It is official… Τώρα έχουμε και καταδίκη του συμβούλου έκδοσης του Πολίτη για παραπλανητικό δημοσίευμα από την Επιτροπή Δημοσιογραφικής Δεοντολογίας: Μετά τη δικαστική καταγραφή της λογοκρισίας με χρηματικό/διαφημιστικο αντίτιμο από την Τράπεζα Κύπρου το 2009, ο Πολίτης και ο Σύμβουλός του, καταγράφονται και επίσημα για παραπλάνηση [και ντε φακτο εκστρατεία λάσπης] ενάντια στον Β. Ζαννέτο… [ή πως έκανε προεκλογική του ΔΗΣΥ ο κ. Διονυσίου, ή πώς κατασκευάζεται η λάσπη ως « δημοσιογραφία» [;], ως «είδηση» [;], ή ως εμπάθεια [;]..]

«Η Επιτροπή αποφάσισε ότι υπό το φως των δεδομένων που τέθηκαν ενώπιόν της υπήρξε παραβίαση της πρόνοιας του άρθρου 1 του Κώδικα περί ακρίβειας των πληροφοριών, με τη δημοσίευση ανακριβών πληροφοριών για την κυριότητα του κτήματος.»

Καθώς πλησίαζαν οι εκλογές, ο Πολίτης, ο οποίος λειτουργεί πλέον ως συγκαλυμμένο όργανο του ΔΗΣΥ, φαίνεται ότι ανέλαβε να συμμετάσχει στην προεκλογική μέσω εκστρατειών Μετατόπισης. Αυτές οι πρακτικές λειτουργούν σαν στρατηγικές αλλαγής ατζέντας [από υπαρκτά θέματα, σε αλλα που συμφέρουν αυτούς που τα κατασκευάζουν] μέσω αυτού που ονομάζεται «λάσπη» στον δημόσιο λόγο [δαιμονοποιηση], και των ανάλογων παραπλανήσεων. Η εφημερίδα Πολίτης φαίνεται να ειδικεύεται σε αυτές τις πρακτικές τα τελευταία χρόνια, αλλα το φαινόμενο έχει προϊστορία στην κυπριακή Δημόσια Σφαίρα. Τα τελευταία χρόνια πάντως το φαινόμενο της Μετατόπισης με ένα κοκτέιλ λάσπης και παραπλανήσεων, χρησιμοποιήθηκε έντονα μετατρέποντας για ένα διάστημα την Δημόσια Σφαίρα σε χώρο διασυρμού ανθρώπων με κίνητρα που φαίνονταν να είναι το όφελος των επιχειρήσεων που ονομάζονται ΜΜΕ – και των προεκτάσεων αυτών των συμφερόντων στην πολιτική και αλλού…

Ο παραπονούμενος ανέφερε ότι είναι συνδεδεμένος με σχέσεις οικογενειακής φιλίας με την οικογένεια Βενιζέλου Ζαννέτου και αντιλήφθηκε ότι «ο κύριος Διονυσίου δεν σέβεται το δικαίωμα μου για έγκυρη, αντικειμενική και ολοκληρωμένη πληροφόρηση, παραβιάζοντας το πρώτο άρθρο του κώδικα που αναφέρει ότι «Τα Μ.Μ.Ε. μεριμνούν ώστε να μη δημοσιεύονται ανακριβείς, παραπλανητικές, φανταστικές ή διαστρεβλωτικές της αλήθειας ειδήσεις, πληροφορίες ή σχόλια».

Και αυτό, όπως ανέφερε, γιατί είναι σε θέση να γνωρίζει ότι «δεν διαθέτει «επαύλεις» με «πισίνες» σε ένα «απέραντο κτήμα» αλλά ένα σπίτι, το οποίο κτίστηκε σε περιουσία η οποία ήταν κληρονομιά της γυναίκας του και το εκμεταλλεύεται σαν τουριστικό υποστατικό ενοικιάζοντας το σε τουρίστες».

