Δελτίο εποχής: οι ασταθείς γεωπολιτικές ισορροπίες που διαπερνούν τον συνοριακό χώρο

Το δεκαπενθήμερο που πέρασε επέκτεινε τις γραμμές των διαμαχών στην ελληνοκυπριακή κοινότητα, ενώ εξωτερικά, μετά που έτρεχε σε «1,000 και ένα ποταμούς» που θα έλεγε και ο Ακιντζή, το μόνο που κατάφερε να πάρει η κυβέρνηση ήταν μια υπόσχεση ότι θα «παρακολουθούν» [οι Ευρωπαίοι] το θέμα της ΑΟΖ [που δεν αναφέρεται καν – απλώς κωδικοποιήθηκε μαζί με το συριακό κοκ σαν «ανατολική Μεσόγειος]… Και άμα προσθέσει κανείς και την σύνδεση με το Αιγαίο, τότε είναι [ακόμα και αν το δεις σαν «δώρο» που δεν είναι – μάλλον ελεημοσύνη μοιάζει] «δώρον άδωρον». Δηλαδή, όπως στο Αιγαίο δεν γίνεται τίποτα, δεν θα γίνεται και στην κυπριακή θάλασσα;…

Και η συνάντηση των αξιωματούχων της ΕΕ με τον Ερντογαν στην Βάρνα ήταν χαρακτηριστική: είπαν [και οι δυο πλευρές] ότι θέλουν να βελτιώσουν τις σχέσεις τους, είπαν οι Ευρωπαίοι τα παράπονα που ακουστήκαν στο Συμβούλιο ειπεν και ο Τούρκος πρόεδρος τα δικά του. Ειπεν ο Τουσκ  για την ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας, ανάμεσα σε αλλα [Αιγαίο, οι 2 ελληνες στρατιώτες/στρατιωτικοί έμμεσα η Συρία κοκ, ειπεν ο Ερντογαν για τους Τουρκοκύπριους και τα δικαιώματα της Τουρκίας στην ΑΟΖ, πρόβαλε την εκδοχή του για «πόλεμο ενάντια στην τρομοκρατία» και την στήριξη της Τουρκίας στους προσφυγές κοκ…Το συμπέρασμα είναι ότι τα ντε φάκτο γεγονότα στην Ανατολική Μεσόγειο [και στην ΑΟΖ] είναι πια δεδομένα. Υπάρχουν διαφωνίες αλλα πέρα από την επιφάνεια ότι όλοι θέλουν βελτίωση των σχέσεων κοκ, στα κεντρικά ζητήματα αυτό που αναζητείται είναι η συνεργασία της ΕΕ με την Τουρκιά σαν περιφερειακή δύναμη.

Από εκεί και πέρα η ε/κ φαντασίωση ότι θα εκβιαστεί η Τουρκια μέσω της πορείας ένταξης μάλλον αποδείχτηκε φρούδα ελπίδα…Όπως είναι τα δεδομένα η ενταξιακή πορεία διακηρύσσεται [με άμεσες διαφωνίες από μερικούς, όπως πρόσφατα η Αυστρία] αλλα επι της ουσίας η συγκεκριμένη διαδικασία φαίνεται να είναι απλά το πλαίσιο μέσα στο οποίο διαμορφώνεται η συνεργασία δυο μεγάλων δυνάμεων της περιοχής [Τουρκία –ΕΕ]…Και άρα η ιδέα ότι θα εκβιαστεί η μια, είναι μάλλον ελπίδα του παρελθόντος…

