη δημοσιογράφο που αναλύει σαρκαστικά το ρατσιστικό κλίμα συγκάλυψης στο Ισραήλ σαν μια αθλιότητα. Είναι αυτός το λόγος ο όποιος πρέπει να στηριχθεί και προβληθεί.
  Υπάρχει και αυτή η ισραηλιτική κοινωνία, και αυτή η συνείδηση δίπλα στο διαπλεκόμενο ρατσισμό του όποιου Νετανιάχου:
  
  https://www.haaretz.com/opinion/.premium-cyprus-rape-case-israel-s-boys-struck-at-dawn-1.7544222?fbclid=IwAR01VlyZasjHlayDtwMkTaBw64SxxHLy4p7azigH5YXQXfkOIm7ndSe1lfU

•  Η εκκλησιαστική αντίληψη για την γυναικεία απόλαυση – και οι προβληματισμοί της εκκλησίας γύρω από τον πρωκτικό έρωτα. Η εμμονή ίσως να είναι και σύμπτωμα μιας φαντασίωσης που πλανιέται – και της διάχυτης σεξουαλικής απελευθέρωσης [και της ανάλογης κατασκευής πόθου μέσα από φαντασιώσεις] αλλά και μιας αμηχανίας.
  
  Η στήλη θεωρεί την διαλεκτική μια ιδιαίτερα χρήσιμη μέθοδο για να μην χάνει ο καθένας/καθεμιά την μίνιμουμ κατανόησης του/της για την ανθρώπινη κατάσταση. Η πιο απλά αναζητά να δει και το μισογεμάτο ποτήρι όταν βρίσκεται μπροστά σε βαρέλες υστεριών αποβλάκωσης - λ.χ. όταν ξέσπασε το υποτιθέμενο σκάνδαλο για τον στοματικό έρωτα/σεξ Κλίντον – Λεβίνσκι, πέρα από την συμπάθεια για την κοπέλα που ήταν άψογη σε όλη τη υστερία, σκεφτόμαστε και την θετική διάσταση ότι τελικά ήταν ένας έμμεσος αλλά χρήσιμος τρόπος να μάθει το παγκόσμιο ότι υπάρχει και ο στοματικός έρωτας σαν τρόπος foreplay  ή και συμπληρωματικών οργασμών αν δεν παίξει η φαντασίωση του ταυτοχρόνου. Και με λίγο βοήθεια θα τον δοκίμαζαν όλοι/ες και θα γινόταν και αμοιβαία και από τα δυο φύλα. Η τέλος πάντων από όσα φύλα υπάρχουν.
  
  Sex education βασικά σαν απρόσμενη συνέπεια ακροδεξιάς υστερίας…
  
  .. Ανάλογα θα μπορούσε να σκεφτεί κανείς και για την θεωρία του Νεόφυτου [ή τέλος πάντων κατά τον ίδιο την εκδοχή των «αγίων», κάποιου κυρίου Πορφυριου κοκ - ο καθένας/καθεμία φτιάχνει το συμβολικό του και την διασταύρωση/ραφή με το φαντασιακό, με ότι έχει διαθέσιμο προφανώς] ότι όταν απολαμβάνει [της αρέσει] η γυναίκα τον  πρωκτικό έρωτα, γεννά ομοφυλόφιλους. Ήταν εμφανές ότι μάλλον η αντίληψη ηταν πλήρως ανδροκεντρικη [δηλαδή εθεωρείτο ότι το να γίνεται ο πρωκτικός έρωτας, είναι μεν «μη φυσιολογικός» αλλά το πρόβλημα [που οδηγεί στην ομοφυλοφιλία –αφού είναι πρόβλημα αυτή η ερωτική επιλογή για την εκκλησιά] είναι «να αρέσει» στη γυναίκα. Το οποίο όντως ακολουθεί μια μακρά χριστιανική παράδοση πολέμου ενάντια στο γυναίκειο οργασμό η απόλαυση. Μιλούμε για μια θρησκεία όπου η μόνη γυναίκα που έχει κάποια σχέση με το θείο είναι μια παρθένα που γεννά με… κρίνο. Πόσο πιο αντιιδρωτική μπορεί να γίνει η γέρημη η εικόνα;
  
  Οπότε μάλλον στα πλαίσια της «κατ’ οικονομία» ορθοδοξίας θα μπορούσε ένα ιερέας  να πει ότι αφού οι άντρες πρέπει [ανδροκεντρική κουλτούρα είπαμε] να ικανοποιηθούν  [διαφορετικά κινδυνεύουν να πάνε στις «πουτάνες», ή να αποπλανήσουν ή να αποπλανηθούν] κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης της συζύγου, τότε θα είναι οκ [κάπως – σαν το λιγότερο κακό] και ο πρωκτικός έρωτας – με την προϋπόθεση, όμως, να μην αρέσει στην γυναίκα.
  
