Ανίχνευση εδάφους και δεδομένων στο μετεκλογικό τοπίο: συμπτώματα συμμαχιών, αυτονομίας, και ηγεμονίας στη σκιά της εκλογής προέδρου

Οι εξελίξεις σε σχέση με την προεδρία της βουλής έδωσαν τον τόνο για να κατανοηθεί το κλίμα σε κάθε κόμμα… Την πρωτοβουλία φάνηκαν να την έχουν 3 σχηματισμοί – το ΔΗΚΟ, η Αλληλεγγύη και οι Οικολόγοι.. Και οι 3 είχαν λόγους να γιορτάζουν και να εμφανίζονται κερδισμένοι [αν και οι 2 – ΔΗΚΟ και Αλληλεγγύη σε σχέση με ΕΥΡΩΚΟ- έχασαν κάπως ποσοστά] με βάση τη συγκυρία. Το ΕΛΑΜ φάνηκε να κρατά χαμηλό προφίλ και μάλλον έτρεξε να τους ανοίξει δρόμο ο παρασκηνιακός υποστηριχτής τους, ο αρχιεπίσκοπος. Προσεκτικός εμφανίστηκε και ο Λιλλήκας – μπήκε μεν στη βουλή, αλλά δεν είχε καταφέρει να περάσει έστω την ΕΔΕΚ. Από την άλλη, ο ΔΗΣΥ φάνηκε να ψάχνει τρόπους να μην μείνει εκτός [αυτή είναι η εμμονή του Αβέρωφ, που πηγάζει και από την ανασφάλεια για την καρέκλα του – ήδη ο Χάσικος αφήνει να διαρρεύσουν διάφορα], ενώ το ΑΚΕΛ φάνηκε να κινείται στο χώρο διασφάλισης της αυτονομίας του, όπως έκανε και το 1985 – ή και το 1948, αν πάει κανείς πιο πίσω. Το αίσθημα του μεγάλου χαμένου φάνηκε να πλανιέται πάνω από την ΕΔΕΚ – υπήρξαν παραιτήσεις στελεχών και μια σαφής κρίση για τον μόλις πρόσφατα ανελιχθέντα πρόεδρο, τον κ. Σιζόπουλο. Ήδη η σκιά του Ευσταθίου φαίνεται να πλανιέται σαν αντικαταστάτης – αλλά φαίνεται, επίσης, να πλανιέται και η τάση των προηγουμένως αποκλεισμένων, που διεκδικουν "ανατροπή", όπως γράφτηκε.

Η κίνηση Ν. Παπαδόπουλου η κατασκευή του αρχηγικού προφίλ – και οι διαφωνίες

Την αρχηγική κίνηση, σε αυτό το πλαίσιο, την έκανε ο Ν. Παπαδόπουλος, ο οποίος έτρεξε να στηρίξει τον κ. Σιζόπουλο ή και να προσφέρει αξιοπρεπή έξοδο. Τον πρότεινε για προεδρία της Βουλής. Σε άλλες εποχές, ο Αβέρωφ, βλέποντας ότι δεν είχε τις ψήφους, θα έτρεχε να βρει φόρμουλα να εμφανιστεί ως πρωταγωνιστής, έστω και στηρίζοντας τον Σιζόπουλο. Όμως, η κίνηση Παπαδόπουλου δεν ήταν τελικά μόνο κίνηση προσεταιρισμού της ΕΔΕΚ – ήταν και κίνηση αποκλεισμού του ΔΗΣΥ. Ο Σιζόπουλος, αν και γενικά καιροσκόπος όσον αφορά στις κινήσεις, βρέθηκε την προεκλογική περίοδο να επιδιώκει την κόντρα με τον προεδρικό για να διατηρήσει έστω τα ποσοστά του κόμματος [έτσι αποκήρυξε τη διζωνική, δημοσιοποίησε έγγραφα κλπ]. Άρα ο Νικόλας έβαζε τον ΔΗΣΥ να εξευτελιστεί, αν ήθελε να συμμετάσχει στη συμμαχία του κέντρου υπό τον Νικόλα. Ανεξάρτητα αν συμφωνεί κάποιος ή όχι  με τον κ. Παπαδόπουλο, ήταν μια έξυπνη κίνηση αυτονομίας από το ΔΗΣΥ και ηγεμονικής διεκδίκησης στο χώρο του κέντρου.

Αμέσως αντέδρασαν οι Οικολόγοι και η Αλληλεγγύη που έθεσαν, επίσης, υποψηφιότητες για Συλλούρη και Περδίκη. Έμμεσα αμφισβητώντας την ηγεμονική κίνηση Παπαδόπουλου – και ελπίζοντας, ίσως, σε στήριξη από τους μεγάλους. Ήταν και μια καταγραφή της πολυδιάσπασης του κέντρου. Το ενδιαφέρον ήταν η απόσταση που κράτησε ο Λιλλήκας του Τασσικού μετώπου, που δεν τοποθετήθηκε – και μάλιστα, ζήτησε και διαβούλευση με τα ΑΚΕΛ… Ήδη από τον ασαφή χώρο του κέντρου αρχίζουν να διαγράφονται κεντροαριστερογενή και κεντροδεξιογενή σχήματα. Προφανώς, το σχήμα του κ. Λιλλήκα θα μπορούσε να παίξει και στα δυο μπλοκ. Η Αλληλεγγύη είναι ακόμα προς το δεξιογενές μπλοκ, ενώ η ΕΔΕΚ [ότι απέμεινε] μαζί με τους Οικολόγους λόγω ιδεολογίας] κινούνται σε ένα πιο κεντροαριστερογενές μπλοκ.