Στο εσωτερικό είχαμε 3 ζητήματα: την συνέχεια της αναδυόμενης συνείδησης των κοινών με στάση στις παραλίες στα πλαίσια και της επικράτησης στις Θαλασσινές σπηλιές και το σκάνδαλο που συνθέτει η κατάσταση εκεί. Την ανάδυση και στην Κύπρο του θέματος της προστασίας των προσωπικών δεδομένων με την υπόθεση της επίθεσης του Πολίτη στην Ε. Λοϊζίδου, αλλά και την διαπλοκή που εκφράζει η επίθεση. Το ότι η Γενική Εισαγγελία άντεξε την επίθεση και την πίεση είναι ελπιδοφόρο. Το τρίτο θέμα σε αυτήν την φάση το σκηνικό είναι μη ευχάριστο. Ένας θεσμός που οικοδομήθηκε σαν «κοινό», ξεπουλιέται  από την κυβέρνηση του κεφαλαίου… Με προεκτάσεις που αφορούν και την ταξική δομή, αλλά και τη εξάρτηση της κυπριακής κοινωνίας από το εξωτερικό κεφάλαιο. Το ρευστό των επιφανειακών σχέσεων μπορεί κανείς να το δει πιο καθαρά στις σχέσεις ευρωπαϊκών κρατών με Ρωσία – οπού στήνεται ένα ολόκληρο θέαμα χωρίς καν τεκμήρια. Αλλα έχουν και τα θεάματα την λειτουργία τους. Στην περίπτωση της Τουρκίας δεν έχουμε καν ανάλογα σχετικά θεάματα – που ετσι και αλλιώς [και στην περίπτωση της Ρωσίας] είναι επιφανειακές εκτονώσεις προς εσωτερική κατανάλωση συχνά. Η ύπαρξη μεγάλων δυνάμεων πέρα από την Δύση, είναι ντε φάκτο γεγονός – όπως και ότι η Δύση δεν καθορίζει πια τις εξελίξεις διεθνώς..και περιφερειακά..

Η αναδυόμενη οικολογική συνείδηση και κινητοποίηση για τα κοινά των φυσικών ακτών…και η κυβέρνηση προσπαθεί να κανει αλλάξει ατζέντα..

Η κυβέρνηση στην προσπάθεια της να αντιμετωπίσει την οργή από το θέμα των θαλασσινών σπηλιών φαίνεται ότι τελικά [αφού τα άλλα δεν φάνηκαν να αποδίδουν] αποφάσισε να κάνει βήματα να αντιμετωπίσει το ευρύτερο ζήτημα των «φυσικών ακτών» - εξού και η ξαφνική ευαισθησία για τις παρατυπίες στις ακτές του Παραλιμνίου… Αλλά αγωνίζεται ακόμα να προστατεύσει τις εταιρείες [Λεπτός και ξένος επενδυτής με τάση προς χρηματοδότηση του ΔΗΣΥ] και έτσι έριξε διάφορα – από το κλασικό κόλπο της μετατόπισης [φταίει ο Αρίστο… λες και ο Λεπτός δεν έχει όνομα.. :) ..και παρά το ότι ο Αρίστο δεν κτίζει επαύλεις στο επίμαχο σημείο], στην προσπάθεια δημιουργίας τοπικής αντίδρασης με πρωτοσέλιδες απειλές μέσω Πολίτη ότι θα «παγώσουν» όλα στην περιοχή της Πέγειας… Τελικά ίσως να πρυτάνευσαν πιο λογικές σκέψεις και διατάχθηκε να επέμβει η αστυνομία για τις παρατυπίες στο ..Παραλίμνι… Αλλά το θέμα των θαλασσινών σπηλιών και των παρατυπιών είναι πιά δημόσιο ζήτημα ..με κατεργασμένες θέσεις και τεκμηρίωση. Και έρχεται και επιτροπή από την ΕΕ…

Και η κυβέρνηση έδωσε τις άδειες…

Η ανάδυση της αντιπαράθεσης για την προστασία των προσωπικών δεδομένων στην Κύπρο περνά μέσα από την Γεωπολιτική: η Ε. Λοιζιδου σαν σύμβολο και η θεσμική σταθερότητα του κ. Κληρίδη

Η άλλη διαμάχη αφορά το [όπως πάει να γίνει και με βάση την τεχνολογική διάχυση] το δικαίωμα του ατόμου απέναντι στην εξουσία των καθεστωτικών ΜΜΕ – και αυτή η διαμάχη εστιάστηκε αυτήν την περίοδο στην προσπάθεια του Πολίτη να δαιμονοποιήσει την κυρία Ελένη Λοϊζίδου – από ότι φαίνεται, σχετικά εμφανώς πια, με στόχο να εξυπηρετήσει το δικηγορικό γραφείο Πουργουρίδη…

Ακόμα και οι ημερομηνίες μιλούν μόνες τους.

