Η αποκάλυψη των ψεμάτων του θεάματος της Focus: όταν οι ένοχοι, μετά από δικαστική μαρτυρία, για χρηματοδότηση από τις τράπεζες ώστε να λογοκρίνουν κριτική, έχουν το θράσος να κατηγορούν άλλους – και όταν αποκαλύπτεται και ότι έλεγαν χυδαία ψέματα, παρά τη μεροληπτική, υπέρ της πλευράς τους, ερευνά.. δεν καταφέρνουν καν να πουν ένα συγνώμη… Η εφημερίδα Πολίτης…

«Έχει κάθε λόγο να πανηγυρίζει το ΑΚΕΛ ότι «η έκθεση των ανακριτών αποτελεί κόλαφο για όλους εκείνους που για δυο σχεδόν χρόνια λοιδορούσαν και λασπολογούσαν το ΑΚΕΛ».

Άριστος Μιχαηλίδης, «Αν είναι για υποψίες τις έχουμε και μόνοι μας». 28/1/2016

“Ο μάρτυρας κατήγγειλε επίσης ότι είχε μόνιμη στήλη στην εφημερίδα Πολίτης και μετά από δυσμενές άρθρο που έγραψε, του λέχθηκε ότι δεν θα δημοσιεύουν πλέον τα άρθρα του μετά από παρέμβαση του Αντρέα Ηλιάδη καθώς και ότι η Τράπεζα απέκοψε διαφήμιση ύψους €50.000 από την εφημερίδα.[1]

“Ερωτηθείς σε σχέση με αναφορές στην κατάθεση του σχετικά με άσκηση πίεσης σε εφημερίδα εκ μέρους της ΤΚ και απόσυρση διαφήμισης ύψους 50.000 ευρώ, ο κ. Ολύμπιος είπε ότι τις εν λόγω πληροφορίες τις αποκόμισε από email που του απέστειλε ο δημοσιογράφος της εφημερίδας «Πολίτης» Διονύσης Διονυσίου και τηλεφωνική επικοινωνία που είχε μαζί του."[2] -

Μια πονεμένη ομολογία: και τώρα που καταγράφηκε και με δήλωση του κ. Κληρίδη ότι δεν υπάρχουν τεκμήρια για χρηματοδότηση του ΑΚΕΛ από τον Βγενόπουλο, όσοι περίμεναν την «καταγραφή ενοχής», έμειναν μπουκάλα.. Τουλάχιστον ο Α. Μιχαηλίδης είχε την ειλικρίνεια να παραδεχθεί τί έλεγαν τα τεκμήρια.. Για τον Γιωρκατζισμό, στον οποίο υποβλήθηκε η κ. Πόλα Κυπριανίδου, ποιός θα μιλήσει, πότε θα αποδοθεί ένα συγνώμη, και πότε η κοινωνία θα θέσει θέμα ανθρωπίνων δικαιωμάτων των πολιτών που δαιμονοποιούν τα ΜΜΕ;…

