Τεκμήρια ταξικού πολέμου: Courses τζαι νοσοκομούθκια… πώς κατασκευάζονται θεάματα με «διαρροές», και η αβάσταχτη ανασφάλεια των διορισμένων της εξουσίας που αναζητούν νομιμοποίηση απέναντι στους ιθαγενείς, σε σπουδές που δεν έχουν καν…
Ένα αποκαλυπτικό τεκμήριο:
πώς βλέπει τους απεργούς μια παρέα παιδιών της αστικής τάξης, που διορίστηκε
στην κυβέρνηση.. πώς κατασκευάζεται η εικόνα που βλέπετε συχνά στα πρωτοσέλιδα ή
στα θεάματα των δελτίων ειδήσεων.. και πώς η ημιμάθεια εμφανίζεται ως έπαρση
ανασφάλειας;
Το κείμενο του κ. Καλλινίκου
που αναδημοσιεύουμε πιο κάτω είναι ένα σημαντικό τεκμήριο για δυο λόγους. Από
την μια, είναι αποκαλυπτικό για το πώς κατασκευάζει ειδήσεις η εξουσία – και
συγκεκριμένα το προεδρικό, στην παρούσα συγκυρία. Έτσι, αφού δεν τους βγήκε
όπως περίμεναν η αντιπαράθεση με τους νοσηλευτές, άρχισαν να μαζεύουν
δημοσιογράφους στο προεδρικό για κατασκευάσουν αρνητικό κλίμα μέσω των ΜΜΕ..
Και είναι σαφής σε αυτό – και προς τιμήν του - ο κ. Καλλινίκου, που φαίνεται να
ήταν από τους προσκεκλημμένους.. Έτσι, λοιπόν, κατασκευάζονται συχνά οι
«ειδήσεις»…
Η άλλη ενδιαφέρουσα διάσταση
είναι το ύφος με το οποίο προσπαθούσαν οι του περίγυρου του προεδρικού να
πουλήσουν την εκδοχή τους.. Με την υπεροψία του τάχα μου σπουδασμένου απέναντι
στους ιθαγενείς, τα νοσοκομούθκια, που μόλις και τελείωσαν ένα τοπικό πανεπιστήμιο
– και μάλιστα δημόσιο.. Αυτή η ρητορική είναι κατ’ αρχήν αισχρή, γιατί
προσπαθεί να υπονομεύσει ένα επιχείρημα/μια θέση έμμεσα, με βάση μια ιεραρχική κλίμακα, όπου κάποιος
είναι ανώτερος και άρα τα επιχειρήματα του πιο αποδεκτά, όχι λόγω λογικής ή
δικαίου, αλλά «ελέω ιεραρχίας» [όπως παραδοσιακά λέγανε «ελέω θεού"] η
οποία στη συγκεκριμένη περίπτωση έχει να κάμει με ένα σαφώς αποικιακό κατάλοιπο
– όσοι σπούδασαν στο εξωτερικό «ξέρουν καλύτερα», όπως υποτίθεται «ήξερε
καλύτερα» ή αποικιοκρατία, η πατριαρχική εξουσία κοκ.. Σε ένα δημοκρατικό
ορθολογικό κόσμο/πλαίσιο, αν κάποιος έχει κάτι να πει οφείλει να το πει δημόσια
και να αντιπαραθέσει επιχειρήματα και όχι παιδικά κόμπλεξ με την άνεση της
εξουσίας.. Διότι περί παιδικού κόμπλεξ/ ανασφάλειας πρόκειται, και μάλιστα
χαρακτηριστικού μιας μερίδας της αστικής τάξης [που κάποτε τους ονόμαζαν ταξικά
τα "βουτυρόπαιδα"] που ακολουθεί τη ρήση του παραμυθιού «όσα δεν
φτάνει η αλεπού τα κάμνει κρεμαστάρια»..Το που σπούδασε κάποιος, δεν είναι κατ’
ανάγκη τόσο αποφασιστικό, όσο πόσο καλό ήταν τμήμα στο οποίο σπούδασε.. Αλλά
αυτά θα τα ξέρει κάποιος που ασχολείται πραγματικά με την πανεπιστημιακή μόρφωση..