Το προεκλογικό πρόβλημα του ΔΗΣΥ και η μεροληπτική αναπαράσταση των πολιτικών σχέσεων των υπόπτων

Ο ΔΗΣΥ είχε πρόβλημα τότε, την ανοιξη του 2016, διότι ο δήμαρχος Λάρνακας, τον οποίον εξέλεξε και στήριζε το κόμμα, συνελήφθει και του απαγγέλθηκαν κατηγορίες ανάλογες του κ. Βέργα στην Πάφο. Αλλά ο Λουρουτζιάτης ήταν ημέτερος των κυβερνώντων, και έτσι το θέμα έπεσε στα μαλακά στην πλειοψηφία των ΜΜΕ.. Μια δυο αναφορές ως κύρια είδηση, αλλά και τότε καμιά αμεση αναφορά στο ότι ήταν δήμαρχος του ΔΗΣΥ.. Όταν, όπως θα δούμε παρακάτω, το συνεργείο θεαμάτων του ΔΗΣΥ [ας το ονομάσουμε έτσι] έφερε τον κ. Λώλο για το κυρίως μενού της απόπειρας Μετατόπισης, ακόμα και ένας συνταξιούχος, αναφερόταν σαν «στέλεχος του ΑΚΕΛ», έστω και αν η μόνη σχέση του με την Αριστερά ήταν η ΠΕΟ.. Αλλά το όλο θέμα ήταν να αναφερθεί το ΑΚΕΛ… Και ανάλογα, σαν συγκριτικό παράδειγμα, δεν αναφερόταν ποτέ η σχέση Λουρουτζιάτη με το ΔΗΣΥ..

Είναι θεωρία συνομωσίας ή τεκμήρια που κάποιοι προσπαθούν να λογοκρίνουν/περιθωριοποιήσουν;

Θα μπορούσε να πει κάποιος ότι η υποψία ότι το θέαμα Λώλου το κατασκεύασε η κυβέρνηση με τα δικτυα ελεγχου της στα ΜΜΕ, ανήκει στις «θεωρίες συνομωσίας». Ο Ν. Τσόμσκι [ο οποίος ως απόμακρο θέαμα φαίνεται ότι αρέσει και στους κύπριους δημοσιογράφους] έχει εξηγήσει αρκετές φορές ότι αυτό είναι μια τυπική στρατηγική των ενόχων [της εξουσίας που χειραγωγεί] να προσπαθεί να περιθωριοποιήσει [και αρα να λογοκρινει] μια λογική ερώτηση, και τη σχετική εξέταση των τεκμηρίων. Ας δούμε, λοιπόν, τα τεκμήρια.

..Ένα συγκριτικό ιστορικό παράδειγμα

Ο κ. Διονυσίου έχει μια προϊστορία σε θέματα συγκάλυψης. Όπως κατατέθηκε στο δικαστήριο για την υπόθεση της Τράπεζας Κύπρου, είχε λογοκρίνει κείμενα/στηλη του Μ. Ολυμπιου το 2009, γιατί διαμαρτυρήθηκε ο Α. Ηλιάδης [τότε επικεφαλής της Τράπεζας Κύπρου και νυν κατηγορούμενος στη δίκη] ο οποίος ως αντάλλαγμα για τη λογοκρισία που απαιτούσε, κρατούσε και ένα καρότο 50,000 ευρώ, ως υπόσχεση διαφημιστικού πακέτου. Κατά τα συνηθισμένα ήθη και έθιμα λογοκρισίας της πλειοψηφίας των κυπριακών ΜΜΕ, το θέμα συγκαλύφθηκε – στο βαθμό που δημοσιοποιήθηκε ήταν στις εσωτερικές σελίδες, και φυσικά χωρίς το θέμα της συναλλαγής ως κύριο. Τα ΜΜΕ είναι και αυτά ένα πλαίσιο που αυτοσυγκαλύπτεται, μπορεί να πει κάποιος. Όταν, λοιπόν, η Δ.Α. δημοσιοποίησε το θέμα ακριβώς γιατί είναι ένα σημαντικό τεκμήριο-παράδειγμα της συναλλαγής ΜΜΕ και Τραπεζών, ο κ. Διονυσίου σε ένα ξέσπασμα οργής γιατί ..δεν συγκαλύψαμε τη σαφή είδηση-ντοκουμέντο, έριξε και απειλές… νομίζωντας ότι στην ομάδα συμμετείχε συγκεκριμένο άτομο.. Απειλούσε μέχρι και την ..οικογένεια.. Και η απειλή είχε σαφώς να κάνει με κάτι που ξέρει να κάνει καλά ο Πολίτης. Να δαιμονοποιεί. Αυτό τον μηχανισμό φαίνεται να τον χρησιμοποιεί..για διάφορα συμφέροντα και με διαφορα κινητρα. Και προφανώς, ο ΔΗΣΥ ανήκει σε αυτά. Και ο κ. Διονυσίου χειρίζεται και τέτοια θέματα, όπως δείχνει η υπόθεση της Τράπεζας Κύπρου.