Κινδυνεύει να χάσει ο Πουργουρίδης την υπόθεση να μην δοθούν στοιχεία για τον πελάτη του, τον Browder, ο ίδιος ο Browder ρίχνει σπόντες, αρχές Νοεμβρίου, ότι θα κάνει αποκαλύψεις για ξέπλυμα στην Κύπρο [και ποιοί άραγε διευκολύνουν το ξέπλυμα – εκτός βέβαια από τα δικηγορικά γραφεία;] και μετά ιδού σκηνικό..: αναμένεται ότι στα τέλη του Νοέμβρη θα δοθούν στην Ρωσία οι φάκελοι που ζήτησε, αλλά ο Browder, που πιθανώς έχει λερωμένη την φωλιά του, δεν θέλει. Ξαφνικά [όλα τόσο τυχαία, για αφελείς..:)] στις 24 Νοεμβρίου,  μέρες πριν την νομότυπη παράδοση του φακέλων, εμφανίζεται ένα ρωσικό blog, που από όλο τον κόσμο [κοίτα να δεις σύμπτωση] ενδιαφέρθηκε να υποκλέψει τα ημέηλς, της.. Λοϊζίδου.. :) …Και «ξαφνικά», το μαθαίνει ο Πολίτης [παρακολουθεί τα πάντα φαίνεται στο ρωσικό ιντερνέτ..:)] και εν ριπή οφθαλμού στις 26 Νοεμβρίου έχει και πρωτοσέλιδο κείμενο. Στον κόσμο των μη αφελών, αυτό το κόλπο θα μπορουσε να ονομαστει στημένη διαρροή μετά από υποκλοπή…

Ήξεραν. Ακόμα χειροτέρα η όλη ρητορική τους είναι σαφώς κίτρινη δημοσιογραφία με στόχο την δαιμονοποίηση σε όλα τα επίπεδο – σαν γυναικά [γυμνή σε σκίτσο που αναμένουμε την εξήγηση του κ. Διονυσίου για το νόημα του γυμνού σε αυτό το πλαίσιο], σαν εργαζομένη, σαν άτομο… Και στα παραπλανητικά επιχειρήματα της αντιγράφει την ρητορική Πουργουρίδη στο δικαστήριο. Που δε πέρασε. Οπότε ο Πολίτης μάλλον ήθελε να κερδίσει την δίκη μέσω πρωτοσέλιδου. Η νοσταλγία για την εποχή του Ρίκκου… Η επίθεση είχε ενδεχομένως πολλαπλούς στόχους… Και τον έλεγχο της εισαγγελίας και την επίθεση στον κ. Κληρίδη… Όμως, στο κ. Κληρίδη δεν τον έσπασε. Η επίθεση του Πολίτη έσπασε τελικά [και αυτό είναι χρήσιμο μάθημα για τα κινήματα σε αυτόν τον χώρο] μπροστά στην τήρηση της διαδικασίας με ισονομία από τον κ. Κληρίδη. Αρνήθηκε να υποκύψει και εφάρμοσε του κανονισμούς, αποκαλύπτοντας το θέαμα για αυτό που ήταν: απόπειρα δαιμονοποίησης με παραπλανήσεις, με στόχο την εξυπηρέτηση συγκαλυμμένων συμφερόντων…

