Ας μας λυπηθούν τα δάση και τα ζώα τους

Εάν υπήρχε κάποια στοιχειώδης ειλικρίνεια στην επιδίωξη λύσης θα έπρεπε λογικά να είναι ορατή κάποια προετοιμασία του πληθυσμού από πλευράς πολιτικής ηγεσίας. Ή τουλάχιστον κάποια λαϊκή αυτόβουλη δραστηριότητα προς αυτήν την κατεύθυνση.

Στην περίπτωση της τουρκοκυπριακής κοινότητας εμφανίστηκε πράγματι και πάλι, ένα λαϊκό και νεανικό κίνημα στον αντίποδα μιας δεξιάς κυβέρνησης και μιας ισλαμικής τουρκικής κυβέρνησης που επιχειρεί να αλλοτριώσει την τουρκοκυπριακή νεολαία. Η ζωντάνια και η μαζικότητα αυτού του κινήματος δημιουργεί και την βάση για μια ευρύτερη κινητοποίηση της τουρκοκυπριακής κοινότητας εάν υπάρξουν κάποιες προϋποθέσεις. Το βάρος της τουρκικής παρουσίας στο νησί, στρατιωτικής ή άλλης, καθώς και η συντηρητική κυβέρνηση στα κατεχόμενα, δεν αποτελούν ανασταλτικούς παράγοντες για το κίνημα. Ακριβώς το αντίθετο συμβαίνει. Είναι παράγοντες που κινητοποιούν και μεγιστοποιούν την ορμή του. Όσοι από τους Ελληνοκύπριους θεωρούν τους Τουρκοκύπριους... Κύπριους μπορούν να είναι περήφανοι γιατί μέσω του τουρκοκυπριακού κινήματος μετέχει και η Κύπρος από τις αρχές του αιώνα στα κινήματα της εποχής μας και της περιοχής μας (με ποιοτικά χαρακτηριστικά μιας σύγχρονης αριστεράς ως προς την κοσμικότητα του, την δημοκρατικότητα του, την ταξικότητα και την ενδεχομένως την αυτονομία του σε σχέση με τις κομματικές ηγεσίες.

Ένας σημαντικός παράγοντας που λειτουργεί όμως αρνητικά στην ανάπτυξη του τουρκοκυπριακού πλέον κινήματος είναι η συμπεριφορά των Ελληνοκυπρίων με σημαντικότερο βέβαια γεγονός το ΟΧΙ και τα πολιτικά κόλπα που το πλαισίωσαν το 2004. Αρκετοί Τουρκοκύπριοι που πριν ήταν υπέρ της λύσης, θεώρησαν τότε ότι η διχοτόμηση επήλθε τελεσίδικα και παρέμειναν μόνο πρακτικές διευθετήσεις. Από τότε παραμένει ακόμα γρίφος αν πράγματι η διχοτόμηση είναι το τελικό στάδιο και αν απλώς αναζητεί μια επίσημη ημερομηνία. Ο κύριος Κουλίας στο ρόλο του απλού και ειλικρινούς ηλίθιου παίζει με το τηλέφωνο του, στους σταθμούς τον Μακάριο να καλεί σαράντα χρόνια μετά σε μακροχρόνιο αγώνα λίγο πριν συμφωνήσει στην ομοσπονδία σε δύο περιφέρειες στις οποίες θα διοικούν ξεχωριστά οι δύο κοινότητες. Το όλοι οι πρόσφυγες στα σπίτια το ξέχασε, άλλωστε με τους ρυθμούς του θα πεθάνουν όλοι και η Κερύνεια θα πάρει σειρά μετά την Κωνσταντινούπολη και μετά την Σμύρνη. Δυστυχώς ο Αρκάς δεν παρακολουθεί τα κυπριακά δρώμενα. Εκτός των άλλων στερούμαστε και γελοιογράφους. Από το 2004 και μετά ωστόσο υπήρξαν αρκετές αναζωπυρώσεις των κοινωνικών κινημάτων στην τουρκοκυπριακή πλευρά αλλά δυστυχώς οι Ελληνοκύπριοι είναι απόντες και από ζητήματα που κανονικά έπρεπε να τους εξεγείρουν.