Η προειδοποίηση «έρχεται ο Μπόμπολας» ως προετοιμασία για το θέαμα του πρωτοσέλιδου με ψευδογεγονός με τον Τάσσο και τον Μπόμπολα [με «τεκμήριο» την αναπαραγωγή πληροφοριών από τον Πολίτη] και το θέαμα Λώλου

Σε αυτό το πλαισιο, σε ένα φαινομενικά ανύποπτο σχόλιο, που έμοιαζε με κιστιμένη αντίδραση συναγερμικού σε ένα πείραγμα [για τον Λουρουτζιατη] από μια ακελική στο ιντερνετ, ο κ. Διονυσιου έριξε, με τον τόνο των απειλών του φθινοπώρου, την ατάκα ..έρχεται ο Μπόμπολας.. Και ακολούθησαν δυο ενδιαφέρουσες πορείες γεγονότων: από την μια υπήρξε μια σειρά δημοσιεύσεων [και στο facebook και τον κυριακάτικο Πολίτη, όπου γράφει ο κ. Διονυσίου και φαίνεται να λειτουργεί και ως μελος της αρχισυνταξιας] που άρχισαν να εισηγούνται ότι ο κ. Β. Ζαννέτος.. είχε επαύλεις στο Λατσί.. Και από την άλλη, ξεκίνησε ένα ντελίριο υποβολών [και με πρωτοσέλιδα θεάματα] για το σκάνδαλο ΧΥΤΑ/ΧΥΤΥ με εμφανή στόχο να μετατοπιστεί η έμφαση από τον ΔΗΣΥ [μεσω Λουρουτζιατη αλλων και αλλων «συνεργαζομενων» υποπτων] σε άλλους..Η στρατηγικη της Μετατοπισης..

Το αποκορύφωμα [ισως και εκφραστικό και μιας εκδικητικής εμμονής του Πολιτη [του Διονυσίου;] με τον Τάσσο Παπαδόπουλο – ενδεχομένως και για το σχόλιό του για «περιρρέουσα» ατμόσφαιρα όσον αφορά τις χρηματοδοτήσεις ΜΜΕ την τότε περίοδο] ήταν το πρωτοσέλιδο ότι ο Μπόμπολας και ο Τάσσος είχαν κάνει συνάντηση και είχαν καποια εμπλοκή στις μίζες… Το τεκμήριο ήταν κωμικό. Ένας δήμαρχος ξαφνικά ανασύρθηκε από την τοπική του δραστηριότητα, και λες και του ανατέθηκε αποστολή, άρχισε να γυροφερνει τα καναλια κα τα ΜΜΕ και να λέει ότι έχουν και άλλοι εμπλοκή στο σκανδαλο ΧΥΤΑ/ΧΥΤΥ και αναφερόταν σε πολιτικούς.. Φαινόταν από τότε, αλλά και σήμερα [οπου αποσυρθηκε ο κ. Φαιδων από την παγκυπρια κυκλοφορια το ιδιο ξαφνικα, όπως εμφανιστηκε] είναι κραυγαλέα εμφανές ότι η θεαματική περιβολή του κ. Φαίδωνος από παγκύπρια ΜΜΕ τότε ήταν μέρος της προεκλογικής εκστρατείας του ΔΗΣΥ.. Το δημοσίευμα του Πολίτη ήταν το αποκορύφωμα της κωμωδίας – ο Φαίδωνας είπε για συναντήσεις του Τάσσου και όταν ρωτήθηκε πού τα ήξερε, είπε ότι τα έμαθε από ένα δημοσιογράφο του Πολίτη. Δηλαδή έμαθε κάτι από τον Πολίτη, σχεδόν σαν μαθητής, μετά το απάγγειλε πίσω πειθήνια, και ο Πολίτης έβαλεν την είδηση που είχε κατασκευάσει πρωτοσέλιδο; Στην ιστορία της δημοσιογραφίας τέτοιες πρακτικες [κατασκευης ειδησεων/ «γεγονοτων» με στοχο την αναμεταδοση τους παρα την πληροφορηση για μια υπαρκτη/αυθεντικη ειδηση/γεγονος] ονομάστηκαν, από το Daniel Boorstin, «ψευδογεγονότα».