Ο κ. Κληρίδης συμπεριφέρθηκε και πάλι με εκείνο τον εντυπωσιακό τρόπο – να προσπαθεί να αντιμετωπίσει το αθέμιτο με βάση το νόμο [με όλους του περιορισμούς του] και την λογική της ισονομίας… Ο Αναστασιάδης [αναμένεται να μάθουμε αν είναι και πελάτης του δικηγορικού του γραφείου ο Browder για να έχουμε εικόνα πόσο χαμηλά ρίχνουν μερικοί τους θεσμούς] βγήκε αμέσως, τότε, και εμφανώς ψευδώς προσπάθησε να κατηγορήσει την Λοϊζίδου για αυτό ακριβώς που έκανε ο Πολίτης: να προσπαθεί να προκαλέσει πρόβλημα στις σχέσεις Ρωσίας – Κύπρου. Αλλά ο κ. Κώστας ήταν άψογος. Αρνήθηκε να παρασυρθεί αρχικά από τα πρωτοσέλιδα, διάβασε, είδε και ακολουθήσε τις διαδικασίες… Ο Αναστασιάδης διόρισε ερευνώντα λειτουργό – αλλά τελικά δεν βρέθηκε τίποτα… Για τον Πολίτη ήταν μια γελοιοποίηση – όσα λέγε, οι ανόητες προσπάθειες δικηγορίστικης ανάλυσης, έπεσαν στο κενό του οφθαλμοφανούς: η Λοϊζίδου ήταν μια πολύ καλή εισαγγελέας που έκανε άψογα την δουλειά της, και ο Πολίτης απλώς της έκανε επίθεση με παραπλανητικές ρητορικές δαιμονοποίησης… Αλλά έπρεπε να καλυφθεί κάπως η ξεφτίλα του Πολίτη, τα τόσα ψέματα και η προηγούμενη κωμική έπαρση ότι είχαν και δίκαιο. Οπότε τί κάνει ο ένοχος, όταν βρεθεί μπροστά στην αλήθεια – φωνάζει σε αυτόν που την αποκαλύπτει. Όλες οι ανοησίες του Πολίτη, και με αποκορύφωμα την κωμική κωλοτούμπα να καλοπιάνει τον Α. Θεμιστοκλέους και να πουλά παραπλάνηση ακόμα και για λαπόρτα σε συγκεκριμένους δρόμους κοκ, ήταν αποτέλεσμα της αποτυχίας. Φωνάζει για να μην υποψιαστούν ακόμα όσοι τον πίστεψαν ότι έλεγε τόσα ψέματα…

Στην ευρύτερη του μορφή [και με την αντίσταση του κ. Κληρίδη, αλλά και την σεμνότητα του ήθους μιας λειτουργού που δαιμονοποιήθηκε άδικα γιατί ήταν ευσυνείδητη] υπάρχει πλέον μια ανοικτή αντιπαράθεση – και όχι μόνο στην Κύπρο για το ζήτημα της προστασίας των προσωπικών δεδομένων. Και ο αντίπαλος πια δεν είναι μόνο τα κράτη, αλλά και οργανισμοί οικονομικής δύναμης [όπως οι επιχειρήσεις ΜΜΕ] που μπορούν να εξαγοράζουν ή/και να εξαπατούν άτομα/πελάτες/αναγνώστες που ταυτίστηκαν κάποτε με ένα ΜΜΕ και χειραγωγούνται, αφού δεν υποψιάστηκαν ακόμα ότι υπαρχει μια επιχείρηση που κάνει λεφτά πουλώντας την προσοχή/ανάγνωση κοκ τους…

Η ιδιωτικοποίηση του Συνεργατισμού: Η απώλεια ενός θεσμού των κοινών – και ένα σύμπτωμα ότι η ταξική μορφή της κρίσης κρύφτηκε προεκλογικά κάτω από το χαλί των μη εξυπηρετούμενων δανείων. Αλλα οι προοπτικές του ξεπουλήματος διασταυρώνονται επίσης με την γεωπολιτική αφού η Κύπρος δεν θα έχει πια τοπική συστημική τράπεζα

Η τρίτη διάσταση ήταν θλιβερή: η ιδιωτικοποίηση του Συνεργατισμού… Και το ότι μόνο το ΑΚΕΛ και η αριστερά έκανε εκδηλώσεις διαμαρτυρίας ίσως να ήταν και ιστορικά εκφραστικό. Το ΔΗΚΟ ηγεμόνευσε τόσα χρονιά στον Συνεργατισμό αλλά.. τώρα ήταν αλλού… Η δικαιολογία βέβαια είναι ότι πιέζονται κοκ.