Η ανακοίνωση της έρευνας της αστυνομίας για την υπόθεση της Φόκους, δικαίωσε το ΑΚΕΛ. Όχι μόνο δεν τεκμηριώθηκε με κανένα τρόπο ότι το κόμμα πήρε χρήματα, αλλά αντίθετα, για όσους παρακολουθούσαν την έντονη προσπάθεια του Πολίτη, ήταν και μια εντυπωσιακή καταγραφή χυδαίων ψεμάτων. Το πρώτο επεισόδιο που αξίζει αναφοράς ήταν η σχεδόν εξοντωτική προσωπική επίθεση της εφημερίδας, μέσω πρωτοσέλιδων, εναντίον της κας. Πόλας Κυπριανίδου και του ελεγκτικού γραφείου με το οποίο συνδέεται,  και είναι και στέλεχος του ΑΚΕΛ. Ο Πολίτης εστίασε σε εκείνη αρχικά ως το άτομο που πήρε χρήματα από την φόκους και λόγω της σχέσης της με το ΑΚΕΛ, θεωρήθηκε ότι μετέφερε τα χρήματα. Η κα. Κυπριανίδου και το ελεγκτικό γραφείο από την αρχή δήλωσαν ότι είχαν κάνει μια εργασία η οποία τους ανατέθηκε και πληρώθηκαν μέσω φόκους. Διότι, πέρα από την φαιδρή λογοκρισία του γεγονότος ότι μέσω της φόκους έγιναν πληρωμές εργασιών [νόμιμων] για ύψος 50 εκατομμυρίων [ανάμεσα του και δημοσιογράφων – αλλά και αυτό λογοκρίθηκε] ήταν μια εστίαση στο ΑΚΕΛ που θύμιζε πρακτικές του καθεστώτος του «εμφυλίου» από την Ελλάδα. Τα οποία εφάρμοσε ο Γιωρκατζισμός στην Κύπρο τη δεκαετία του 1960. Σε αυτό το καθεστώς, κάθε αριστερός ήταν ύποπτος. Για αυτό αποκλείονταν από τη δημόσια υπηρεσία [με το αζημίωτο για το ρουσφέτι της δεξιάς] και για αυτό ήταν φακελωμένοι. Η κα. Κυπριανίδου δαιμονοποιήθηκε γιατί είχε σχέση με το ΑΚΕΛ. Η άποψη/θέση της, η οποία τεκμηριώθηκε τελικά με την απάντηση του Γενικού Εισαγγελέα, όχι μόνο δεν λήφθηκε υπό όψιν από τις αναπαραστάσεις που κατασκεύαζε ο Πολίτης, αλλά και η πλειοψηφία των υπόλοιπων ΜΜΕ αναπαρήγαγε τυφλά τα ψέματα, όπως αποδείχτηκαν, του Πολίτη. Ο κ. Κληρίδης ήταν σαφής ότι δεν προέκυψε τίποτα  για το ελεγκτικό γραφείο. Άρα όντως έκανε εργασία και για αυτό πληρώθηκε [όπως, ενδέχεται ή έτσι αφέθηκε να νοηθεί και τα υπόλοιπα 48,000 ή 49,400 εκατομμύρια τα οποία πληρώθηκαν στην Κύπρο]. Και άρα ο Πολίτης έλεγε ψέματα.

Από τον Παπακώστα στην Κυπριανίδου: Μορφές εκβιασμών σε δημόσια θέα: Μια εφημερίδα που χρησιμοποιεί τα πρωτοσέλιδα και τη ρουτίνα της πρωινής αγοράς εφημερίδας, για να εκβιάζει δημόσια και να διασύρει πολίτες;

Εδώ τίθεται θέμα ατομικών δικαιωμάτων. Ένας οργανισμός κατασκευής/συσκευασίας ειδήσεων, όπως ο Πολίτης, έχει την δυνατότητα να επιτίθεται σε ένα άτομο, και εκείνο το άτομο να πρέπει να περιμένει 2 χρόνια για να δικαιωθεί. Αλλά επειδή οι ένοχοι, που είπαν τα ψέματα, ξέρουν ότι θα μπλέξουν δικαστικά, μπορεί και να συνεχίζουν τον αμανέ, για να εκβιάσουν. Τα ΜΜΕ παραβιάζουν ατομικά δικαιώματα. Θα μπορούσε να πει κάποιος ότι ουσιαστικά οι προσωπικές επιθέσεις είναι και ένα είδος στρατηγικής εκβιασμού - κάποια συμφέροντα μπορούν να πιέσουν κάποιον/α να δεχτεί τους όρους. Αυτό που έκανε ο Πολίτης, με την ανοχή των αρχών [και των εμπλεκομένων ανακριτών]  φαινόταν σαν μια προσπάθεια να πιέσει την κα. Κυπριανίδου να πει αυτό που ήθελαν μερικοί. Έστω και αν ήταν ψέμα. Για να γλιτώσει από τις επιθέσεις. Προς τιμήν της, δεν υποχώρησε. Θυμίζει θλιβερά και τον τρόπο που μερικοί εκβίαζαν τον κ. Παπακώστα να πει αυτά που ήθελαν για να του επιτρέψουν να ζήσει – αφού ήταν ιατρικά δεδομένο πια ότι κινδύνευε η ζωή του. Μερικοί σε αυτήν την χώρα εκβιάζουν. Και είναι καιρός να αμυνθεί η δημοκρατία.

Αυτό που έκανε ο Πολίτης, με την ανοχή των αρχών [και των εμπλεκομένων ανακριτών]  φαινόταν σαν μια προσπάθεια να πιέσει την κα. Κυπριανίδου να πει αυτό που ήθελαν μερικοί. Έστω και αν ήταν ψέμα. Για να γλιτώσει από τις επιθέσεις. Προς τιμήν της δεν υποχώρησε. Θυμίζει θλιβερά και τον τρόπο που μερικοί εκβίαζαν τον κ. Παπακώστα να πει αυτά που ήθελαν για να του επιτρέψουν να ζήσει – αφού ήταν ιατρικά δεδομένο πια ότι κινδύνευε η ζωή του. Μερικοί σε αυτήν τη χώρα εκβιάζουν. Και είναι καιρός να αμυνθεί η δημοκρατία.

