Δελτίο εποχής: Το Στριπ τηζ της διαπλοκής με την λάσπη και η αναζήτηση συμμάχων στην Ιορδανία ενώ η γεωπολιτική περιοχή αλλάζει χωρίς να κοιτάζει την μελαγχολία του λόφου στο Στροβολο

Το περασμένο δεκαπενθήμερο κυριάρχησαν 2 θέματα: η επεκτεινόμενη συζήτηση για την διαπλοκή /διαφθορά [η παραδοχή των ψεμάτων του Δίπλαρου ήρθε να ρίξει νέος φως στις δηλώσεις για το nicos plots κοκ], το αδιέξοδο στο οποίο οδηγείται η Κυπριακή Δημοκρατία με τα εθνικιστικά θεάματα, και την απάθεια/έλλειψη πληροφόρησης/συζήτησης για την πραγματικότητα της γεωπολιτικής της περιοχής.

Όσον αφορά τη διαπλοκή της κυβέρνησης, το nicos plots παραμένει σε εκκρεμότητα. Ο Αναστασιάδης ο οποίος φαίνεται σαφώς να έχει μια επένδυση άνω των 7000 τ.μ. στην περιοχή αν επιτραπεί το προτζεκτ, φαίνεται εμφανώς ότι προσπάθησε να συγκαλύψει και να αποκρύψει στοιχεία, ενώ και η «δέσμευση» του ότι θα δωρίσει το τεμάχιο στο δημόσιο, δεν έχει καμία επίσημη τεκμηρίωση ακόμα. Μοιάζει ως ακόμα ένα «δεσμεύομαι», μια ακόμα φούσκα παραπλάνησης από ένα σκάνδαλο..

Η ομολογία του Δίπλαρου ότι έλεγε ατεκμηρίωτα ψέματα, ως σύμπτωμα των πρακτικών του ΔΗΣΥ

Και καθώς πλανιέται εκείνη η αύρα ήρθε η δημόσια παραδοχή του Δίπλαρου [4 και πλέον χρόνια μετά] ότι έλεγε χυδαία ψέματα, όταν με τόσο θράσος δήλωνε το 2013 [και ενώ ήξερε ότι ήταν οι κόρες του Αναστασιάδη που έβγαλαν χρήματα πριν το κούρεμα] ότι έβγαλαν χρήματα εκτός Κύπρου οι κόρες του… Χριστόφια. Το ψέμα δεν ήταν εμφανώς στιγμιαίο. Ήξερε κάτι που ήθελε να κρύψει και έκανε μια σκόπιμα ψεύτικη αναφορά για να μετατοπίσει το θέμα μέσα από συνειρμούς [κόρες.. προέδρου… άρα..]. Όμως, το θέμα δεν ήταν μια ανοησία/ψέμα ενός βουλευτή. Ήταν η γενικότερη γραμμή του ΔΗΣΥ.

Όταν αποκαλύφθηκε τότε ότι ο Αναστασιάδης δέχθηκε το κούρεμα, και μάλιστα τη χειρότερη του μορφή [καθολικό για όλους – αντί εστιασμένο και άνω των 100,000] το επιτελείο του προεδρικού έκανε ακριβώς τα ίδια: αντί να αποδεχτεί την απόφαση του Αναστασιάδη να προχωρήσει με το κούρεμα [και άρα ότι έλεγε ψέματα πριν] άρχισε να φωνάζει ότι για το κούρεμα υπήρχε ευρωπαϊκή νομοθεσία που… ψηφίστηκε πριν. Δεν μπορούσε προφανώς η κυβέρνηση να ξεχωρίσει αναμεσά σε υπάρχουσα νομοθεσία και ενεργοποίησή της. Και όταν η υπόθεση με τις εκροές του συμπέθερου έβαλε τα θέματα ξεκάθαρα στο τραπέζι [όχι μόνο ήξερε, αλλά οι δικοί του έβγαζαν λεφτά εκτός Κύπρου] τότε άρχισε άλλη επίθεση με την επιτροπή Πική [που υποτίθεται θα διερευνούσε – αλλά νομικά, όπως την διορίσαν σκόπιμα, δεν μπορούσε – και τον συμπέθερο], ενώ ταυτόχρονα τα ελεγχόμενα ΜΜΕ εξαπέλυσαν συντονισμένη επίθεση ενάντια στον Π. Δημητριάδη – τότε γιατί δεν συγκάλυψε τον Αναστασιάδη, και μετά με στόχο την προσπάθεια του να τηρούνται οι κανονισμοί και να αποφεύγεται η διαπλοκή στον τραπεζιτικό τομέα. Βρέθηκε κατηγορούμενη η εταιρεία [και αμερικανική παρακαλώ και όμως όλοι οι δυτικολάγνοι έπαθαν υστερία με στόχο να συγκαλύψουν τις αποκαλύψεις από την έρευνα της] που έκανε έρευνα για τα σκάνδαλα – αντί να εστιαστεί το θέμα στα σκάνδαλα.