  Τώρα το ότι αυτές τις θεωρίες/ανοησίες τις κωδικοποιούν ανέραστοι και αγάμητοι άντρες, είναι ένα θέμα.
  Το θετικό;
  Όλη αυτή η συζήτηση  [κωμική βασικά] που προέκυψε από τον Νεόφυτο [ ο όποιος φαίνεται να το πιστεύει πραγματικά ο άνθρωπος] μάλλον θα βοηθήσει στην εξάπλωση πειραματισμών [ τι γίνεται άραγε αν η χριστιανή κάνει πρωκτικό έρωτα εκτός εγκυμοσύνης και της αρέσει..;] για τον ερωτισμό. Ασε που η λεσβιακή εμπειρία δεν φαίνεται να μπήκε στο ραντάρ των απαγορεύσεων.
  
  Οπότε κορούδες… :)
  
  Μια άλλη ερώτηση είναι τι επίπτωση έχει πάνω στα άτομα-ιεράρχες της η Εκκλησία της Κύπρου… ο ένας ανακάλυψε ότι ήθελε να γίνει business man  σαν αρχιεπίσκοπος, ο άλλος ανακάλυψε ότι θα ήθελε να γίνει ψυχαναλυτής ή/και σεξολόγος σαν μητροπολίτης. Μπορεί να είναι συμπτώματα της εποχής της κρίσης του θρησκευτικού κόσμου όταν οι μηχανισμοί απαγόρευσης γίνονται μηχανισμοί διάχυσης μορφών πόθου.
  
  Υγείαν…
  
  Δεν είναι εδώ ο χώρος για μια ανάλυση του πως μεταλλάσσονται οι κρίσεις στη κυπριακή Εκκλησία [από τη αντιπαράθεση του 1900-10 [Ρωμιοσύνη vs Ελληνισμός] σε εκείνη του 1947-48 [πολιτική-ιδεολογική], σε εκείνη του 1972-73 [Ανεξαρτησία/εκκοσμίκευση vs εθνικισμός/ενωτισμός/ συντήρηση] σε εκείνη των 90ς. Απλώς εκείνη η τελευταία εστιάστηκε έντονα στην πιθανότητα ομοφυλοφιλίας – άρα έμμεσα και στην πιθανότητα πρωκτικού έρωτα «που αρέσει». Αρχικά ήταν η επίθεση ενάντια στον Παγκράτιο, μετά η επίθεση ενάντια στον Αθανάσιο [από τον νυν αρχιεπίσκοπο] κ.ο.κ.
  
  Αλλά η σεξουαλικότητα και ο υποβόσκων ερωτισμός φαίνεται να πλανιέται σε αυτήν την ύστερη περίοδο.
  
  Θα τα ξαναπούμε..

• Βενετία: πρόστιμο γιατί έκαναν καφέ μονοι τους... Η εικόνα των πόλεων που παραδίνονται στο κέρδος:
  
  Εδώ κατάντησε και ο τουρισμός σαν θέαμα. Και μην το γελάτε… Έτσι όπως πουλούν την Κύπρο η κυβέρνηση, οι τράπεζες και τα δικηγορικά γραφεία μέσω εκποιήσεων, πύργων και χρυσών διαβατήριων, μπορεί να έρθει μια μετά που αυτοί που θα τιμωρούνται με πρόστιμα γιατί απλώς περπατούν ή κάνουν καφέ χωρίς την άδεια των πλουσίων τουριστών μπορεί να είμαστε εμείς οι ιθαγενεις. Που επιμένουμε να είμαστε εδώ.
  