Αυτοί που πέρασαν απλώς από πανεπιστήμια, γιατί είχαν λεφτά οι γονείς τους και
περιφέρουν το όποιο δίπλωμα/πτυχίο τους από «την Αγγλία», την «Αμερική» κλπ,
εκφράζουν τη βαθιά υπαρξιακή ανασφάλεια της τοπικής αστικής τάξης – που θέλει
επιβεβαίωση από την αγγλοσαξονική ανωτερότητα – για πουλήσει πνεύμα στους
ιθαγενείς.. Αν, όμως, κοιτάξει κανείς την τριάδα των νεοφιλελεύθερων του ΔΗΣΥ
[Πετρίδης, Χάρης, Αβέρωφ] είναι να απορείς γιατί κοκορεύονται. .Αν ήταν να
κοκορευτεί κάποιος για τα πανεπιστημιακά προσόντα του κλπ, ας είχε τουλάχιστον
ένα διδακτορικό – να δείξει κάτι.. Εδώ ο ένας, ο Αβέρωφ, φαίνεται να πήρε ένα
πτυχίο από ένα μη ιδιαίτερα γνωστό [«μη κορυφαιο»] αμερικανικό πανεπιστήμιο, ο
άλλος ο Χάρης πήρε ένα Μαστέρ από ένα επίσης μη ιδιαίτερα γνωστό, "μη
κορυφαίο" [για να επικαλεστούμε το κόμπλεξ της ιεραρχίας] στο Reading, και ο Πετρίδης, φαίνεται
πολύ περήφανος που ήταν αξιωματικός στο στρατό – και κατάφερε να κάνει ένα μάστερ
στο LSE.. So?.. που θα λαλούσαν τζαι οι
αμερικανοί.. big deal.. Χέστηκε η φοράδα στο αλώνι
που θα έλεγαν και στην ελληνική αργκό [από την οποία έρχονται άλλα ψώνια
αναζητώντας ανωτερότητα – αλλά δεν είναι του παρόντος..]
Κατά τα άλλα το κείμενο είναι
σημαντικό και για την αποκάλυψη της παρασκηνιακής λειτουργίας της ρητορικής της
εξουσίας, αλλά και της στήριξης προς τους νοσηλευτές – ακόμα και από άτομα που
τα καλούν στο προεδρικό για να κατασκευάσουν θεάματα χειραγώγησης… Και το
κείμενο θέτει επίσης, ορθά, και το ζήτημα της αποστασιοποίησης του ίδιου του κ.
Αναστασιάδη από όλα αυτό το σκηνικό..
Courses, νοσοκομούθκια και η ευθύνη
του προέδρου
Το
Υπουργικό Συμβούλιο αποφάσισε χθες να στείλει τους ασθενείς που βρίσκονταν σε
λίστα αναμονής για εγχειρήσεις, στον ιδιωτικό τομέα. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι,
προφανώς, πρέπει να ανάψουν ένα κερί στους νοσηλευτές. Και στο γινάτι του
Προεδρικού και της Πινδάρου… Είναι πλέον εξόφθαλμο ότι οι κυβερνώντες
αντιμετωπίζουν πρωτίστως με εγωισμό την υπόθεση των νοσηλευτών. Δεν αποκρύβουν
καθόλου ότι γι’ αυτούς είναι «νοσοκομούθκια», χάριν των οποίων δεν πρόκειται να
κάνουν την παραμικρή υποχώρηση. Θα εξαντλήσουν όλη τους την μαγκιά και όλο τον
αυταρχισμό τους. Μέχρι να τους γονατίσουν. Όσο απεργούν δεν θα πληρώνονται.
Πόσο να αντέξουν, σου λένε. Χάρις στην επικράτηση ενός τέτοιου παράλογου
εγωισμού, δεν διστάζουν να ανοίξουν τα ταμεία και να πληρώσουν εκατομμύρια στον
ιδιωτικό τομέα. Αυτή είναι η σκληρή δημοσιονομική πολιτική του Χάρη. Έχει δύο
πρόσωπα. Ένα διαλλακτικό, όταν πρόκειται να ικανοποιηθούν διαχρονικές
δογματικές θέσεις, όπως οι ιδιωτικοποιήσεις. Εκεί παραχωρούνται εύκολα 34 εκατ.
αποζημιώσεις στους εργαζομένους στα λιμάνια. Ή εξευρίσκονται πανεύκολα 40 εκατ.
για αποφάσεις με εξόφθαλμα ψηφοθηρικούς λόγους, όπως η πρόσληψη 3000 οπλιτών.
Κι ένα άτεγκτο πρόσωπο, όταν πρόκειται για δίκαια αιτήματα κοινωνικών ή
επαγγελματικών ομάδων.