[…το πρώτο άρθρο του κώδικα.. αναφέρει ότι «Τα Μ.Μ.Ε. μεριμνούν ώστε να μη δημοσιεύονται ανακριβείς, παραπλανητικές, φανταστικές ή διαστρεβλωτικές της αλήθειας ειδήσεις, πληροφορίες ή σχόλια».]

Και μετά ήρθε ο κ. Λώλος, του οποίου φαινεται να είχαν υποσχεθεί, ότι όπως έγινε και στην Πάφο με το ΣΑΠΑ, θα τον απάλλασαν [το κυβερνητικό επιτελείο μέσω προσβάσεών του στο δικαστικό και στο παραδικαστικό κύκλωμα – που εκπροσωπούσε ο Ρίκκος τοτε] όπως απαλλαξαν και αλλους από την Ελλαδα, που ειπαν αυτά που ηθελαν..οι ανακριτες..και ο Ρικκος. Και έτσι μετά από 20 χρόνια στην Κύπρο ξαφνικά θυμήθηκε ότι έδωσε εισφορά 25,000 στο ΑΚΕΛ. Ήταν και πάλιν κωμικό – εκτός και αν κάποιος εννοούσε ότι το ΑΚΕΛ πρέπει να αποκλείεται από εισφορές…Καμία άλλη εισφορά που έχει κάνει σε κόμματα, οργανώσεις κοκ, δεν φαίνεται να διερευνήθηκε η τέλος πάντων δεν διέρρευσε. Και μόνο το κύκλωμα των επιλεκτικών διαρροών σε κάποια άλλη χώρα θα ήταν ντε φάκτο τεκμήριο ότι η κυβέρνηση είχε στήσει δίκτυο από την ανακριτική ομάδα στις αρχισυνταξίες των ΜΜΕ και προωθούσε συγκεκριμένα σενάρια υποβολής…Δίκες δια του τυπου..Περα από τις συνεχείς διαμαρτυρίες του κ. Κληριδη για αυτό το "παρακράτος" [πως αλλιώς να το ονομάσεις;] των διαρροών, το κυπριακό δικαστικό σύστημα δεν φαίνεται να έχει αντιδράσει σε αυτό το θέαμα..

Αλλά ΄πρακτικά το όλο σκηνικό είχε ως στόχο να αφήσει .. σκιά [όπως την ονομάζουν οι των επιτελείων λάσπης]...

Και ξαφνικά, θυμήθηκε [;] τον Βενιζέλο, άκουσε κάπου για επαύλεις και χωρίς καν να ρωτήσει έστω τυπικά, έφτιαξε ένα ολόκληρο παραμύθι, βασισμένο σε μύθο και φαίνεται να πρώτο-δημοσιοποίησε ο κ. Διονυσίου

Σε αυτήν την εκστρατεία να αφεθούν προεκλογικές σκιές ενάντια στην αριστερά για να κατασκευαστεί Μετατόπιση από τα σκάνδαλα του ΔΗΣΥ, ο κ. Διονυσίου δεν συμμετείχε απλά στην εκστρατεία μέσω του κυριακάτικου Πολίτη. Ανέλαβε, θα μπορούσε να πει κάποιος [όπως φαίνεται από την πρακτική των ημερών] και την άλλη εκστρατεία – να επαναφέρει τη Δρομολαξιά, σαν σκιά, και να ρίξει και άλλη λάσπη. Έτσι, ακολουθώντας την ίδια πρακτική που εφάρμοσε για τον Μπόμπολα-Λώλο άρχισε να γράφει για ... επαύλεις στο Λατσί... Η συμπαραδήλωση ήταν σαφής: ο Βενιζέλος τα πήρε [από τη Δρομολαξιά] και αγόρασε/ έφτιαξε επαύλεις, και ο Χριστόφιας [άλλη υστερική εμμονή του κ. Διουνσίου, σχεδόν ψυχαναλυτικής καταβολής] το ήξερε και δεν έκανε τίποτα

«Σκεφτείτε μόνο την αναλογία: Θα έκανε ποτέ κάτι τέτοιο ο Δημήτρης Χριστόφιας; Θα έβαζε τον Ζαννέττο στη φυλακή, ενώ ξέρει και για τις επαύλεις και τις πισίνες και το απέραντο κτήμα στο Λατσί; Όχι μόνο δεν έκανε κάτι, αλλά μετά τη ματσαράγκα στη Δρομολαξιά τον ανέδειξε και πολιτικό κρατούμενο μπαινοβγαίνοντας στη φυλακή για να τον στηρίξει».