Σε αυτό το σκηνικό άρχισαν και οι αμφισβητήσεις εντός του ΔΗΚΟ για τη βιασύνη του προέδρου του να στηρίξει Σιζόπουλο. Όμως και πάλι ο Παπαδόπουλος φάνηκε να ελέγχει τους μηχανισμούς. Έτσι, παρά το ότι αμφιβολίες και διαφωνίες εξέφραζαν αρκετά στελέχη του ιστορικού ΔΗΚΟ [Κυπριανού, Βότσης, Αντιγόνη Παπαδόπουλου κοκ] κατάφερε να πάρει ομόφωνη απόφαση. Και μάλιστα, με κεντροαριστερό επικάλυμμα – ερμήνευσε την κίνησή του ως κίνηση στήριξης ενός κόμματος που άνηκε στον ίδιο χώρο με το ΔΗΚΟ – την ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία…

Μουρμουρητά στο ΔΗΣΥ, Νοσταλγίες της εποχής των ελιγμών.. και προσφορές μέσω πρωτοσέλιδων

Από την πλευρά του ΔΗΣΥ άρχισαν να διαρρέουν και οι πρώτες κριτικές για τον Αβέρωφ, τις γκάφες της προεκλογικής κοκ. Αλλά το κόμμα προσπάθησε, επίσης, μέσα από τον έλεγχο των ΜΜΕ να ρίξει ονόματα για να φτιάξει κλίμα… Έτσι, μετά την απόρριψη του Σιζόπουλου, κυκλοφόρησε το όνομα του Συλλούρη, αλλά μετά διέρρευσε και πάλι ότι υπήρχαν έντονες αντιδράσεις [αυτή η διαρροή μπορεί να είναι αλήθεια, μπορεί όμως και να εκφράζει μόνο μια πτέρυγα – αν, όντως, όμως υπάρχει έντονη αντίδραση, τότε φαίνεται ότι η κοινοβουλευτική ομάδα δεν ελέγχεται εύκολα πια]… Μέσω των πρωτοσέλιδων έγινε και απόπειρα να ριχθεί στο τραπέζι το όνομα του Θεοπέμπτου..

Μια μερίδα των πάλαι ποτέ «φιλελευθέρων»/μετριοπαθών που είναι γύρω από το ΔΗΣΥ [όπως ο ΟΠΕΚ] προώθησαν την ιδέα για συνεργασία ΔΗΣΥ-ΑΚΕΛ εν όψει λύσης. Ουσιαστικά, μια ανάλογη ρητορική υπήρχε στις στήλες της Χαραυγής, αλλα με εμμεση αναφορα στο γιατί ο ΔΗΣΥ θα μπορούσε να ψηφίσει τον υποψήφιο του ΑΚΕΛ.. Λόγω λύσης.. Ο Πολίτης πάντα πειθήνιος [φαίνεται να είναι κομματικό όργανο περισσότερο και από την Αλήθεια] προσπάθησε να ρίξει και λίγο κέτσαπ με τον Άντρο να ανεβαίνει το λόφο του προεδρικού κλπ, αλλά το σκηνικό ήταν σαφές.. Το ΑΚΕΛ δεν θα έκανε συναλλαγή, όπως φάνηκε με το εκλογικό μέτρο, και επέμενε, πια, στην ανοιχτή διαδικασία, όπου ο καθένας παρουσιάζει τις απόψεις του.. Όντως οι παρασκηνιακοί μέθοδοι Αβέρωφ φάνηκαν τελικά να πλήττουν και τον ίδιο, αλλά και όσους τον άκουσαν προεκλογικά..

Η αυτονομία του Αριστερού πόλου και η καχυποψία των αριστερών…

Και από την άλλη, το ΑΚΕΛ έχει να εκφράσει και να προσεγγίσει ένα κόσμο εξοργισμένο με την κυβέρνηση των Χάσικου, Χάρη κοκ, και να τον διατηρήσει σε μια συνοχή με τα γενικότερα αιτήματα και την κοσμοθεωρία της αριστεράς. Οπότε, αναπόφευκτα η Αριστερά δεν μπορεί να φανεί ότι κάνει συναλλαγή… Την θεση της Αριστεράς στο θέμα της συνεργασίας την απέδωσε αρκετά καλά το πρώην στέλεχος της ΕΔΕΚ, τα τελευταία χρόνια κριτικός υποστηριχτής της Αριστεράς που εκφράζει το ΑΚΕΛ:

…..

