Ο διάβολος βρίσκεται στις λεπτομέρειες

Ο Έσπεν Βαν Άιντε προσπαθεί να κρατηθεί ο ίδιος ως επαγγελματίας σε δράση και μαζί προσπαθεί να κρατήσει τη διαδικασία των συνομιλιών σε κάποια ύπαρξη παράλληλα με τις εκλογές, έτσι ώστε να μην έχει να ξαναξεκινήσει τα πράγματα από την αρχή. Η ιστορία ωστόσο του Κυπριακού είναι και μια ιστορία ξαναξεκινημάτων από την αρχή. Υποθέτουμε ότι η ιστορία των προκατόχων του αποτελεί ένα βάρος στους ώμους του. Θα είναι ο άνθρωπος που θα βάλει τον τελευταίο κρίκο σε μια μακρά αλυσίδα, η αντίθετα θα είναι ο ίδιος ένας ακόμα κρίκος σε μια αυτοτροφοδοτούμενη διαδικασία χωρίς τέλος στον ορατό κόσμο;

Η επιθυμία του να καταγραφούν οι συγκλίσεις δείχνει και το φόβο του να μην βρεθεί μπροστά σε υπαναχωρήσεις και η διευκρίνηση του ότι στις λεπτομέρειες κρύβεται ο διάβολος αφήνει να φανεί και μια δική του αμφιβολία στο αν οι δύο πλευρές εννοούν ακριβώς αυτά που λένε.

Πάντως, η επιλογή της ελληνοκυπριακής πλευράς να προκηρύξει ένα νέο κύκλο αδειοδοτήσεων στα οικόπεδα 6, 8 και 10, δείχνει ένα επίπεδο εμπιστοσύνης στην ευχέρεια που της προσδίδει ο εγκλωβισμός της Τουρκίας στο κουρδικό και το συριακό πρόβλημα. Τα οικόπεδα 6 και 10 διεκδικούνται ή αμφισβητούνται τουλάχιστον και από την Τουρκία. Αν δεν υπάρξει τουρκική αντίδραση θα σημαίνει ότι η Τουρκία υποχρεώνεται σε κάποιου είδους αναδίπλωση.

…η ελληνοκυπριακή πλευρά δείχνει μια βεβαιότητα και ίσως και μια κάλυψη στην κίνηση της νέας αδειοδότησης και από δυτικής πλευράς, αλλά και από την πλευρά της Ρωσίας, η οποία μέσω εταιρειών της ίσως και να μετέχει στην κούρσα των αδειοδοτήσεων. Η αναφορά του Τουρκοκύπριου ηγέτη σε ιδιοκτησία του υποθαλάσσιου πλούτου στην ομοσπονδιακή πάντως κυβέρνηση δείχνει μια εμμονή στην ομοσπονδιακή δομή, αλλά ίσως και να υποδηλεί ένα φόβο του ότι πιθανόν οι Ελληνοκύπριοι να θέλουν να κρατήσουν για τον εαυτό τους το φυσικό αέριο και το τυχόν πετρέλαιο, είτε μέσα από μια συνομοσπονδιακή δομή, είτε μέσα από τη μη κατάληξη στις συνομιλίες.

Η αντίδραση του Μουσταφά Ακιντζή δείχνει κάποια αβεβαιότητα από μέρους του. Επεσήμανε μεν τον κίνδυνο αρνητικών επιπτώσεων στις συνομιλίες, αλλά ήταν ασαφής, γεγονός που ίσως να δείχνει απλώς ότι δεν είναι ακόμα ενήμερος των σκέψεων της Άγκυρας. Αντίθετα η ελληνοκυπριακή πλευρά δείχνει μια βεβαιότητα και ίσως και μια κάλυψη στην κίνηση της νέας αδειοδότησης και από δυτικής πλευράς αλλά και από την πλευρά της Ρωσίας, η οποία μέσω εταιρειών της, ίσως και να μετέχει στην κούρσα των αδειοδοτήσεων. Η αναφορά του Τουρκοκύπριου ηγέτη σε ιδιοκτησία του υποθαλάσσιου πλούτου στην ομοσπονδιακή, πάντως, κυβέρνηση δείχνει μια εμμονή στην ομοσπονδιακή δομή, αλλά ίσως και να υποδηλεί ένα φόβο του ότι πιθανόν οι Ελληνοκύπριοι να θέλουν να κρατήσουν για τον εαυτό τους το φυσικό αέριο και το τυχόν πετρέλαιο, είτε μέσα από μια συνομοσπονδιακή δομή, είτε μέσα από τη μη κατάληξη στις συνομιλίες. Εάν το Μπαρπαρός δεν βγει για έρευνες στα δυτικά οικόπεδα της ΑΟΖ, θα σημαίνει ασφαλώς ένα ανασχεδιασμό πλεύσης από πλευράς Άγκυρας σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια. (με τον προηγούμενο κύκλο αδειοδότησης).

Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι ο προηγούμενος κύκλος αδειοδότησης αφορούσε σε τεμάχια της κυπριακής ΑΟΖ που δεν αμφισβητούνται και η Άγκυρα λειτουργούσε ως εντολοδόχος των Τουρκοκυπρίων. Στην περίπτωση των δυτικών οικοπέδων υπάρχει απ' ευθείας αμφισβήτηση από την Τουρκία την ίδια. Λογικά πρέπει να αναμένεται σημαντική αντίδραση. Πάντως ο Μουσταφά Ακκιντζί ήταν πυροσβεστικός, αναφέροντας ότι άλλο αδειοδότηση για έρευνες και άλλο εξόρυξη, δίνοντας έμφαση στη συνέχιση των συνομιλιών παρά στην αντιμετώπιση της νέας πρωτοβουλίας της ΚΔ. Είναι πολύ πιθανόν, όμως, να εκφράζει τον εαυτό του κι όχι την Άγκυρα και καθόλου τον κ. Ερντογάν. Από πλευράς της η τουρκική πλευρά φαίνεται να προσθέτει αυτές τις μέρες στο «νερό της ειρήνης» και το «ηλεκτρικό ρεύμα της ειρήνης», το οποίο πέραν των πολιτικών σημαινόντων μπορεί να σημαίνει ανταγωνισμό στην τιμή του ρεύματος της ΑΗΚ (κρατικής ή ιδιωτικής), όπως εξ άλλου είναι δυνατόν να συμβαίνει και με το νερό που μεταφέρεται από την Τουρκία σε σχέση με το νερό της αφαλάτωσης. Αυτές οι συγκρίσεις θα είναι πολύ χρήσιμες ασφαλώς σε περίπτωση συνολικής λύσης, αλλά και σε περίπτωση άλλου τύπου εξομάλυνσης των σχέσεων (στο ηλεκτρικό έχει ήδη γίνει μια αρχή).

Αυτή η «άλλη εξομάλυνση» αφορά στο γεγονός ότι το Κυπριακό μεταφέρεται γοργά στο ευρωπαϊκό άρμα και δημιουργείται μια δυναμική αντιμετώπισης του ως ευρωτουρκικό θέμα. Κάτι που ξεσήκωσε και τις ενστάσεις της τουρκοκυπριακής Λευκωσίας που βλέπει μια νέα περιθωριοποίηση της, αλλά δημιουργεί από παλαιότερα και αγωνίες στην ΚΔ που τονίζει συνεχώς ότι το πλαίσιο πρέπει να είναι τα Ηνωμένα Έθνη. Φυσικά, άλλο τα λόγια κι άλλο οι πράξεις. Η Λευκωσία εξέφρασε τη μεγάλη της ικανοποίηση για την στήριξη που είχε στην εμμονή της στην παγοποίηση των «κυπρογενών κεφαλαίων» ένταξης της Τουρκίας στην ΕΕ. Θέλησε να δει σε αυτή την κίνηση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής την αναγνώριση επιτέλους της ιδιότητας της ως πλήρες και κανονικό μέλος της ΕΕ. Οι δηλώσεις Τουσκ μάλιστα περί της ίσης σημασίας μικρών και μεγάλων κρατών στην ΕΕ έστειλε τα ελληνοκυπριακά μίντια στα ουράνια χωρίς να βρεθεί ένας σκιτσογράφος να κοροϊδέψει τη φερόμενη ισότητα της Κύπρου ή έστω της Ελλάδας με την Γερμανία. Φυσικά, αυτό το πολυπόθητο «κανονικό μέλος« έχει σχέση με τον ...ιδιότυπο τρόπο που η Κύπρος μπήκε στην ΕΕ χωρίς λύση. Και από αυτό ακριβώς το σημείο, και τις υποχρεώσεις που έχει αναλάβει η ΕΕ έναντι των Τουρκοκυπρίων από το 2004 και μετά, αλλά κύρια όταν η ΕΕ αντιμετωπίσει το Κυπριακό μέσα από τις ευρωτουρκικές ανάγκες των επόμενων λίγων χρόνων, προκύπτουν οι κρυφοί φόβοι της Λευκωσίας που κρύφτηκαν για λίγο, πίσω από την υπερβολική έκφραση ικανοποίησης της κυβέρνησης και των περισσότερων κομμάτων... μέχρι μετά τις εκλογές και μέχρι το ερχόμενο Συμβούλιο που θα ασχοληθεί με το θέμα δηλαδή τον ερχόμενο Ιούνιο.