Προσέξτε πως χρησιμοποιεί το ψέμα που πλάσαρε – ότι ο Ζαννέτος είχε επαύλεις και πισίνες [παραπαπλανηση 1] σε ένα «απέραντο» κτήμα [παραπλάνηση 2] για να υπαινιχθεί [χωρίς άλλο τεκμήριο, μαρτυρία η οτιδήποτε άλλο] ότι αυτά τα απέκτησε παράνομα – και στα πλαίσια της συζήτησης για τον Λουρουτζιατη, η παραπομπή είναι σε μίζες [παραπλάνηση 3]. Και αφού στήνει με 2 ψέματα και μια οικοδομή στις δυο παραπλανήσεις, το παραμύθι, μετά το λανσάρει και ως αυτονόητη αλήθεια – και προχωρεί μετά στο να κατηγορήσει άλλους [τον Χριστοφια γιατί δεν τον έστειλε ..φυλακή. Για ένα κτήμα που αποδείχτηκε οικογενειακή κληρονομιά. [Που δεν είναι απέραντο, και δεν έχει επαύλεις και πισίνες σε πληθυντικό όπως φάνηκε και από την μετέπειτα απολογία του].. Όπως παραδέχτηκε και ο ίδιος, η αναφορά σε επαύλεις ήταν ψέμα, Θα μπορούσε να πει κάποιος [όπως προσπάθησε και ο ίδιος στη απόπειρά του να απολογηθεί για να αποφύγει το δικαστήριο] ότι «παραπλανήθηκε». Είναι όμως αυτό πιθανό; Ας πούμε ότι ο κ. Διονυσίου άκουσε από κάπου ότι ο κ. Ζαννέτος έχει επαύλεις στο Λατσί. Έτσι τυχαία λίγο πριν τις εκλογές και πολύ μετά την δημόσια συζήτηση της υπόθεσης και την ίδια την δίκη. Δεν είναι απλός υπάλληλος ο κος. Διονυσίου. Είναι σύμβουλος έκδοσης και κόβει στήλες για χρηματική συναλλαγή για τα συμφέροντα της εφημερίδας – και έχει λογικά, και σχετικά ωφελήματα. Άρα, αν το άκουσε, μπορούσε εύκολα να ζητήσει από τον δημοσιογράφο του Πολίτη στην Πάφο να του επιβεβαιώσει ή διαψεύσει. Ή ακόμα πιο απλά, θα μπορούσε να τηλεφωνήσει στην οικογένεια. Δεν το έκανε. Όχι μόνο δεν το έκανε, αλλά προχώρησε από μια ατεκμηρίωτη, ας πούμε φήμη, και έφτιαξε ολόκληρη κατηγορία ότι ουσιαστικά ο Ζαννέτος επωφελείτο από μίζες. Η πρώτη λογική απορία είναι γιατί θυμήθηκε τον Ζαννέτο, ο Διονυσίου; Το πιο λογικό είναι ότι ήθελε να πουλήσει/προσφερει εξυπηρέτηση στον ΔΗΣΥ..