  «Harsh punishment meted out to two German backpackers for the ‘crime’ of brewing their own coffee at the Rialto Bridge in Venice is symptomatic of the way that public space is being eroded and profit being put before humanity.
  Don’t smell the coffee in Venice, at least not if you brewed it yourself on a portable mini-stove in the center of the historic city instead of paying for it at a coffee shop or café, or you could be in big, big trouble.
  Two German tourists who did that recently were fined a total of €950 ($1000) and asked to leave the city.»
  
  https://www.rt.com/op-ed/465466-europe-tourism-greed-profit/
  

• Σχόλιο για την αθλιότητα του Π. Προδρόμου και αυτού που τον έβαλε εκεί να βγάζει περίπατο απωθημένα στην ασυναρτησία του. Και να σκεφτεί κανείς ότι το σχόλιο δεν το έγραψε καν αριστερός ή αριστερίζων κοκ. Αηδίασαν και από την άλλη πλευρά της κερκίδας.
  
  Larkos Larkou
  «Π. Προδρόμου σήμερα:
  "Δεν θα μπορούσε να υπάρξει χειρότερη υπόσκαψη, την ώρα που η Τουρκία επιτίθεται από τη θάλασσα και κλιμακώνει προκλήσεις, απειλές και εκβιασμούς για την Αμμόχωστο, ο κ. Κυπριανού να καταλογίζει στον Πρόεδρο ‘φοβικά σύνδρομα’. Ας πει καθαρά ο κ. Κυπριανού: η επιλογή και πρότασή του είναι αντί ‘φοβικά σύνδρομα΄ και ΄φόβος’, το ΄θάρρος’ να ενδώσουμε στις τουρκικές αξιώσεις;"
  
  Πλαίσιο Γκουτέρες, 30 Ιουνίου 2017:
  "Χρειαζόμαστε ένα καινούριο σύστημα εγγυήσεων, όχι την συνέχιση του παλιού. Χρειαζόμαστε τον τερματισμό του μονομερούς επεμβατικού δικαιώματος και της Συνθήκης Εγγυήσεως. Αυτή πρέπει να αντικατασταθεί από ένα στιβαρό σύστημα διασφαλίσεων: το οποίο να είναι πολυμερές/διεθνές με τη συμμετοχή αρκετών χωρών (διεθνής διάσταση).Οι εγγυήτριες δυνάμεις δεν μπορούν να εφαρμόσουν και να εποπτεύουν τους εαυτούς τους"
  
  Επίσης:
  "Σχετικά με τα στρατεύματα, θα πρέπει να υπάρξει μια δραστική μείωση από την πρώτη ημέρα. Και μετά σε ένα χαμηλό αριθμό, αντίστοιχο με αυτό που προβλέπει η παλαιά Συνθήκη Συμμαχίας (χρονοδιάγραμμα για να φτάσουμε τα επίπεδα των στρατευμάτων του 1960 και μηχανισμός επιβεβαίωσης για να επιβλέπει, χρειάζεται να συμφωνηθεί). Σε ότι αφορά το θέμα της ύπαρξης ρήτρας λήξεως ισχύος (sunset clause), ή της ύπαρξης ρήτρας επανεξέτασης (review clause), αυτό είναι κάτι που πρέπει να συζητηθεί στο υψηλότερο δυνατό επίπεδο".
  
  Ο Π. Προδρόμου ας μιλήσει για την πραγματική "υπόσκαψη". Ας μας πει πού πέταξε αυτο το σημαντικό κείμενο με την υπογραφή Γκουτέρες, ο Ν. Αναστασιάδης...»

•  Η κυβερνητική γραμμή μπροστά στην συνάντηση της 9^ης Αυγούστου: Είτε συντονισμένη παραπλάνηση είτε ασυναρτησία. Με αυτήν την κυβέρνηση μάλλον και τα δύο με ένα στόχο – προετοιμασία/αναζήτηση τρόπων διαφυγής από τις συνομιλίες. Αλλά, αφού το κατάλαβαν και αυτοί πια, με ουσιαστικό στόχο την αποφυγή ευθύνης. Αλλά μάλλον ακόμα δεν κατάλαβαν ότι τους φορτώνεται η ευθύνη για ότι έκαναν. Οπότε οι προσπάθειες υπεκφυγών μάλλον είναι για εσωτερική κατανάλωση. Στο εξωτερικό λεβέντες δεν σας πιστεύουν ούτε οι πρεσβευτές σας.
  