Ο Δίπλαρος δεν είναι ένας ανώριμος νεαρός – λειτούργησε ως όργανο της εκστρατείας του ΔΗΣΥ για να αποφύγει τις ευθύνες και να κατηγορεί άλλους… Και τα ψέματα ήταν μέρος της εκστρατείας. Και αυτή είναι η πρακτική του ΔΗΣΥ γενικότερα..

Το σκάνδαλο της διαπλοκής Λοττίδη: ο κουμπάρος και η κουμέρα του..

Και ήρθε σε αυτό το πλαίσιο και η υπόθεση Λοττίδη-Νεοκλέους για να δείξει την πλήρη αχρήστευση, πια, των θεσμών από αυτήν την κυβέρνηση…

Η κ. Λοττίδη διορίστηκε σε μια ξεκάθαρη κίνηση διαπλοκής [εξαγορά εύνοιας από την οικογένεια που ελέγχει την Καθημερινή και άλλα έντυπα] με την οποία διαφώνησε μέχρι και ο Χάσικος [διότι έχει τα δικά του συμφέροντα και ακριβώς για αυτό βλέπει ότι πίσω από την κυρία είναι οι ιδιοκτήτες των ΜΜΕ]. Για μήνες δεν έκανε τίποτα. Ήδη εκκρεμούν καταγγελίες στις οποίες έπρεπε να είχε απαντήσει. Και ξαφνικά, δείχνει μια εξαιρετική σπουδή να διερευνήσει τις συνθήκες κράτησης του κ. Νεοκλέους στο μέλαθρο [μια ήδη σκανδαλωδώς ευνοιοκρατική μεταφορά του κρατουμένου – αλλά αυτό δεν το διερεύνησε η κ. Λοττίδη] και να αποφανθεί ότι ..είναι απάνθρωπες.

Ο άλλος μεταφέρθηκε σπίτι του σχεδόν από την φυλακή ..και είναι απάνθρωπες οι συνθήκες λόγω των καμερών. Ο Νεοκλέους είναι μεγαλομέτοχος στα ΜΜΕ της οικογένειας της, και πρόσφερε υπηρεσίες…Το σκάνδαλο είναι και κωμικό μπροστά στο θράσος – αλλά δείχνει ότι ακόμα και ένας θεσμός ο/η επίτροπος διοίκησης, που κάπως επιβίωσε προηγουμένως, έχει πλέον πλήρως αχρηστεύει. Μια κουμερα φαίνεται να δείχνει προνομιακή ευαισθησία [αφού υπήρχαν άλλες καταγγελίες που δεν διερευνήθηκαν με την χρονολογική σειρά που υποβλήθηκαν] την προνομιακή αντιμετώπιση του κουμπάρου της που καταδικάστηκε σε φυλακή και αποφάνθηκε ότι είναι απάνθρωπο να τον παρακολουθούν στην προνομιακή του διαμονή ως φυλακισμένο. Η συνταγή είναι απλή – διορίζεται ένας ημέτερος και κανει απλά αυτά που βολεύουν την εξουσία και τα κουμπαράτα.… Έτσι το σκάνδαλο της ευνοιοκρατίας παρουσιάζεται τώρα ως ..απάνθρωπη μεταχείριση..

