Τράπεζες και ΜΜΕ – και ένα δικαστικό τεκμήριο για το πώς η Τράπεζα Κύπρου εξαγόραζε τον Πολίτη για να κάνει Focus σε ό,τι την βόλευε…«50,000 ευρώ για λογοκρισία αρνητικού σχολίου» για τους επικεφαλής της Τράπεζας Κύπρου σύμφωνα με μαρτυρία στην δίκη

[και όταν ένα εσωτερικό σχόλιο κόστιζε τόσο, πόσες εκατοντάδες χιλιάδες ή εκατομμύρια έπαιρνε η εφημερίδα, όπως και άλλες, για να προβάλουν αυτά που ήθελαν οι τράπεζες; Και ποσά πάει άραγε η Μετατόπιση με Focus;]

“Ο μάρτυρας κατήγγειλε επίσης ότι είχε μόνιμη στήλη στην εφημερίδα Πολίτης και μετά από δυσμενές άρθρο που έγραψε, του λέχθηκε ότι δεν θα δημοσιεύουν πλέον τα άρθρα του μετά από παρέμβαση του Αντρέα Ηλιάδη καθώς και ότι η Τράπεζα απέκοψε διαφήμιση ύψους €50.000 από την εφημερίδα.[1]

“Ερωτηθείς σε σχέση με αναφορές στην κατάθεση του σχετικά με άσκηση πίεσης σε εφημερίδα εκ μέρους της ΤΚ και απόσυρση διαφήμισης ύψους 50.000 ευρώ, ο κ. Ολύμπιος είπε ότι τις εν λόγω πληροφορίες τις αποκόμισε από email που του απέστειλε ο δημοσιογράφος της εφημερίδας «Πολίτης» Διονύσης Διονυσίου και τηλεφωνική επικοινωνία που είχε μαζί του."[2] -

Την εβδομάδα που πέρασε, είχαμε και την επισημοποίηση, με την έννοια της καταγραφής ως δικαστική μαρτυρία, της τεκμηρίωσης της καταγγελίας ότι τα ΜΜΕ «τα έπαιρναν» από τις τράπεζες για να λογοκρίνουν. Ο Μ. Ολύμπιος, καταθέτοντας στη δίκη της Τράπεζας Κύπρου ανάφερε ότι η εφημερίδα Πολίτης του έκοψε τη στήλη που είχε, όταν δημοσίευσε κριτικό σχόλιο για τον τότε επικεφαλής της Τράπεζας Κύπρου, τον Α. Ηλιάδη. Και του το είπαν και ξεκάθαρα – ότι αυτό έγινε γιατί, όχι απλώς διαμαρτυρήθηκε ο Ηλιάδης/Τράπεζα Κύπρου, αλλά έκαναν και μια επίδειξη του «ποιός πληρώνει». Απέκοψαν διαφημιστικό κονδύλι 50,000 ευρώ. Για ένα εσωτερικό σχόλιο. Και φυσικά, οι χρηματοδότες δεν αρκούνται στην πρακτική να απαντά κάποιος σε κριτικό σχόλιο με ένα κείμενο. Αλλά απαιτούν τί θα υπάρχει και τί όχι στην εφημερίδα. Αξίζει να απορήσει κανείς για το πόσα πληρωνόταν ένα από τα γνωστά εξώφυλλα της συγκεκριμένης εφημερίδας, ή και άλλων, που όχι απλώς συγκάλυπταν, αλλά και προσπαθούσαν να μετατοπίσουν την έμφαση από τις τράπεζες. Ο Πολίτης λ.χ. όχι μόνο υμνούσε πρωτοσέλιδα τον Βγενόπουλο την άνοιξη του 2009, αλλά και φώναζε ενάντια στη συζήτηση των σκανδάλων των τραπεζών το 2012.

Αν και οι δικηγόροι δεν αμφισβήτησαν τη μαρτυρία [μάλλον προσπαθούσαν να αποφύγουν την αναφορά σε εκείνη] η πλειοψηφία των ΜΜΕ λογόκρινε ή περιθωριοποίησε την είδηση. Προφανώς, η αποκάλυψη της εξαγοράς των ΜΜΕ [όσον αφορά στην ειδησεογραφία που πρόβαλαν, αλλά και που λογόκριναν] είναι κάτι που φοβούνται μερικοί.

Μετά τον Παράσχο και ο Ολύμπιος: όταν οι του Πολίτη λογόκριναν μετά από υπόδειξη του Α. Ηλιάδη – 50,000 ευρώ και εξαφανίζεται μια στήλη…

Την πρώτη επίσημη παραδοχή ότι η ειδησεογραφία των ΜΜΕ γινόταν με βάση τα συμφέροντα των τραπεζών και τις επιθυμίες των τραπεζιτών, την έκανε ο Α. Παράσχος τον Δεκέμβριο του 2012 – και ο Παράσχος εργαζόταν επίσης στον Πολίτη,τότε.