  Την μια βγαίνει ο Πιμπίσιης στον Φιλελεύθερο [«Απομακρυσμένη η Πενταμερής», Φιλελεύθερος, 30 Ιουλίου – πρωτοσέλιδο] και πουλά διαβεβαίωση στους απορριπτικούς ότι δεν θα γίνει άτυπη πενταμερής [να μην ανησυχούν οι άνθρωποι]. Από την άλλη η Αλήθεια κάνει επίθεση σε όσους κάνουν κριτική για την επιστροφή στις συνομιλίες [«Άρχισε «επιχείρηση» αποτροπής πιθανών θετικών εξελίξεων στο κυπριακό. Στήνουν Περιρρεουσα.» [29 Ιουλίου – πρωτοσέλιδο].. Από την άλλη τα δίκτυα του προεδρικού φτάνουν σε ενώ επίπεδο κωμωδίας – κατηγορούν τον Ακκιντζιη ότι δεν θέλει να πάει στην άτυπη πενταμερή κ.ο.κ.
  
  Υστέρα έρχεται το φυσικό αέριο. Την Τέταρτη οι δυο εφημερίδες οι οποίες εκφράζουν τον ΔΗΣΥ βγήκαν με εντελώς διαφορετικούς, αν όχι αντιφατικούς, τίτλους: η μεν Αλήθεια αναπαρήγαγε τον μύθο του Λακκοτρύπη στην νέα του  εκδοχή για «γαλλο-ιταλική ασπίδα στην ΑΟΖ» [κατάντησε χαλασμένο πικ από ο καημένος – ναι ρε θα σου στείλουν το ναυτικό να πολεμήσει για την Σουπιά, ενώ το Παρίσι θα διαπραγματεύεται την πώληση πυραύλων στην Άγκυρα] ενώ ο Πολίτης πρόβαλε το γεγονός ότι με το τέλος του 2019 «κατεβαίνουν τα τρυπάνια» και θα υπάρχει χώρος για το κυπριακό.
  
  https://politis.com.cy/politis-news/kypros/choris-alles-geotriseis-to-19/?ut_source=nl&utm_medium=nl&utm_campaign=nl
  
  «Αν όντως στους υπόλοιπους μήνες του 2019 προβλέπονται έντονες πολιτικές διεργασίες για δημιουργία συνθηκών για επανέναρξη συνομιλιών για λύση του Κυπριακού, τότε στην αποφυγή εντάσεων πιθανό να συμβάλει και το γεγονός ότι δεν προβλέπεται η πραγματοποίηση γεωτρήσεων εντός του έτους από τις εταιρείες που συνεργάζονται με την Κυπριακή Δημοκρατία. Το ενωρίτερο που μπορεί να πραγματοποιηθεί η επόμενη γεώτρηση σε αδειοδοτημένο τεμάχιο είναι εντός του πρώτου τριμήνου του 2020.
  
  Πρέπει επίσης να διευκρινιστεί ότι κατά τη συνεδρία του την περασμένη Δευτέρα το Υπουργικό δεν «ενέκρινε 9 γεωτρήσεις», ούτε κλήθηκε να το πράξει, όπως μεταδόθηκε από άλλα ΜΜΕ. Το πού και πότε θα γίνουν γεωτρήσεις θα αποφασιστεί προσεχώς από τις εταιρείες, σε συνεργασία με το Υπουργείο Ενέργειας.»
  

•          Και ιδού τι λένε και οι νούσιμοι τουρκοκυπριοι οι οποίοι είναι ντε φάκτο οι σύμμαχοι των ανάλογων ελληνοκυπρίων που ενδιαφέρονται για αποχώρηση όλων των στρατών και επανένωση:
  Ασίμ Ακάνσοι, του Ρεπουμπλικανικού τουρκικού κόμματος:
  «Η στρατηγική Αναστασιάδη οδήγησε το Κυπριακό σε «μεσανατολικοποίηση»…Καθήκον μας να αποκαλύψουμε το πραγματικό πρόσωπο ή να ρίξουμε το προσωπείο εκείνων που προωθούν λύσεις πέραν των συμφωνηθέντων..
  Η λανθασμένη πολιτική Αναστασιάδη, δυστυχώς, αλλάζει τις παραμέτρους του Κυπριακού…»
  