Αλλά ακόμα και αν υποθέσουμε, έστω και στοιχειωδώς ότι ο κ. Διονυσίου απλώς αναπαρήγαγε και δεν κατασκεύαζε σκόπιμα και με σαφή πρόθεση, μια παραπλάνηση, τότε θα μπορούσε να κοιτάξει έστω για ποιό πράγμα κατηγορήθηκε και καταδικάστηκε ο Ζαννέτος στην υπόθεση της Δρομολαξιάς. Δεν είναι δύσκολο να ανακαλύψει [ή ανάποδα ξέρει πολύ καλά και απλώς κάνει ότι ξέρει] ότι ο κ. Ζαννέτος δεν καταδικάστηκε για μίζες, αλλά γιατί ζήτησε από τον Λίλλη, ως πρόεδρο που οικειοθελώς ανέλαβε τον σύλλογο [και φυσικά όχι χωρίς ωφελήματα] να εξοφλήσει τα χρέη που είχαν στον σωματείο μέλη της Αλκής. Ο ίδιος δεν πήρε σεντ, και ούτε υπήρξε τέτοια κατηγορία. Παρά το ότι άτομα με εμμονές και εμπλοκές όπως ο Ρίκκος προσπάθησαν να κατασκευάσουν τις κατηγόριες – και είχαμε και στην δίκη, το γλαφυρό φαινόμενο Σάντη. Μπορεί να μην παρακολούθησε τη δίκη ο κος. Διονυσίου. Αλλά ήξερε ότι το να υπονοεί ότι ο Ζαννέτος «τα πήρε» ήταν και ανήθικο και άθλιο.. Διότι υπάρχουν και τα ... τηλέφωνα…Το ξέρει και το κάνει [τηλεφωνεί για επιβεβαιώσεις, διαμαρτυρίες κοκ]..Και αφού έριξε τη λάσπη, και έφτιαξε το θέαμα απαλλαγής του ΔΗΣΥ και του Αναστασιάδη, μετά, μια άλλη μέρα, έριξε το θέμα στα μαλακά... «σόρρυ παραπληροφορήθηκα... Έγραψα ένα ψέμα «που ακουσα»;], αλλά ... τελικά δε είναι έτσι τα πράγματα...» Ριχνωντας επωνυμα τέτοια λάσπη, δεν ήξερε ότι έπρεπε να φροντίσει έστω να «διασταυρώσει»; Και μάλιστα όχι μόνο διέδιδε, αλλα και συμπεριφερόταν λες και η φήμη ήταν ντε φάκτο γεγονος..Και μάλιστα φαίνεται και διέδιδε πρώτος αυτός την φημη;..Και αυτά τα ψέματα [ η να το πούμε παραπλάνηση για να μειωθεί η ένταση των λέξεων; Όπως άραγε έκανε και ο κ. Διονυσίου με τις αερολογίες για τις «επαύλεις»] δεν τιμωρούνται;

Υπάρχουν ακόμα θεσμοί που λειτουργούν σε αυτό το διαπλεκόμενο πλαίσιο... Καταδίκη της παραπλάνησης από την Επιτροπή Δημοσιογραφική Δεοντολογίας Ένα γνωστός της οικογένειας Ζαννέτου, αποφάσισε προφανώς ότι enough is enough και ως μια συμβολική μορφή αντίστασης προσέφυγε στην Επιτροπή Δημοσιογραφικής Δεοντολογίας. Και η απόφαση την οποία επισυνάπτουμε πιο κάτω, είναι σαφής.... Παραπλανούσε ο κ. Διονυσίου... Το ότι έγινε δεκτή η απολογία του, έστω και αν δεν δημοσιεύτηκε στον ίδιο χώρο με το αρχικό ψέμα-λάσπη-παραπλανηση, είναι όμως προβληματικό. Η επιτροπή μας είπε, ότι μπορεί να κρίνει μια παραπλάνηση – και αυτό είναι το σημαντικό κεκτημένο, και για την αναγνώριση του ρόλου του κ. Διονυσίου, αλλά και των παραπλανήσεων ως στρατηγική λάσπης ευρύτερα στην κυπριακη Δημοσια Σφαιρα. Αλλά δεν διερεύνησε την πιθανότητα [γνωστή σε δημοσιογραφικούς κύκλους] το όλο σκηνικό να έχει να κάνει με το παιχνίδι της διασποράς φημών και της μετέπειτα αποσπασματικής και περιθωριοποιημένης δημοσίευσης για διάψευση. Το θέμα δεν είναι οι ποινές σαν είδος πειθάρχησης κλπ. Ο αδικημένος, εδώ, είναι ο κ. Ζαννετος ο οποίος υπόκειται σε μια ακόμα αθλιότητα. Αλλά αφού η επιτροπή πήρε την γενναία απόφαση να καταδικάσει την παραπλάνηση και να μην κάνει συγκάλυψη, όφειλε να προχωρήσει και στο επόμενο στάδιο – να απαιτησει την δημοσιευση στο ιδιο χωρο… Αλλά και πάλι.. Ίσως αυτά να λύνονται καλύτερα με το δημόσιο λόγο, παρά με την πειθαρχία.. Βέβαια η κυπριακή Δημόσια Σφαίρα είναι ακόμα ελεγχόμενη.. Αλλά ιδού που υπάρχουν πολίτες όπως ο κ. Φ. και η επιτροπή Δεοντολογίας που δεν ..πειθαρχούν στο καθεστώς της επιβαλλόμενης σιωπής..