Ο μάρτυρας κατήγγειλε επίσης ότι είχε μόνιμη στήλη στην εφημερίδα Πολίτης και μετά από δυσμενές άρθρο που έγραψε, του λέχθηκε ότι δεν θα δημοσιεύουν πλέον τα άρθρα του μετά από παρέμβαση του Αντρέα Ηλιάδη καθώς και ότι η Τράπεζα απέκοψε διαφήμιση ύψους €50.000 από την εφημερίδα

«Όταν μια επιχείρηση ΜΜΕ, ξεκινά την κάθε νέα χρονιά, έχοντας διασφαλισμένο διαφημιστικό κονδύλι πέραν του ενός εκατομμυρίου από μία μόνο τράπεζα και τα ανάλογα από τις άλλες, τότε ο καθείς αντιλαμβάνεται ποιός υπαγορεύει τους όρους του παιχνιδιού. Όταν παράλληλα, ΜΜΕ λάμβαναν δάνεια εκατομμυρίων και μεγάλα παρατραβήγματα με «ευκολίες πληρωμής», τότε ποιός δημοσιογράφος μπορούσε να τα βάλει με τις τράπεζες, χωρίς να χάσει τη δουλειά του; Υπάρχουν κι άλλα, όπως οδηγίες τραπεζιτών για πιέσεις, π.χ. προς την εποπτική αρχή ή για προστασία της εποπτικής αρχής. Τα είδαμε και στο πολύ πρόσφατο παρελθόν να συμβαίνουν σε σύμπραξη τραπεζιτών, πολιτικών και ΜΜΕ.»

Η «δουλειά» από ποιούς γινόταν, αν όχι από δημοσιογράφους, αυλικούς του συστήματος ή και αιχμάλωτούς του;… Έχουμε ευθύνη και οι δημοσιογράφοι για την κατάσταση στην πατρίδα μας; Έχουμε.»

Α. Παράσχος, Διευθυντής, Καθημερινή Κύπρου[3]

Το θέμα παρέμεινε ανοικτό – από την μια η συγκάλυψη των σκανδάλων των τραπεζών ήταν οφθαλμοφανής, αλλά από την άλλη η πλειοψηφία των ΜΜΕ ως ένα καρτέλ ουσιαστικά, εξαπέλυε επιθέσεις σε όποιον έθετε το ζήτημα. Έτσι, ενώ δεν δημοσίευαν τα ποσά που πήραν από διαφημίσεις ή τις άλλες ευκολίες που τους έκαναν οι τράπεζες, για να έχουν ευνοϊκή και μεροληπτική κάλυψη, φώναζαν ενάντια σε όποιον έθετε στο δημόσιο λόγο αυτήν τη διάσταση. Ο Δ. Συλλούρης που προήδρευε, τότε, της επιτροπής θεσμών, όταν διερεύνησε το σκάνδαλο της οικονομίας, έγινε στόχος, ακριβώς γιατί έθεσε το ζήτημα. Και όσοι έκρυβαν τους λογαριασμούς τους, φώναζαν ότι δεν είχε τεκμήρια. Και όταν ο Μ. Ολύμπιος τα είπε και στο δικαστήριο - και μάλιστα, κάνοντας αναφορά σε ημέηλ από τον Δ. Διονυσίου, έπεσε ξαφνικά σιωπή. Είναι, όμως, ένα σαφές τεκμήριο πια. Και το ότι και οι δυο μαρτυρίες που έχουμε στο δημόσιο λόγο αφορούν στον Πολίτη [άμεσα – όπως με τον Ολύμπιο ή έμμεσα όπως με τον Παράσχο] δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητο. Μάλλον τεκμηριώνει αυτό που έχει, ήδη, αρχίσει να διαφαίνεται. Η όλη εκστρατεία του Πολίτη για την υπόθεση της Focus, πέρα από τις κομματικές ανάγκες που εξυπηρετεί για τις πολιτικές ταυτίσεις του εκδότη, φαίνεται σε αυτό το πλαίσιο να αποτελεί, όντως, μια προσπάθεια μετατόπισης από τις ευθύνες και τα σκάνδαλα των τραπεζών και των εδώ τραπεζιτών. Διότι το να φωνάζεις ότι πήραν κόμματα χρήματα από ένα ταμείο, και εσύ να έχεις πάρει και για να λογοκρίνεις σχόλια, και φυσικά για να προβάλεις τις θέσεις και τις επιλογές των υπό δική τραπεζιτών, είναι κωμικό – αλλά και αποκαλυπτικό. Είναι μια κλασική προσπάθεια μετατόπισης – και από αυτούς που δίνουν σήμερα τις ό,ποιες επιχορηγήσεις για σχόλια και επιλεγμένες ειδήσεις στα πρωτοσέλιδα, αλλά και από τις ευθύνες των ίδιων των ΜΜΕ για την παραπλάνηση και συγκάλυψη των ευθυνών των τραπεζών και πριν και μετά το 2012.