Και σαν μικρή είδηση κυκλοφόρησε επίσης ότι ο κ. Καρούζος, ο δήμαρχος της Αγίας Νάπας αιτήθηκε [ως ημέτερος προφανώς;] κρατική γη για να επεκτείνει το χώρο του υπό ανέγερση ξενοδοχείου της οικογένειας του – ο αρχιεπίσκοπος πήρε αποχαρακτηρισμό αρχαιοτήτων, ο Σιακόλας χαλαρώσεις που τις πούλησε παρακάτω, ο Αναστασιάδης κρύβεται πίσω από το nicos plots [και ας γεμίσει το φράγμα του Κούρρη λύματα..], γιατί όχι και ο Καρούσος…

Αρπαχτή γενικευμενη;..

..ΚΑΙ όπως πάντα τα ελληνικά F16 προετοιμάζουν το έδαφος για τα τουρκικά..

Κατά τα άλλα στην ανακήρυξη του τουρκοκυπριακού wannabe κράτους, πέρασαν και μερικά F 16 της τουρκικής πτέρυγας του ΝΑΤΟ, για να θυμίζουν ότι κάθε ελληνική κίνηση απλώς ευκολύνει την επόμενη τουρκική κίνηση στο παιχνίδι ισορροπιών των εγγυητριών…

Η στρατιωτική διάσταση μπήκε κάπως στη συζήτηση με το θέμα της συμμέτοχής της Κύπρου στο PESCO, ένα στρατιωτικό οργανισμό υπό την Γερμανία [και την Γαλλία] ως ευρωπαϊκή διαφοροποίηση από το ΝΑΤΟ..

Για να κατανοήσει κανείς το νέο πλαίσιο, θα πρέπει να το τοποθετήσει στην ευρύτερη πορεία προς την υπό Γερμανία ΕΕ… Η Γαλλία είχε εισηγηθεί πριν από δεκαετίες την συγκρότηση μιας ευρωπαϊκής στρατιωτικής αυτονομίας – και είχε μάλιστα και δικά στης πυρηνικά, ενώ αυτή η αυτονομία στο πλαίσιο της δύσης, ονομάστηκε και «γκωλισμός». Αντικατόπτριζε ένα ευρύτερο ρεύμα διχασμού στην ίδια την Γαλλία για τη σχέση υποτέλειας προς τις ΗΠΑ. Όμως μέχρι να φτάσει στην σημερινή ΕΕ, η διαδικασία άλλαξε ηγεμονική φιγούρα. Η Γερμανία χρησιμοποίησε την κρίση από το 2008 για να αναδειχθεί ηγεμονική [οδηγώντας ταυτόχρονα την ΕΕ σε πολλαπλές κρίσεις νομιμότητας και οικονομικής συγκρότησης]. Ήδη η αποσύνθεση της δυτικής ηγεμονίας στον πλανήτη οδηγούσε σε μια αυτονόμηση – το 2003 λ.χ. οι βασικές χώρες της ΕΕ δεν συμμετείχαν στην εισβολή στο Ιράκ. Τώρα η άνοδος της Γερμανίας οδήγησε σε αποχώρηση και τη Βρετανία [το Brexit είχε σαφώς και άλλους λόγους, αλλά η σκιά της γερμανικής ηγεμονίας ήταν μια βασική αιτία] η οποία ήταν ο βασικός αντίπαλος της ιδέας για ευρωπαϊκή αυτονόμηση στρατιωτικά. Η Γαλλία, έχοντας πάντα αποικιακές νοσταλγίες, ήθελε μια δύναμη που να μπορεί να παρεμβαίνει εξωτερικά. Η Γερμανία, όμως, η οποία προσπαθεί να συσπειρώσει την πραγματική Ευρωπαϊκή Ένωση υπό την Γερμανία σε ένα σκληρό πυρήνα, μάλλον προτιμά την αρχική εσωτερική συγκρότηση. Άλλωστε όσον αφορά στη Γερμανία, η αντιπαράθεση με την Ρωσία είναι κάπως αγγλοσαξωνική και ολίγον γαλλική. Οπότε είναι μια κίνηση προσεγμένη – και στα πλαίσια των αντιδράσεων στην αμερικανική αυτονομία του Τραμπ.. Πάντως μια σειρά από άλλες χώρες αρνήθηκαν συμμετοχή [Δανία, Πορτογαλία, Μάλτα, Ιρλανδία – 3 χώρες του νοτου-περιφερειας, και 1 του κεντροευρωπαϊκού άξονα, αλλα η τελευταία με τάσεις αυτονόμησης]