Μπροστά στην μεγάλη πυρκαγιά που μας κατέκαψε τις προηγούμενες μέρες, μια πυρκαγιά ήταν πολύ κοντά στη Λεύκα, παίχτηκε ανάμεσα στις δύο κοινότητες και την Τουρκία ένα σύνηθες παιγνίδι αναγνώρισης και αποαναγνώρισης. Λίγος κόσμος ζήτησε συνεργασία διαδικτυακά και καμιά ελληνοκυπριακή ηγεσία. Η στήλη δεν περιμένει λύση ούτως ή άλλως, όπως έχουμε πολλές φορές επαναλάβει αλλά θα ήταν ευχής έργο να ζητηθεί εκ μέρους του λαού να ευρεθεί μία φόρμουλα συνεργασίας σε περιπτώσεις μεγάλων καταστροφών όπως είναι οι πυρκαγιές, οι σεισμοί και οι πετρελαιοκηλίδες όταν γίνουμε μία πετρελαιοπαραγωγός χώρα ή δύο πετρελαιοπαραγωγές χώρες.

Οι είκοσι Τουρκοκύπριοι εθελοντές που ήλθαν και βοήθησαν στην κατάσβεση της πυρκαγιάς, μας δίνουν ωστόσο ένα καλό παράδειγμα. Ελπίζουμε η μνήμη μας να μας απατά αλλά δεν θυμόμαστε να είχαν συμμετάσχει Ελληνοκύπριοι εθελοντές στη κατάσβεση της πυρκαγιάς του Πενταδαχτύλου. Η συγκεκριμένη δράση μπορεί να μας οδηγήσει σε ανάλογες κινηματικές συνεργασίες μεταξύ των δύο κοινοτήτων. Μια πρόσκληση είναι ακριβώς μπροστά μας για να ενώσουμε τις φωνές μας με το τουρκοκυπριακό κίνημα που εκτυλίσσεται αυτή τη στιγμή. Όχι βέβαια όπως κάνουν οι εθνικιστές, οι οποίοι εκμεταλλεύονται συμφεροντολογικά. Δεν είναι ειλικρινές να υποστηρίζεις για παράδειγμα τον αγώνα των Τουρκοκυπρίων νέων ενάντια στον ισλαμισμό και να υποστηρίζεις τη ορθόδοξη επεμβατικότητα στα σχολεία ή και την πολιτική ακόμα. Ή να υποστηρίζεις τον εθνικισμό στην Ελληνοκυπριακή πλευρά και να καμώνεσαι ότι στηρίζεις τον αγώνα των Τουρκοκυπρίων ενάντια στον εθνικισμό.

Ένα άλλο παράδειγμα συνεργασίας που θα χρειαστεί ίσως είναι η προστασία των Τουρκοκυπρίων που ζουν από δω ή μας επισκέπτονται. Το νέο κρούσμα ξυλοδαρμού νέων Τουρκοκυπρίων στην περιοχή της Αγίας Νάπας δείχνει πλέον ότι υπάρχει φασιστική πρόθεση παρεμπόδισης της συμβίωσης των κοινοτήτων όπως την φαντάστηκε ο ιστορικός ηγέτης Τάσσος Παπαδόπουλος, ο οποίος στήριξε το άνοιγμα των οδοφραγμάτων με όλη την δύναμη της ψυχής του και προώθησε με μεγάλη γενναιότητα τον κανονισμό της πράσινης γραμμής για να τονώσει ακριβώς τις δικοινοτικές σχέσεις, με την πεφωτισμένη συνεργασία για να μην ξεχνούμε του στενού του, συνεργάτη Γιώργου Λιλλήκα.