  https://dialogos.com.cy/synenteyxi-asim-akansoi/
  
  Άντε να δούμε αν θα καταλάβει τις συνέπειες ο Αναστασιάδης…

•    Α ναι.. μπας και κόψει πίσω το Σιγμαλαιβ από το καθημερινό τροπάρι της υστερίας. Πήρε λέει μήνυμα από Τουρκία ο άλλος [«δημοσιογράφος»] και λίγο πολύ ήθελε να ανοίξουμε σχετικό θέμα στις συνομιλίες – αν και όταν γίνουν. Όταν η ασχετοσύνη συναντά ο απορριπτισμο σαν ρυθμισμένη λειτουργία όπως τα πειράματα του Παβλόφ.
  
  Petros Charalambous:
  Όταν κάποιος ασχολείται (γράφει) για θέματα που δεν κατανοεί, ούτε στοιχειωδώς, τότε γράφει ανακρίβειες σαν και αυτές της "είδησης" του Sigmalive. Πραγματικά τρομάζω ότι για τα πλείστα θέματα δεν έχω την παραμικρή ιδέα και θα πρέπει να επιλέξω αν θα πιστέψω αυτά που διαβάζω στα ΜΜΕ. Το επίπεδο της "δημοσιογραφίας" στην Κύπρο έπιασε πάτο. Πιο κάτω δεν έχει. Οι οδηγίες που δίνει το δημοσίευμα για τον τρόπο διενέργειας των κλήσεων είναι εντελώς λανθασμένες. Ακόμα και ο κωδικός της Τουρκίας είναι λάθος. Όσοι θέλετε να μάθετε τι συμβαίνει με τα μηνύματα καλωσορίσματος δείτε αυτό:
  https://www.facebook.com/photo.php?fbid=10157379816484127&set=a.10154760697759127&type=3
  Το μήνυμα που φαίνεται στην φωτογραφία της είδησης το έλαβε πελάτης αγγλικού δικτύου όταν συνδέθηκε με δίκτυο στα κατεχόμενα. Δεν το έλαβε πελάτης κυπριακού δικτύου.
  
  Deniz Birinci:
  The standards and ethics of journalism in Cyprus have fallen the lowest of the low... As Sigmalive, you take an sms sent to a UK home operator and try to portray it as if it was sent to a Greek Cypriot one as part of the roaming arrangement between the two sides and try to throw mud at your own people?! Amazing stuff indeed!...

•   Άντε ακούσαμε και το νέο ανέκδοτο – ο Ανάστος θα φορέσει λέει άλλο κοστούμι τωρα και θα πουλήσει τον εαυτό του σαν ενδιαφερόμενο για την κλιματική αλλαγή. Στην φάση του Johnny Walker ίσως να το σκέφτηκε τζαι τούτο σαν μια κάποια διέξοδο από τις συνομιλίες. Αλλά τι θα πει ο καημένος...;
  
  Ο Μ. Σαββίδης σχολίασε με το χαρακτηριστικό το χιούμορ ότι μπορεί να εισηγηθεί «Πύργους στο Τρόοδος». Δίπλα από το επιχορηγημένο αστεροσκοπείο του Τζίβα – θα μπορούσαμε να προσθέσουμε. Τι να πει ο καημένος που άνοιξε την θάλασσα γύρω από την Κύπρο σαν ένα είδος γηπέδου γκολφ με τρύπες από γεωτρήσεις – για να παίξει πολιτικό σκάκι το όποιο χάνει  big time έτσι και αλλιώς. Ή να πει για την ασυδοσία των ημέτερων που ρίχνονται παντού και θέλουν και πλαζ σε περιοχές Natura?
  
  Ή μήπως να μιλήσει για το ιστορικό του έργο [όπως είπε ο συνεργάτης του, ο Σοφοκλέους] τα καζίνα που παραβιάζουν και αυτά προστατευόμενες περιοχές στην Λεμεσό; Ή μπορεί να μιλήσει για το δικό του «ιστορικό έργο» για το όποιο θα τον βρίζουν οι επόμενες γενιές – το κόλπο των χρυσών διαβατηρίων-πύργων και καταστροφής της Λεμεσού.
  