Κρατάμε τη θετική διάσταση της καταγραφής των παραπλανήσεων..

ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΚΗΣ ΔΕΟΝΤΟΛΟΓΙΑΣ

Η Επιτροπή Δημοσιογραφικής Δεοντολογίας εξέτασε παράπονο (16/26/4/201) από το Φ. Φ.… ότι δημοσίευμα του Διονύση Διονυσίου στον ΠΟΛΙΤΗ στις 27 Μαρίου, 2016, ήταν ανακριβές και παραπλανητικό.

Το δημοσίευμα, υπό τον τίτλο «Δόγμα Κύπρου-Ελλάδος κατά των απατεώνων» αφορούσε, σύμφωνα με το συντάκτη του άρθρου, σε μια κοινή στάση των κυβερνήσεων Κύπρου και Ελλάδας ενάντια στα εγκλήματά διαφθοράς και δίωξης των απατεώνων που εμπλέκονται σε υποθέσεις καταδολίευσης του δημοσίου.

Το επίμαχο σημείο ήταν αναφορά στον τέως πρόεδρο Δημήτρη Χριστόφια και στον εκτίοντα ποινή φυλάκισης για το σκάνδαλο της επένδυσης στο ακίνητο της Δρομολαξιάς Βενιζέλο Ζαννέτο.

Το άρθρο ανέφερε ότι ανεξάρτητα από «όσα διάφορα και αν του καταμαρτυρούμε στο παρελθόν» κατά του Προέδρου Νίκου Αναστασιάδη, «για ΠΡΩΤΗ φορά στην ιστορία της Κυπριακής Δημοκρατίας εκδικάζονται υποθέσεις και μπαίνουν απατεώνες στη φυλακή και μάλιστα φίλοι του, όπως ο δήμαρχος Λάρνακας Λουρουτζιάτης» και συνέχισε:

«Σκεφτείτε μόνο την αναλογία: Θα έκανε ποτέ κάτι τέτοιο ο Δημήτρης Χριστόφιας; Θα έβαζε τον Ζαννέττο στη φυλακή, ενώ ξέρει και για τις επαύλεις και τις πισίνες και το απέραντο κτήμα στο Λατσί; Όχι μόνο δεν έκανε κάτι, αλλά μετά τη ματσαράγκα στη Δρομολαξιά τον ανέδειξε και πολιτικό κρατούμενο μπαινοβγαίνοντας στη φυλακή για να τον στηρίξει».

Ο παραπονούμενος υποστήριξε ότι και αν ο κ. Διονυσίου δεν γνώριζε αυτά τα πράγματα, θα έπρεπε να είχε ελέγξει τα γεγονότα. Επίσης ανέφερε ότι το δικαίωμά του στην ακριβή πληροφόρηση δεν αποκαταστάθηκε επειδή η αναίρεση στην οποία προέβη ο κ. Διονυσίου δεν δημοσιεύθηκε στην ίδια στήλη με το δημοσίευμα.

Ο Διονύσης Διονυσίου ανέφερε στην Επιτροπή ότι μετά το δημοσίευμα επικοινώνησε μαζί του η κ. Ζαννέτου, η οποία τον πληροφόρησε ότι το αναφερόμενο στο δημοσίευμα ακίνητο ήταν γραμμένο στο όνομά της και επομένως ήταν ανακριβές ότι ο σύζυγός της διέθετε έπαυλη στο Λατσί.

Περαιτέρω ο κ. Διονυσίου ανέφερε ότι αφού διαπίστωσε το λάθος του εξετάζοντας τα πιστοποιητικά ιδιοκτησίας προέβη σε διόρθωση για την ανακρίβεια και επίσης δημοσίευσε απολογία προς την κ. Ζαννέτου στην εφημερίδα Πολίτης στις 10 Απριλίου, 2016, στην προσωπική του στήλη, την οποία και υπέγραψε.

