Η υπόθεση της Rosinka/Providencia είναι μια από τις υποθέσεις του ρωσικού νεόπλουτου κεφαλαίου, που εμφανίστηκε μετά τη διάλυση της ΕΣΣΔ. Η Rosinka είναι μια εταιρεία, η οποία διαχειρίζεται ένα σύμπλεγμα κατοικιών για πλούσιους ξένους και ρώσους στα προάστια της Μόσχας και την οποία ένα ρωσικό περιοδικό ονόμασε, κάποτε, μια «υγιεινά αποστειρωμένη αποικία σκληρού νομίσματος», αναφερόμενο στους ενοίκους, αλλά και στο διαχωρισμό της περιοχής από την ρωσική κοινωνία. Σήμερα, οι οικισμός των πλούσιων και των ξένων περιλαμβάνει 640 σπίτια [με μέσο όρο έκτασης τα 222 τ.μ. και ενοίκιο 11,000 δολάρια τον μήνα] καθώς και σχολείο, ειδικά καταστήματα για την προνομιούχα πελατεία κλπ. Ακόμα πιο ενδιαφέρον είναι το γεγονός ότι στην περιοχή κατοικούν και πολλά μέλη της αμερικανικής πρεσβείας – όταν ξέσπασε η πρώτη διαμάχη για την ιδιοκτησία της περιοχής το 1993-94 από τα 70 σπίτια, τα 50 τα νοίκιαζαν άτομα της πρεσβείας. Με αυτήν την έννοια, το θέμα δεν είναι απλώς μόνο διαμάχες για την ιδιοκτησίας μιας κερδοφόρας επιχείρησης, αλλά και χώρος όπου διαπλέκονται και πολιτικά συμφέροντα. Σαφώς η αμερικανική πρεσβεία δεν θα ενέκρινε ένα χώρο, στον οποίο δεν ήταν σίγουρη για την «αποστείρωσή» του όσον αφορά στην πιθανότητα παρακολούθησης του από ρωσικές υπηρεσίες. Επιπρόσθετα, το θέμα της ιδιοκτησίας διαπλέκεται και με τις ροές κεφαλαίων εκτός Ρωσίας – στην οποία εμπλέκονται και κυπριακά δικηγορικά γραφεία. Το δικηγορικό γραφείο Νεοκλέους εκπροσωπούσε την εταιρεία Providencia, η οποία δημιουργήθηκε μετά το 2000 για να διαχειρίζεται το 85% των μετοχών της εταιρείας Rosinka. Η εταιρεία Providencia εγγράφηκε μέσω δικηγορικού γραφείου εκτός Ρωσίας με τη δικαιολογία ότι έτσι δεν κινδύνευε από «επίθεση» ενάντια στο ιδιοκτησιακό καθεστώς. Αφήνοντας, ωστόσο, υποψίες για τα πραγματικά κίνητρα της κίνησης, που στη Ρωσία συνοδεύεται από καχυποψία για φοροδιαφυγή. Και η πιο πρόσφατη διάσταση του όλου θέματος στη Ρωσία αφορά στις κατηγορίες εναντίον του δικηγορικού γραφείου Νεοκλέους ότι από εκπρόσωπος της εταιρείας διαχείρισης προσπαθεί να αναλάβει την ιδιοκτησία με μια «επιδρομή» - αυτό ακριβώς που υποτίθεται θα απέφευγε η έγγραφη της εταιρείας στην Κύπρο.[1] Σε αυτό το περίπλοκο κουβάρι πολιτικών, οικονομικών και προσωπικών [όπως θα δούμε] διαπλεκόμενων συμφερόντων, με διάφορες υποθέσεις σε δικαστήρια, προσπάθησε να παρέμβει ο κ. Ερωτοκρίτου και να αποδώσει τα διεκδικούμενα στο δικηγορικό γραφείο Νεοκλέους. Ακριβώς τον μήνα που το δικηγορικό γραφείο θα ξεχνούσε, βολικά, να εμφανιστεί σε δίκη για ένα πόσο 600,000 ευρώ, το οποίο διεκδικούσε ο βοηθός γενικός εισαγγελέας. Το αντάλλαγμα, από ότι φαίνεται, της κατ’ ισχυρισμών δωροδοκίας του κ. Ερωτοκρίτου.

