Η λιτότητα σκοτώνει.. Ή "Ο πόνος ενός δασοπόνου" [αναδημοσίευση]

Πολλοί φίλοι και γνωστοί πήραν τηλέφωνο ή στο fb να δουν αν είμαι καλά. Είμαι καλά! Δεν με κάλεσαν μέχρι στιγμής να πάω στην πυρκαγιά. Την Κυριακή πήγα σε κάτι φίλους με την γυναίκα μου και τον γιο μου, φάγαμε, γελάσαμε... Την Δευτέρα πηγαμε governors beach πάλι με φίλους. Βούτηξα, ήπια το φραπέ μου, χαλάρωσα. Μετά πήγαμε βόλτα στα Λεύκαρα, γελάσαμε, χαλαρώσαμε. Είμαι καλά!! Το προσπάθησα!

Προσπάθησα να μην ανοίξω το computer για να μην δω. Προσπάθησα να μην ανοίξω το ράδιο για να μην ακούσω. Προσπάθησα να μην στείλω μήνυμα η να πάρω τηλέφωνο συναδέλφους που είναι μέσα. Προσπάθησα να μιλήσω για το σύμπαν, τα διαστημόπλοια, για το quinoa, προσπάθησα να τραγουδήσω στο γιο μου. Στο high way προσπάθησα να μην κοιτάξω προς τα βουνά να δω τις γραμμές του καπνού στον ουρανό. Προσπάθησα να είμαι καλά. Δεν τα κατάφερα όμως.

Πως να είσαι καλά όταν η μια κοιλάδα μετά την άλλη γίνονται στάχτη για την ηλιθιότητα κάποιον? Πως να είσαι καλά όταν ο συνάδελφος σου "σβήνει" στην εντατική? Αυτός που πριν μερικούς μήνες, σε μια άλλη εποχή, σαν από άλλο παραμύθι όταν το Τρόοδος ήταν κάτασπρο, τυλιγμένοι με κασκόλ και μπουφάν αστειευόσασταν με ένα φλιτζάνι καφέ.

Πώς να είσαι καλά όταν απόψε δύο μάνες στην Λακατάμια προσπαθούν απαρηγόρητες να παρηγορήσουν τα παιδιά τους? Τους λένε ότι ο πατέρας τους δεν θα γυρίσει σπίτι γιατί πήγε στον ουρανό. Γιατί είναι ήρωας. Θα περάσουν πολλά χρόνια μέχρι να καταλάβουν τα παιδιά ότι ο πατέρας τους δεν είναι ήρωας. Ήταν απλά ένας άνθρωπος που στεκόταν κάθε χρόνο στην γραμμή για να πάει στο "interview για δασοπυροσβέστης", να δουλέψει 6 μήνες για 1100 ευρώ και μετά να τον απολύσουν για να ξανά σταθεί στην ίδια γραμμή την επόμενη χρονιά να τον επαναπροσλάβουν. Ένα "έξυπνο" τέχνασμα του κράτους για να μην θεωρείτε συνεχόμενη η υπηρεσία του και να μην πάρει προσαυξήσεις. Μπας και φτάσει ποτέ του τα 1400 ευρώ και σπουδάσει τα παιδιά του. Φυσικά τώρα τα παιδιά του θα τα σπουδάσει το κράτος. Θα γίνει αρωγός! Και αυτός θα φιγουράρει σε μεγάλες ξύλινες κορνίζες μέσα στους δασικούς σταθμούς. Ο Ήρωας.

Πώς να είσαι καλά όταν πριν μερικούς μήνες στεκόσουν έξω από την βουλή με πλακάτ ζητώντας από τους κυβερνώντες το αυτονόητο? Να μην υποβαθμίσουν την δασική προστασία της Κύπρου. Και τώρα τους βλέπεις να καταλυπούνται και να τάζουν αποζημιώσεις και αρωγές.

Πώς να είσαι καλά όταν απόψε δύο μάνες στην Λακατάμια προσπαθούν απαρηγόρητες να παρηγορήσουν τα παιδιά τους? Τους λένε ότι ο πατέρας τους δεν θα γυρίσει σπίτι γιατί πήγε στον ουρανό. Γιατί είναι ήρωας. Θα περάσουν πολλά χρόνια μέχρι να καταλάβουν τα παιδιά ότι ο πατέρας τους δεν είναι ήρωας. Ήταν απλά ένας άνθρωπος που στεκόταν κάθε χρόνο στην γραμμή για να πάει στο "interview για δασοπυροσβέστης", να δουλέψει 6 μήνες για 1100 ευρώ και μετά να τον απολύσουν για να ξανά σταθεί στην ίδια γραμμή την επόμενη χρονιά να τον επαναπροσλάβουν. Ένα "έξυπνο" τέχνασμα του κράτους για να μην θεωρείτε συνεχόμενη η υπηρεσία του και να μην πάρει προσαυξήσεις. Μπας και φτάσει ποτέ του τα 1400 ευρώ και σπουδάσει τα παιδιά του. Φυσικά τώρα τα παιδιά του θα τα σπουδάσει το κράτος. Θα γίνει αρωγός! Και αυτός θα φιγουράρει σε μεγάλες ξύλινες κορνίζες μέσα στους δασικούς σταθμούς. Ο Ήρωας.

Οι άλλοι τρεις συνάδελφοι του όμως, αυτοί που επέβαιναν του άλλου πυροσβεστικού οχήματος, αυτού που τυλίχτηκε στις φλόγες και καταστράφηκε ολοσχερώς, αυτοί δεν θα έχουν την ίδια "τύχη". Αυτοί γλίτωσαν παρά τρίχα! Πρόλαβαν να εγκαταλείψουν το όχημα έγκαιρα. Δεν θα γίνουν ήρωες. Δεν θα φιγουράρουν σε μεγάλα ξύλινα κάδρα. Θα στέκονται κάθε χρόνο στην γραμμή για να τους επαναπροσλάβουν. Για 1100 ευρώ. Για να τους απολύσουν και να τους επαναπροσλάβουν...

Όχι, δεν είμαι καλά. Είμαι λυπημένος. Θυμωμένος. Αγανακτισμένος. Βουρκωμένος...

Ναθαναήλ Ανδρέου
Δασοπόνος

Οι άλλοι τρεις συνάδελφοι του όμως, αυτοί που επέβαιναν του άλλου πυροσβεστικού οχήματος, αυτού που τυλίχτηκε στις φλόγες και καταστράφηκε ολοσχερώς, αυτοί δεν θα έχουν την ίδια "τύχη". Αυτοί γλίτωσαν παρά τρίχα! Πρόλαβαν να εγκαταλείψουν το όχημα έγκαιρα. Δεν θα γίνουν ήρωες. Δεν θα φιγουράρουν σε μεγάλα ξύλινα κάδρα. Θα στέκονται κάθε χρόνο στην γραμμή για να τους επαναπροσλάβουν. Για 1100 ευρώ. Για να τους απολύσουν και να τους επαναπροσλάβουν...

Όχι, δεν είμαι καλά. Είμαι λυπημένος. Θυμωμένος. Αγανακτισμένος. Βουρκωμένος...