Επίσης ανέφερε ότι η κ Ζαννέτου εξέφρασε την ικανοποίησή της και τις ευχαριστίες της για την επανόρθωση.

Το κείμενο της διόρθωσης δημοσιεύθηκε κάτω από τοπογραφικό σχέδιο του κτήματος και ανέφερε:

«Αδικήσαμε τον Βενιζέλο Ζαννέττο με το σχόλιο της στήλης «Σφαιρικά» κάνοντας αναφορά σε έπαυλη που διαθέτει στο Λατσί. Το κτήμα, βέβαια, και η έπαυλη είναι υπαρκτά, αλλά είχαμε την ευκαιρία τη βδομάδα που πέρασε, ιδίοις όμμασιν, να διαπιστώσουμε ότι παραπληροφορηθήκαμε. Το κτήμα, με βάση τα έγγραφα του Κτηματολογίου που ήρθαν ενώπιόν μας, δεν ανήκει στον κ. Ζαννέττο αλλά στη σύζυγο του, η οποία το κληρονόμησε από τον πατέρα της. Το κτήμα, συγκεκριμένα, αγοράστηκε από τον πατέρα της κ. Ζαννέττου το 1972, το οποίο στη συνέχεια η ίδια κληρονόμησε το 1991 και μαζί με τον σύζυγο της Βενιζέλο το αξιοποίησαν ως τουριστικό κατάλυμα, γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο κτίστηκε και η πισίνα. Εν τοιαύτη περιπτώσει και χωρίς κανένα δισταγμό προσφέρουμε στον κ. Ζαννέττο και την οικογένειά του ευθαρσώς και δημόσια την απολογία μας για τη συγκεκριμένη περικοπή του άρθρου που γράψαμε».

Η Επιτροπή αποφάσισε ότι υπό το φως των δεδομένων που τέθηκαν ενώπιόν της υπήρξε παραβίαση της πρόνοιας του άρθρου 1 του Κώδικα περί ακρίβειας των πληροφοριών, με τη δημοσίευση ανακριβών πληροφοριών για την κυριότητα του κτήματος.

Περαιτέρω η Επιτροπή αποφάσισε ότι τόσο ο δημοσιογράφος όσο και η εφημερίδα επέδειξαν συμμόρφωση προς την πρόνοια του ιδίου άρθρου του Κώδικα, που αναφέρει ότι σε περίπτωση δημοσίευσης ανακριβών πληροφοριών, οι υπεύθυνοι «… χωρούν σε άμεση διόρθωση ή και απολογία».Οι βασικές αρχές που ισχύουν σε περίπτωση επανόρθωσης ανακριβών δημοσιευμάτων είναι ότι το κείμενο πρέπει να είναι ανάλογο με το κείμενο του οποίου επιδιώκεται η διόρθωση, να είναι σε εμφανές σημείο και να δημοσιεύεται, κατά το δυνατό, στην ίδια θέση. Όμως κάθε εφημερίδα ακολουθεί τη δική της πρακτική στο θέμα αυτό και το κατά πόσο η διόρθωση είναι επαρκής κρίνεται από τα δεδομένα κάθε περίπτωσης. Ενώ είναι επιθυμητό κάθε εφημερίδα να έχει συγκεκριμένο χώρο στον οποίο ο αναγνώστης να γνωρίζει ότι δημοσιεύονται επανορθώσεις ανακριβειών, σημασία έχει να μην καταβάλλεται προσπάθεια η διόρθωση να είναι αφανής.

Η Επιτροπή αποφάσισε ότι στην προκειμένη περίπτωση ο χώρος δημοσίευσης στην προσωπική στήλη του συντάκτη ήταν εμφανής και δεδομένης της έκτασης, του ύφους και της θέσης στην οποία δημοσιεύθηκε, καθώς και της ικανοποίησης της κ. Ζαννέτου, η διόρθωση και απολογία κρίθηκε ως επαρκής.

Οι βασικές αρχές που ισχύουν σε περίπτωση επανόρθωσης ανακριβών δημοσιευμάτων είναι ότι το κείμενο πρέπει να είναι ανάλογο με το κείμενο του οποίου επιδιώκεται η διόρθωση, να είναι σε εμφανές σημείο και να δημοσιεύεται, κατά το δυνατό, στην ίδια θέση.