Καιρός για καρναβάλια; Ο Αναστασιάδης βγάζει την μάσκα

Περιχαρής ο κατ' εξοχήν εκφραστής της διχοτόμησης Φιλελεύθερος, βγάζει στο πρωτοσέλιδο του τον κ. Αναστασιάδη να αναγγέλλει ότι οι ευθύνες της κατάρρευσης των συνομιλιών βαρύνουν εξ ολοκλήρου την τουρκική πλευρά.

Την περασμένη Κυριακή, στο ίδιο σημείο με τα ίδια μεγάλα γράμματα ανάγγελλε την κατάρρευση των συνομιλιών. Ο Πολίτης αναφέρεται στο «χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου». Χιλιάδες οπαδοί του ΑΠΟΕΛ σχημάτισαν στην κερκίδα την ελληνική σημαία με την Κύπρο της κκελές τους στο κέντρο. Είναι η λαϊκή (;) αντιστοιχία με το βουλευτικό ψήφισμα της Αγίας Οικογένειας, είτε με ναι, είτε με αποχή. Αυτή η αντιστοιχία έχει δύο διαστάσεις: η μια αφορά στο περιεχόμενο του ψηφίσματος ( δεν ξεχνούμε την Ένωση ) και η άλλη την διήθηση  ανάμεσα στο ΕΛΑΜ και τα άλλα κόμματα της δεξιάς των λεγόμενων Οικολόγων και των λεγόμενων Σοσιαλδημοκρατών συμπεριλαμβανομένων. Για να δώσουμε μία αίσθηση της ηθικής κατάπτωσης, αρκεί να αναφέρουμε ότι στην Ελλάδα ότι και να προτείνει η Χρυσή Αυγή (εθνεγερτικό συνήθως) θα μείνει στο περιθώριο από ανακλαστική αντίδραση έναντι του φασισμού ακόμα και από την Νέα Δημοκρατία.

Η οικογένεια είναι αγία, όχι μόνο γιατί θα θέλαμε να υπενθυμίσουμε την εμβληματική φράση - τίτλο της αριστερής βιβλιογραφίας, αλλά και για να τονίσουμε τον συνεκτικό κρίκο της αγίας συμμαχίας που είναι το εκκλησιαστικό κεφάλαιο, αλλά και την ηθική της στάθμη, όπου ο σκοπός της διχοτόμησης αγιάζει τα μέσα.

 Σε μια περιοχή και σε μια περίοδο που ο θρησκευτικός φονταμενταλισμός αποτελεί κυρίαρχη τάση η συνεχής διολίσθηση τόσο στην Τουρκία όσο και σε μας προς αυτή την κατεύθυνση  αυξάνει τους κινδύνους ανάφλεξης. Το ενιαίο αμυντικό δόγμα με την Ελλάδα μπορεί από στρατιωτικής πλευράς να είναι « αγέρας κοπανιστός» ως είπε και ο γηραιός Μητσοτάκης αλλά από πολιτικής πλευράς διασυνδέει τα προβλήματα Ελλάδας Τουρκίας στο Αιγαίο και κατά συνέπεια τα Ίμια για παράδειγμα με το Κυπριακό. Όπως δείχνει και η πολιτική μας Ιστορία πλέον με σαφήνεια η Κύπρος είναι το ελληνικό ατού που σκαρτάρει πρώτο το όποιο ελληνικό κράτος υπήρξε μέχρι στιγμής.

Σε ότι αφορά στις ευθύνες της Τουρκίας ή της τουρκοκυπριακής πλευράς ο πλέον ακατάλληλος για να τις καταδείξεις είναι ο Ελληνοκύπριος πρόεδρος.

Τις ευθύνες είναι άλλοι τρίτοι που θα τις κατανέμουν και αυτές είναι που θα έχουν, αν και όσο θα έχουν, κάποιες συνέπειες. Αυτό, όμως, που μας δείχνει με σαφήνεια η εμπειρία του 2004 είναι ότι ένα τουλάχιστον μέρος, αν όχι ολόκληρη η πολιτική ελληνοκυπριακή ηγεσία δεν σκοτίζεται πλέον και πολύ για την επίρριψη ευθυνών από το λεγόμενο διεθνή παράγοντα.

Αντίθετα, όσο οι ευθύνες βαραίνουν την ελληνοκυπριακή πλευρά, τόσο θα αναβαθμίζεται το τουρκοκυπριακό κράτος και τόσο θα δυσκολεύεται η λύση.

Όπερ εστί το πραγματικό ζητούμενο: η διατήρηση, δηλαδή, της Κυπριακής Δημοκρατίας υπό ελληνοκυπριακό έλεγχο. Αυτό υπέγραψε και εγγράφως ο Τάσσος Παπαδόπουλος και ο Γιώργος Λιλλήκας που αναγνώρισαν ότι η Τουρκία είχε δείξει καλή θέληση το 2004. Μένει ως εκρηκτική λεπτομέρεια η ΑΟΖ και τα γκάζια. Αλλά δεν θα ήταν καθόλου απίθανο να δούμε τουρκικών συμφερόντων κοινοπραξίες με εταιρείες εκμετάλλευσης των κυπριακών (ελληνοκυπριακών) υδρογονανθράκων. Εκτός από την προσέγγιση Ρωσίας, Τουρκίας, Ισραήλ Τουρκίας φαίνεται και μια προσέγγιση της μη ευρωπαϊκής πλέον Βρετανίας με την Τουρκία.