  Η πιο κάτω εικόνα της Λεμεσού με δυο μικρές περιοχές πράσινου, είναι εκφραστικές για την κατάσταση της πόλης, ενώ η ελεγχόμενη από τον ΔΗΣΥ [το κόμμα του προέδρου] πλειοψηφία του δημοτικού συμβουλίου αλλά και ο δήμαρχος [που εκλέγηκε από το κόμμα του] ετοιμάζονται να ρίξουν και τον τελευταίο ανοικτό χώρο, τον Εναέριο, στο τσιμέντο των Πύργων και των υπογείων πάρκινγκ [για να ευκολύνουν τα αυτοκίνητα, ενώ καταστρέφουν το βίωμα των ανθρώπων και την θαλασσιά περιοχή].
  
  Και να μην πάει με αυτήν ην εικόνα και τα πλανά για τον εναέριο, ότι πει, όπου το πει, η εικόνα αυτή της Λεμεσού την εποχή της προσπάθειας τσιμεντώματος του Εναερίου θα τον συνοδεύει – όπως και οι εικόνες από τις θαλασσινές σπηλιές στην Πάφο, τα νταηλίκια στην Αργάκα κ.ο.κ.

Στην παρακάτω φώτο βλέπετε την Λεμεσό απο ψηλά και το λίγο "σοβαρό "πράσινο που φαίνεται είναι 1. Ο Δημοσιος κήπος και 2. το νεκροταφειο του Αγ. Νικολάου!!! και ακόμα συζητούμε για το αν θα γίνει πάρκο ο εναέριος και οχι ξενοδοχείο, mall κλπ.

•           Ο εθνικισμός μετα την αρχική ευφορία του μίσους που παράγει συσπείρωση, οδηγείται αναπόφευκτα στις συνέπειες που είναι η καταστροφή -  και κατά κύριο λόγο των ίδιων των συμμετεχόντων στην υστερία και των ανοησιών που έμαθαν να παπαγαλίζουν σαν εμβατήρια. Η νέα σφαγή αμάχων στις ΗΠΑ από το ψυχολογικό κόμπλεξ που εξοπλίζει η βιομηχανία όπλων, αγγίζει πια επικίνδυνα το πέρασμα από τον πολιτισμικό /cultural εμφύλιο στον πραγματικό εμφύλιο. Προφανώς οι ρητορικές του Τραμπ για να συσπειρώσει την δεξιά/ακροδεξιά βάση των ψηφοφόρων του, αρχίζει να ξεφεύγει επικίνδυνα…Και επειδή η συνταγή του ρατσισμού και της ακροδεξιάς υστερίας άρχισε να απλώνεται, το σκηνικό μυρίζει ύποπτα ευρύτερα…Ο εθνικισμός μετα τα αρχικά στάδια της εμφάνισης του στην νεωτερικότητα, έχει καταντήσει πια ένα είδος κατάλοιπου της εξουσίας το οποίο κάθε φορά που αναπαράγεται σαν «καταφύγιο του κάθε καιροσκόπου» οδηγεί σε συνέπειες που είναι όχι απλά γενικότερα καταστροφικές αλλα και για τους ίδιους τους οπαδούς που γίνονται φορείς του. Από την ναζιστική Γερμανία και τους συμμάχους της, μεχρι την ελληνοκυπριακή ακροδεξιά το 74. Η πρόσκαιρη επιτυχία ακολουθείται από το σοκ των συνεπειών..

·         

•           Και όσοι πριμοδοτούν τον νεοφασισμό στην περιφέρεια, όπως οι δυτικοί φιλελεδες που ξέπλεναν τον Μπολσοναρο της Βραζιλίας στάζοντας αποικιακά σάλια από τις υποσχέσεις ιδιωτικοποιήσεων, τωρα δεν έχουν τι να πουν τωρα, καθώς η αντι-αριστερή τους «λυση», ανοίγει τον Αμαζόνιο για ένα νέο κύκλο λεηλασίας – και υπονόμευσης ακόμα περισσότερο της κλιματικής αλλαγής…
  