Ας δούμε, όμως, το ιιστορικό της επιχείρησης, της εγγραφής της στην Κύπρο και των προσπαθειών οικειοποίησής της που είναι αποκαλυπτικό των περίπλοκων συμφερόντων τα οποία ήθελε ο Ρίκκος να διαγράψει μια βολική μονομερή πράξη – παραβλέποντας και προηγούμενες αποφάσεις της εισαγγελίας, και υπό εξέλιξη δίκες, αλλά και την άποψη του νυν γενικού εισαγγελέα που, τελικά, αποφάσισε να παρέμβει.

Όμως, ο κ.Ερωτοκρίτου τα αγνόησε όλα και κανόνισε σε χρόνο αστραπή δική του αστυνομική έρευνα και χωρίς να ειδοποιήσει τον γενικό εισαγγελέα, αποφάσισε να αγνοήσει και τα ρωσικά δικαστήρια, το ρωσικό κράτος κοκ, και να αποδώσει στον συμπολίτη του κ. Νεοκλέους απόλυτο δίκαιο – και έλεγχο ενδεχομένως σε 200 εκατομμύρια. Δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι με τέτοια κίνηση ότι ήταν τυχαία η απουσία του δικηγορικού γραφείου Νεοκλέους από το δικαστήριο, όπου θα έπρεπε να αντιπαρατεθεί με τον Ρίκκο για 600,000 ευρώ της Λαϊκής.

Από την «κληρονομιά του Λένιν» στην «αποικία του σκληρού νομίσματος»: ένας τέως πράκτορας της KGB κάνει μπίζνες με τους αμερικανούς

Η υπόθεση της Rosinka ξεκινά από το 1990, την περίοδο της Περεστρόικα, όταν ο Ο. Zakharov [τον οποίο οι new York Times αποκάλεσαν «πρώην πράκτορα της KGB» σε άρθρο το 1994] ως εκπρόσωπος της σοβιετικής, τότε, κολεκτιβιστικής φόρμας «Η κληρονομιά του Λένιν» ίδρυσε με δυο αμερικανούς μια κοινή εταιρεία για τη δημιουργία του οικισμού για προνομιούχους επενδυτές.[2] Στα πλαίσια των ιδιωτικοποιήσεων, οι οποίες ακολούθησαν την ανατροπή του σοσιαλισμού, ο Zakharov άρχισε να συμπεριφέρεται ως ιδιοκτήτης της επικερδούς επιχείρησης και το 1993 ξεφορτώθηκε τους αμερικανούς συνεργάτες του. Εκείνη ήταν η πρώτη διαμάχη για την ιδιοκτησία της επιχείρησης. Οι αμερικανοί ισχυρίζονταν ότι ο Zakharov υφάρπαξε 3.5 εκατομμύρια επένδυση που είχαν κάνει, ενώ ο ίδιος ισχυριζόταν ότι οι αμερικανοί είχαν επενδύσει 2.1 εκατομμύρια, αλλά ουσιαστικά τα εποικοιοποιήθηκαν μέσα από επιστροφή τους σε άλλες δικές τους εταιρείες. Ήταν ο καιρός του άγριου καπιταλισμού στη Ρωσία με ξέπλυμα κεφαλαίων, αρπαγή δημόσιου πλούτου κοκ. Ο Zakharov κέρδισε την ιδιοκτησία και όπως παρατήρησαν οι New York Times, παρά το ότι οι αντίπαλοι του ήταν αμερικανικά συμφέροντα, η πρεσβεία των ΗΠΑ στη Μόσχα η οποία νοίκιαζε τότε τα 50 από τα 70 σπίτια που είχαν οικοδομηθεί, δεν έδειχνε προθυμία να εμπλακεί. Προφανώς, ο Zakharov είχε γερές πλάτες στο τότε ρωσικό κατεστημένο, αλλά και οι αμερικανοί ήταν ικανοποιημένοι από τις υπηρεσίες του – και δεν ανησυχούσαν για κίνδυνο παρακολούθησης των μελών της πρεσβείας τους που διέμεναν στο συγκεκριμενο οικισμό.