Αναζητώντας εξάρτηση… η οποία οδηγεί αναπόφευκτα στην εξάρτηση από την επιρροή της Τουρκίας

Η Κύπρος κατέληξε σε αυτό το σχήμα εν μέρει, διότι αν ήθελαν να πιέσουν κάπως τον Αναστασιάδη, αυτό είναι εύκολο με τις τόσες εκκρεμότητες που έχει. Το βασικό ζήτημα για την Κύπρο πέρα από την ηθική [και των συνεπειών] συμμετοχής σε ένα στρατό που μπορεί να βρεθεί αύριο να κανει ότι κάνουν οι Αμερικανοί ως κατοχικός στρατός σε διάφορες χώρες από τις οποίες αποχωρούν τώρα πια, είναι η σχέση με τη Ρωσία αλλά και τον περίγυρο. Στην εθνικιστική/απορριπτική φαντασίωση, η μη-συμμετοχή της Τουρκίας [αφου δεν είναι μελος της ΕΕ] θα μπορούσε να είναι βοηθητική. Αλλά είναι η ίδια αυταπάτη με την ελληνική στήριξη:

το ευρωπαϊκό μόρφωμα θα είναι [αν λειτουργήσει] ένα είδος συνεργάτης με το ΝΑΤΟ. Άρα, για να παραφράσουμε τον Τ. Παπαδόπουλο, ο λοχαγός της δυτικής συμμαχίας στην περιοχή ήταν και θα είναι η Τουρκία. Και η Κύπρος θα εξαρτάται από χώρες που εξαρτώνται από την Τουρκία πολλαπλά για γεωπολιτικούς λόγους στην περιοχή. Οπότε η φαντασίωση ότι η Γαλλία ή οποιαδήποτε χώρα θα διακινδυνεύσει τα συμφέροντα της για τους ελληνοκυπρίους ή για ένα δικηγόρο υπόπτων διασυνδέσεων από την Λεμεσό που έτυχε να είναι πρόεδρος, είναι κωμική..

Σε μια πρόσφατη [Σαββατο 18/11] δημοσίευση του Πιμπίσιη στο Φιλελεύθερο ανακοινώθηκε και συνάντηση με τους υπουργούς άμυνας Αιγύπτου και Ιορδανίας.. Μιας χώρας τόσο εξαρτώμενης που σύμφωνα με δημοσίευμα των Ταιμς[1] αρνήθηκε άσυλο στορ Χαρίρι... Κατά τα άλλα, η Ιορδανία συζητά για μεταφορά νερού από την Τουρκία... Αλλά στην «αστοσιά, φελά τζιαι το χαλάζιν» - προεκλογικά... Βοηθά σαν «περιφερειακή.. δύναμη».. Σε τέτοιο επίπεδο είναι πια η προβολή τοπικών συμμαχιών...

Η αβεβαιότητα με τη Ρωσία

Η σχέση με τη Ρωσία μπαίνει επίσης σε περίοδο αβεβαιότητας. Αν η Γερμανία καταφέρει να αυτονομηθεί και να φτιάξει ξανά τις σχέσεις με την Ρωσία, τότε η συμφωνία PESCO θα είναι αδιάφορη. Αν όμως η PESCO χρησιμοποιηθεί από τη δύση ενάντια στην Ρωσία, οι επιπτώσεις και με δεδομένη τη σημαντική θέση της Ρωσίας στην περιοχή, θα είναι σημαντικές για τους ελληνοκύπριους… κινδυνεύουν με περισσότερη απομόνωση από την ήδη διευρυνομενη απομόνωση τους..

