Σου είπαν ψέματα πολλά- καιρός να δεις

Τόσα χρόνια δεν ακούσαμε ποτέ να χαρακτηρίζεται ως προδοτικό το πραξικόπημα των συνταγματαρχών στην Ελλάδα της 21ης Απριλίου 1967. Στην Κύπρο, συνήθως, το χαρακτηρίζουμε άφρων, αμερικανοκίνητο, κλπ, αλλά το επίθετο προδοτικό το φυλάμε για το πραξικόπημα της 15^ης Ιουλίου στην Κύπρο. Μήπως εκείνο της 21^ης  Απριλίου δεν ήταν προδοτικό, αλλά το γιούδι της στην Κύπρο ήταν; Το παιγνίδι με τις ψευδολέξεις αποτελεί από παλιά το εθνικιστικό ελληνοκυπριακό υπερόπλο. Κακομάζαλο και μίζερο εκτός συνόρων, αλλά πολύ αποτελεσματικό  για τον έλεγχο και χειραγώγηση των Ελληνοκυπρίων. Μήπως θα μπορούσαμε να αποκαλέσουμε το πραξικόπημα των συνταγματαρχών, ως εισβολή κάποιας χώρας στην Ελλάδα. Μήπως, όμως, στην Κύπρο θα μπορούσαμε να δούμε, έστω αμυδρά, κάποια χαρακτηριστικά  εισβολής της Ελλάδας και στρατιωτικής κατάκτησης του κυπριακού κράτους; Μια κατάκτησης που δεν στάθηκε, αλλά αυτό δεν οφείλεται στο ελληνικό κράτος. Κι από πότε όταν είναι μια χούντα που ηγείται ενός κράτους, χάνει τη σημασία της η επεκτατικότητά της. Ή γιατί χάνει τη σημασία της όταν έχει και τοπικούς συνεργάτες έστω και ...άφρονες. Ή ακόμα γιατί αν το αποκαλέσουμε μόνο προδοτικό πραξικόπημα, θα εμποδίσουμε την Τουρκία να το χρησιμοποιεί ως επιχείρημα. Ή αντίστροφα γιατί να χάνουμε την πραγματική σημασία των πραγμάτων, διότι γίνεται  χρήση τους από την Τουρκία; Και γιατί ο Χριστόφιας ή ο Αναστασιάδης ή η 2^η  Ανάγνωση νά’ ναι προδότες ή μειοδότες, αν λένε τα πράγματα με το όνομα τους. Ο κ. Ακιντζί δεν περίμενε κανένα Ελληνοκύπριο να μιλήσει για την πάρτη του. Όσοι έζησαν στην Κύπρο το ‘68, μέχρι το ‘74, θα θυμούνται ότι για όλες, απολύτως όλες, τις εφημερίδες η χούντα ήταν στρατιωτική κυβέρνηση. Στα σχολεία οι καθηγητάδες δίδασκαν με τα βιβλία με το ψοφοπούλι, «προσφορά της μητέρας πατρίδας» και τη στήριζαν, πολλοί φιλόλογοι κυρίως, ή σιωπούσαν. Ο στρατός δε ή για τους Κυπροκεντρικούς ή Μακαριακούς ή Αριστερούς για την πλειοψηφία δηλαδή, έμοιαζε με στρατόπεδο συγκέντρωσης και αναμόρφωσης. Με αξιωματικούς κύρια από την Ελλάδα, και δόκιμους και υπαξιωματικούς σχεδόν αποκλειστικά, Εοκαβητατζήδες, στρατευμένους ήδη από τα σχολεία. Τα τελευταία χρόνια αρχίσαμε να μιλάμε για τα όσα υπέστησαν οι Τουρκοκύπριοι από το ‘63 κυρίως μέχρι το ‘74. Όμως, εκείνη η εφταετία ήταν και για τους Ελληνοκύπριους μια κόλαση με την κυβέρνηση του Μακαρίου να σχοινοβατεί σε … λεπτές ισορροπίες. Το ‘68 όλοι οι ελληνοκύπριοι βουλευτές ψήφισαν … Ένωση. Να λοιπόν μια από τις χείριστες υπηρεσίες που πρόσφερε η μια πατρίδα στην μικρή της κόρη και δεν πρόκειται για κάτι πολύ στιγμιαίο που έγινε ως λεπτή χειρουργική επέμβαση κάποιο δευτερόλεπτο το ‘74. Και για να τελειώνουμε και με την ιστορία περί χούντας, είναι πλέον πολύ γνωστό και μελετημένο και δημοσιευμένο και ντοκουμενταρισμένο ότι το σχέδιο για πραξικόπημα στην Κύπρο από την Ελλάδα, έγινε πριν από την χούντα από πολιτική κυβέρνηση. Απλώς η χούντα ήταν αρκετά ηλίθια για να το εκτελέσει.  Ή... μήπως πάλι δεν ήταν και τόσο ηλίθια, δηλαδή, έκανε αυτό ακριβώς που ήθελε.