…Και το ρεζίλι των ΜΜΕ που έχαψαν το παραμύθι ότι «όλα τεκμηριώθηκαν… το θέμα έκλεισε..»

Αλλά όσον αφορά τα ΜΜΕ η διάψευση ήταν ευρύτερη. Ο Πολίτης με το θράσος της μη-αμφισβήτησης, αφού τα ΜΜΕ, πλην αριστεράς, έτρεξαν πειθήνια πίσω από το κόκαλο που τους έριξε, δημοσίευε κατά περιόδους, για να ασκεί και πιέση/εκβιασμό ενδεχομένως, διάφορες «δημοσιογραφικές αναφορές» ότι το θέμα έκλεισε κλπ. Και όχι μόνο ο Πολίτης. Ιδού και ανάλογο δημοσίευμα μέχρι και στο Φιλελεύθερο, όπου ο κ. Χατζηβασίλης, το άτομο το οποίο προωθούσε τα θεάματα του Ρίκκου, μόλις μια εβδομάδα πριν την ανακοίνωση του κ. Κληρίδη – ήταν και αυτός σίγουρος ότι όλα τεκμηριώθηκαν….

«Βρήκαν την διαδρομή των χρημάτων της focus. Τα στοιχεία των ανακριτών καίνε ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ.»

Μ. Χατζηβασίλης, Φιλελεύθερος, σελ. 1,  21/1/2016

Και τί είπε το πόρισμα της αστυνομίας, το οποίο με πόνο ανάφερε ο κ. Μιχαηλίδης παραδεχόμενος, έντιμα τουλάχιστον; Ότι ο ΔΗΣΥ πήρε λεφτά – αλλά αυτό το ξέραμε. Όμως για το ΑΚΕΛ [και εκεί ήταν το ζητούμενο για 2 χρόνια] δεν βρέθηκε τίποτα. Έλεγαν ψέματα, λοιπόν, τα ΜΜΕ. Ακολούθησαν ψεύτικες πληροφορίες.

Το Γιωρκατζικό παρακράτος που διαρρέει και ενάντια στον Γενικό εισαγγελέα, αλλά και απαιτεί να ερευνώνται αριστεροί που ψηφίσαν το 2008: επέμενε ο Πολίτης να ανακριθούν 10 αριστεροί στην τύχη ή είχε και κατάλογο προγραφών όπως έκαναν πριν το 1974 μερικοί;

Και φυσικά, πρέπει να σχολιαστεί και το γιωρκατζικό παρακράτος του Ρίκκου, που φάνηκε να λειτουργεί στο σύνδεσμο ανάμεσα σε αστυνομία και Εισαγγελία. Αυτό το κύκλωμα διέρρεε κανονικά, χωρίς ντροπή, στον Πολίτη – και μερικά ψίχουλα στον Χατζηβασίλη. Η διαρροή μάλιστα της «κατάθεσης του Μιλτή» [μια «κατάθεση» που θα πρέπει να διερευνηθεί όταν αποκατασταθεί η δημοκρατία, για την πιθανότητα εκβιασμού προς τον κ. Νεοφύτου] ήταν τόσο χυδαία, ως παρέμβαση στη δίκη του Ρίκκου, που αναγκάστηκε και ο Γενικός Εισαγγελέας να μιλήσει και να πει ότι ο στόχος ήταν ο ίδιος. Κάποιοι στην αστυνομία – εισαγγελία διέρρευσαν μια κατάθεση για την φόκους την περίοδο που κατέθετε ο κ. Κληρίδης στη δίκη του Ρίκκου. Έτσι τυχαία το διέρρευσαν; – με έμφαση ότι ο κ. Κληρίδης καθυστερεί, δήθεν, τις διαδικασίες. Όπως ακριβώς έλεγε και ο Ρίκκος στις υπεκφυγές του όταν πιάστηκε στα πράσα. Προφανώς, το θέαμα φόκους κατασκευάστηκε για πολλαπλές χρήσεις.