  Λίγο πιο κάτω από τις ΗΠΑ, στην Βραζιλία, το ακροδεξιό νούμερο που έφερε στην εξουσία το νομικό πραξικόπημα φυλάκισής του Λουλα με στημένη δίκη, και ο συνδυασμός της βορειοαμερικανικής επέμβασης και της υστερίας των ΜΜΕ δείχνει ήδη τις συνέπειες της. Ο Αμαζόνιος, ο πνεύμονας του πλανήτη όπως ονομάστηκε, ανοίγεται από την ακροδεξιά σε λεηλασία και πάλι. Αλλα τωρα όσοι ξέπλεναν τον Μπολσοναρο και το πραξικόπημα του υπουργού «δικαιοσύνης» που έστησε την δίκη, κάνουν την πάπια για τις ευθύνες τους. Γραφικός πια ο Economist που φαίνεται να έχει συμπτώματα γενικής αμνησίας…https://www.aljazeera.com/news/2019/08/brazil-scientist-sacked-deforestation-row-president-190803064750760.html?utm_campaign=trueAnthem%3A+Trending+Content&utm_content=5d46515908fd96000181f2cd&utm_medium=trueAnthem&utm_source=facebook&fbclid=IwAR2Olplzlp3Bx-qAauyPja2C0k1BCoq7-F4Q_ZbA0YwyuJdpsbiGj7Cxi98

•          Και δίπλα μας έχουμε το άλλο νούμερο της ακροδεξιάς, τον Νετανιαχου που ξεπλένει πια την ευθύνη της διεθνούς ακροδεξιάς για τον αντισημιτισμό.
  Ο ρατσισμός της ακροδεξιάς ισραηλίτικης κυβέρνησης ρίχνει πια σε δεύτερη μοίρα την μνήμη των εγκλημάτων του β παγκόσμιου πολέμου. Τι να θυμηθείς όταν το Ισραήλ κανει ότι δεν βλέπει και συνεργάζεται με τους νέο-ναζί στην Ουκρανία  μετα την συνεργία με το απαρτχάιντ στην νοτιά Αφρική;. Ή συνείδηση της εβραϊκής μνήμης που πρόσφερε στην ανθρωπότητα σαν ανέστια εμπειρία κριτικού λογού, αποκρυσταλλώνεται σήμερα στο ψυχρά αναλυτικό λόγο του Νόαμ Τσόμσκι:
  
  "Το να αποκαλείτε απαρτχάιντ για το Ισραήλ είναι ένα δώρο, τουλάχιστον αν με 'απαρτχάιντ' εννοείτε το απαρτχάιντ της Νοτίου Αφρικής. Αυτό που συμβαίνει στα Κατεχόμενα Εδάφη είναι πολύ χειρότερο. Υπάρχει μια σημαντική διαφορά. Οι εθνικιστές της Νοτίου Αφρικής είχαν ανάγκη τον ντόπιο πληθυσμό. Αυτό ήταν το εργατικό δυναμικό τους. ... Η ισραηλινή σχέση με τους Παλαιστίνιους στα Κατεχόμενα Εδάφη είναι εντελώς διαφορετική. Απλά δεν τους θέλουν. Τους θέλουν έξω, ή τουλάχιστον στη φυλακή. "

•      Και τώρα η στιγμή της γελοιότητας καθώς η τραγωδία μετατρέπεται σε εμπόρευμα που απομυθοποιείται μέσα από τις αντιφάσεις του – το Ισραήλ σαν εταιρεία πουλά την εμπειρία του αντι-σημιτισμού σε διάφορους διατεθειμένους να χρησιμοποιήσουν λάσπη για εσωτερική κατανάλωση…Η απομυθοποίηση στην πορεία δεν είναι μόνο για το Ισραήλ σαν  left over αποικιακό κράτος, αλλά και για την μιζέρια της βρετανικής ελίτ που καταντά να αγοράζει τέτοια ληγμένα από τέτοιους εμποράκους όπως τον Νετανιάχου και τα δίκτυα του. Ιδού η κατάντια της πάλαι ποτέ αυτοκρατορίας. 
  