Vassilis Protopapas

Το ΑΚΕΛ θα μπορούσε (ίσως) να κάνει την υπέρβαση μόνο αν ο Πρόεδρος είναι αποφασισμένος να πάει για λύση τους επόμενους μήνες. Τη δική τους υπέρβαση (να εκτεθούν υπέρ της λύσης) θα μπορούσαν να κάνουν και πολλά άλλα στελέχη του δημόσιου βίου, και από τον "κεντρώο χώρο", αν ο Πρόεδρος πείσει ότι η λύση είναι η μοναδική έγνοια στο μυαλό του. Μέχρι τώρα δεν το έχει κάνει. Εξ ου και σχεδόν όλοι κάθονται κλούβα, πλην ορισμένων "γραφικών", και μάλλον καλά κάνουν. Το ΑΚΕΛ, με όλα τα κακά του, τηρεί εδώ και ένα χρόνο μια εξαιρετικά υπεύθυνη στάση στο Κυπριακό παρά το εκλογικό κόστος.

Ουσιαστικά, το επόμενο εξάμηνο η Αριστερά, παρά το αίσθημα ότι έχει δεχτεί και μια ανήθικη επίθεση τα τελευταία χρόνια από τον ΔΗΣΥ [που τώρα ζητά χωρίς ντροπή και συνεργασία – λες και μπορεί κάποιος να τον εμπιστευθεί, πια, είτε ως κόμμα, είτε ως ηγετική ομάδα], φαίνεται ότι θα στηρίξει τη διαδικασία λύσης. Αν προχωρήσει.

Η αποχώρηση του Αναστασιάδη από την Κωνσταντινούπολη με φόντο τα αποτελέσματα των βουλευτικών

Η απόφαση του κ. Αναστασιάδη να φύγει από το δείπνο στην Κωνσταντινούπολη ερμηνεύθηκε ως αντίδραση στο αποτέλεσμα των εκλογών – και τις απώλειες του ΔΗΣΥ, αλλά και των πολιτικών του. Διότι αν δει κανείς θεματικά τις εκλογές [με βάση τις ρητορικές που αναπτύχθηκαν προεκλογικά] κυριάρχησαν δυο θέματα – αν, όντως, είχε πετύχει ένα success story, η κυβέρνηση με τη λιτότητα και το μνημόνιο, και το αν η κυβέρνηση είχε δίκαιο να προχωρεί σε διαπραγματεύσεις για το κυπριακό. Έχασε και στα δυο η κυβέρνηση. Ειρωνικά η σκληρή κριτική του ΑΚΕΛ στην οικονομία για 3 χρόνια υιοθετήθηκε από το κέντρο πρόσφατα και του απέφερε ψήφους διαμαρτυρίας. Ο ΔΗΣΥ έχασε σε εκείνο το επίπεδο σαφώς. Αλλά τα κόμματα του κέντρου πόνταραν και στον απορριπτισμό και κέρδισαν επίσης. Και εδώ ήταν εμφανής από την μια η πύλη των διαρροών από τα δεξιά, αλλά και το ότι το ΑΚΕΛ δεχόταν πίεση για τη συνεργασία του με την κυβέρνηση, έστω και στο κυπριακό… Έτσι, ο Αναστασιάδης, έφτιαξε ένα θέαμα. Αλλά δεν απέδωσε και τίποτα το ιδιαίτερο. Αν, όμως, η λύση είναι κάτι που θα διεκδικηθεί το επόμενο εξάμηνο, είναι ένα ανοιχτό θέμα.. Η επιστροφή στις συνομιλίες είναι θετική κίνηση για την οπτική της λύσης. Όμως, η πιθανότητα δημιουργίας ή ανασύστασης μια πλειοψηφίας λύσης είναι ανοιχτό και δύσκολο ζήτημα. Και θα μπορούσε να πει κάποιος ότι ο ΔΗΣΥ βρίσκεται, πια, μπροστά στα δεδομένα των συνεπειών των λόγων και πράξεων του.. Δεν μπορεί να πουλά λύση και ταυτόχρονα φτηνό εθνικισμό, να πουλά φοαρτηλίκκια προεκλογικών ρουσφετιών [όπως με τη θητεία] και να φωνάζει τάχα μου για δημόσιο-οικονομική περισυλλογή, αγνοώντας την διευρυνόμενη ανισότητα – και την οργή που προκαλεί…

Οι κινήσεις των πρωταγωνιστών για την προεδρία της Βουλής μπορεί να είναι και κινήσεις με διπλό φόντο – προεδρικές και κυπριακό. Αλλα στο ευρύτερα ρευστό τοπίο θα δοθεί και μια πρώτη αίσθηση πιθανών μακροπρόθεσμων συμμαχιων..τασεων..κοκ…Όχι κατ’ ανάγκη με βάση το ποιοι θα ψηφιστούν αλλα και πως θα προσεγγιστούν οι εισηγήσεις διαφόρων κομμάτων… Και θα φανεί και πως εστιάζει κάθε κόμμα…