Αναζητώντας «ασφάλεια» ή «πλυντήριο»; Το 2002 ο Zakharov ιδρύει την Providencia στο δικηγορικό γραφείο Νεοκλέους για να διασφαλίσει την επικερδή επιχείρησή του – με έδρα την Κύπρο

Η επόμενη ενδιαφέρουσα κίνηση έγινε το 2002 όταν ο Zakharov, με τη δικαιολογία ότι ήθελε να αποφύγει την πιθανότητα εχθρικής επίθεσης στην ιδιοκτησία της Rosinka, ίδρυσε την Κύπρο, μέσω του γραφείου Νεοκλέους μια επιχείρηση/ εταιρεία με την ονομασία Providencia, στην οποία μετέφερε το 85% των μετοχών της επιχείρησής του στη Μόσχα. Αυτή η κίνηση πρέπει να ερμηνευθεί. Η Κύπρος, όπως παρατήρησε σε συνέντευξη του και ο κ.Νεοκλέους, ήταν/είναι ένας βασικός χώρος μέσω του οποίου διακινείτο το ρωσικό κεφάλαιο – από την Κύπρο είχαν επενδυθεί [ή επαν-επενδυθεί, αφού πολλά από αυτά τα κεφάλαια ήταν ρωσικά που ήταν τοποθετημένα στην Κύπρο για να αποφεύγουν τον έλεγχο και την φορολογία] 78 δις στη Ρωσία [σε σύγκριση με μόλις 49 δις από την Ολλανδία και 37 δις από το Λουξεμβούργο]. Η Κύπρος ήταν ένα είδος «πρωταθλητή» για τη διακίνηση του ρωσικού κερδοσκοπικού κεφαλαίου – ή θα μπορούσε να πει κάποιος του κεφαλαίου των ολιγαρχών. Γιατί, όμως, το 2002; Η πιο λογική ερμηνεία είναι η αλλαγή του κλίματος στην Ρωσία με την άνοδο του Πούτιν, αλλά και η επικείμενη ένταξη της Κύπρου στην Ε.Ε. Η δεύτερη εξέλιξη πρόσφερε μια φαινομενική, όπως αποδείχτηκε το 2013, ασφάλεια, αλλά και πρόσβαση στην Ε.Ε. Η μεγάλη αλλαγή είχε γίνει, όμως, στη Ρωσία, όπου η άνοδος Πούτιν συνοδεύτηκε από μια προσπάθεια ελέγχου των ολιγαρχών και μια έντονη λαϊκή πίεση για έρευνα για τις διαδικασίες ιδιωτικοποιήσεων. Το δεύτερο δεν έγινε, αλλά ο Πούτιν εστίασε σε μερικούς ολιγάρχες για να δώσει το μήνυμα ότι η περίοδος του far west του άγριου καπιταλισμού είχε λήξει. Σε αυτό το κλίμα, ο Zakharov θα είδε την Κύπρο ως ασφάλεια της επιχειρησης του. Τελικά, η ρωσική κυβέρνηση δεν έκανε καμία κίνηση εναντίον του. Και σαφώς η αμερικανική πρεσβεία δεν είχε επίσης λόγο να ανησυχεί, όπως και οι ξένοι επενδυτές.

Εκείνη την περίοδο, ωστόσο, φαίνεται ότι ο Zakharov ετοίμασε και τα κληρονομικά δικαιώματα της πάλαι ποτέ δημόσιας ιδιοκτησίας που του άνηκε πια – άφησε την κληρονομιά στους δυο γιους του [ο ενας τουλαχιστον σπούδασαε στις ΗΠΑ] αλλά όχι στη δεύτερη του γυναίκα την οποία, παντρεύτηκε τότε και στην κόρη τους. Και αυτό θα αποδειχθεί ένα επίμαχο σημείο στις διαμάχες του 2011. Σε αυτό το στάδιο, εμφανίζεται στις αναφορές και το όνομα του I. Zhigachev, ο οποίος παρουσιαζεται ως ο ρώσος δικηγόρος διαχειριστής της επιχείρησης – και εμφανώς στενός συνεργάτης του Zakharov.

Ο Zakharov πεθαίνει το 2006 και το 2011 αρχίζουν τα όργανα της διαμάχης ανάμεσα στους γιους και τη γυναίκα του – αλλά και τους δικηγόρους τους

Ο ιδρυτής της επιχείρησης πέθανε το 2006 από λευχαιμία. Μέχρι το 2011, ωστόσο, δεν φάνηκε να υπάρχει έντονη διαμάχη – τουλάχιστον στο μέγεθος που θα εξελιχθεί μετά. Εκείνο το διάστημα δεν φαίνεται να υπάρχει αμφισβήτηση της ιδιοκτησίας με βάση την κληρονομιά που άφησε ο Zakharov.