Δεν αποκρύβουν καθόλου ότι γι’ αυτούς είναι
«νοσοκομούθκια» χάριν των οποίων δεν πρόκειται να κάνουν την παραμικρή
υποχώρηση…. Όσο απεργούν δεν θα πληρώνονται. Πόσο να αντέξουν, σου λένε. Χάρις
στην επικράτηση ενός τέτοιου παράλογου εγωισμού, δεν διστάζουν να ανοίξουν τα
ταμεία και να πληρώσουν εκατομμύρια στον ιδιωτικό τομέα. Αυτή είναι η σκληρή
δημοσιονομική πολιτική του Χάρη. Έχει δύο πρόσωπα. Ένα διαλλακτικό, όταν
πρόκειται να ικανοποιηθούν διαχρονικές δογματικές θέσεις, όπως οι
ιδιωτικοποιήσεις. Εκεί παραχωρούνται εύκολα 34 εκατ. αποζημιώσεις στους
εργαζομένους στα λιμάνια. Ή εξευρίσκονται πανεύκολα 40 εκατ. για αποφάσεις με
εξόφθαλμα ψηφοθηρικούς λόγους, όπως η πρόσληψη 3000 οπλιτών. Κι ένα άτεγκτο
πρόσωπο, όταν πρόκειται για δίκαια αιτήματα κοινωνικών ή επαγγελματικών ομάδων.
Ότι οι κυβερνώντες αντιμετωπίζουν τους νοσηλευτές ως «νοσοκομούθκια» δεν το έκρυψαν καμία στιγμή. Πρώτος ο Αβέρωφ Νεοφύτου όταν σε ένα κρεσέντο υποτίμησης τους κάλεσε αν δεν τους αρέσει να παραιτηθούν και να φύγουν. Η αποθέωση της απαξίωσης, όμως, υπήρξε την περασμένη Παρασκευή στο Προεδρικό. Εκεί όπου κάποιοι νεοφανείς αστέρες κάλεσαν δημοσιογράφους σε μια άτυπη συνάντηση για ενημέρωση, χωρίς λεπτομέρειες για το αντικείμενο. Ένας από αυτούς, άνοιξε την «ενημέρωση» λέγοντας ότι «κάποιος τους κούρτισε να κάμουν κάτι courses και βρήκαμε εμείς τον μπελά μας». Ότι η εξουσία προκαλεί πλειστάκις αλαζονεία είναι της πάσι γνωστόν. Σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα, όμως, και σε τόσο νεαρή ηλικία είναι κρίμα. Λίγη σεμνότητα χρειάζεται… Κάποιος πρέπει να υποδείξει στο Προεδρικό ότι αν τα πανεπιστήμια μας κάνουν απλώς κάποια courses, τότε έχουν υποχρέωση να τα κλείσουν. Κάποιος πρέπει να υποδείξει στο Προεδρικό να ανοίξουν ένα λεξικό. Τεγόπουλος-Φυτράκης, σελίδα 270: επιστήμη είναι η πλήρης και ακριβής γνώση ορισμένων πραγμάτων και επιστήμονας ο κάτοχος επιστήμης έπειτα από ειδικές σπουδές. Με δύο λόγια, επιστήμονες δεν είναι μόνο όσοι αποφοιτούν από την Οξφόρδη και το Χάρβαρντ ή το London School of Economics, όπως ο υφυπουργός παρά τω προέδρω. Επιστήμονας είναι και όποιος απέκτησε πλήρεις και ακριβείς γνώσεις για το αντικείμενο του στο Πανεπιστήμιο Κύπρου ή στο ΤΕΠΑΚ. Οι νοσηλευτές δεν θα κληθούν να εργαστούν στη ΝΑΣΑ αλλά σε νοσοκομεία. Αυτοί εκπαιδεύονται να χειρίζονται ανθρώπινες ζωές, να προσφέρουν σε ασθενείς. Αν κάποιος ασθενής χρειαστεί πρώτες βοήθειες γιατί κινδυνεύει η ζωή του, ούτε το πτυχίο του Χάρβαρντ θα τον σώσει ούτε του όποιου υφυπουργού. Θα τον σώσουν μόνο αυτά τα «courses» τα οποία κάποιοι στο Προεδρικό και στην Πινδάρου υποτιμούν. Αλήθεια, έχει οτιδήποτε πολυτιμότερο από τη ζωή;
Αυτή η περιβόητη άτυπη συνάντηση με δημοσιογράφους στο
Προεδρικό ήταν ύπουλη, άνανδρη και αντιδεοντολογική. Διότι αποσκοπούσε στο
πλασάρισμα στην κοινή γνώμη επιλεκτικών στοιχείων τα οποία καμία σχέση έχουν με
τα αιτήματα των νοσηλευτών. Όπως για παράδειγμα, ότι κάποιοι νοσηλευτές
παίρνουν μισθούς 2 και 3 χιλιάδων ευρώ. Πρόκειται για ένα πολύ μικρό αριθμό,
που έχουν υπηρεσία δεκαετιών. Καμία σχέση με τους απεργούς, η συντριπτική
πλειοψηφία των οποίων παίρνουν χίλια ευρώ. Εμφανής ο στόχος του Προεδρικού να
κερδίσει την κοινή γνώμη η οποία διαπίστωσαν ότι στηρίζει τον δίκαιο απ’ όλες
τις πλευρές, αγώνα των νοσοκόμων.
