Η Τουρκία είναι περιφερειακή δύναμη που καθορίζει τις εξελίξεις στην περιοχή – και κατανοεί τα όρια της

·     Όχι μόνο δεν κατάρρευσε η Τουρκία, αλλά αντίθετα εμφανίζεται ως περιφερειακή δύναμη σαν μέρος των «ειρηνευτικών διαδικασιών ισορροπίας ισχύος» στην ανατολική Μεσόγειο με επίκεντρο, σήμερα, την Συρία. Θα αναλάβει να αφοπλίσει του ισλαμιστές [αρχικά από τα βαρέα όπλα- τανκς, πυροβολικό, αντάρτες επιχορηγούμενοι], για να δημιουργηθεί μια περιοχή χωρίς καθόλου όπλα. 

   Αυτό ακολουθεί την διαδικασία που εφαρμόστηκε ήδη τοπικά στην υπόλοιπη Συρία και ξεφορτώθηκαν στο Idlib οι ισλαμιστές. Πρώτα εντάσσονται σε ελεγχόμενη ζώνη, μετά μερικοί παραδίδουν τα όπλα και οι άλλοι φεύγουν. Το πρόβλημα είναι ότι κανένας δεν θέλει τους ιδεολόγους της Αλ Κάιντα, και η δύση και τα δυτικά ΜΜΕ έτοιμα πάντα να αναπαράγουν κάθε χημικό μύθο τον οποίο θα κατασκευάσουν οι ισλαμιστές, ενάντια στην συριακή κυβέρνηση, ουσιαστικά αποκλείουν την πλήρη στρατιωτική τους ήττα. Οπότε μάλλον θα γίνεται μια σταδιακή διαδικασία όπως το έθεσε ο Λαβρώφ: “As for the Russian-Turkish agreement on Idlib, it is aimed primarily at eradicating the terrorist threat. This is certainly an intermediate step, because only a demilitarized zone is being created.” The Nusra Front terrorist group should leave the demilitarized zone in the  province by mid-October, according to the minister.

    Θα σμικρυνθεί και άλλο η περιοχή των ενόπλων και σιγά σιγά θα αφοπλίζονται ή θα στέλνονται στις χώρες επιχορήγησης από τα εμιράτα του Κόλπου. Η αντίληψη ότι η Τουρκία ενδιαφέρεται να προσαρτήσει μέρος στην Συρία [και ευρύτερα με τα σημερινά δεδομένα] είναι απλοϊκή. Η Τουρκία θέλει σεβασμό των συνόρων λόγω κουρδικού – και σε αυτό θα πιέζει τους αμερικάνους που ξέμειναν από συμμάχους στην περιοχή. Και του κούρδους που δεν μπορούν να βασίζονται στους αμερικάνους – και θα αναζητούν τρόπο λειτουργίας εντός της Συρίας. Άρα δεν θα παραβιάσει την αρχή των συνόρων, διότι αυτό επιβάλει η λογική του ιδίου του κράτους ως θεσμού κυριαρχίας/sovereignty. 

    Το ουσιαστικό μήνυμα της εικόνας είναι η καταγραφή ενός ακόμα τεκμηρίου της αυτονομοποίησης της περιοχής από την δυτική επιρροή. Και η Τουρκία μάλλον δεν θα εξατμιστεί όπως φαντάζονταν μερικοί. Και αν θέλει κανείς να καταλάβει τί γίνεται στην περιοχή μας είναι καλά να βλέπει την μεγάλη εικόνα παρά τα παραμυθάκια των κολλημένων των δυτικών πρεσβειών και του Ισραήλ. 

    Το Ισραήλ, λύσσαξε κάπως με την συμφωνία που επικυρώνει την ήττα του σχεδίου μόνιμος πόλεμος και «διαιρεί και βασίλευε» στην Συρία, και ..βομβάρδισε την περιοχή στην βόρεια Συρία. Και καταρρίφθηκε ένα ρωσικό αεροπλάνο. Οι ισραηλίτες ακούγονταν μετά, όπως τα βρεμένα καττούθκια – θύμιζαν την Τουρκία μετα την κατάρριψη του ρωσικού αεροπλάνου μετα την έναρξη της ρωσικής αεροπορικής επέμβασης στην Συρία πριν 3 χρόνια: «Μα εμείς εν τζαι..» τελικά έστειλαν αντιπροσωπεία στην Ρωσία να απολογηθεί/εξηγήσει. Για να έχουμε εικόνα και ποιοί μας εκβιάζουν για το φυσικό αέριο [θέλοντας μερίδιο] και σε ποιούς επενδύουν μερικοί χωρίς ντροπή – φωνάζοντας για την κατοχική Τουρκία με σύμμαχο το κατοχικό Ισραήλ – μετά καθημερινά του εγκλήματα ενάντια στους παλαιστίνιους.