Το 2011, και ενώ ο κόσμος πάλι μπαίνει σε κυκεώνα αντιπαραθέσεων, ξαφνικά ξεσπά μια διαμάχη που εμπλέκει και τα δικηγορικά γραφεία και τα μέλη της οικογένειας, αλλά εμπλέκεται τελικά και ο ρόλος του κυπριακού δικηγορικού γραφείου με δικαστικές υποθέσεις στη Μόσχα. Τα δεδομένα από εδώ και πέρα περιλαμβάνουν και αντικρουόμενες εκδοχές και πληροφορίες. Το σάιτ http://offshoram-net.com/en/publikatsii/ φαίνεται να εκφράζει τους αντίπαλους του δικηγορικου γραφείου Νεοκλέους,[3] ενώ στο θέμα φαίνεται να εμπλάκηκε και η ρωσική δικαιοσύνη αλλά και κυβερνητικές υπηρεσίες.

Την άνοιξη του 2011, φαίνεται ότι έγιναν αλλαγές στη διοίκηση της εταιρείας. Σε εκείνο το πλαίσιο, ο Zhigachev ισχυρίζεται ότι ο Νεοκλέους προσπάθησε να τον εξαγοράσει τον Ιούνιο του 2011. Το επιχείρημα του κυπριακού δικηγορικού γραφείου, από τα λεγόμενα τουλάχιστον του ρώσου αντίπαλού του, φαίνεται ότι υπήρχε κίνδυνος για την εταιρεία, και άρα η μόνη λύση, την οποία πρότειναν οι κύπριοι, ήταν να αναλάβει ο κύπριος μεγαλοδικηγόρος τον έλεγχο της εταιρείας. Η άρνηση του Zhigachev [να δεχτεί την εισήγηση, πρόσφορα «εξαγορά»] οδήγησε τον Αύγουστο σε μια κίνηση εκτοπισμού του από το κυπριακό δικηγορικό γραφείο. Η κατηγόρια ήταν ότι είχε «καταχραστεί» ιδιοκτησία της εταιρείας. Ο ίδιος το διέψευσε και σε κείμενο των Moscow Times του 2013 αναφέρεται ότι δεν κατατέθηκε πουθενά αγωγή εναντίον του για όσα του καταλόγιζε, τότε, το γραφείο Νεοκλέους. Και προφανώς, οι δυο γιοι και κληρονόμοι του Zakharov συνέχιζαν να συνεργάζονται μαζί του. Και κάπου εδώ αρχίζει ο χαμός.

Τον επόμενο μήνα, η χήρα του ιδρυτή της εταιρείας διεκδικεί μερίδιο στην εταιρεία και κατηγορεί τους γιους τους [και αναγνωρισμένους κληρονόμους] με τα συνηθισμένα κλισέ [«γυναικάς», «μεθύστακας» κλπ].[4] Σε αυτό το στάδιο, ότι το γραφείο Νεοκλέους φαίνεται να υποστηρίζει τις θέσεις τηςι[5] χήρας και της κόρης της, και ξεκινά μια διαμάχη για τον έλεγχο της εταιρείας. Τον Δεκέμβριο η αντιπαράθεση φτάνει, πια, σε ακραία επίπεδα – το γραφείο του Νεοκλέους προσπαθεί να διεκδικήσει την ιδιοκτησία της επιχείρησης με απόπειρα εισόδου και οικειοποίησης των σφραγίδων της εταιρείας - όπως ισχυρίζονται τουλάχιστον οι αντίπαλοί του. Ένας από τους γιους του Zacharov καταθέτει αγωγή εναντίον του κυπριακού δικηγορικού γραφείου για προσπάθεια υφαρπαγής. Και κάπου εδώ ξεκινά και η συζήτηση στο ρωσικό τύπο για το αν τα δικηγορικά γραφεία του εξωτερικού, και ιδιαίτερα της Κύπρου, είναι απλώς βοηθοί ή αν λειτουργούν πια και ως επικίνδυνοι επιδρομείς/raiders στις ρωσικές εταιρείες και κεφάλαια. Σε συνεντεύξεις του ο Νεοκλέους προσπαθεί να κρατήσει χαμηλούς τόνους, αλλά η προσπάθεια να εμφανιστεί ως δήθεν διαιτητής φαίνεται να είναι μάλλον παραπλανητική. Αναφέρεται και ως εκπρόσωπος της χήρας,[6] αλλά και κατηγορείται ότι προσπαθούσε να οικειοποιηθεί την εταιρεία. Το μένος του κ. Νεοκλέους, πάντως, στρεφόταν εναντίον του κ. Zigachev, ο οποίος φαίνεται να στήριζε την νομική θέση για την αποκλειστική κληρονομιά των δυο γιων, αλλά και να ήταν σε γενική, πια, αντιπαράθεση με το κυπριακό δικηγορικό γραφείο. Στις αποσπασματικές δημοσιογραφικές αναφορές γίνονται παραπομπές σε διαμάχες για άτομα στην εταιρεία [λ.χ. γίνεται αναφορά για κάποιον διευθυντή Kryazhov, τον οποίο το γραφείο Νεοκλέους ήθελε να επαναδιορισει με μισθό μάλιστα άνω των 3 εκατομμυρίων ρουβλιών] σε μια ένδειξη διευρυνόμενης διαμάχης για τον έλεγχο.