Και το δίκτυο λογοκρισίας φαίνεται να αναπαράγεται..

Ένα ακόμα ενδιαφέρον στοιχείο, το οποίο πέρασε στα ψιλά, ήταν πώς μερικές ξαφνικές συμπτώσεις αποκαλύπτουν και ένα ενδεχόμενο δίκτυο λογοκρισίας. Έτσι, όταν η συζήτηση έφτασε στην επίμαχη γενική συνέλευση της Τράπεζας Κύπρου τον Ιούνιο του 2012, αποκαλύφθηκε ότι η βιντεογραφηση, ξαφνικά, διακόπηκε στο σημείο που θα ανακοινώνονταν οι αμοιβές και τα μπόνους των υψηλόβαθμων τραπεζιτών. Ο αρμόδιος έτυχε να χρειαστεί να πάει τουαλέτα, λέει, και δεν πρόσεξε ότι διακόπηκε η βιντεογράφηση. Όμως και πάλι έτυχε [;] να ειναι το άτομο που έφυγε από την Κεντρική Τράπεζα διότι διέγραφε αρχεία της Τράπεζας Κύπρου– εξαφάνιζε τεκμήρια έρευνας, δηλαδή.

"…υπεύθυνος πληροφορικής ήταν ο κ. Ιωδίου ο οποίος και είχε απολυθεί από την Κεντρική Τράπεζα όταν από ελέγχους που διενέργησε η Alvares & Marsal είχε εντοπίσει ότι διέγραφε έγγραφα από τα αρχεία της Τράπεζας Κύπρου. Ο μάρτυρας κατήγγειλε επίσης ότι είχε μόνιμη στήλη στην εφημερίδα Πολίτης και μετά από δυσμενές άρθρο που έγραψε, του λέχθηκε ότι δεν θα δημοσιεύουν πλέον τα άρθρα του μετά από παρέμβαση του Αντρέα Ηλιάδη καθώς και ότι η Τράπεζα απέκοψε διαφήμιση ύψους €50.000 από την εφημερίδα. Είπε ακόμη ότι από τον κ. Κυπρή έμαθε πως είχε σβηστεί μέρος της ηχογράφησης της Γενικής Συνέλευσης αλλά πως ο τελευταίος δεν εντόπισε πως έγινε αυτό. "[4]

Και αφού έχουν αυτά τα δίκτυα συγκάλυψης, και οι νυν προύχοντες της τράπεζας, που συμπεριφέρονται λες και είναι οι ίδιοι η Κεντρική Τράπεζα, έδωσαν ψήφο για αυξήσεις δικές τους.. και ας έχει προβλήματα η τράπεζα, και ας παραβιάζει εκτιμήσεις ή και επερχόμενους κανόνες της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας.

"Μπόνους για 30 ανώτατα στελέχη μέχρι και 100% στα σταθερής αμοιβής
Εξάλλου, με 99,75% υπέρ και 0,25% κατά, η ΕΓΣ ενέκρινε το ψήφισμα που επιτρέπει στην Τράπεζα «να έχει την ευελιξία για αύξηση της αναλογίας μεταξύ των κυμαινόμενων στοιχείων αμοιβής και των σταθερών στοιχείων αμοιβής στο ανώτατο όριο ύψους 100% της σταθερής αμοιβής για μέλη της Ανώτατης Διεύθυνσης της τράπεζας» που, όπως αναφέρεται, δυνητικά φτάνει τους 30 υπαλλήλους.»[5]

Και η «δικαιολόγηση» της αύξησης είχε και ένα στοιχείο υπεροπτικής στάσης που θύμιζε αποικιακό βλέμμα – έκαναν χάρη, έλεγε λίγο πολύ ο Άκερμαν. «Δεν ήρθαμε εδώ για να βγάλουμε λεφτά, ούτε για να αποκτήσουμε κύρος, αλλά για να βοηθήσουμε εσάς και τη χώρα», σημείωσε ο πρόεδρος της BOCY»[6]

Αυτή την αποποίηση ευθυνών, ωστόσο, την έχουμε ξανακούσει.. και από τοπικούς οικονομικούς διαχειριστές/«σωτήρες».