·         Και μια μικρή λεπτομέρεια για την κατάρριψη του ρωσικού αεροπλάνου μετά την συμφωνία Ρωσίας – Τουρκίας για το Idlib: αρχικά οι Ρώσοι ήταν μανικωμένοι για γαλλικό πύραυλο από την περιοχή [αυτό μετέδιδαν τα αγγλόφωνα ρωσικά ΜΜΕ]. Οπότε όσοι έχουν φαντασιώσεις υποταγής σε νοσταλγίες χαμένων αυτοκρατοριών, να θυμούνται ότι μερικοί πύραυλοι είναι αλέ ρε τουρ [μετ’επιστροφής]. 

   Πριν ξεκαθαρίσει ότι η κατάρριψη έγινε με την εμπλοκή των ισραηλινών, τα ρωσικά ΜΜΕ ανάφεραν ότι το ρωσικό υπουργείο άμυνας, κατέγραψε εκτόξευση πυραύλου από γαλλικό πλοίο. Στην περιοχή μας. Τέτοια να ακούμε για να ξέρουμε που θα κάτσουν οι πύραυλοι, αν αρχίσει κανένα θέαμα του εθνικόφρων γαλλικού κόμπλεξ νοσταλγία αυτοκρατορίας [αυτά τα έκανε ο Σαρκοζί – αλλά και ο Μακρόν φλερτάρει με ανάλογες ανοησίες] …Να το έχετε υπ’ όψιν σας όσοι ονειρεύεστε ομπρέλες – έχουν και οι άλλοι πυραύλους και άμα δουν ότι φεύγουν από την ΑΟΖ κάποιας χώρας πύραυλοι, μπορεί να στείλουν και εκείνοι…

·   Κατά τα άλλα μυρίζει ένταση διεθνώς στην εικόνα μιας μεταβατικής, πια, εποχής.  Η ένταση στο εσωτερικό των ΗΠΑ ανεβαίνει και σαν σε τρελλό φορτηγό ο τέως ηγεμόνας του παγκόσμιου συστήματος, έχωντας, πια, χάσει κάθε ίχνος νομιμοποίησης σαν συντονιστής διεθνώς, ρίχνει κυρώσεις στο στυλ «ότι θυμούμαι σιέρουμαι», καθώς ο Τραμπ προσπαθεί να εμτατοπίσει τις εσωτερικές πιέσεις σε εξωτερικά θεάματα. Όλα αρχίζουν να θυμίζουν ασπιρίνες σε συμπτώματα βαριάς ίωσης. Μια χώρα στην οποία συζητείται πια δημόσια η ύπαρξη κυκλώματος ελέγχου του προέδρου μέχρι και στον ίδιο τον Λευκό Οίκο, θυμίζει Ρώμη την εποχή της παρακμής. 

    Οι Κινέζοι απλώνουν τις σχέσεις του διεθνώς και οι Αμερικανοί απειλούν όπως οι ευρωπαϊκές αυτοκρατορίες την εποχή του τέλους της αποικιοκρατίας. Ο Μαδούρo πάει στην Κίνα, οι Αμερικανοί απειλούν την Βενεζουέλα. Το χρηματιστήριο της Ρωσίας ανεβαίνει [το Bloomberg το κατέγραφε από τον Μάιο: [https://www.bloomberg.com/view/articles/2018-05-17/what-sanctions-russian-markets-are-over-it] και σταθεροποιείται το ρούβλι σαν ένδειξη του περιορισμού της επίδρασης της αμερικάνικης επίθεσης – και της άμυνας που δημιουργείται διεθνώς πια στην συμπεριφορά των ΗΠΑ. 

     Όταν ρισκάρεις το πλεονέκτημα σου, σου απέμεινε και το χρησιμοποιείς σαν όπλο, η ήττα και απομυθοποίηση του ήταν απλά ζήτημα χρόνου. Όπως έγινε και με την αμερικανική στρατιωτική επίδειξη στο Ιράκ. Και διαχέονται οι συζητήσεις για την μετα το δολάριο εποχή στις διεθνείς οικονομικές συναλλαγές. Η Τουρκία στηρίζεται από το fund του Κατάρ και η νομισματική επίθεση σταχώνει και εκεί. Η ΕΕ διχασμένη αναζητά κάποιας μορφής ταυτότητα. Μεταβατική εποχή…