Η διαμάχη διερευνάται με καταγγελίες για εκβιασμούς, παρέμβαση επίλεκτων μονάδων διερεύνησης του ρωσικού κράτους.. αλλά στην Κύπρο ο Ρίκκος αποφασίζει ξαφνικά να αναλάβει ο ίδιος την υπόθεση που τυχαίνει να αφορά τον αντίπαλο δικηγόρο στην υπόθεση της διεκδίκησης από τον ίδιο 600,00 ευρώ

Η αστάθεια την οποία προκάλεσε η διαμάχη, εκφράστηκε και με μια παράλληλη υπόθεση εκβιασμού από ένα τοπικό ρώσο αξιωματούχο, ο οποίος προσπάθησε να εκβιάσει τον διευθυντή της Rosinka για να του πληρώνει «προστασία». Ο διευθυντής κατήγγειλε το θέμα στις αρχές και ο αξιωματουχος πιάστηκε στα πράσα με τα χρήματα της εξαγοράς. Το θέμα που τίθεται εδώ είναι διπλό – η κίνηση του τοπικού αξιωματούχου να ζητήσει μίζες για προστασία, προφανώς εξέφραζε το γενικότερο κλίμα αβεβαιότητας. Όμως, η κίνηση των αρχών, επίλεκτων, μάλιστα, υπηρεσιών καταπολέμησης της διαφθοράς, δείχνει ότι οι αρχές του Ρωσικού κράτους άρχισαν να εμπλέκονται και οι ίδιες με την επιχείρηση, η οποία είναι, όχι μόνο επικερδής, με ιδιοκτησιακό καθεστώς εκτός Ρωσίας, άρα και ελλιπή φορολογικά στοιχεία, αλλά αφορά και τη διαμονή ξένων επενδυτών και αμερικανών διπλωματών.

Η διαμάχη συνεχίστηκε και το 2012 και το 2013. Στην Κύπρο, το δικηγορικό γραφείο Νεοκλέους προσπάθησε να παρουσιάσει το θέμα ως υποκλοπή της εταιρείας,[7] αλλά στη Ρωσία, η εικόνα φαίνεται να είναι εντελώς διαφορετική. Φαίνεται να έχει εκδικαστεί, ήδη, μια απόφαση σε βάρος του δικηγορικού γραφείου Νεοκλέους, ενώ το θέμα φαίνεται να συζητείται, πια, ως μέρος των κινδύνων για τις ρωσικές εταιρείες που λειτουργούν στο εξωτερικό. Σε αυτό το πλαίσιο, πέρα από τις οικογενειακές διαμάχες, τις εμπλοκές των συμφερόντων τόσο του ρωσικού κράτους, όσο και της αμερικανικής πρεσβείας [έμμεσα] το θέμα αφορά πια και στη γενικότερη σχέση των κυπριακών τραπεζών με τα ρωσικά κεφάλαια. Και σε αυτό το πλαίσιο, ο πρώην γενικός εισαγγελέας είχε αποφανθεί ότι θέμα θα έπρεπε να λυθεί στα δικαστήρια και όχι να παρέμβει η πολιτεία για να εξυπηρετήσει την μια πλευρά, εννοώντας το γραφείο Νεοκλέους που πίεζε για το θέμα με βάση τα συμφέροντά του.

[1] «The Foreign Affairs Ministry threw its weight and power behind protecting the rights of Russians doing business abroad last Thursday. It may sound trifling to Westerners, but it is the first time that such a commitment was put forward on the record with follow-up. [..]
Finally, the Russian government has publicly acknowledged that organs of a foreign government can and are swayed to make decisions unfavorable to Russian business interests as has occurred in Cyprus with Rosinka. It is a healthy, long-awaited start for Russia and advantageous to all who do business here and following a path to greater corporate transparency and accountability.
Paul Goncharoff is chairman of the ethics committee at the Association of Corporate Directors and Managers in Moscow.»
10.12.2013, The Moscow Times

http://www.ved.gov.ru/eng/general/news/19/12925.html

[2] http://www.nytimes.com/1994/03/21/business/plush-condos-do-not-a-russian-venture-make.html