Αλλά το ότι οι συμμετέχοντες στη έρευνα [ή κάποιοι από αυτούς] διέρρεαν προς την μια πλευρά [διότι ο Πολίτης ήταν εμπλεκόμενος σε διαμάχη, δεν ήταν «ανεξάρτητο» ΜΜΕ, όπως έστω μπορεί να πει κάποιος για τον Φιλελεύθερο] είναι ένα ακόμα τεκμήριο της μη-ενοχής του ΑΚΕΛ. Διότι έψαξαν τα πάντα. Και αφού αρχικά συνειδητοποίησαν ότι ο Πολίτης έγραψε ψέματα/ ανακρίβειες ότι πήρε λεφτά το ΑΚΕΛ, ακολούθως μετατοπίστηκαν στην προεκλογική του 2008 για τις προεδρικές – και κατέληξαν στην κωμική παρουσίαση ανακρίσεων 10 ατόμων. Μέχρι και ο κ. Μιχαηλίδης έγραψε με δυσφορία και πάλι για το ότι οι ανακριτές δεν κατάφεραν να βρουν αυτό που ήθελαν όλοι στα καθεστωτικά ΜΜΕ [απορριπτικά ή μη] «..[οι ανακριτές] κατέληξαν σε μια έκθεση που μας λέει ότι το μόνο που έχουν στα χέρια τους είναι δέκα καταθέσεις επιβατών που παραδέχθηκαν ότι ήρθαν να ψηφίσουν Χριστόφια και ότι τα εισιτήρια τους τα πλήρωσε είτε το ΑΚΕΛ, είτε η Προοδευτική. Τί σημαίνει όμως αυτό, αφού αν έπαιρναν καταθέσεις από άλλη πτήση θα είχαν μαρτυρίες άλλων επιβατών ότι τα εισητήρια πληρώθηκαν από κάποιο άλλο κόμμα.»

..Ευτυχώς, και πάλι, που φαίνεται ότι έκανε κίνηση ο κ. Κληρίδης…

Σε κάποια ευνομούμενη δημοκρατία ισονομίας, όλοι τα μέλη της ανακριτικής ομάδας θα καλούνταν να εξηγήσουν τη αστεία λογική να ρωτήσουν αυτά τα 10 άτομα. Η απάντηση είναι μάλλον, δυστυχώς για τα δημοκρατικά θέσμια, απλή – το ζητούσε ο Πολίτης, όταν φάνηκε ότι έλεγε ψέματα [ή έστω είχε αρχικά λανθασμένες πληροφορίες] και φοβόταν, πλέον, να πάει στο δικαστήριο όταν τους κίνησε αγωγή ο Α. Κυπριανού.

Μια ερμηνεία είναι… ότι ο Πολίτης, ξέροντας ότι ο ΔΗΣΥ είχε πάρει λεφτά [και μάλιστα σε μια περίοδο που η Ειρήνη Χαραλαμπίδου έκανε συχνές παρεμβάσεις με ερωτήσεις για τον Βγενόπουλο], το έριξε στα μαλακά, λανσάροντας το θέαμα «ο ΔΗΣΥ πήρε 500,000, ενώ το ΑΚΕΛ 1,5 εκατομμύρια». Εδώ υπάρχει, όπως φαίνεται τελικά ένα ακόμα ψέμα: ακόμα και με την ύστατη προσπάθεια να οικοδομηθεί επιχείρημα πάνω στις 10 ανακρίσεις επιβατών [!] τα ποσά ήταν 880 με 600 χιλιάδες. Αλλά το 1,5 εκατομμύρια με 500 χιλιάδες φαίνεται πιο καλά στο θέαμα.

Αντίθετα, θα πρέπει να αποδοθούν εύσημα στον κ. Κληρίδη γιατί τελικά δεν άφησε την αστυνομία απλώς να ρίξει ατάκτως ότι είχε και δεν είχε, και με την εμφάνιση του [ίσως και με τη δική του αξιολόγηση τελικά] στην παρουσίαση ήταν σαφής. Ένας δικαστικός, επιτέλους, που βλέπει τα τεκμήρια. Μετά από δικαστική παρωδία Σάντη, χρειάζεται τέτοιες ενέσεις τεκμηρίωσης η κυπριακή δικαιοσύνη για να ανακτήσει έστω κάτι από την χαμένη αξιοπιστία της. Και μπορεί από αβρότητα ή από πρακτική σκέψη να αποφύγει αντιπαράθεση, να οδηγήθηκε στο να πει ότι αρχικά τα δημοσιεύματα μπορεί να είχαν το καλό της δημοσιοποίησης θεμάτων, αλλά ήταν επίσης σαφής, όταν τέθηκε το θέμα των διαρροών και των πιθανών ποινικών αδικημάτων που προκύπτουν από αυτές; Εγώ δεν έκανα διαρροή, είπε με νόημα. Σαφής αναγνώριση της ποινικής ευθύνης όσων τα έκαναν πλακάκια στις διαρροές με ένα από τους δυο εμπλεκόμενους – τον Πολίτη. Ο Πολίτης έπαιζε και με «κανονισμένο» [να πούμε πουλημένο;] διαιτητικό την υπέρ του, και έχασε - θα έλεγαν οι ποδοσφαιρόφιλοι.

Όταν τα ΜΜΕ πιάνονται να λένε ψέματα, με βάση τα δικά τους κριτήρια, καταφεύγουν σε εξορκισμούς μαγισσών: αν δεν βρέθηκε τεκμήριο, πρέπει να υπάρχει «αλλά δεν βρέθηκε».. κατά το «η  ύποπτη για μάγισσα δεν είναι ένοχη αν δεν πνιγεί όταν έχει μια πέτρα στο λαιμό..»…

Τα υπόλοιπα ΜΜΕ άφησαν τον Πολίτη μόνο του να κτυπιέται την επομένη. Η Σημερινή κράτησε αποστάσεις εστιάζοντας στο γενικό μήνυμα του κ. Κληρίδη «ότι ουδέν μεμπτό ποινικά..», η Αλήθεια τι να πει, αφού τελικά τα μόνο τεκμηριωμένα χρήματα πήγαν στο κόμμα του Χάσικου, τον ΔΗΣΥ; Ο Φιλελεύθερος είχε την οδυνηρή ομολογία του Μιχαηλίδη, αλλά διάφοροι, και το πρωτοσέλιδο, επέμεναν να αρνούνται να δουν τις συνέπειες της ανακοίνωσης για την εικόνα τους στο καθρέφτη του τί έλεγαν - μέχρι και η συνήθως sharp στην αποδομηση θεαμάτων, η κ. Χατζηδημητρίου, που χάθηκε στις πλαδαρότητες των κλισέ, όπως και κωμικά ο Βενιζέλος το Σάββατο [ο οποίος γενικά έχει μια τάση να το ρίχνει στη «μεταφυσική» του «υπάρχουν τεκμήρια αλλά δεν βρέθηκαν» όταν πιάνεται με δημοσιευμένα ψέματα ή παραπλανήσεις] .

Μπροστά στο κίνδυνο να παραδεχτούν ότι το γεγονίδιο/factoid, το οποίο αναμασούσαν ήταν μη-έγκυρο και σίγουρα μη-δεδομένπ και αυτονόητο, υιοθέτησαν τη μεσαιωνική πρακτική για θρησκευτική διάγνωση, αν κάποια είναι μάγισσα – την έριχναν σε μια λίμνη με μια πέτρα στο λαιμό και αν επιβίωνε τότε ήταν μάγισσα, αν δεν επιβίωνε, δεν ήταν μεν μάγισσα, αλλά ήταν νεκρή. Έτσι και εδώ – αν τεκμηριωνόταν ότι το ΑΚΕΛ πήρε χρήματα, δεν θα ρωτούσαν καν το αυτονόητο γιατί είναι από τον Βγενόπουλο και ακόμα και αν ήταν πως εξηγείται ότι το ΑΚΕΛ ήταν το μόνο κόμμα που έκανε κριτική στις τράπεζες. Αλλά δεν τεκμηριώθηκε ούτε αυτό. Οπότε κατέφυγαν στο κυνήγι μαγισσών. «Θα είναι μάλλον..», «πρέπει να είναι χρηματοδοτηση προς την αριστερά αλλά δεν ξέρουμε.. γιατί το έκρυψαν καλά». Η ασυναρτησία της ενοχής. Στην περίπτωση της Δρομολαξιάς, το ΑΚΕΛ ήταν τόσο "πρόχειρο" που πέρασαν από τα ταμεία του [καταγραμμένα] οι εξοφλήσεις του Λίλλη για την Αλκή, αλλά εδώ ξαφνικά οι ακελικοί [την ίδια ακριβώς περίοδο] ήταν σούπερ καχύποπτοι.

Σε αυτό το πλαίσιο, το θέαμα φόκους ήταν απλώς η συνέχεια της προηγούμενης στρατευμένης στήριξης του Πολίτη στο τραπεζιτικό κατεστημένο. Έφτιαξε το θέαμα της φοκους για να στρέψει την προσοχή, όχι απλώς αλλού, αλλά στη βασική πολιτική δύναμη που έκανε κριτική στις τράπεζες – την αριστερά. Και με αυτό το θέαμα, καθυστερούσε και την πίεση για δίκες τραπεζιτών – οι οποίοι ήταν και παλιά χρηματόδοτες της εφημερίδας λογικά…. Το γιατί να μην ήταν και η υπόθεση φόκους επιχορηγούμενη με αυτά τα δεδομένα, είναι ένα ανοιχτό ζήτημα σε ένα πλαίσιο ελεύθερης αναζήτησης της αλήθειας.

Γιατί προσπάθησε να φτιάξει το θέαμα ο Πολίτης

Αξίζει τον κόπο μια πρώτη απόπειρα ερμηνείας της προσπάθειας του Πολίτη μέσα από τα ψέματα, όπως αποδείχτηκε.

Κατ’ αρχήν υπάρχει η ερμηνεία που έστω και στην άμυνα για 2 χρόνια, πρόβαλε έμμεσα το ΑΚΕΛ: ότι δηλαδή ο Πολίτης ξέροντας ότι ο ΔΗΣΥ είχε πάρει λεφτά [και μάλιστα σε μια περίοδο που η Ειρήνη Χαραλαμπίδου έκανε συχνές παρεμβάσεις με ερωτήσεις για τον Βγενόπουλο], το έριξε στα μαλακά, λανσάροντας το θέαμα «ο ΔΗΣΥ πήρε 500,000, ενώ το ΑΚΕΛ 1,5 εκατομμύρια». Εδώ υπάρχει, όπως φαίνεται τελικά ένα ακόμα ψέμα: ακόμα και με την ύστατη προσπάθεια να οικοδομηθεί επιχείρημα πάνω στις 10 ανακρίσεις επιβατών [!] τα ποσά ήταν 800 με 600 χιλιάδες. Αλλά το 1,5 εκατομμύρια με 500 χιλιάδες φαίνεται πιο καλά στο θέαμα.

όμως, αυτή η ερμηνεία παραβλέπει ότι στο ουσιώδες ζήτημα – το πώς οι τραπεζίτες αγόραζαν εύνοια την δημόσια σφαίρα – ο Πολίτης είναι άμεσα εμπλεκόμενος, σίγουρα περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο Μέσο. Σε αυτό το πλαίσιο, ο Πολίτης δεν έκανε χατίρι σε άλλους [μόνο τουλάχιστον]. Κατά κύριο λόγο υπερασπιζόταν τον εαυτό του. Διότι ο Πολίτης υπήρξε η πιο υστερικά νεοφιλελεύθερη εφημερίδα. Και μάλιστα του χείριστου είδους νεοφιλελεύθερη. Ούτε καν για τους τύπους. Έτσι, ο αρμόδιος της οικονομικής στήλης, που αγωνιζόταν με νύχια και με δόντια να μετατοπίσει τις ευθύνες των τραπεζών στο δημόσιο – τώρα είναι στο δημόσιο. Διορισμένος.

Όμως αυτές οι διαπλοκές είναι λεπτομέρεια μπροστά στα τεκμήρια των πρωτοσέλιδων. Ο Βγενόπουλος την περίοδο μετά την αρχή της παγκόσμιας κρίσης το 2007, ζήτησε εύνοια την περίοδο 2009-2011. Όταν ήρθε τον Μάιο του 2009 ο Πολίτης είχε τον πιο διθυραμβικό τίτλο [σε σχέση με τις άλλες εφημερίδες] για τον Βγενόπουλο παρουσιάζοντάς τον σαν ήρωα κατά του κατεστημένου. Ο Βγενόπουλος ήταν τότε ο νεοφιλελεύθερος ήρωας. Και όταν ο Βγενόπουλος πήρε τελικά ότι ήθελε από τον Ορφανίδη, τον Μάρτιο του 2011, την μετατροπή της Εγνατίας σε παράρτημα, μεταφέροντας τις ζημιές της στην Λαϊκή, ο Πολίτης όχι μόνο δεν διαμαρτυρήθηκε, αλλά στήριζε με πάθος τον Ορφανίδη. Μπορεί και να μην ήξερε – με τόση σχέση με τις τράπεζες όπως αποκαλύφθηκε μετά; Διότι όταν τελικά οι τράπεζες μας έσπρωξαν στο μνημόνιο – ήρθε πρώτα η Λαϊκή και μετά την Τράπεζα Κύπρου τον Ιούνιο του 2012- ο Πολίτης ζητούσε ανοικτά με απειλητικό πρωτοσέλιδο [τον έχει τον εκβιασμό φαίνεται] να σταματήσει η συζήτηση των σκανδάλων των τραπεζών - τον Σεπτέμβριο του 2012. Και να δεχθούμε ότι θέλει η τρόικα. Την οποία, ο Πολίτης ανάμεσα σε άλλους ήθελαν και πιο πριν. Και τον Νοέμβριο δημοσίευσε θεαματικά την θλιβερή επιστολή Αναστασιάδη, όπου για χάρη του ΕΛΑ της Λαϊκής στήριζαν την τρόικα, αντί την κυβέρνηση της χώρας τους. Και μετά ξέχασαν ότι ήξεραν για τον ΕΛΑ. Όπως σύσσωμα τα πρωτοσέλιδα πλην αριστεράς.

όμως, ο Πολίτης είναι και πιο άμεσα συνδεδεμένος με την εξαγορά χώρου δημοσιευμάτων [ευνοϊοκρατικών και λογοκρισίας κριτικών] από τράπεζες. Μετά από τόσες συζητήσεις για την διαπλοκή των ΜΜΕ, τελικά έχουμε πια και δικαστικό τεκμήριο – από τον περασμένο Νοέμβριο - ότι ο Πολίτης λογόκρινε στήλη το 2009, γιατί έκανε κριτική στους ιθύνοντες της Τράπεζας Κύπρου. Και αναφέρθηκε και το χρηματικό αντίτιμο από την τράπεζα – 50,000 ευρώ για λογοκρισία στήλης.. Και αυτό επιπρόσθετα στην ήδη καταγεγραμμένη έντιμη μαρτυρία του κ. Παράσχου που πέρασε επίσης από τον Πολίτη. Σε αυτό το πλαίσιο, το θέαμα φόκους ήταν απλώς η συνέχεια της προηγούμενης στρατευμένης στήριξης του Πολίτη στο τραπεζιτικό κατεστημένο. Έφτιαξε το θέαμα της φόκους για να στρέψει την προσοχή, όχι απλώς αλλού, αλλά στην βασική πολιτική δύναμη που έκανε κριτική στις τράπεζες – την αριστερά. Και με αυτό το θέαμα, καθυστερούσε και την πίεση για δίκες τραπεζιτών – οι οποίοι ήταν και παλιά χρηματοδοτες της εφημερίδας λογικά.

Για ιστορικούς λόγους, αλλά και λόγους τεκμηρίωσης αναδημοσιεύουμε ένα απόσπασμα από το παλαιότερο κείμενο της Δέφτερης [3] μετά τη δικαστική μαρτυρία για εξαγορά του Πολίτη από τους ιθύνοντες της Τράπεζας Κύπρου τον Νοέμβριο του 2015. Το γιατί να μην ήταν και η υπόθεση φόκους επιχορηγούμενη με αυτά τα δεδομένα, είναι ένα ανοιχτό ζήτημα σε ένα πλαίσιο ελεύθερης αναζήτησης της αλήθειας.

Μετά τον Παράσχο και ο Ολύμπιος: όταν οι του Πολίτη λογόκριναν μετά από υπόδειξη του Α. Ηλιάδη – 50,000 ευρώ και εξαφανίζεται μια στήλη…

Την πρώτη επίσημη παραδοχή ότι η ειδησεογραφία των ΜΜΕ γινόταν με βάση τα συμφέροντα των τραπεζών και τις επιθυμίες των τραπεζιτών, την έκανε ο Α. Παράσχος τον Δεκέμβριο του 2012 – και ο Παράσχος εργαζόταν στον Πολίτη, τότε: «Όταν μια επιχείρηση ΜΜΕ, ξεκινά την κάθε νέα χρονιά, έχοντας διασφαλισμένο διαφημιστικό κονδύλι πέραν του ενός εκατομμυρίου από μία μόνο τράπεζα και τα ανάλογα από τις διαφημίσεις, τότε ο καθείς αντιλαμβάνεται τις υπαγορεύει τις όρους του παιχνιδιού. Όταν παράλληλα, ΜΜΕ λάμβαναν δάνεια εκατομμυρίων και μεγάλα παρατραβήγματα με «ευκολίες πληρωμής», τότε τις δημοσιογράφος μπορούσε να τα βάλει με τις τράπεζες, χωρίς να χάσει τη δουλειά του; Υπάρχουν κι άλλα, τις οδηγίες τραπεζιτών για πιέσεις, π.χ. τις την εποπτική αρχή ή για προστασία τις εποπτικής αρχής. Τα είδαμε και στο πολύ πρόσφατο παρελθόν να συμβαίνουν σε σύμπραξη τραπεζιτών, πολιτικών και ΜΜΕ.»

Η «δουλειά» από ποιους γινόταν, αν όχι από δημοσιογράφους, αυλικούς του συστήματος ή και αιχμάλωτούς του;… Έχουμε ευθύνη και οι δημοσιογράφοι για την κατάσταση στην πατρίδα τις; Έχουμε.»  Α. Παράσχος, Διευθυντής, Καθημερινή Κύπρου[4]

Ο μάρτυρας κατήγγειλε τις ότι είχε μόνιμη στήλη στην εφημερίδα Πολίτης και μετά από δυσμενές άρθρο που έγραψε, του λέχθηκε ότι δεν θα δημοσιεύουν πλέον τα άρθρα του μετά από παρέμβαση του Αντρέα Ηλιάδη, καθώς και ότι η Τράπεζα απέκοψε διαφήμιση ύψους €50.000 από την εφημερίδα

Το θέμα παρέμεινε ανοικτό – από την μια η συγκάλυψη των σκανδάλων  των τραπεζών ήταν οφθαλμοφανής, αλλά από την άλλη η πλειοψηφία των ΜΜΕ ως ένα καρτέλ ουσιαστικά, εξαπέλυε επιθέσεις σε όποιον έθετε το ζήτημα. Έτσι, ενώ δεν δημοσίευαν τα ποσά που πήραν από διαφημίσεις ή τις ευκολίες που τους έκαναν οι τράπεζες, για να έχουν ευνοϊκή και μεροληπτική κάλυψη, φώναζαν ενάντια σε όποιον έθετε στο δημόσιο λόγο αυτήν τη διάσταση. Ο Δ. Συλλούρης που προήδρευε, τότε, τις επιτροπής θεσμών, όταν διερεύνησε το σκάνδαλο τις οικονομίας, έγινε στόχος, ακριβώς γιατί έθεσε το ζήτημα. Και όσοι έκρυβαν τις λογαριασμούς τις, φώναζαν ότι δεν είχε τεκμήρια. Και όταν ο Μ. Ολύμπιος τα είπε και στο δικαστήριο  - και μάλιστα, κάνοντας αναφορά σε ημέηλ από τον Δ. Διονυσίου, έπεσε ξαφνικά σιωπή. Είναι, τις, ένα σαφές τεκμήριο πια. Και το ότι και οι δυο μαρτυρίες που έχουμε στο δημόσιο λόγο αφορούν στον Πολίτη [άμεσα – τις με τον Ολύμπιο ή έμμεσα τις με τον Παράσχο] δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητο. Μάλλον τεκμηριώνει αυτό που έχει, ήδη, αρχίσει να διαφαίνεται. Η όλη εκστρατεία του Πολίτη για την υπόθεση τις Focus, πέρα από τις κομματικές ανάγκες που εξυπηρετεί για τις πολιτικές ταυτίσεις του εκδότη, φαίνεται σε αυτό το πλαίσιο να αποτελεί, όντως, μια προσπάθεια μετατόπισης από τις ευθύνες και τα σκάνδαλα των τραπεζών και των εδώ τραπεζιτών. Διότι το να φωνάζεις ότι πήραν κόμματα χρήματα από ένα ταμείο, και εσύ να τις πάρει και για να λογοκρίνεις σχόλια, και φυσικά για να προβάλεις τις θέσεις και τις επιλογές των υπό δική τραπεζιτών, είναι κωμικό – αλλά και αποκαλυπτικό. Είναι μια κλασική προσπάθεια μετατόπισης – και από τις που δίνουν σήμερα τις ό,ποιες επιχορηγήσεις για σχόλια και επιλεγμένες ειδήσεις στα πρωτοσέλιδα, αλλά και από τις ευθύνες των ίδιων των ΜΜΕ για την παραπλάνηση και συγκάλυψη των ευθυνών των τραπεζών και πριν και μετά το 2012.  Δέφτερη Ανάγνωση, 30/11 - 7/12

---

[1] - http://www.philenews.com/el-gr/oikonomia-kypros/146/287528/kakourgiodikeio-i-gs-tis-tr-kyprou-ton-iounio-2012-sto-epikentro

[2]  http://www.sigmalive.com/news/local/286921/oloklirothike-i-anteksetasi-olympiou-stin-ypothesi-trkyprou

[3] Τράπεζες και ΜΜΕ – και ένα δικαστικό τεκμήριο για το πώς η Τράπεζα Κύπρου εξαγόραζε τον Πολίτη για να κάνει Focus σε ό,τι την βόλευε…«50,000 ευρώ για λογοκρισία αρνητικού σχολίου» για τους επικεφαλής της Τράπεζας Κύπρου σύμφωνα με μαρτυρία στην δίκη - http://2ha-cy.blogspot.com.cy/2015/11/focus-50000.html

[4] Καθημερινή, 9/12/2012.