Κοιτάξετε συμπτώσεις: μόλις άκουσα το τραγούδι που μου έδωσε τον τίτλο του κειμένου, ενώ στο Greek cinema παίζει στο mute μια ταινία που μάλλον διαδραματίζεται σ’ ένα από τα ξερονήσια -στρατόπεδα συγκέντρωσης με βασανιστήρια και εκτελέσεις, έξι η ώρα και κάτι το πρωί. Είχα ανοίξει το κομπιούτερ λογαριάζοντας να γράψω κάτι για τη δήλωση Αναστασιάδη για τις μητέρες πατρίδες και τον απογαλακτισμό των Κυπρίων, μετά που παρακολούθησα την κρίσιμη συνεδρία της ελληνικής Βουλής  για το δημοψήφισμα, και αυτό μετά που είχα επιστρέψει από μια μουσική και ποιητική βραδιά, αφιέρωμα στον Ναζίμ Χικμέτ στα ελληνικά και τουρκικά, γλυκειά και επαναστατική, τόσο που δεν ήθελε κανείς να φύγει. Λοιπόν, πριν αρχίσω να γράφω, είπα να κάνω ένα τελευταίο ζάπινγκ και … πέφτω στο Μέγκα και το Φουρλά σε μεταμεσονύχτια επανάληψη του « έχεις μέσον», σ' ένα  σχόλιο για τις δηλώσεις Αναστασιάδη, που έλεγε περίπου ότι οι δηλώσεις δεν αποδώθηκαν ορθά, αλλά έγιναν σε λάθος στιγμή, σε σχέση με την κατάσταση στην Ελλάδα. Φυσικά, η κάθε εκπομπή έχει τους θεατές της. Η συγκεκριμένη φαίνεται ότι έχει αρκετούς πελάτες που αγαπούν βαθειά την Ελλάδα ως ιδέα ανεξάρτητα, θεωρούν από κυβερνήσεις και κόμματα και θεωρούν ότι τις χρωστούν τις σπουδές τους, τη σίτισή τους στα δύσκολα χρόνια και τη διαχρονική στήριξή της στον αγωνα της Κύπρου. Ο Αναστασιάδης δέχτηκε κριτική, επειδή δεν στηρίζει την Ελλάδα στην ανάγκη της, που είναι το μόνο μας στήριγμα και ο Τσίπρας στηρίζεται ως  ηγέτης του εθνικού κέντρου που αντιστέκεται στους δανειστές της. Βασικά, είναι εντυπωσιακό το πόσες χώρες υπάρχουν μέσα σε μια μικρή Κύπρο. Εν τω μεταξύ στην ΕΡΤ από τις εφτά έχει, ήδη, αρχίσει κυριακάτικα η πρωινή ζώνη με πολιτική αντιπαράθεση... Και επειδή για λόγους μυστήριους ο νούς μου γυρίζει στον Σαραμάγκου επιτρέψτε μου να μη βάλω σήμερα παραγράφους.