[3] Εδώ δημοσιεύεται και το επίμαχο ιστορικό «Who is Mr. Neocleous?’ για το οποίο το δικηγορικό γραφείο Νεοκλέους φαίνεται τόσο ευαίσθητο που απείλησε και κύπριο μπλόγκερ που απλώς το ανέφερε. Και αυτός υποχώρησε και το απέσυρε. Το κείμενο της ανάρτησης παρουσιάζει τον κ. Νεοκλέους ως στέλεχος της ΕΟΚΑ που μετά έγινε συνεργάτης των άγγλων και μετά πράκτορας των αμερικανών κλπ. Δεν υπάρχει ιδαίτερη τεκμηρίωση και ακόμα και μερικές ιστορικές αναφορές [λ.χ. πότε ξεκινά η ΕΟΚΑ Β] είναι εμφανώς λανθασμένες. Φαίνεται να είναι η θέση των αντιπάλων του κ. Νεοκλέους, ο οποίος τους κατηγορεί για υστερικές επιθέσεις εναντίον του – σε μια αναφορά είπε ότι τον κατηγορούσαν μέχρι και για πλημμύρα στην Κριμαία. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι πρόκειται για ένα επικοινωνιακό πόλεμο δυο αντιπάλων.

[4] http://www.themoscowtimes.com/business/article/family-feud-hits-idyllic-gated-community/462319.html

Expert_en.pd , αν και στο κείμενο των Moscow times εμφανίζεται πιο αμφιλεγόμενη η στάση του κυπριακού δικηγορικού γραφείου.

[6] http://www.neocleous.com/assets/modules/neo/publications/1555/editor/Expert_en.pdf

«On the one side are the late Mr Zakharov's sons and on the other

is his minor daughter from his later marriage. In collusion with a dishonest Moscow-based lawyer, Igor Zhigachev, the sons embezzled vast amounts of money and property from their late father's estate, so depriving their half-sister of her rightful share». [δηλωσεις του κ. Νεοκλεους]

[7] Ο Έφορος όμως, αν και εξέδωσε τα πιστοποιητικά, το έκανε με υποσημείωση ότι εκκρεμεί δικαστική διαδικασία. Όπως αναφέραμε πιο πάνω, η συγκεκριμένη απόφαση πάρθηκε σε συνεννόηση και με τον Γενικό Εισαγγελέα. Η συγκεκριμένη απόφαση, γεννά ερωτηματικά σε σχέση με το που βασίστηκε νομικά αλλά και ενδέχεται να δημιουργήσει καταστροφικό προηγούμενο αν και για άλλες εταιρείες που έχουν δικαστικές υποθέσεις ζητηθεί παρόμοια αντιμετώπιση.
Τελευταίες πληροφορίες σημειώνουν πως ο δικηγόρος της ανήλικης μπορεί να κινηθεί νομικά εναντίον της Δημοκρατίας αφού θεωρεί πως δεν κατοχυρώθηκαν τα δικαιώματά της και κινδυνεύει να χάσει μέρος της περιουσίας που της αναλογεί. - See more at: http://www.sigmalive.com/inbusiness/news/business/35282/protofanis-asteriskos-eforoueisaggelea#sthash.WAjI8u38.dpuf

Ποιούς παρακολουθούσε η ΚΥΠ; Οι δημοσιογράφοι μάλλον είναι αρκετά πειθήνιοι ή φοβισμένοι ακόμα να ζητήσουν τη δημοσιοποίηση της λίστας αυτών που παρακολουθούσε η ΚΥΠ, αλλά ο χώρος των ακτιβιστών/τριων, που σίγουρα ήταν στόχος και με βάση την ειδικότητα της εταιρείας, είναι πολίτες που μπορούν να το απαιτούν

- Ιουλίου 20, 2015

Ολόκληρο το άρθρο»

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Δέφτερη Ανάγνωση - Ikinci Okuma [Emin Olma]

[6] http://www.neocleous.com/assets/modules/neo/publications/1555/editor/Expert_en.pdf

Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

· Βοηθώντας τον Αριστο Μιχαηλίδη να μάθει νάκκον την ιστορία του Γρίβα με τεκμήρια του ίδιου..

· Μια ακόμα χαριτωμένη «σύμπτωση» - απαλλαγή για τις μίζες του ΣΑΠΑ από συναγερμικο δίκτυο;