  
  Ενδεικτικό της αθλιότητας του νυν Ισραηλιτικού κράτους είναι οι ξεδιάντροπες παρεμβάσεις  του σε άλλες χώρες – όπως λ.χ. η επίθεση τον Κόρμπυν στην Βρετανία. Η ακροδεξιά ισραηλιτική κυβέρνηση συμπεριφέρεται πια σαν μια εταιρεία η οποία διαχειρίζεται μια μάρκα που λέγεται αντισημιτισμός. Ψάχνει λοιπόν πελάτες. Έτσι τώρα που τα βρετανικό κατεστημένο είναι τρομοκρατημένο από τα αδιέξοδα των ημέτερων του, και φοβάται τον Κόρμπυν, να’σου και το ισραηλιτικό λόμπι να βαφτίζει «αντι-σημιτισμό» την κριτική στο Ισραήλ και τα ελεγχόμενα ΜΜΕ [ναι δεν είναι μόνο στην Κύπρο] από το BBC μέχρι τον τύπο να αναζητούν «ρατσισμό» στο Εργατικό κόμμα [η ταμπέλα εμπόρευμα πια “αντισημιτισμός” δανείζεται, και μετά οι τυπικοί εμποράκοι, την μετατρέπουν σε «ρατσισμό» και προσπαθούν να πείσουν αριστερούς να μην ψηφίζουν εργατικό κόμμα γιατί ο Κόρμπυν είναι ύποπτος αντι-σημιτισμού που σημαίνει, στο παραμυθά που πουλάνε, ρατσισμού. Η πλήρης αντιστροφή της πραγματικότητας.
  
  
  Ο άνθρωπος που ανάλωσε την ζωή του πολεμώντας τον ρατσισμό να κατηγορείται για... ρατσισμό μέσα από μια στημένη διαδικασία. Η συνέπεια θα είναι όπως κάθε ακροδεξιά υστερία. Φούσκα που θα σπάσει και το μόνο που θα αφήσει μακροπρόθεσμα είναι το αίσθημα ότι το κράτος του Ισραήλ κατάντησε χειρότερο και από το νοτιοαφρικανικό απαρτχάιντ.
  Όλα εδώ πληρώνονται.
  Ας ελπίσουμε στην υστερεί σιγμοί ότι η ισραηλίτικη κοινωνία θα ξυπνήσει από τον λήθαργο του εθνικισμού που αναπαράγει τον εφιάλτη από τον οποίο υποτίθεται έφυγαν οι εβραίοι της Ευρώπης την δεκαετία ου 1940 – τις πρακτικές του γερμανικού/ευρωπαϊκού εθνικισμού.

• Ρητορικές κωλοτούμπες: έτσι εγραφέν ο καημένος ο Μυλωνάς όταν το κόμμα του επήρεν θέση προστασίας των δανειοληπτών. Ύστερα…; Έπιασε «αναβολή η Δικαιοσύνη»…; Που επήαν τα «ειδικά δικαστήρια»;
      Ας κρατήσουμε σαν θετικό στοιχείο ότι άντεξαν για περίπου 2 εβδομάδες τζαι ας ελπίσουμε ότι τελικά εκαταλάβαν το βάθος του ζητήματος – έστω τζαι σαν θέμα ψηφοφόρων. Θα δείξει…

Παύλος Μυλωνάς, 13 Ιουλίου :

«Η απόφαση της βουλής για το θέμα των εκποιήσεων αποκαθιστά την δικαιοσύνη. Η πρόταση μας τερματίζει την βαναυσότητα και τον ετσιθελισμό του ισχυρού. Οι τράπεζες έχουν την δυνατότητα αλλά και οι δανειολήπτες έχουν το δικαίωμα να καταφεύγουν στον μοναδικό αρμόδιο για απονομή δικαιοσύνης, τα δικαστήρια που θα αποφασίζουν ανάλογα της περίπτωσης. Δόθηκε μάχη και θα χρειαστεί να την δώσουμε ξανά αφού οι τράπεζες και η κυβέρνηση αντιδρούν. Ο Χ. Γεωργιάδης θα ζητήσει από τον Πρόεδρο την αναπομπή του νόμου. Μαζί με τις τράπεζες ισχυρίζονται ότι οι χρονοβόρες διαδικασίες των δικαστηρίων θα δημιουργήσουν πρόβλημα στο χρηματοπιστωτικό σύστημα. Έχουμε πρόταση που λύνει το πρόβλημα. Σύσταση ειδικών δικαστηρίων για αυτά τα θέματα το συντομότερο δυνατό, για γρήγορη απονομή της δικαιοσύνης γιατί περί αυτού πρόκειται, τη Δικαιοσύνη.»