Ένα σημείο που ευρέως αφήνεται να διαχέεται είναι ότι οι εκλογές δεν ευνοούν την πολιτική λύσης και ότι το εκλογικό κλίμα ευνοεί τον απορριπτισμό. Πρόκειται για μια ανοησία, η οποία έχει επαναληφθεί πολλές φορές και γίνεται πιστευτή χωρίς συζήτηση. Στην πραγματικότητα πρόκειται για ένα μασκάρεμα της προεκλογικής συζήτησης, διότι κόμματα ή μεγάλα κομμάτια τους που θέλουν λύση προσπαθούν να μοιραστούν ένα μικρότερο μέρος του εκλογικού σώματος. Το κόμμα ή ο συνασπισμός που θα παίξει το αντιπολεμικό συμφιλιωτικό χαρτί, θα νικήσει άνετα φθάνει να μιλήσει την γλώσσα της ειλικρίνειας και της πολιτικής ευθύτητας.

Είναι διάφοροι που  υποστηρίζουν  ότι είναι πιθανόν ο Αναστασιάδης να μαγείρεψε το ψήφισμα στην Βουλή με το ΕΛΑΜ για να μπλοκάρει τις συνομιλίες. Όσοι και όσες παρακολουθείτε την στήλη, γνωρίζετε πολύ καλά ότι ποτέ δεν θεωρήσαμε την λύση ως ειλικρινή επιδίωξη της κυβέρνησης και ούτε ενδεχομένως πλέον της τουρκοκυπριακής πλευράς, αν και αυτή έχει στα υπέρ της το 2004. Η εντύπωση όμως που έχουμε είναι ότι η «ενωτική υπενθύμιση» δεν βολεύει καθόλου τον κ Αναστασιάδη και μάλλον θα γίνει σύντομα εμφανές από αντιδράσεις εκτός Κύπρου. Ήδη η τουρκική εξωτερική διπλωματία περιφέρει το ψήφισμα στο διεθνή χώρο ο οποίος δεν είναι εύκολο να βρει μια λογική εξήγηση για αυτή τη συμπεριφορά από τη Βουλή ενός  κράτους που καμώνεται το ανεξάρτητο. Ο ίδιος ο Αναστασιάδης όμως, που το καταδίκασε, δεν μπορεί να καταλάβει ούτε την σημασία που του δίνει η τουρκοκυπριακή πλευρά αλλά ούτε και την οργή πολλών Ελληνοκυπρίων. Κι' αυτό για δύο λόγους. Πρώτον η ίδια η ζωή του κυρίου Αναστασιάδη είναι ένα ατέλειωτο μασκάρεμα ανάμεσα στην φουστανέλα και το παντελόνι

Ευτυχώς, δεν μας επιτρέπεται πλέον να καταφεύγουμε σε σεξιστικές παρομοιώσεις διότι οι αναγνώστες και οι αναγνώστριες της Δέφτερης Ανάγνωσης θα θυμώσουν πιο πολύ μαζί μας, παρά με την Αγία μας Οικογένεια.

Τώρα τι μπορεί να κάνει και τι να εξηγήσει προς τα έξω. Ότι η Κυπριακή Βουλή, ενός ανεξάρτητου κράτους μέλους του ΟΗΕ και τις ΕΕ, είναι ένα μάτσο καημένοι; Ότι αυτή η Βουλή αντιπροσωπεύει  και του Τουρκοκύπριους ή έστω τους Ανεξαρτησιακούς Ελληνοκύπριους; Τι βουλεύονται επιτέλους αυτοί οι βουλευτές; Είναι όλοι τους Κουλίες; Ουσιαστικά το κόμμα του τον άφησε εκτεθειμένο.

Γράφοντας αυτά δεν θέλουμε να πούμε ότι δεν ήθελε να διακόψει τις συνομιλίες. Αλλά θα ήθελε να βρει  λόγο που να τον εκθέτει λιγότερο. Ότι προσπαθεί από το Μοντ Πελεράν με τις εγγυήσεις, την ανάμιξη του Κοτζιά κλπ.

Δεν θα είναι απίθανο σε μερικά χρόνια να δούμε και κόμματα να υποστηρίζουν την προσάρτηση της ΚΔ στην Ελλάδα, ως εθνική απάντηση στην προσάρτηση των κατεχομένων  στην Τουρκία.

Η πρόσφατη εκδήλωση διαμαρτυρίας μπροστά από τη Βουλή δεν είχε πολύ κόσμο. Ήταν, όμως, παρούσες οι ηγεσίες των Τουρκοκυπρίων δασκάλων και καθηγητών μέσης. Αυτή η Βουλή θα μας κάνει τακτικά ρεζίλι. Πρέπει να αναπτύξουμε ένα κίνημα αγανακτισμένων αγανακτισμένων αν θέλουμε να διασώσουμε κάποια αξιοπρέπεια στη χώρα των μαρτύρων και των αγίων.