Επί της ουσίας όμως αυτές οι 110,000 με Μη Εξυπηρετούμενα  Δάνεια είναι το σύμπτωμα του πώς  η κρίση ξεκίνησε από τις τράπεζες, αντισταθήκαμε και καταφέραμε να έχουμε παγοποίηση αντί κατάργηση κεκτημένων [και αυτό χάρις στην διαπραγμάτευση Δ. Χριστόφια] και αποτρέψαμε το καθολικό κούρεμα, αλλά

η κυβέρνηση, η οποία ήταν από την αρχή στρατευμένη με την ηττημένη [από το διεθνές κεφάλαιο που αγόρασε τις τράπεζες της] αστική τάξη ουσιαστικά διαχειρίστηκε την αναπόφευκτη ανάκαμψη από την βαθιά ύφεση του 2014-15 με το να επιχορηγεί το κεφάλαιο και να κρατά χαμηλούς του μισθούς. Οπότε και τα μη εξυπηρετούμενα.

Απλώς, δηλαδή, η κρίση μεταφέρθηκε κάτω από την αντένα των δεικτών. Όμως το κοινωνικό πρόβλημα παραμένει. Ειρωνικά, ο Συνεργατισμός στήθηκε για να αντιμετωπιστεί η προηγούμενη μεταφερομένη από τα έξω κρίση των τράπεζων: η κρίση χρεών της δεκαετία του 1920 – με τους τοκογλύφους… Αναπόφευκτα η κοινωνία [το κράτος, αυτήν την περίοδο, ανήκει στην ημετεροκρατία του κεφαλαίου] θα βρει τρόπους συλλογικής άμυνας. Αλλά η κρίση θα υποβόσκει μόλις κάτω από την επιφάνεια. Και μαζί με την εσωτερική κοινωνική κρίση, θα δημιουργηθεί [στο βαθμό του ξεπουλήματος] και μια σημαντική πια εξάρτηση της Κύπρου – που θα κάνει [και τους ελληνοκύπριους πια] να νοιώθουν σαν σε αποικία ξανά: στην εποχή του χρηματιστικού κεφαλαίου δεν θα υπάρχουν κυπριακές τράπεζες για να στηρίξουν αυτόνομα την κοινωνία αν/όταν χρειαστεί…