Η Κύπρος μπαίνει σε μια εισήγηση για ένα οργανισμό εξάρτησης – αν και όταν λειτουργήσει…

Η αβάσταχτη μοναξιά της ΑΟΖ

Για να κατανοήσει κάνεις την εξάρτηση, η κατάσταση με την ΑΟΖ είναι η πιο αποκαλυπτική. Αυτή την στιγμή η Τουρκία διεκδικεί μια ΑΟΖ, η οποία φτάνει μέχρι την Πάφο δυτικά, ενώ ανατολικά ελέγχει και πάλι την ΑΟΖ με σύνορο την Συρία και τον Λίβανο..΄Η Συρία ανήκει στο μπλοκ των νικητών του πολέμου [ανάλογα και η πλειοψηφία στον Λίβανο όπως φαίνεται από τις πρόσφατες εξελίξεις] και παρά το ότι η Τουρκία ήταν μέχρι το 2015 με τους ηττημένους σήμερα, άλλαξε θέση και είναι μέρος των.. εγγυητών της νέας ισορροπίας μαζί με το Ιράν και τη Ρωσία. Άρα ακόμα και αγωγούς να θέλει να κάνει η Τουρκία θα μπορούσε να τους περάσει κάπως από τα ανατολικά- στα όρια της Συριακής ΑΟΖ και πιο κοντά στο Λίβανο. Οι ελληνοκύπριοι, όμως, δεν έχουν πια διέξοδο ή συμμάχους. Η Αίγυπτος έχει το δικό της φυσικό αέριο, το Ισραήλ περιμένει να φτιάξει σχέσεις πάλι με την Τουρκία [ήδη οι επενδύσεις του στη βόρεια Κύπρο είναι σαφείς για το διπλό παιχνίδι που παίζει και το ισραηλίτικο κεφάλαιο και οι ευρύτεροι μηχανισμοί]… Και φυσικά κανένας δεν θα ρισκάρει τη σχέση με την Τουρκία για να πάρει τη θέση της Κύπρου στρατιωτικά, αν και όταν η Τουρκία αποφασίσει, παραβιάζεται κάποιο μέρος της ΑΟΖ που διεκδικεί και η ίδια. Και έτσι, όλα παγώνουν, όπως στο Αιγαίο..

Τα σενάρια των ηττημένων και η αδυναμία της κυβέρνησης να κατανοήσει πως έχει φέρει τη χώρα σε μια κατάσταση να είναι περικυκλωμένη χωρίς ρεαλιστική συμμαχία η βοήθεια..

Η κρίση με την απαγωγή ουσιαστικά του πρωθυπουργού του Λιβάνου από την Σαουδική Αραβία δεν έπαιξε ως σαουδαραβική κίνηση, αλλά γενικά η Σαουδική Αραβία μετά την ήττα στους πολέμους μετά το 2011, αναζητεί τρόπους σταθεροποίησης των δικτύων της που δεν ..είναι πια συνεκτικά… Όταν ο Χαρίρι συναντά χαρούμενος Ιρανούς, τί να πει η Ριάντ; Τον καλεί εσπευσμένα στην Σαουδική Αραβία, και του υποβάλει να παραιτηθεί με δήλωση σε σαουδαραβικό κανάλι… Και όλα δείχνουν ότι έχει συλληφθεί… Και υπάρχει μετά και το θέμα των εσωτερικών εξελίξεων στην Σαουδική Αραβία. Οι εκκαθαρίσεις με πρόσχημα τη διαφθορά έχουν φυσικά ως στόχο το ξαναμοίρασμα της πίτας της βασιλικής περιουσίας. Αλλά αυτή η αναδιανομή και εκκαθάριση μπορεί να βγάλει και ..κυπριακές άκρες στην επιφάνεια. Έτσι και αλλιώς, η Σαουδική Αραβία ήταν ο άτυπος σύμμαχος της νυν κυβέρνησης. Μαζί βέβαια με το Ισραήλ… Έχασαν και οι δυο. Και για αυτό και η διευρυνόμενη απομόνωση, αλλά και η αδυναμία κατανόησης [από την κυβέρνηση] του τί συμβαίνει ακριβώς διπλά μας…