Αυτή
η περιβόητη άτυπη συνάντηση με δημοσιογράφους στο Προεδρικό ήταν ύπουλη, άνανδρη
και αντιδεοντολογική. Διότι αποσκοπούσε στο πλασάρισμα στην κοινή γνώμη
επιλεκτικών στοιχείων τα οποία καμία σχέση έχουν με τα αιτήματα των νοσηλευτών.
Όπως για παράδειγμα, ότι κάποιοι νοσηλευτές παίρνουν μισθούς 2 και 3 χιλιάδων
ευρώ. Πρόκειται για ένα πολύ μικρό αριθμό, που έχουν υπηρεσία δεκαετιών.
Καμία
σχέση με τους απεργούς, η συντριπτική πλειοψηφία των οποίων παίρνουν χίλια
ευρώ. Εμφανής ο στόχος του Προεδρικού να κερδίσει την κοινή γνώμη η οποία
διαπίστωσαν ότι στηρίζει τον δίκαιο απ’ όλες τις πλευρές, αγώνα των νοσοκόμων.
Αυτός ο πόλεμος έχει ήδη μολυνθεί από εγωισμό. Γι’ αυτό συνεχίζεται μέχρις ότου
η μία εκ των δύο πλευρών γονατίσει. Πρόκειται, όμως, για έναν πόλεμο ο οποίος
μέχρι να λήξει θα έχει απώλειες. Θα έχει θύματα τα οποία, μάλιστα, θα
προέρχονται από τις τάξεις των αμάχων. Τους ασθενείς οι οποίοι ταλαιπωρούνται
και οι ζωές των οποίων απειλούνται. Αν μέχρι να τελειώσει ο πόλεμος κάποιοι
ασθενείς χάσουν τη ζωή τους, ποιος θα αναλάβει την ευθύνη; Την ευθύνη για την
υγεία των πολιτών την έχει το κράτος. Κανένας απεργός. Το Προεδρικό τι θα
πράξει σε μια τέτοια απευκταία περίπτωση; Θα στείλει μια συλλυπητήρια επιστολή
ή θα βγει να κατηγορήσει τους νοσηλευτές και τελείωσε;
Ο
Πρόεδρος Αναστασιάδης δεν μπορεί να συνεχίσει στο ρόλο του απλού θεατή. Δεν
μπορεί να ποιεί τη νήσσα βλέποντας τον υπουργό Οικονομικών του ο οποίος
κοιτάζει σκέτους αριθμούς κατά το δοκούν. Δεν μπορεί να παρακολουθεί αδιάφορα
τον πρόεδρο του κόμματος του να ανάβει το φυτίλι και να ακολουθεί η έκρηξη. Δεν
μπορεί ούτε να ακούει ή να συμμερίζεται τα απαξιωτικά σχόλια κάποιων νεανίσκων,
που βρίσκονται στο πλευρό του και να κλείνει τα μάτια στην πραγματική
κατάσταση. Ήδη έχουν μπει σε κίνδυνο ανθρώπινες ζωές. Τόσο γρήγορα ξέχασε τη
δική του περιπέτεια υγείας; Μπορεί να βρίσκονταν στην Αμερική οι νοσοκόμοι που
τον φρόντιζαν αλλά το ίδιο έργο επιτελούσαν. Ένας Πρόεδρος είναι υποχρεωμένος
να παρακάμπτει τους εγωισμούς και να λειτουργεί προς όφελος της κοινωνίας. Έχει
υποχρέωση όταν οι συνεργάτες του αδυνατούν να δώσουν λύση, να παρεμβαίνει ο
ίδιος. Να καλέσει τους νοσηλευτές. Να συζητήσει πιθανές λύσεις. Ιδίως, όταν οι
νοσηλευτές επαναλαμβάνουν κατά κόρον ότι δεν απαιτούν τώρα αυξήσεις αλλά μόνο
την ένταξη τους στην επιστημονική δομή της πολιτείας, όπως δικαιούνται βάσει
των πτυχίων τους. Αυτό είναι το χρέος του έναντι των ασθενών. Και έναντι του
πολυτιμότερου αγαθού, της ΖΩΗΣ!!!
Γ. Καλλινίκου
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου