Και μια μικρή φωτογραφική υπενθύμιση πρωτοσέλιδων για το ποιοί εξυπηρετούσαν τους τραπεζίτες: από την διθυραμβική υποδοχή του Βγενόπουλου από τον Πολίτη το 2009, μέχρι τις απειλές της ίδιας εφημερίδα, το 2012, για να λογοκριθεί η συζήτηση για τα σκάνδαλα των τραπεζών – η αρχή του σεναρίου focus με το «Φταίει η Ομόνοια»..

Ο βασικός χρόνος κατά τον οποίο η Λαϊκή Τράπεζα άρχισε να έχει σοβαρά προβλήματα ήταν η περίοδος 2009-11 όταν, όπως φαίνεται και στον πιο κάτω πίνακα τα δάνεια της τράπεζας άρχισαν να  υπερβαίνουν τις καταθέσεις. Και το σκηνικό ολοκληρώθηκε τον Μάρτιο του 2011 όταν ο Ορφανίδης προστατευόμενος από τους Α. Νεοφύτου και Ν. Παπαδόπουλο, και με απόλυτες θεσμικές εξουσίες στην Κεντρική, έστρωσε το χαλί στον Βγενόπουλο με την μετατροπή της Εγνατίας σε παράρτημα της Μαρφιν-Λαϊκή. Η εξάρτηση και η έκθεση στην «ελληνική κρίση μέσω τραπεζών», όπως έλεγαν και οι οίκοι αξιολόγησης ήταν πια γεγονός. Και όσοι παραπλανούσαν τότε, φώναζαν για ένα δημόσιο χρέος 70% και ανάπτυξη 1.5% για να μην μιλήσουν για το τι συνέβαινε στην Λαϊκή – και στην Τράπεζα Κύπρου.

Ο Πολίτης ήταν η εφημερίδα που πρόβαλε τον Βγενόπουλο σαν νεοφιλελεύθερο ήρωα που θα τα έβαζε με το κατεστημένο! Αυτή η αντιστροφή νοημάτων στις συμφεροντολογικες αναπαραστάσεις και θεάματα του Πολίτη είναι συχνή. Έτσι κατασκευάζει ένα φαντασιακό «κατεστημένο» για να προωθήσει τα συμφέροντα του υπαρκτού κατεστημένου. Δεν ήξερε ο Πολίτης με ποιών τις πλάτες ήρθε στην Κύπρο ο Βγενόπουλος, και με ποιών τις πλάτες φώναζε; Ο Βγενόπουλος έλεγε χαρακτηριστικά ότι «τους δημοσιογράφους θα τους αναλαμβάνει ο ίδιος». Ήταν δωρεάν τέτοιο πρωτοσέλιδο;

Την ίδια περίοδο, όμως, που ο Πολίτης και αρκετοί άλλοι έστρωναν χαλί στον Βγενόπουλο, κατηγορούσαν ταυτόχρονα την κυβέρνηση, ότι δεν ήταν φιλική προς τις τράπεζες.[1] Σε μια ξεκάθαρη ομολογία πίστεως ο Αβέρωφ Νεοφύτου, το 2010, μετά την επιτυχία της συνεργασίας του με τον Ν. Παπαδόπουλο στο να αποτρέψουν τις φορολογίες στον συσσωρευμένο πλούτο [και άρα να αποτρέψουν αύξηση των εσόδων της κυβέρνησης – που θα ήταν χρήσιμα την επόμενη περίοδο, και για το έλλειμμα αλλα και για τις τράπεζες τους] έγραφε εκφραστικά κατηγορώντας την αριστερή κυβέρνηση ότι δεν είναι φιλική προς τις τράπεζες:

«Δυστυχώς.. γίνεται μια συνεχής συνειδητή προσπάθεια επίθεσης ενάντια στον πυλώνα των χρηματοοικονομικών υπηρεσιών. Παραδείγματα πολλά. Το πιο πρόσφατο είναι, πρώτον, η δημόσια τοποθέτηση του ΑΚΕΛ για επιπρόσθετη φορολογία.»[2]

Το ότι η σχέση της τότε κυβέρνησης με τις τράπεζες ήταν αποστασιοποιημένη, αν όχι και σε μορφή αντιπαράθεσης, φαίνεται και από το πρωτοσέλιδο τον Ιούλιο του 2009 –όταν έγινε και η συζήτηση στην βουλή με τις απαιτήσεις Βγενόπουλου, και όπου και πάλι το ΑΚΕΛ και η κυβέρνηση έκαναν κρατική στη στάση του Βγενόπουλου. Μόνο το ΔΗΚΟ έκδωσε ανάλογη ανακοίνωση την ημέρα της αντιπαράθεσης στη Βουλή.

Και όταν, τελικά, η Λαϊκή και η Τράπεζα Κύπρου έσπρωξαν τη χώρα στο μνημόνιο τον Μάιο – Ιούνιο του 2012 και την τρόικα όταν ήρθαν, δήθεν ξαφνικά, ενώ ουσιαστικά συγκάλυπταν τα προβλήματα αντί να τα αντιμετωπίσουν προηγουμένως ελπίζοντας στην βοήθεια των φιλικών ΜΜΕ, ο Πολίτης ήταν και πάλι εκεί να προσφέρει βοήθεια στους τραπεζίτες για να συγκαλύψουν τα σκάνδαλα τους. Τον Αύγουστο του 2012, όταν ο νέος διοικητής της Κεντρικής, ο κ. Δημητριάδης ξεκίνησε την προσπάθεια διερεύνησης του τι γινόταν στις τράπεζες, και ξεκίνησε και μια συζήτηση στη Δημόσια Σφαίρα με δημοσιεύματα αρχικά στην Χαραυγή, και μετά τις 20 Αυγούστου και σε άλλες εφημερίδες [μέχρι και στην Αλήθεια], ο Πολίτης ξεκίνησε την εκστρατεία που θα κατέληγε στην φόκους μετά. Την προσπάθεια μετατόπισης των ευθυνών των τραπεζών και της στοχοποίησης αυτών που τους κατηγορούσαν. Το κλασικό πρωτοσέλιδο στο οποίο προβάλλεται η θέση ενός από τους εμπλεκόμενους [με βάση και την έρευνα της ίδιας της τράπεζας] στην αγορά των ελληνικών ομόλογων το 2009-10 από την δευτερογενή αγορά, του κ. Καρυδά. Και σαν απόηχος των υστεριών του εμφυλίου, αλλα και της χούντας, το πρωτοσέλιδο.. είναι ξεκάθαρο για τον στόχο ο οποίος ανατέθηκε στον Πολίτη. Να κατηγορεί την Αριστερά για να απαλλάσσει τους ύποπτους, όπως τον κ. Καρυδά και την τράπεζα στην οποία υπηρετούσε..

 όμως, αυτές οι μετατοπίσεις δεν ήταν αρκετές. Ο Πολίτης όπως αποδείχτηκε και όχι μόνο ειδικεύεται στις Μετατοπίσεις για να απαλλάξει τους ένοχους [σε ένα μοντέλο το οποίο είδαμε και με τον Ρίκκο Ερωτοκρίτου στη συνέχεια] αλλά, όπως φάνηκε και με τις επιθέσεις ενάντια στην κα. Κυπριανίδου, έχει μια τάση να προσπαθεί να πιέσει/εκβιάσει μέσα από τα θεάματα που κατασκευάζει. Αρχές του Σεπτέμβρη του 2012 σε ένα ακόμα αποκαλυπτικό πρωτοσέλιδο συγκάλυψης, απαιτούσε να σταματήσουν οι κριτικές για τις τράπεζες.

Και θα πρέπει να πιστέψει κάποιος ότι τέτοιο, σχεδόν κραυγαλέα περίπτωση που θυμίζει «καθ’ υπόδειξη» δεν πληρώθηκε από κάποιους; Εδώ η εφημερίδα το 2009 έκοψε στήλη για μια απλή κριτική στην Τράπεζα Κύπρου με αντίτιμο 50,000 ευρώ… Το 2012 οι τραπεζίτες έστηναν  θέαμα ενάντια στην κυβέρνηση γιατί έλπιζαν ότι θα τους έσωζε η τρόικα. Και θα κατάφερναν [αυτό ήθελαν γενικά, αν κοιτάξει κανείς τις βασικές τους θέσεις, όπως και αυτές των απολογητών τους] να φορτώσουν την ζημιά των τραπεζών στο δημόσιο χωρίς να τους πει κανείς τίποτα. Ο Πολίτης ήταν πρόθυμος όπως φάνηκε ξεκάθαρα από τον πρωτοσέλιδο με τον Καρυδά τον Αύγουστο του 2012. Αλλά τελικά και οι τραπεζίτες και τα ΜΜΕ τους την έπαθαν τον Μάρτιο του 2013, όταν το κοινό απέτρεψε το καθολικό κούρεμα, και έτσι έμειναν ξεκάρφωτοι – και τότε οι τραπεζίτες και οι υπηρέτες τους στα ΜΜΕ, άρχισαν να ψάχνουν για νέα παραμύθια για να καθυστερήσουν την ώρα της συνειδητοποίησης του τί έκαναν την περίοδο πριν οδηγήσουν την χώρα στην τρόικα και το μνημόνιο…

---

[1] Στις 20 Μαΐου 2009 ο ΔΗΣΥ με ανακοίνωση του ανέφερε: «Αντί των πολυδιαφημιζόμενων επενδύσεων που θα έφερναν από το εξωτερικό οι κυβερνώντες, το μόνο που κατόρθωσαν είναι να μας φεύγουν ακόμα και οι δικές μας κυπριακές εταιρείες κα επενδύσεις». Γενικά, δεν υπάρχει καμία αναφορά που να λέει τότε ότι φταίει ο κ. Βγενόπουλος. Αξίζει να επισημανθεί ότι η παραπομπή του ΔΗΣΥ σε «πολυδιαφημιζόμενες επενδύσεις» αφορούσε την επένδυση από το Κατάρ, την οποία προσπαθούσε να προσελκύσει η κυβέρνηση τότε. Στις αρχές εκείνου του μήνα, γίνονταν διαβουλεύσεις και οι εφημερίδες της αντιπολίτευσης, όπως η Σημερινή, είχαν πρωτοσέλιδα με κριτικές αναφορές για «μυστικές συμφωνίες». Φαίνεται ότι και ο κ. Βγενόπουλος είχε ενστάσεις για το συγκεκριμένο έργο, όπως αναφέρεται και σε ένθετο στον Οικονομικό Φιλελεύθερο στις 21/5.

[2] Φιλελεύθερος, 20/6/ 2010, σελ 55.