Περί γεωπολιτικής της ανατολικής Μεσογείου

Κατά τα αλλα στην περιοχή είχαμε την κατάληψη του Αφριν από τον τουρκικό στρατό και τους ένοπλους που μάζεψε από την ηττημένη ισλαμική αντιπολίτευση. Αν και γεωπολιτικά ήταν σαφές ότι δεν υπήρχε πιθανότητα ρεαλιστικής στρατιωτικής αντίστασης από την κουρδική πολιτοφυλακή [χωρίς λ.χ. ίχνος αεροπορίας], εντούτοις στο μόνιμα οξυμένο φαντασιακό του ε/κ εθνικιστικού λόγου, πλανιόντουσαν φαντασιώσεις «ήττας της Τουρκίας» κοκ. Αυτό που απέδειξε το Αφριν ήταν ότι η Τουρκία έχει δύναμη να καθορίζει και την συμπεριφορά των Αμερικανών στην περιοχή – διότι ακριβώς είναι ένας πολύτιμος γεωπολιτικός σύμμαχος…Και όσο ο Ερντογαν το παίζει αυτονομοποιηση αυξάνει τις μετοχές του να είναι κάποιος σύμμαχος του τουρκικού κράτους…Στο εσωτερικό συνεχίζεται η καταστολή με την μορφή του καθεστώτος έκτακτης ανάγκης, αλλα η πιο σημαντική επιτυχία του Ερντογαν ήταν η απόκτηση ελέγχου σε ένα μεγάλο συγκρότημα ΜΜΕ…Σε αυτό δεν καινοτομεί αν δει κάποιος τον έλεγχο των ΜΜΕ και σε δυτικές χώρες η την περιοχή [όπως το Ισραήλ]…Ένα ενδιαφέρον των τελευταίων εξελίξεων ήταν η τοποθέτηση του ηγέτη της τουρκικής αντιπολίτευσης που αφού έκανε κριτική στον Ερντογαν γιατί εμπλακηκε στο Συριακό με τους ισλαμιστές, ουσιαστικά για τωρα φάνηκε να επικροτεί την περιφερειακή συμμαχία Τουρκία – Ιράν – Ρωσία προσθέτοντας και την Συρία…Για την Συρία οι εξελίξεις, και η δέσμευση του Ερντογαν με Ιράν και Ρωσία στο Συριακό, σημαίνει ότι οι κούρδοι έχουν να επιλέξουν την συριακή κυριαρχία η να ρισκάρουν και αλλα Αφριν. Στην περιοχή της Δαμασκού οι κυβερνητικές κοσμικές δυνάμεις φαίνεται να έχουν ανακαταλάβει άνω του 75% του εδάφους στην περιοχή της Γκουτα και ήδη δυο ισλαμικές οργανώσεις δέχτηκαν να αποσυρθούν και να μεταφερθούν στο Idlib.

Στην Ισραήλ φαίνεται να οξύνεται η εσωτερική κρίση με την διαπλοκή Νετανιαχου..  

Οσο για τις ΗΠΑ [ και την στάση τους στα της περιοχής] η εικόνα είναι ασαφής ακόμα. Οσο παράδοξο και αν ακούγεται οι προεκλογικές δηλώσεις Τραμπ [για συνεργασία με την Ρωσία στην περιοχή] ήταν οι πιο λογικές αλλα οι ΗΠΑ ζουν και σε μια πολύ εσωστρεφή κατάσταση…Ο νέος υπουργός εξωτερικών είναι ενάντια στην συμφωνία με το Ιράν, αλλα ο υπουργός άμυνας είναι υπερ…Και για τους αμερικάνους παίζουν και τα εσωτερικά θεάματα σημαντικό ρόλο…

Η κυβέρνηση, στο εσωτερικό της Κύπρου, προσπαθεί να δημιουργήσει την αίσθηση ότι ..κάτι κανει. Αλλα η εικόνα στο εξωτερικό και οι αναπαραστάσεις της δείχνουν μάλλον ότι προσπαθεί να κερδίσει την προσοχή έστω…:

<<Εκπληκτική επικοινωνιακή δουλειά για τις επαφές του ΥΠΕΞ Νίκου Χριστοδουλίδη στη Ρώμη! (α) Οι περισσότερες συναντήσεις έγιναν στο λόμπι ή σε άλλους δημόσιους χώρους του ξενοδοχείου, και κράτησαν μερικά λεπτά. (β) Ειδικά μια φωτογραφία θα μείνει στην Ιστορία: Συνάντηση με ομόλογο γειτονικής μικρής χώρας στον διάδρομο. Λίγο πριν προλάβει ο άλλος να ξεκλειδώσει το δωμάτιο του. Τελικά, όλοι οι τηλεοπτικοί σταθμοί παγκύπριας εμβέλειας είναι «κρατικοί», αφού υπηρετούν το επίσημο αφήγημα, χωρίς ερωτηματικά: Δεν βρέθηκε ούτε ένας που να μην συνοδεύσει τη φωτογραφία με διθυράμβους για την πολυσχιδή διπλωματική μας αποτελεσματικότητα! >> Π. Παυλου