Προς το παρόν σημειώνουμε ότι πίσω από την κουρτίνα των εκλογών αλλά και του καλού κλίματος που κρατιέται προς το παρόν στις συνομιλίες η μέν Τουρκία προχωρά σε και που ενοχλεί σοβαρά την ΚΔ όπως είναι η μεταφορά ρεύματος ενώ η ΚΔ προχωρά στις αδειοδοτήσεις που ενοχλούν την Τουρκία και τους Τουρκοκύπριους. Μαίνεται δηλαδή ένας πόλεμος κινήσεων παράλληλα με το καλό κλίμα που ανά πάσα στιγμή μπορεί να μπει σε εισαγωγικά. Είναι μια πρακτική που την συναντάμε σε κάθε καλή φάση του Κυπριακού. Δυστυχώς η ανάλυση του γεγονότος δεν μπορεί παρά να είναι πυθιακή. Αυτές οι κινήσεις ταιριάζουν και με το σενάριο της διχοτόμησης αλλά και με το σενάριο της άσκησης πιέσεων για τη λύση ή και του επηρεασμού της λύσης με την προσθήκη κάποιων κεκτημένων.

Ειδικά η σπουδή της Τουρκίας να μεταφέρει νερό και ίσως και ρεύμα στα κατεχόμενα αποτελεί μια προσπάθεια κατοχύρωσης της παρουσίας της στο νησί με οικονομικό ή ειρηνικό τρόπο πράγμα που μπορεί να συνδέεται και με την διαφαινόμενη αποδοχή της συζήτησης των εγγυήσεων και στο αισιόδοξο σενάριο με την αποχώρηση των τουρκικών στρατευμάτων.

Τέλος η επιμονή της το νερό και το ρεύμα να τύχουν ιδιωτικής διαχείρισης και εκμετάλλευσης που είναι προφανώς μια νεοφιλελεύθερη αντίληψη της οικονομίας συναντά την αντίστοιχη πολιτική της κυβέρνησης Αναστασιάδη που ακολουθεί το ίδιο μοντέλο ιδιωτικοποίησης στην πλευρά μας. Υπάρχει μια κοινή επιθυμία αποψίλωσης του κράτους από τους τομείς που του προσδίδουν και δύναμη και ευθύνες. Αυτή η πολιτική ωστόσο, με λύση ή χωρίς, αποτελεί μια νέα σκλαβιά για τη κοινωνία.

Προς το παρόν σημειώνουμε ότι πίσω από την κουρτίνα των εκλογών, αλλά και του καλού κλίματος που κρατιέται προς το παρόν στις συνομιλίες η μέν Τουρκία προχωρά σε  κινησεις και που ενοχλεί σοβαρά την ΚΔ, όπως είναι η μεταφορά ρεύματος, ενώ η ΚΔ προχωρά στις αδειοδοτήσεις που ενοχλούν την Τουρκία και τους Τουρκοκύπριους. Μαίνεται, δηλαδή, ένας πόλεμος κινήσεων παράλληλα με το καλό κλίμα που ανά πάσα στιγμή μπορεί να μπει σε εισαγωγικά. Είναι μια πρακτική που την συναντάμε σε κάθε καλή φάση του Κυπριακού.